Gewoon uit nieuwsgierigheid; Ik lees nog weleens dat er dames worden ingeleid vanwege bekkeninstabiliteit , kan ik begrijpen maar wie bepaalt dat en wanneer? Zelf heb ik ook erg veel last van rug en bekken , 6 jaar geleden een stortbevalling gehad , 1,5jaar geleden een fiks auto ongeluk gehad en dat tezamen maakt dat ik er erg veel last van heb. Elke week ga ik naar een bekkenbodemfysio en word dan gemasseerd, oefeningen hoef ik niet te doen want dat is nutteloos en te belastend volgens mijn therapeut. Als ik de deur uit ga is dat met rolstoel zodat ik lopen en zitten kan afwisselen. Ik kan soms amper lopen en begin mij nu zo langzamerhand zorgen te maken over wat de bevalling zal doen met mijn zwakke gestel... Het woord inleiden is nog geen enkele keer gevallen vandaar dat ik mij oprecht afvraag, waarom de 1 wel en de ander niet?
ik denk dat het niet alleen van lichamelijke klachten af hangt, want ook geestelijk laten sommige het mee spelen voor wel of niet inleiden. bij mijn eerste werd ik ingeleid vanwege cholestase maar met alleen de bekken klachten zou ik niet ingeleid worden omdat ik het goed kon handelen en mijn weg er wel in kon vinden, ook met de rolstoel op pad gaan inderdaad. bij de tweede en derde het zelfde verhaal als bij de eerste. alleen bij de vierde heb ik 7 keer een week in het ziekenhuis gelegen met uitdroging, 4 keer 3 dagen met galsteenaanvallen ik spuugde 60 maal per dag ( en dat was een goede dag ! ) of meer ik spuugde bloed, viel af, kreeg zwangerschapssuiker maar wel onder controle met dieet, ik kreeg hevige bekkeninstabilliteit ( nu 7 maanden later nog nietvan hersteld) en cholestase, cholestase is altijd reden om in te leiden, maar ook zonder de cholestase zou ik bij de vierde alsnog in geleid zijn puur omdat de gynaecoloog heeft gezien hoe zwaar de hele zwangerschap al is vooral in combinatie met 3 andere kinderen, ik denk dat sommigen dat coulant zijn en denken "die heeft genoeg voor haar kiezen gehad, en als ze mama zien afglijden hebben de kinderen ook niets aan hun mama "dan maar wat eerder bevallen, maar bij mij waren het uiteindelijk allemaal echt medische indicaties ivm de gezondheid van de baby's
Hier was het bij de 2e gewoonweg onbespreekbaar omdat het mogelijk de bekkeninstabiliteit kon verergeren, dan wel extra schade kon aanrichten. Zowel de fysio, vk en gynaecoloog waren absoluut tegen. Dit omdat bij inleiden statistisch gezien vaker kunstingrepen nodig zijn, vrouwen niet altijd vrij kunnen bewegen etc. etc. Zelf wilde ik ook echt een inleiding niet omdat ik een hele vlotte 1e bevalling had, maar het was een hel die zwangerschap met extreme zwangerschapsmisselijkheid en bekkeninstabiliteit. Liep uiteindelijk tot 41+1 door en toen super vlot bevallen in een houding die voor mij fijn was (liggende op mijn zij), waarbij ik het echt zelf heb gedaan om zo niets te forceren (niemand mijn been vasthouden of tegendruk geven of iets etc.). Klachten verminderen daarna gelukkig vrij snel, maar pijnvrij ben ik nog altijd niet (6 jaar later). Sterkte die laatste weken!
Jemig, dat zijn ook geen malse klachten zeg! In jouw geval vind ik het erg logisch dat ze zijn overgegaan tot inleiden.
ha toevallig , tot week 18 hield ik niks binnen , fijne combo he?! Ik wil echt thuis bevallen en zodat ik net als jij gewoon lekker mijn ding kan doen en alles zelf in de hand heb balen dat je er nog steeds niet helemaal vanaf bent!
