Ik heb een hele rare situatie. Jullie mogen er van denken wat jullie willen, maar ik zit erin. Ik ben ruim 13 jaar samen met mijn man. In 2015 zijn we na 2 jaar proberen eindelijk ouders geworden van een kleine meid. We zijn tijdens de zwangerschap ook getrouwd. De laatste paar maanden begon het bij mij te kriebelen om voor een tweede kindje te gaan. Mijn man wilde liever nog een jaar wachten. Dat vond ik prima. Sinds een week weten we na meerdere doktersbezoeken dat mijn man een tumor in zijn buik heeft met uitzaaiingen naar zijn lever. We weten dat het niet te genezen is, maar ook nog niet hoe lang hij heeft. Hij heeft nu aangegeven geen tweede kind te willen, maar voor mij wel wat zaad in te willen laten vriezen (als het kan). Mocht hij er binnen korte tijd niet meer zijn, dan vindt hij het prima als ik nog een kindje krijg. In eerste instantie vroeg ik of hij wel goed bij zijn hoofd is. Maar ik moest er van hem eerst over nadenken. Dat heb ik nu gedaan. Mijn hart verscheurd al bij het idee dat hij er niet meer zou zijn. Laat mij dat voorop stellen. Twee kinderen is dan natuurlijk helemaal heftig. Maar de gedachte dat mij iets overkomt de komende jaren en onze dochter alleen achterblijft van ons gezin, vind ik nog verdrietiger... Het zou dus geen egoïstische beslissing zijn, vanuit mijn optiek. Maar mensen gaan hier wel wat van vinden. Nogmaals: ik heb het liefst dat mijn man nog 20 jaar bij ons is en dan maar geen tweede kindje, maar mocht het snel over zijn... Misschien toch niet zo'n gek idee om wat in te laten vriezen. Zijn er mensen die hier bekend mee zijn? Hoe hebben die het ervaren? En ook juridisch zou ik het willen weten. Ik zou dan willen dat het kind een kind is van mijn man, ook in wettelijke zin. Moeten we iets van tevoren regelen? Uiteraard willen we het ook nog bespreken met de professor die mijn man behandeld. Liefs...
Allereerst heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik heb geen ervaring, en ik zal gevoelsmatig reageren. Als het mijn man was zou ikvoor de zekerheid zaad laten invriezen. Maar anderzijds... hoe is het voor een kind om op te groeien zonder vader? Dat zou bij mij ook spelen. Ik kan je helaas geen advies geven. Volg een combinatie van je hart en je hoofd. Heel veel sterkte en wijsheid
Wat @Jenneke88 zegt. Ik vind hier overigens helemaal niets van. Ja, ik vind het ontzettend verdrietig voor jullie. Heel, heel veel sterkte en wijsheid gewenst in deze vreselijk moeilijke en onzekere periode.
Om te beginnen natuurlijk heel veel sterkte in deze enorm moeilijke situatie. Ik ben op het moment een boek aan het lezen van iemand bij ons uit de regio met leukemie. Tijdens het slopende traject van chemo en andere behandelingen en in alle onzekerheid hoe hij hieruit zou komen, is hij getrouwd en is zijn vrouw zwanger geworden (door middel van ingevroren zaadjes). Dit is het boek: http://www.papasbloed.nl/ Heel veel aan praktische tips zal je hieruit niet halen, maar misschien kan het je wel helpen met het geven van een plaatsje en de emotionele kant ervan. Waar ik in jullie situatie wel zou beginnen is de gynaecoloog. Uit het boek begreep ik namelijk dat hun casus eerst door een ethische commissie is behandeld, vanwege het feit dat de kans groot was dat Dennis er niet meer zou zijn als het kindje geboren werd.
Ja, ook het niet hebben van een vader is door mijn hoofd gegaan. Maar dat weeg ik dan weer af tegen onze kleine meid die er alleen voor staat als mij iets overkomt. Ik ben ook bang dat ik nu niet rationeel kan denken. Idd voor de zekerheid.
Och meis toch, wat vreselijk voor jullie.. Ik snap jullie standpunt wel, en weet je, mag je het niet willen, dan ligt het er gewoon. Het is niet zo alsof je nu persee moet kiezen wat je wilt, je houdt alleen alle opties open. Ik vind het een heel dapper besluit, en hopelijk is het niet nodig, en kan je man zelf nog heeeeeel veel jaren bij jullie blijven. Sterkte!
Wat een moeilijke situatie.. Heel veel sterkte, en hopen dat hij nog heel veel jaar bij jullie mag zijn. Ik vind het moeilijk om in te denken hoe het is, maar ik snap jouw wel, en zeker voor je kleine meisje dan heeft ze altijd iemand. Ik zou er zeker voor kiezen om het in te laten vriezen en dan kan je de keus altijd maken! Nogmaals heel veel sterkte
Wat ik nog wil toevoegen als iemand die heel veel met ouderen werk: Onlangs is een meneer gestorven en zijn vrouw blijft nu alleen achter. En zij is zo blij met haar drie zonen die allemaal sprekend op hun vader lijken. "Net of een stukje H. nog leeft". Van een andere vrouw heb ik vaker te horen gekregen dat ze het heel erg vind dat ze geen eigen kinderen heeft. Ze zit al 30 jaar alleen, maar als ze kinderen had dan had ze nog "iets" van haar man. Twee vrouwen waarvan de man dood is en die het leven anders geleefd hebben. Het is en blijft een moeilijke keuze. Informeer je goed en doe waar jij en je man je goed bij voelen.
