De topictitel lijkt een beetje raar, maar gaat eigenlijk over het volgende: Eergisteren zijn we bij mijn zusje geweest die twee dochtertjes heeft. Eén van bijna 6 jaar en één van een half jaar oud. Mijn zusje vraagt gewoon: "Wil je haar even vasthouden?" Ik: "Ja, is goed." Ik mocht haar dus even vasthouden, maar toen ik haar vast had, had ik echt het idee van: 'HELP! En nu?' Ik heb aan mijn man gevraagd of hij haar even vast wilde houden, waarop hij vroeg: "Durf je niet meer dan?" Waarop ik maar zei: "Oh jawel hoor, maar ik dacht dat jij haar ook wel even vast wilde houden?" Heb mijn nichtje aan mijn man gegeven, maar om eerlijk te zijn klopt het wel wat hij zei. Ik wist werkelijk niet wat ik met dat kleintje in mijn armen aan moest en was blij dat ik haar niet meer vast hoefde te houden. Ik verheug me echt heel erg op het vasthouden van ons kleintje en wil zeker ook wel moeder worden. Maar straks heb ik dit met mijn eigen kleintje ook?! Zijn er meer die dit hebben (gehad) of ben ik de enige die andermans kinderen 'eng' vind?
Hey, ik herken het verhaal vanuit mijn werk. De ervaring leert hier dat je eigen kind anders is, daar gaat het een soort van vanzelf! Geen zorgen dus! Komt goed!
haha, grappig hoor... Ik heb het met sommige kindjes ook. Gek genoeg niet met alle, sommigen pak je aan en die voelen vertrouwd, anderen beginnen directement te spartelen en doen en daar heb je geen gevoel bij. Maar het wurmpie dat ik nu in m'n buik voel zal vast wel lukken - die ken ik immers al Zal voor jou straks ook wel gelden.
Hihi! Ik was ook nooit zo'n held met baby's hoor, ik had er ook eigenlijk maar 1 in mijn omgeving die ik meegemaakt heb (nu is die al 4 jaar). Maar toen ons zoontje geboren was, had ik dat helemaal niet (sterker nog, uit handen geven vond ik veel moeilijker -niet bij mn man natuurlijk-). Het gaat toch wel aardig vanzelf en je krijgt een 'spoedcursus' van de kraamhulp. Niet druk om maken dus, je moedergevoel zal straks zorgen dat het allemaal heel normaal voelt.
ik had het ook hoor haha. komt goed als je je eigen kindje in je armen hebt! ik heb 3 kinderen dus is goed gekomen. tussen mn 2e en 3e zat 6 jaar en 2 weken voordat ik van mn 3e kindje beviel werd er nog een baby in mn armen geduwd. wist niet meer hoe ik t moest vast houden haha. gaf t snel weer terug. als t van je zelf is, is het gewoon heel anders. dus niet druk maken, komt goed. je wil t straks niet eens meer loslaten!
Ja hoor heel herkenbaar. Wilde nooit een babie vasthouden van iemand anders en was ook super onhandig daarmee. (na 2 minuten van die moeie zware armen omdat je de babie dus niet comfortabel vasthoudt..) Je eigen kind wordt ook al heel snel je 'eigen' Had in het begin wel moeite met dat 'loszittende' koppie maar ook dat leer je supersnel om daar goed mee om te gaan. Heb de eerste dagen bij ons eerste zoontje ook heel goed meegekeken met de Kraamverzorgster want niet alles is vanzelfsprekend...
Pff was al bang dat ik er helemaal geen 'feeling' voor zou hebben straks. Ben gek op baby's hoor, maar ik weet nooit wat ik ermee aan moet als ik ze in mijn armen heb. Ben iig al wat gerustgesteld.
Ik heb nooit iets gehad met de kids van een ander, al helemaal niet met babies en kinderen die nogniet kunnen praten. Maar met mijn eigen kind is het heel anders hoor.
