hier ronde 40+ weer raak. vorig jaar een mk. wel via iui. ik had zelf geen goede eisprong. dus wel een rede, maar als iedereen om je heen zwanger raakt, bedoeld of onbedoeld was altijd een teleurstelling.
Oh wauw, ronde 40! Dat is ook lang maar wel gefeliciteerd!!!! Fidel, oh ronde 27! Ik hoop dat je zeker niet weer zo een lange adem hoeft te hebben! Siepie, Ik vind het ook moeilijk om positief te blijven. Het wisselt enorm. We mogen pas in feb, omdat we afgelopen feb pas naar de ha en gyn zijn gegaan, en na de onderzoeken moesten we nog een jaar proberen. Als we eerder gegaan waren, hadden we denk ik ook eerder mogen beginnen? Ik begreep het zelf ook niet helemaal, maar de gyn was er heel duidelijk in, pas in feb mag je bellen voor een afspraak en dan beginnen we met IUI. De samenlevingstest krijg ik via een second opipion, vooral vanwege het feit als ze daar wel iets vinden, er IUI zonder hormonen mogelijk is.. en ja, dat zou in principe wel mijn voorkeur hebben als het nuttig is. Als er niks uitkomt, zit er ook niks anders op dan wachten. Jullie gaan meteen door naar IVF lees ik, waarom niet gekozen voor die laparoscopie?
@Pandavliegen, bij mij is PCO vastgesteld. Helaas heeft het een tijd geduurd voor de juiste dosering met Clomid gevonden was. Uiteindelijk al bijna anderhalf jaar met Clomid bezig, nog altijd zonder resultaat. Volgende 12 zal de 12e cyclus worden met Clomid waarbij er een eisprong is. Als het dan nog niet gelukt is krijgen we een vervolg gesprek om te kijken hoe we verder kunnen gaan. Wat frustrerend dat alles goed is maar dat er toch nog iets is wat jullie geluk in de weg staat. Benieuwd of er iets uit de samenlevingstest komt @Siepie85, blijft moeilijk he, zwangerschappen in je directe omgeving. Ik denk dat wij nu een manier hebben gevonden om er mee om te gaan maar toch blijft de teleurstelling groot. Als ik denk dat we al bijna 2 jaar bezig zijn dan vind ik het eigenlijk knap hoe wij er nog in staan @Barbara1980, 40+. Dan vallen wij met 23 nog mee. Hoe hou je dat vol joh! Welk stadium zijn jullie nu?
@ panda, ik ben inmiddels bij elkaar 5 keer geopereerd in m'n buik dus ik en gelukkig m'n fert arts zijn niet happig op nog een operatie. Daarom eigenlijk, mijn vriend had ook zoiets als ik nou geopereerd moet worden doen we dat maar wil niet dat jij weer moet. Wel vervelend dat het dan zo is dat je pas in feb terug mag, ik heb ook meteen geroepen na van ga het nog maar jaar proberen (in maart) dat betekend dat ik in december terug ben he want dan is het 2 jaar, dat vond ze goed. @madam, denk het ook hoor, kan ook van m'n petekindjes genieten, maar toch is het hoe zou een kindje van mij er uit zien etc. Kan ook nog steeds blij zujn voor anderen met name omdat je eigen wens en verlangen zo sterk is denk ik ook. En dat wij meer dan 10 jaar samen zijn blijven mensen maar vragen joh nog geen kinderwens etc. Er daarvoor ook voor gekozen het te delen met mensen dichtbij ons. Ik hoop dat het dan deze ronde voor jullie zo mag zijn..
Na 2 jaar proberen voor een tweede naar de huisarts. Doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar kregen we te horen dat we IUI en IVF konden overslaan en meteen doorgingen voor ICSI. Achteraf ben ik de avond voor dat gesprek zwanger geworden van onze jongste. Ik weet dat het voor sommige stellen niet zo is, maar ik heb wel heel erg gedacht, ik heb in ieder geval 1 kind. Natuurlijk wilde ik dolgraag een tweede en deed ongesteld worden elke keer weer pijn. Maar het jaar dat we moesten wachten op de eerste deed voor mij meer pijn dan de tijd voor de tweede. Succes!