Het hangt ook af of het ziekenhuis een actief inleidbeleid heeft. De een laat je rustig doorlopen tot 42 weken en bij de ander doen ze niet moeilijk vanaf 38 weken. De VK stuurt je door als je (meerdere keren) aangeeft dat je veel pijn hebt en er evt ook mentaal doorheen zit. Dan is het uiteindelijk de gyn die de beslissing neemt.
En inderdaad, zorg echt dat je 4 dagen na de bevalling plat ligt en ga weer zsm naar fysio en blijf heel rustig opbouwen. Eerste keer lopen naar einde straat, brievenbus etc. Ik kon na m'n eerste pas na 15 weken weer beetje sporten. Springen nog steeds niet. Ik was wel heel fanatiek na de bevalling en daardoor een flinke terugval en lang herstel gehad.
Ik ben (bijna) 6 jaar geleden ook ingeleid ivm BI. Vanaf 14 weken zwangerschap had ik therapie. Vanaf ongeveer 18 weken kon ik alleen de deur nog uit met krukken, dit omdat ik letterlijk door mijn bekken zakte en viel als ik niet op tijd iets vast kon pakken. Vanaf 22 weken werden de krukken vervangen door een rolstoel. Langer dan een half uur dezelfde houding aannemen ging niet. Hierdoor sliep ik ook amper tot niet, ik werd elke keer wakker van de pijn. Ik ben 2 keer opgenomen in het ziekenhuis om met behulp van slaapmedicatie te kunnen slapen. Beide keren was dit, ondanks de medicatie, ook maar een uur of 3. Maar daar was ik toen al heel erg blij mee. De gyn vond dat dit niet ten goede kwam van mijn gezondheid en misschien op den duur ook voor het kindje niet. Zij wilde mij dus met 37 weken inleiden. Ik had vanaf 32 weken ook al 2 cm ontsluiting, dus het inleiden zelf zou geen probleem moeten zijn. Op de dag zelf was er een andere gyn, ik had haar nog nooit gezien en zij zei doodleuk dat ze niet ging inleiden om deze reden. De volgende dag was mijn eigen gyn er weer. Zij was hier erg boos om, een kwartier later werd ik naar de verloskamer gereden om ingeleid te worden. 4 uur nadat ik de gyn had gezien was mijn dochter geboren. Wat een opluchting was dat. Nu, bijna 6 jaar later en heel veel therapie verder ben ik weer zwanger. Ik vind het doodeng, maar door verschillende veranderingen durfde ik het aan.
Ik lees op verschillende plaatsen dat je plat moet liggen. Dat snap ik niet helemaal. Het zal per persoon ook wel anders zijn hoor. Maar doordat je helemaal niks doet worden je spieren toch alleen maar slapper waardoor het herstel langer duurt.
Mijn Fysio gaf toch ook heel duidelijk dat advies. Alles is na een bevalling enorm opgerekt. Door eerst alles een paar dagen te herstellen schiet er niets verkeerd. Van die paar dagen rust worden je spieren niet dramatisch slap.
Ja hier ook heftige bi gehad, kon nauwelijks meer iets. Was gebonden aan rolstoel en bed. Ik werr absoluut niet eerder ingeleid, want dat was geen medische indicatie. Dus heb ik door gewaggeld, helaas ging ik daardoor wel met 2-0 achter de bevalling in. De dagen erna in bed gebleven maar dat was achteraf niet slim. Alles werd alleen maar stijver en wist mij geen houding meer te geven. Nu 2 jr later gaat het weer redelijk oke waardoor ik een nieuwe zw aandurf. Ik ga nu (hopelijk) op haptonomische wijze bevallen. Want z'huis en bi gaan niet echt samen en er was weinig begrip.
Hier wel ingeleid, omdat ik al acht weken letterlijk niet meer kon lopen en op de bank sliep door de pijn( rechtop slapen) . De arts wilde me niet over de 40 wk laten lopen. Maar wilde ook niet te vroeg inleiden. Uiteindelijk bij 39+3 Verder zelf bevallen zonder hulpmiddelen of pijnstilling Na de bevalling ging het gelijk een stuk beter maar ik liep wel erg wankel., maar ik was al lang blij: ik liep Uiteindelijk duurde het een paar maanden voordat alle pijn weg was