Ben ik nou de enigste die niet zo veel vrienden heeft? Ik hoor zoveel mensen over een vriendengroep praten..
We hebben 2 bevriende stelen, maar met beide vrouwen heb ik geen klik. Daarnaast ook geen vriendin die ik alles kan vertellen.
Hm de enigste betekent dat je de leukste bent... Dus dat kan best Hier ook geen bergen vrienden... Hebben we ook geen enorme behoefte aan eerlijk gezegd. Hebben het nu ook druk en vermaken ons prima. Kwaliteit vs kwantiteit denk ik dan maar
Ik heb maar één vriendin vlakbij en nog een aan de andere kant van Nederland. Ik mis het wel, om eerlijk te zijn. Ik heb laatst een vriendschap beëindigd met iemand waar ik dagelijks mee praatte en ik merk dat ik dat wel mis - maar ze was getuige en heeft me echt flink het leven zuur gemaakt toen we bijna gingen trouwen, twee dagen voor de bruiloft moest ik alles nog afzeggen voor haar. Mijn man heeft wel veel vrienden, maar nu niet echt 'mijn slag' mensen. Ik vraag me af of het ooit anders zal zijn als we kinderen hebben, mensen ontmoeten op zwangerschapsgymnastiek of bij school bijvoorbeeld..
hier ook niet. heb 1 vriendin die ik bijna nooit meer zie we wonen 200km van elkaar af en beide geen auto. wel leuke buurvrouw ma geen echte vriendin. ik mis het wel heel erg
Ik heb 1 goede vriendin, maar kan eigenlijk met iedereen goed opschieten... dus ook met kennissen en verre vrienden heb ik het altijd ontzettend gezellig. Samen met mijn vriend zijn wel wel een groepje van stelletjes. Zijn vrienden en aanhang. Wel heel verschillende mensen bij elkaar, maar toch altijd heel gezellig!
Hier ook bijna geen vrienden,mis het enorm omdat het ooit beter was. Ong een jaar of 10 geleden hadden we altijd wel mensen over de vloer. Kwam ik vrijdagavond tuis na koopavond werken en ja hoor dan zat huis weer vol. baalde ik wel eens van.' Maar woonde toen in een soort hofje waar de bovenwoningen bewoond werden door jongeren , iedereen had daar wel leuk contact met elkaar. Maar ja langzamerhand kreeg iedereen zo wel een beetje een echt huis en ging verhuizen. Wij dus ook maar hadden nog wel 4 stellen over waar we heel veel mee omgingen. Maar 1 stel is uit elkaar en zijn beide een nieuw leven begonnen en wilde met niemand meer contact. Ander stel s verhuist en horen we weinig meer van. Ander stel ook uit elkaar en ook geen contact meer mee en laatste stel heeft geen kids en wij dus wel en we merken dat ze het vooral irritant vinden dat wij kinderen hebben. Bij elk huiltje van de jongste begint ze te zuchten en vinden het raar dat we niet meer op het allerlaatste moment mee uit eten kunnen ofzo. Ik mis het echt enorm. Dacht dat ik wel weer mensen zou ontmoeten op school toen de oudste naar school ging maar verder als een praatje komt het niet. Ik stap makkelijk op iemand af en klets ook makkelijk maar lijkt of ze het allemaal alleen maar druk hebben. Heb dus ook geen vriendin om lekker alles mee te kunnen delen,of iemand die bakkie komt doen. Tuurlijk wel wat kennisen maar als wij ong eens in de 6 weken iemand op visite hebben is het vaak. Laatst zou ik met een oud collega dagje gaan shoppen,verheugde mij al weken daarop belt ze dag van te voren af(wel echt met goede reden die ik ook wel snapte) maar heb gewoon potje zitten janken. Man maakt zich er absoluut niet druk over die vind het volgens mij ook wel lekker rustig maar ik loop mij soms op te vreten. FF met mijn moeder naar de hema op dinsdag is gewoon al een uitje.
hier ook geen bergen meer hoor. onze vriendengroep zien we nog wel eensm aar niet meer zoveel als eerst. dit komt ook omdat wij verderweg zijn gaan wonen en de rest woont allemaal nog dicht bij elkaar dus gaan makkelijker bij mekaar op visite en hebben meer kontakt. we nodigen ze nog wel altijd uit voor verjaardagen ook die van de kids. en ze komen dan altidj wel. al was dat in het begin ook meer dan nu. 6 jaar trug gingen we dan nog stappen ed nu hebben wij twee kids en de rest nog niet en jah dan ben je toch meer gebonden en is het spontaan gaan stappen niet zo handig meer. net als dat ze allemaal blijven slapen dat was toen geen punt . nu is het lastiger want alle kamers zijn nu bezet. dus gaan ze vaak op tijd alweer naar huis. heb al wel een neiuwe vriendin hier. ook idd via de school. je moet dan ook echt iemand treffen die je goed ligt denk ik dan.