@Siepie85, heel herkenbaar. Wij zijn ook 10 jaar samen, 5 jaar getrouwd en mensen vragen gewoon ronduit of het niet eens tijd wordt. In een half jaar tijd ook nog eens 2 nichtjes geboren en een zoon bij onze beste vrienden. Dan heb je wel echt even het gevoel dat de grond onder je voeten vandaan zakt. Ook wij hebben er voor gekozen het te delen. Op een gegeven moment kan dat bijna niet meer samen. En ik heb er zelf ook behoefte aan. Maar uiteindelijk genieten we wel echt heel erg van ons neefje en beide nichtjes. En kunnen we onze liefde overdragen.
femkes, dankjewel!! Madam, oh spannend, heb je enig idee van het vervolg traject? Siepie, begrijpelijk dat je niet weer een buikoperatie wilt, je hebt je porsie wel gehad! wauw. Wij zijn ook getrouwd, en net een huis gekocht, krijg regelmatig te opmerking "zou je niet eens aan kinderen beginnen, je wordt wel oud" echt.. soms waar bemoei je je mee. Wij zijn er ook heel open in, eigenlijk weet ondertussen iedereen het, en hebben we ontzettend veel steun van mijn schoonzusje en haar man en mijn nichtje. Dat is echt heel fijn. Maar ook op mijn werk, krijg ik, onverwachts, vrij veel steun. Laatst kwam mijn oude baas ineens een knuffel geven, waar iedereen bij was! En hij zei gewoon, soms heb je dat even nodig. Van mijn petekindje en nichtje geniet ik ook elke seconde dat ik bij hen ben, maar toen mijn petekindje afgelopen zomer geboren werd, heb ik heel veel gehuild.. zoveel angst kwam er ineens naar boven. Maar ik kan gelukkig wel intens genieten van die twee, en eigenlijk ook van alle kinderen van vrienden en familie om ons heen. Al blijft het soms wel een gevecht.. tussen genieten, hoop en angst
Bijzondere ervaringen, iedereen zijn eigen verhaal, maar voor ons allen zo herkenbaar! Ben blij dat ik dit groepje gevonden heb en hoe jammer ook voor jullie, want gun dit echt niemand, maar wel fijn dat ik niet alleen ben. Soms is het leven gewoon echt niet eerlijk, maar hou me altijd vast aan het feit dat ik gelukkig ben in de liefde, we zijn 12 jaar samen, 6 jaar getrouwd en hebben het echt goed samen, en hoe fijn dat ik in ieder geval 1 kindje heb mogen krijgen, dat gun ik jullie allemaal te mogen krijgen en ervaren! En dat we dit verdriet snel achter ons mogen laten...
Wij wonen sinds vorig jaar in ons nieuwe huis met 5 slaapkamers, iedereen dan ook meteen nou jullie hebben genoeg ruimte nu, dus al plannen Zeker fijn om anderen te kunnen spreken/leren kennen die hetzelfde doodmaken. Mijn vriend is nu ook gestopt met roken bijv, het zaad was al meer dan goed maar alle beetjes helpen. Helaas ook nog zonder resultaat.
@pandavliegen zie nu je cyclus standen, we hebben redelijk zelfde cyclus, wisselt steeds tussen 27 en 33 dagen bij mij ook. Hebben andere dit ook? Of echt steady vaste cyclus?