Eigen is idd anders ik heb het nog steeds niet met kindjes van anderen maar met mijn eigen meisje ging het van nature automatisch goed En ook met kindjes van dezelfde leeftijd als onze dochter nu, heb ik nog steeds het idee dat ik meestal niet weet hoe ik moet reageren wanneer ze me benaderen
Herkenbaar hoor. En het blijft. Ik heb nu twee jongens van 6 en 3, waar ik nooit een probleem mee heb gehad, maar kinderen van een ander blijf ik 'anders' vinden.
Hihi, komt helemaal goed meid. In het begin denk je: Kan ik dit? Hoe houd ik haar vast? Hoe moet ik in godsnaam een luier gaan verschonen bij zo'n klein frumeltje? Maar binnen een dag heb je dat allemaal geleerd.
Nou ja, dat idee heb ik nu al een beetje. Echt van: jee, moet ik dat allemaal kunnen? En help, wat staat me allemaal te wachten? Heb mijn zusje vandaag nog gesproken en ze had al gezien dat ik me een beetje onhandig voelde en ze begreep het gelukkig wel. Ze zei al dat ze dat zelf ook had voordat ze moeder werd en dat ze dat nog een beetje heeft met de kinderen van anderen. Mijn oudere zus begrijpt het helaas niet. Die vindt dat als ik nu al moeite heb met de kinderen van een ander, dat een eigen kind dan ook wel moeilijk zal gaan. Maar ja, zij is dan ook een behoorlijk bazig typje. Alles wat je anders doet dan haar, past niet in haar straatje. Zo moest ik van haar ook maar een paar katten weg doen, want katten en kinderen: dat gaat niet samen. En of ik zeker wist of ik kinderen wilde (voordat ik zwanger was) en nog wel meer van die dingen. Nou ja, maar weer ontopic!
Ik heb het ook wel met "vreemde" babys Bij mn dochter voelde het heel natuurlijk, haast of ze deel van mij was/is.
Met andere kindjes ben ik ook onwennig, al gaat het langzaamaan beter. Je moet het gewoon wat vaker doen. Als je de kleine van je zus wat vaker vasthoudt zal je meer vertrouwd raken. Mijn schoonzusjes zeiden ook dat toen hun kindjes geboren waren dat het in het begin erg onwennig was en ze zoiets hadden van en nu? Maar dat het snel vertrouwd wordt. Ik hoop het. Kan me er ook nog niks bij voorstellen. Aan de andere kant lijkt het me dat als je eenmaal gewend bent ik erg moeite zal hebben mijn kindje aan een ander te geven/laten. Mijn schoonzus is uitgerekend rond Kerst (10 weken eerder dan ik) dus dat lijkt me wel erg leuk. Kan dan mooi een beetje wennen aan zo'n kleintje.
Dat zal niet zo makkelijk gaan, ze woont hier niet om de hoek, dus ik zie haar weinig. Spreek d'r vaak alleen via Whatsapp of via FB of via de tel.
Ik vind andere kinderen ook 'eng' Ik heb altijd t idee dat ik MOET praten tegen een kind en dan lukt het niet En dan heb ik ook nog eens t gevoel dat iedereen me aantaart wat maakt dat ik t helemaaal niet leuk vind Als ik alleen ben met een kindje vind ik t niet eng En nee met je eigen kind zal je dat echt niet hebben, dat is zoooo anders.. Dat is van jou
komt omdat het iemand anders zijn kind is, dat voelt heel anders. je bent er extra voorzichtig mee. Met je eigen kindje komt dat echt helemaal goed! zeker met hulp van anderen en van de kraam hulp don't worry
Dit vind ik ook! Ik heb ook niks met de baby van een ander, ik hoop ook altijd dat ze niet vragen of ik de baby vast wil houden Toen onze dochter geboren was heb ik dit gevoel echt nooit gehad! Het komt helemaal goed meid, geen zorgen!
Ja dat gevoel heb ik ook. Onze dochter is gewoon een stukje ik Dat voelt zo natuurlijk, zo 'gewoon'. Ook qua vasthouden en dergelijke. Het 'past' gewoon zeg maar Terwijl andere baby's gewoon 'anders' aan voelen Tuurlijk moet je in het begin even aan elkaar wennen maar dat gaat zo snel Gaat helemaal goed komen joh!