Wat ontzettend verdrietig . Maar kan me heel goed voorstellen dat je nog kinderen van hem zou willen als hij overleden is. Er is hier iemand op het forum waarbij er embryo's waren ingevroren omdat ze voor die tijd met ivf bezig waren, zij was zwanger toen haar man overleed en heeft daarna nog 2 kinderen van hem gekregen. Ze heet Babii, misschien interessant om wat reacties van haar te lezen. Ze is ook in het programma van de postcodeloterij geweest (puur geluk) http://www.zwangerschapspagina.nl/search/203586 http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/zwanger-van-ons-derde-wonder.584753/ Heel veel sterkte voor jullie, hoop dat jullie nog lang met elkaar hebben!
Allereerst heel veel sterkte met dit vreselijke nieuws! wij zitten in een ivf traject en hebben er bewust voor gekozen te laten vastleggen dat mocht mijn partner overlijden en er zijn nog ingevroren embryo's dat ik die mag gebruiken om alsnog een kindje te krijgen. In ons geval is dit natuurlijk een wat als terwijl het voor jullie heel reëel is. Ik denk dat het goed is om er eens met een arts over te praten gewoon oriënterend over wat er mogelijk is. Nogmaals onwijs veel sterkte.
Heel veel sterkte in deze vreselijke tijd! Ik ga heel hard duimen dat je man nog jaren mee mag.. Ik ken ook iemand waarvan de man ernstig ziek is.. hun kregen dat te horen een maand na dat ze zwanger bleek te zijn. Ze wilde zelf geen kinderen meer maar hebben wel zaad ingevroren voor de zekerheid.. ik weet niet precies het verhaal.. zijn familie van mijn zwager..
Ik moet denken aan @Babii op het forum. Misschien kan je haar eens berichten? Ik vind je vraag niet gek, eigenlijk heel logisch. Je moet doen wat voor jou/jullie goed voelt en daar hoeft niemand wat van te vinden. Sterkte met de situatie.
Wat een vreselijke situatie. Ik snap dat het een hele moeilijke keuze is. Je hebt hierboven al wat tips gekregen hoe je aan meer informatie kan komen. Wat ik nog even wil toevoegen is dat je mogelijk wel snel een beslissing moet nemen over het wel of niet invriezen van sperma. Als er namelijk sprake is van het starten met chemotherapie kan het zo zijn dat je man daardoor tijdelijk onvruchtbaar wordt , of dat de zaadcellen beschadigd raken door de chemo waardoor een eventueel kindje genetische afwijkingen kan hebben. Je moet rekening houden met 3-6 maanden wachten na chemotherapie. Ik wil jullie alle sterkte wensen met deze keuze, hopelijk kan je je man nog lang bij je houden.
Wat vreselijk om te lezen, wat ontzettend moeilijk voor jullie! Toen ik de titel zag, dacht ik ook gelijk: waarom vries je niks in? Het hoeft niet te betekenen dat je het ooit zal gebruiken, maar het houdt wel de optie open. Het lijkt me namelijk ook mooi om, als hij er helaas niet meer is, toch nog iets van hem op de wereld te zetten. Er is hier nog iemand op het forum, ook zij heeft nog kindjes gekregen van haar man, nadat hij is overleden. Alleen deden zij wel al aan ivf, dus bij hen was al geregeld dat zij mocht beslissen over de cryo's als haar man wat zou overkomen. Maar het principe en de dingen waar je tegenaan zult lopen, zijn natuurlijk hetzelfde. Misschien kun je contact met haar krijgen? Volgens mij heet ze (iets in de trant van) Bibi. Kan zijn dat er nog een cijfer achter staat, kan ook alleen maar Bibi zijn. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen!!
Wat ontzettend verdrietig, heel veel sterkte samen! Ik vind het ook helemaal niet gek, om het in te laten vriezen. Zelfs wel heel mooi dat het kan, voor de toekomst, mocht het zo ver komen. Volgens mij is het dan inderdaad wel belangrijk om dit voor evt. chemo te doen i.v.m. Kwaliteit.
Wat verdrietig voor jullie. Ik denk dat iedere keuze die je maakt oke is en dat anderen daar niet iets over te vinden hebben(maar dat is mijn mening) Ik zou het wel in laten vriezen, dan kun je altijd nog zien wat je er mee doet. In ons ivf traject krijg je ook een contract/overeenskomst over de ingevroren embryo's. Wij hebben samen besloten dat als mijn man zou overlijden, ik wel de embryos van ons samen terug zou willen laten plaatsen in mijn baarmoeder. Ik vind het helemaal geen raar idee en juist misschien wel een hele mooie gedachte.. Heel veel sterkte de komende tijd