Wat een hoop herkenbare verhalen, met hetzelfde verdriet, de angst, hoop en wens.... Bij nr 1 was het raak in ronde 26. Na 5 iui behandelingen was ik er klaar mee en zijn we begonnen met ivf. En je raadt t al, in die ronde spontaan zwanger (aangezien ik pas na mijn ovulatie begon met spuiten. Wat een wonder! Inmiddels in ronde 22 voor nr 2..... Afspraak in het zkh voor onderzoek staat, maar we hebben nog niet de knoop door gehakt if we weer die mmm in gaan. Mijn hart en hoofd zijn erg in strijd met elkaar. Blijf hoop houden, al is dat vaak (en zeker na zo'n lange tijd) ontzettend moeilijk. Met de nodige ups en downs helaas
@Pandavliegen, als deze cyclus mijn menstruatie weer doorbreekt hebben we een vervolgafspraak in het zh. Het zal waarschijnlijk hormoonspuiten zijn of iui. Of wellicht allebei. Zou prettig zijn als er eindelijk een beetje schot in ging komen. Fijn dat je het goed kan delen met naasten. Ondanks dat je geniet van kleintjes in je directe omgeving wil je toch heel graag zelf een kindje he. Hoe langer het duurt hoe sterker die gevoelens worden, is mijn mening. @Denise05, ik ben ook blij met dit clubje. Begrijp je gevoel heel goed. Je hebt ben blij en tevreden met wat je hebt maar toch heb je het gevoel niet compleet te zijn. Zo voel ik het tenminste. Mijn cyclus varieert ook zo'n beetje tussen de 27 en 33 dragen dus gelijk aan wat jullie hebben. @Siepie85, Vervelend he dat soort opmerkingen en vragen. Een collega vroeg mij pas geleden wanneer wij eens kinderen gingen nemen. Ik vroeg haar of ze wist waar ik die kon bestellen, dat ging ik er direct 1 halen. Zei ze niets meer. Mijn man rookt al jaren niet meer maar drinkt sinds vorige cyclus geen alcohol meer. Hopelijk gaat dit gauw, positief bijdragen. @Venne, ik kan me heel goed voorstellen dat je hoofd en hart in strijd zijn met elkaar. Je weet uit ervaring hoe het is om de mm door te gaan maar je wens is zo groot. Kan me voorstellen dat de afweging erg moeilijk is. Maar zijn jullie nu pas in het zh of al in een eerder stadium?
@Madam1983: we hebben bijna 1,5 maand moeten wachten op de afspraak in het zkh (drukte, wachtlijst etc). Maar het is een bewuste keuze om nu pas deze stap te zetten. Ik heb altijd de hoop gehad dat het ms toch spontaan zou komen en die hoop heb ik eerlijk gezegd nog steeds. Ik wil eigenlijk alleen zeker weten of er geen dingen in mijn lijf zijn die een zwangerschap in de weg staan. Als dat niet zo is en alles blijkt goed (net zoals 4 jaar geleden) dan blijven we het denk ik nog zelf proberen. Ik wil die "ellende" met spuiten, echo's etc niet meer. Ben er vier jaar geleden bijna aan onderdoor gegaan en dat wil ik nu niet. Zeker niet omdat we nu een heerlijk kereltje hebben waar we enorm van genieten, maar die wens voor een broertje/zusje blijft tegelijkertijd heel groot. Je snapt dat dit voor veel strijd zorgt. Mijn cyclus is trouwens tussen de 27 en 32 dagen dus vergelijkbaar met die van jullie
me beste vriendin der zus heeft 6 jaar in de molen gezeten met I.V.F iui en noem maar op! uit eindelijk waren ze er klaar mee en hebben een hondje gekocht.. die zelfde maand bleek ze ook natuurlijk zwanger te zijn geworden. nu trotse moeder van een heerlijk eigenwijs mannetje!
Mijn cyclus is wat ruimer om het zo te zeggen, is van 29 tot soms maximaal 40. Dus over 2 jaar ook minder kansen dan de gemiddelde vrouw. Echter volgens de richtlijnen nog een regelmatige cyclus. @venne heel begrijpelijk hoor je wil natuurlijk ook de beste moeder zijn die je kan zijn. En dan toch die wens he @madam1983 hoop idd dat je dan wat kan gaan doen, klinkt ook weer zo raar maar weet niet hoe jullie het ervaren maar ik heb soms echt het idee dat we momenteel het voor niks doen en als we pas verder kunnen in het ziekenhuis dat het dan wel gebeurt. Weet niet of jullie dat zo ook ervaren? @denise, dank voor de lieve woorden! @panda, ik vond het ook heel prettig om er open in te zijn en moet zeggen steun komt ook altijd uit onverwachte hoek.
