Moet even m'n frustraties kwijt.... Mijn 27ste verjaardag komt er volgende maand aan en ik ben nog steeds op hetzelfde punt als ruim 2 jaar geleden. Ben echt ontzettend verdrietig. Bijna al m'n vriendinnen zijn zwanger, hebben een kindje of krijgen zelfs al de tweede... Hun hebben (begrijpelijk) hele andere prioriteiten en weinig tijd en ik ga me steeds geïsoleerder voelen... Hebben nog 1 ronde iui voor we overgaan op ivf. wat een stress en ellendig gevoel. Ik weet vi dit forum dat er meer stellen in deze molen zitten,maar ik mijn omgeving voel ik me echt alleen... Hoe gaan jullie hiermee om?
Héél herkenbaar... Hoe ik hiermee ben omgegaan? Dat vraag ik mezelf ook nog steeds af, ik heb ook maar wat gedaan voor mijn gevoel. Ik heb gedaan wat in een bepaalde periode, op een bepaald moment, voor mij goed voelde. Vijf jaar lang. Het is gewoon heel moeilijk en soms weet je het gewoon niet meer... Wat jammer ook dat je je zo alleen voelt in je omgeving Het is juist zo belangrijk dat je iemand hebt bij wie je terecht kan. Weten jouw vrienden van de situatie af?