Mja van de zwangerschapsgymnastiek zie ik niemand meer. Had ik ook niet verwacht want een echt gezellig hecht clubje is het nooit geworden dus na de bevalling heb ik ze eigenlijk niet meer gezien. Woonden ook niet heel dichtbij verder dus tja even tegenkomen doe je ook niet. En de moeders van school waar ik het een heel schooljaar best gezellig mee had heb ik heel de vakantie nog niet gehoord of gezien. (en ja, ik ben inderdaad ook niet daar geweest, dat klopt) Maar gedurende het schooljaar is het wel altijd gezellig en ga ik er regelmatig even bakje koffie drinken. Geen dikke vrienden dus maar wel leuk aanspraak en gezelligheid. Merk ook nu ik hier 5 jaar woon... Ik steeds vaker mensen tegenkom op straat die gedag zeggen etc... Dat miste ik in het begin veel meer. Dat je boodschappen doet en gewoon letterlijk geen bekenden tegen kwam Het meeste is heel oppervlakkig maar dat neemt niet weg dat het wel heel gezellig kan zijn. Inmiddels 1 goede vriendin hier in de buurt... En eentje van lang lang geleden die wel verder weg woont Maarja.. Dan heb je via internet nog 1000 manieren om toch met elkaar te kunnen blijven praten
Hier ook helaas geen vrienden, ben 12 jaar geleden verhuisd naar een dorp 1 uur rijden bij mijn ouders vandaan. Gisteren nog een huilbui gehad omdat ik mijn geboortestad zo mis. Een verjaardag gehad bij mijn broer en er werd mij gevraagd of ik het daar niet mis en dan komt het verdrietige gevoel meteen weer naar boven. Mijn vriendin in mijn geboorteplaats zie ik ook niet zo vaak meer omdat we toch een stukje moeten rijden en van beide kanten is daar gewoon niet zo veel geld voor, ik moet het natuurlijk ook combineren met mijn familie en 2 a 3 keer in de maand daar naar toe rijden is haast al niet te doen. Ik heb al zoveel dingen gedaan om te proberen vriendinnen te krijgen hier maar op een of andere manier kom je er gewoon niet tussen. Ik mis het heel erg om s'avonds even een uurtje naar een vriendin of mijn ouders te gaan. Maar helaas wil mijn vriend niet verhuizen.
Nee, je bent niet de enige... Hier helaas ook nog maar weinig mensen. Voor een paar jaar een goede vriendin gehad, maar doordat ze bepaalde verwachtingen bij mij had die ze nooit eens uitsprak tegenover mij, was het plotseling voorbij. Vind het nog steeds jammer... Die paar vrienden die we nu hebben zijn ook nog eens mensen die nooit eens gezellig spontaan komen aanwaaien. Ook al geef je wel eens aan dat je soms wel eens behoefte hebt aan wat afleiding en je wat ''alleen'' voelt. Om iets leuks te doen samen met je vrienden. Gewoon iets simpels. Al is het even koffiedrinken. Ik vind het best wel jammer... Ik heb er jaren mijn best voor gedaan om dan maar zelf het initiatief te nemen, maar ik ben er nu wel een beetje moe van. Het lijkt me ontzettend leuk om ook een grotere gezellige vriendenkring te hebben. Ach, wie weet later...
Ik heb 1 goede vriendin en een handvol kenissen waar ik regelmatig wat mee afspreek! Dat is wel altijd gezellig, maar heel eerlijk is mijn partner naast mijn man ook mijn beste vriend Man heeft wel echt een grote vriendengroep dus als ik behoefte heb aan een feestje kan ik mijn ei daar goed kwijt haha is altijd erg gezellig! De mensen waar ik mijn omga zijn allemaal erg verschillend en ook qua leeftijd zit een groot verschil (van 19 tot 40). Ben zelf 23. Ik heb me ook wel eens eenzaam gevoeld en ken periodes zonder vriend en/of vrienden. Wat ik heb gemerkt is dat je vaak zelf wel een klik voelt met een collega, studiegenootje, sportmaatje etc. Het is helemaal niet raar als je zelf eens initiatief neemt en vraagt aan iemand van heb jij plannen dit weekend? Het wordt mooi weer heb je zin en tijd om een terrasje te pakken? Verder moet je ook gewoon geluk hebben, want soms klikte het gewoon niet echt met mensen in mijn omgeving en dan ga je ook niet afspreken.
Nee, je bent zeker niet de enige. Ik heb zeker wel vriendinnen, die er zijn zodra ik hen nodig heb en die ik dag en nacht kan bellen. Ken ze ook al jaren, door en door. Helaas hebben we allemaal een druk gezin/werk/hobby's etc waardoor het face tot face spreken iets minder is. Verder iemand die ik dacht dat we vriendinnen waren, ze pastte zelfs op mijn dochter, maar sinds dat niet meer gebeurd is het contact verwaterd. Misschien wel beter zo, want ik kan niet tegen claimen en dat deed ze dagelijks... Ik heb wel heel goed contact opgebouwd met mijn buren, dat gaat steeds meer als vriendinnen voelen gelukkig!