Ik val ook even binnen... wat vreselijk dit hele dikke knuffel en heel veel sterkte❤️ Het is zo oneerlijk allemaal!
Ik overleef het wel hoor. Het klinkt een beetje cru maar mijn gevoel is momenteel echt 'ach, gooi het maar op de hoop, het kan er nog wel bij'.
Snap dat wel. Zou denk ik hetzelfde hebben. Maar blijf goed op jezelf letten, dat het je niet op een onverwacht moment je in je gezicht slaat.
Doe ik. Sowieso binnenkort weer een afspraak bij de psych, lucht altijd wel op. Trek jij het een beetje momenteel? Heb al zo vaak aan je gedacht. Vind het zo k*t voor je dat je dit grote verdriet ook moet dragen... Hopelijk komt er binnenkort eindelijk eens wat (blijvend) geluk onze beide kanten op.
Hier gaat het met 3 stappen vooruit, 2 terug. Maar goed dat is alsnog een stap vooruit uiteindelijk. Gisteren eerste gesprek gehad bij rouwtherapeut en ze was blij dat ik bij haar openhartig ben, maar ook bang dat ik alles achter slot en grendel stop als ik weg ben. Dus moet gaan schrijven van haar. Heb schrift meegekregen en de eerste 6 pagina’s zijn al volgeschreven. Tot nu toe voelde de pijn alsof het nooit over zou gaan en heb nu het idee dat er af en toe wat ademruimte ontstaat.
Zo bleef het nog lang voelen bij mij, die 3 stappen vooruit en 2 achteruit. Nu zelfs nog, bij momenten. Maar zoals je zegt, ook dat is vooruitgang, hoe traag het ook lijkt te gaan. Goeie tip van de rouwtherapeut, schrijven is voor mij ook heel hel(p)end. Wel heftig om terug te lezen soms, maar op zo'n momenten besef je ook welke weg je al hebt afgelegd. En dat geeft dan weer hoop. Blij dat je af en toe al wat ademruimte hebt. Dat is al heel wat, wetende hoe allesoverheersend zo'n verdriet is. En zonder dat je er bewust bij stilstaat, zullen die momenten van ademruimte stilaan veranderen richting weer een klein beetje leven, genieten.
Meiden, ik heb het helemaal koud van jullie berichten. Het is wat het is, en er is niets wat ik kan zeggen dat daarin helpt. Maar ik denk heel vaak aan jullie. Het is jullie zo ontzettend gegund om dat geluk te ervaren.
Pffff uhm. Wisselend. Ene moment prima. Volgende moment zit ik te huilen. Slaap slecht, last van nachtmerries.
Redelijk. Mis nog wat conditie, maar verder goed. Hier net een ovulatietest met een heel licht streepje. Twee weken geleden was hij nog volledig wit. Dus mijn lijf is iig weer iets aan doen. Geen idee of het nu op gaat lopen of dat dit al de afloop is. Komende dagen even in de gaten hebben. Doe ze om weer wat inzicht in mijn cyclus te krijgen.
Toch spannend of je lijf weer klaar is ervoor idd. Hebben jullie al een idee van het vervolg of kunnen jullie daar nog even niet aan denken?
@Elletje wat goed dat je lijf het weer oppakt. Maar snap heel goed dat er nog veel spanning zit, en daarom wrs ook nachtmerries etc. Heftig allemaal zeg.