Wel of niet naast bedje gaan zitten?

ik zou er gerust naast gaan zitten en steeds een stukje verderweg gaan zitten, ik zou haar niet uit bed halen maar dat doe je ook niet he? ik zou het ook vreselijk vinden als mijn meisje zo krijst.

 

Onze dochter doet dit ook. En als ik naast haar ga zitten of haar uit bed haal, duurt het alleen maar langer.
Dus ik laat haar maar gewoon gillen...vind het heel vervelend, maar het is niet anders.

 

er naast gaan zitten tot het in slaap valt zou ik nooit doen. Ik zie het bij mijn collega.. haar dochtertje heeft aangeleerd MET mama naast zich in slaap te vallen. Het resultaat is een slaapritueel van 1,5 uur en diep in de nacht gillend wakker worden omdat mama er niet is! Ze is 2 en dit is al maanden aan de gang!

Als mijn zoontje wakker wordt en huilt dan ga ik naar hem toe, troost hem en leg hem terug. Als hij dan gaat huilen, laat ik hem even huilen (duurt nooit lang)

 

Hier werkt troosten in bed niet, dus we kalmeren haar in onze armen en leggen haar dan weer terug. Wij gaan eerst na 5 minuten kijken en dan na 10 telkens...tenzij ik hoor dat ze echt al moe wordt en ik het idee heb dat ze zo in slaap valt, dan wacht ik iets langer, maar niet langer dan 15 minuten.

 

wel je gevoel hierin volgen hoor, jij kent je kindje het beste

 

Volg je gevoel idd... als jij jezelf er niet goed bij voelt dat je kleintje zolang huilt ga dan gewoon lekker erbij zitten..

Ik zelf zou absoluut erbij blijven, maar dit ook omdat ik weet dat laten huilen hier absoluut niet werkt..

 

Ik heb een tijd gehad dat ik naast Nick bleef zitten, want hij wilde mijn hand vasthouden met het in slaap vallen. Dit is zo gekomen toen hij ziek was. Maar ik merkte dat het in slaap vallen hierna langer ging duren. Het werd wel erg gezellig met mama naast zijn bed. Dan kwam hij weer rechtop staan en gezellig tegen me kletsen. Dus ben ik ermee gestopt, nu gaat het steeds beter. Als hij huilt ga ik iedere 5 minuten even kijken, het heeft hier niet langer geduurd dan 2 x 5 minuten voordat hij sliep.
Gister zelfs zonder huilen gaan slapen, nu vanavond ook weer.

Maar als hij weer ziek is of erg van streek is zou ik het denk ik niet kunnen hoor om hem te laten huilen. Bij 5 minuten zit ik mezelf al te verbijten om niet eerder te gaan, maar probeer vol te houden, want merk dat het hier wel goed werkt.

Maar zoals de andere zeggen;volg je gevoel. Je kent je kindje het beste!
Toen Nick nog kleiner was heeft hij ook wel eens een periode gehad dat je bij hem moest blijven, was ook ineens weer over, maar ik denk dat ik op deze leeftijd (15 mnd.) op moet passen dat ik dadelijk ook niet, zoals eerder beschreven is, tot zijn 2e jaar of langer naast zijn bed moet zitten.

Succes!

 

Je moet naar je eigen gevoel luisteren en naar je kindje kijken.

Als ik naarm mijn situatie kijk, hoef ik niet eens te proberen om naast het bedje te gaan zitten, hij word er totaal niet rustiger van.

Wij doen de 5 mijn regel dan als volgt.
Als hij huilt (ook als hij midden in de nacht wakker word), na 5 min naar hem toe, we halen hem uit bed om te chekken of alles in orde is, ruiken, strelen en voelen.
We zeggen dan niks, en we leggen hem in bedje en gaan weer weg.
Als hij na 5 a7 min nog niet stil is gaan we er weer heen, leggen hem goed, en we doen een aai over zn bolletje en gaan weer.

Dit hoeft tegen wordig niet vaker als 3 keer.

Ons zoontje heeft vaak zulke periodes jammer genoeg, maar werkt wel heel goed

 

Ik zou elke 5 a 10 minuten terugkomen om te troosten en niet uit het bed halen.
Die paar keren dat mijn zoontje huilde in bed werkte erbij zitten echt niet. Ik merkte dat als ik weg was dat hij sneller kalmeerde dan dat ik erbij zat.
Gewoon doen waar jij goed bij voelt en idd zoals je zelf ook zegt erbij zitten KAN voor lange slaaprituelen zorgen en dat is iets waar ik absoluut niet achter sta.

 

N heeft af en toe ook een periode dat ze slecht in slaap komt en dus gelijk gaat huilen als ze in haar bedje ligt. Ik ga om de 5 a 10 minuten heen om haar te troosten en eventueel goed te leggen,maar haal haar niet uit bed.
Vaak hoef ik maar 1 keer heen en dan slaapt ze weer.