@Venne, ik kan met dat heel goed voorstellen. Als de mogelijkheid er is op een natuurlijke zwangerschap begrijp ik heel goed dat de voorkeur hier naar uit gaat. Je hebt het hele traject al eens doorgelopen dus je weet wat je te wachten staat. Wanneer staat jullie afspraak gepland? @Siepie85, mij ervaring is ook zo. Ik heb al vanaf het begin het gevoel dat iui voor ons de oplossing is. Mijn man is iets pessimistischer en denkt dat we het traject zullen moeten doorlopen. Ik word er alleen zo moe van dat het altijd anders loopt in het ziekenhuis dan de bedoeling is. We zijn al regelmatig met verkeerde informatie naar huis gestuurd en moeten constant hetzelfde verhaal vertellen. Soms vraag je je wel eens af hoe serieus je genomen wordt. Hoe is jullie situatie nu?
Ik vervaar het soms ook wel zo, zo van.. het staat stil tot we in het ziekenhuis weer verder mogen.. en soms denk ik ook, we hebben nog steeds wel gewoon kans. Vind het lastig! Ene kant wil ik gewoon natuurlijk zwanger worden, maar andere kant, we wachten nu al zo lang.. kan me niet snel genoeg gaan, en de manier waarop maakt me niet meer zoveel uit. Ik heb trouwens wel af en toe echt het gevoel dat je niet serieus genomen wordt. vooral de huisarts.. ziekenhuis neemt ons wel serieus, maar zit gewoon verbonden aan protocollen.. waardoor een goed nieuws gesprek "alles is goed" toch een soort van slecht nieuws is (zo van , we weten ook niet waarom het zolang duurt en zoek het zelf maar uit.) hier verder wel een lekker weekend gehad! en volgende week samenlevingstest! Toch weer spannend! En dan aftellen naar februari. Geloof er niet meer in dat het voor februari vanzelf gebeurd, en hoop echt na die samenlevingstest ik het ook ff kan laten rusten.
Wij mogen in december weer komen en dan ga ik ook zeggen zoals afgesproken we zijn er weer en laten we maar gaan starten. Idd mijn geduld is af en toe ook gewoon op, duurt gewoon al lang en zal ook nog wel nog wat langer gaan duren. Had altijd in m'n hoofd voor mijn dertigste m'n eerste kindje, volgend jaar mei is het al zover wat dat betreft. Ik heb gelukkig het idee dat we serieus genomen worden, heb ook tussendoor nog een belafspraak gehad en dat was ook totaal geen probleem. Welk ziekenhuis lopen jullie?
wij lopen in het maxima in veldhoven, ze zijn wel aardig daar hoor! En ook als ik bel met vragen wordt er altijd de tijd genomen Maar ze kunnen niks voor februari.. en voor we dan echt gestart zijn met IUI zal het ook wel maart zijn. Ik had gehoopt altijd uiterlijk op mijn 30ste zwanger te zijn wordt in feb 32
@Madam1983: onze eerste afspraak in het zkh staat gepland op 23 okt, dus nog heel even geduld..... @pandavliegen: hebben jullie bewust voor het Maxima in Veldhoven gekozen? Wij hebben in ons vorige traject voor Geertgen gekozen en daar ging het allemaal een stuk sneller. Nu is mij niet helemaal duidelijk waarom jullie in februari pas terug mogen komen?? Zeker wanneer je een beetje assertief bent zit er bij een stichting als Geertgen aardig wat vaart in (al voelt iedere dag die je moet wachten al te lang.....) en bij het zkh zit je toch vast aan de protocollen, heb ik nu ook gemerkt.