 

Met Amy ben ik er ook naast gaan zitten omdat ze anders niet ging slapen.
Ik raad je dit niet aan, je komt er bijna niet meer vanaf, ze raakt er zo aan gewend dat je naast haar zit.
Het heeft hier totaal 7 maanden geduurd voordat ze weer alleen in slaap viel.
Toen hielp een nachtlampje en was het van de een op de andere dag opeens over.
Maar bij de 2de heb ik me eigen al strikt voorgenomen om er niet naast te blijven zitten.

 

Er naast zitten heeft bij ons geen zin, dan vind ze mama of papa veel leuker om naar te kijken en gaat ze niet liggen.
Als Robyn echt hard huilt in in bed is er of iets aan de hand, of ze is nog niet moe. Wij halen haar er dan meestal uit en proberen het iets later nog een keer. Als ze dan weer huilt heeft ze ergens last van en krijgt ze een zetpilletje.
Maar het komt hier vrij weinig voor dat ze echt hard huilt in bed. Als ze een beetje jammert laten we haar gewoon liggen en dan valt ze na een paar minuutjes al in slaap.

 

Het ligt eraan hoe het gehuil is van Luca. SOms maakt hij zichzelf erg overstuur en helpt het als ik even naast hij blijf tot hij rustiger is. Dan sluip ik zachtjes weg. Maar steeds vaker werkt mijn: En nu ga je slapen Luca en mama gaat weg. Dan wordt hij even boos maar als ik niet terugkom valt hij toch vanzelf in slaap.

 

De regel om elke 5 of 10 minuten te gaan kijken wil ook zeggen dat je kijkt of er iets aan de hand is. Zo niet, dan zonder iets te zeggen weer weggaan.

Bij alles wat je doet is het zo dat je het ook weer af kunt leren. Doe dus wat je gevoel je ingeeft. Niets is permanent

 

Wij gaan na 10 minuten huilen hem troosten. In eerste instantie in bed: speentje, tranen wegvegen en een aai over zijn hoofdje. Als dit niet helpt dan haal ik hem uit bed en troost hem in mijn armen, ik blijf wel op zijn kamer. Als hij dan rustig is leg ik hem terug in bed, geef hem nog een kus en ga weer weg. Als ik erbij blijf gaat hij steeds naar je kijken en dus niet meer slapen. Zonodig wordt dit ritueel herhaald.
Zelf moet je doen wat jij denkt dat het beste is. Volg gewoon je gevoel!

 

Senna is nog nooit alleen in slaap gevallen. Vanaf haar geboorte was het heel hard huilen als ze alleen in bed lag om in slaap te vallen en we hebben menigeen CB-medewerker over de vloer gehad om ons te helpen.
Ze kwam niet in slaap en lag soms uren te krijsen.
Dat werd ik na een tijdje zat en eerst heeft ze tot vier maanden op mijn buik in slaap gevallen 's avonds.
Toen ben ik haar in haar eigen bedje gaan leggen en naast haar gaat zitten.
Nu doe ik dat nog, maar als ik merk dat ze rustig is dan loop ik zachtjes weg. Dit gaat heel goed en ik merk dat Senna steeds beter in slaap kan komen.

In heb begin trok ik me erg aan van wat anderen hiervan zeiden: niet doen, je verwent haar, ze gaat zo nooit alleen slapen.... Maar na een tijdje dacht ik: mijn gevoel geeft mij dit in en dan is het goed.
Daarna heb ik er nooit een probleem meer van gemaakt. Het ene kind is het andere niet en ik kan niet zeggen of ik het met de aanstaande tweede ook zo ga doen. Ligt er helemaal aan wat voor een soort kindje dat is.

Zelf kon ik ook altijd heel moeilijk in slaap komen alleen.

Senna weet hier overigens heel goed dat in bed gaan slapen betekent dat ze blijft liggen. Wat voor een poppenkast ze er ook van maakt. Eigenlijk slaapt ze redelijk snel in, op z'n langst zo'n 10 minuten.
's Nachts wordt ze ook wel wakker hoor maar dan krijgt ze een speentje en loop ik zachtjes weer naar mijn eigen bed. Gaat prima.

Volg je eigen gevoel en let op wat je kind aangeeft dat het nodig heeft.
Dat is het enige wat ik kan adviseren.

Succes

 

DE oplossing voor ons? De babyfoon met praatfunctie......

Liam heeft ook zo'n periode gehad. In het begin gingen we elke vijf minuten even kijken, maar daar werd het alleen maar erger van. Elke keer als hij papa of mama zag was het feest en nog harder huilen als we weer wegliepen. Dus wij hebben er ook een tijdje naast gezeten totdat hij in slaap viel. Maar wij waren toch ook bang dat dat een gewoonte zou worden en we er niet meer vanaf kwamen.
We hebben een paar weken zo aangemodderd.... Totdat ik ineens een ingeving kreeg (en geen zin had om weer naar boven te lopen)
ik kon natuurlijk door de babyfoon tegen Liam praten.... We hoefden maar 2 keer te zeggen dat hij lief moest gaan slapen en dat papa en mama beneden de wacht hielden. Hij was daarna echt stil
Je kan je voorstellen dat wij compleet in shock waren dat het zo makkelijk was....