Hé meiden, sorry dat ik nu zo binnen kom vallen, maar ergens voelen jullie als een soort vertrouwd op dit forum. Helaas kom ik met heel slecht nieuws… na 2 goede echos, kon ik afgelopen donderdag na de intake bij de VK nog een echo laten maken. Wat leuk moest zijn, liep echter uit op een drama… het hartje was net daarvoor gestopt met kloppen. Ik snap er werkelijk niets van en voel me volledig verdoofd. Weer een missed abortion, net na alle goede echos en nu er eindelijk wat rust in m’n lijf kwam, na die OHSS.. Vooralsnog gebeurt er niets, dus woensdag naar het ziekenhuis om de opties te bespreken. De vorige MA is met veel complicaties verlopen, dus nu moet er wel een goed plan gemaakt worden om dat hopelijk te voorkomen.. wat een drama weer
Oh nee... dit meen je niet. Wat een ontzettend verdrietig bericht . Je bent hier altijd welkom om te delen. Hoe gaat het met jou nu? Heel veel sterkte met dit klote nieuws. Ik ben er helemaal stil van. Dikke knuffel voor jou ❤️
Ah meid nee dat is echt verschrikkelijk weer , wat een nare klap. Zo verdrietig, laat je maar goed begeleiden en ontzettend veel sterkte. Knuffel
Ach meid ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen... Dan denk je als verassing even te mogen spieken en dan dit. Mijn hart breekt voor je! Geef jezelf de tijd en ruimte voor je verdriet. Dat mag er zijn! Heel veel liefs
Wat ontzettend verdrietig, kut en frusterend... Heb er geen andere woorden voor. Ik hoop dat je niet alleen bent en het zonder complicaties mag verlopen. Weet even niets meer te zeggen dan alleen ontzettend veel sterkte en kracht gewenst. Wees lief voor jezelf! ❤️
Noooo! Wat ongelooflijk klote voor je! Zo ben je toch nooit meer onbevangen zwanger, bah. Heel veel sterkte met deze klotesituatie.
Dank jullie wel voor de ontzettend lieve berichtjes.. ♥️ Met momenten komt het heel erg binnen, zoals vandaag en dat is het wel echt zwaar. Had ook net een belafspraak met de kliniek en heb nu toch maar gevraagd om een afspraak met hun maatschappelijk werkster.. denk dat het goed is om straks na de miskraam eens te praten, want wat een rollercoaster is dit…
Wat goed dat je die afspraak gemaakt hebt! Hopelijk kunnen zij iets voor je betekenen in de verwerking van dit grote verdriet. Dit hoef je niet alleen te doen... En maak van je hart geen moordkuil, hier kun je ook altijd je ei kwijt ♡
Hi iedereen, Ik had vandaag afspraak met de fertiliteitsarts om alle onderzoeken te bespreken. Het goede nieuws is dat bij mijn man alles oké zit. Helaas hebben ze naast het goedaardig gezwel op mijn eierstok ook een verhoging van het Prolactine hormoon gevonden, wat ook infertiliteit kan veroorzaken. We zijn dus helaas nog verder van huis. Nu eerst 30 januari operatie, daarvan herstellen en dan in maart verder onderzoek naar het hormoon. Waarschijnlijk eerst mri en dan kijken voor behandeling. Het enige positieve van dit alles, en wel een mega belangrijke plus, is dat het waarschijnlijk allemaal op te lossen valt met juiste behandeling. Mentaal gaat het iets beter gelukkig, niet meer heel erg verdrietig maar blijf het allemaal wel erg lastig vinden.
Wat ontzettend verdrietig nieuws…. Snap helemaal dat je er even doorheen zit, goed dat je daarvoor hulp zoekt. Je mag altijd je ei kwijt hier, als dat de pijn iets dragelijker kan maken.
Wat ‘fijn’ dat er duidelijkheid is. En hier ene geruststellend verhaal, ik heb zowel pcos, als de ziekte van Addison als ook een prolactinoom op mijn hypofyse. Voor mijn eerste zwangerschap reageerde ik niet op de medicatie om prolactine laag te houden, en toch ben ik met te hoge waarde via ovulatie inductie zwanger geraakt. De behandeling bestaat bij een microprolactinoom uit medicatie. Het wennen eraan is de eerste weken echt wel pittig, daar zal ik niet over liegen, maar verder heel prima mee te leven gelukkig! Mag ik je een tip geven? Kijk of je alvast terecht kan bij de endocrinoloog. Prolactine heeft echt wel een aantal weken/ enkele maanden nodig om goed te stellen met medicatie in de meeste gevallen. Zonde om daar pas in maart mee aan de slag te gaan? Of juist fijn als je de tijd wil nemen, maar dit moet je wel weten denk ik. Is in ieder geval goed bedoeld Verwerk dit nieuws goed voor jezelf. Dikke knuffel, en schroom niet om te vragen! Ik weet dat ik het best heftig vond na de diagnose.
Wat een dubbel nieuws zeg. In die zin ben ik "blij" voor je dat het te behandelen is. En kan me voorstellen dat het lastig is en dat is volkomen normaal. Ik hoop dat de operatie en behandeling goed verlopen zodat je daarna zwanger kan raken!
Heel verstandig dat je een afspraak met de maatschappelijk werker hebt gemaakt. Het is inderdaad enorm pittig en een rollercoaster. Luister goed naar jezelf en neem de tijd. Zet jezelf op 1. We zijn hier voor je!
Dank voor je berichtje. Wel heftig om te horen dat die medicijnen vervelend kan zijn en dat het dus niet zo makkelijk opgelost was bij jou. De fertiliteitsarts heeft een interne overleg met de endocrinoloog ingepland. Daarna hoor ik hopelijk meer, maar begreep dat er een kleine wachtlijst is. Het is dus al wel in actie gezet, maar moet nog even geduld hebben. Ik besef nog niet helemaal dat het allemaal in ieder geval niet vanzelfsprekend gaat worden. Toen ik naar t ziekenhuis ging dacht ik dat ik misschien gewoon te op te lossen zou zijn met 1 pilletje hormonen per maand, maar dat zit er niet in
Neem goed de tijd om het te laten landen! En de meeste mensen reageren gewoon goed en snel op medicatie hoor. Ik hoor bij de 5% waarbij dat anders is, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik een hele bingokaart aan hormoonaandoeningen heb
Jeetje wat dubbel allemaal.. enerzijds duidelijkheid, anderzijds nog wel wat stappen te zetten. Maar volgens mij wel met een duidelijk plan, wat hopelijk ook een soort rust geeft. Take care! Tegen mij zeiden ze: dag voor dag en stap voor stap.. misschien helpt die zin jou ook..
Hoe gaat het eigenlijk met jou? Je zit nu volop in de stimulatie fase toch? Al controle echo gehad om te zien of en wat er gebeurt? Ik duim zo voor je!
Superlief van je! Vandaag de derde echo gehad op cd 13, en voel me er een beetje dubbel bij. Er groeien nu 18 eitjes goed door (tussen de 12 en 17) en nog 29 van rond de 10, dus vrijdag weer terug voor een nieuwe echo en dan hopelijk zondag/ maandag punctie. Manlief ligt met griep op bed dus probeer wanhopig de koorts weg te houden met paracetamol, en dat lukt gelukkig aardig. Kans op een verse is wel weer heel klein geworden omdat die kleintjes allemaal zijn gaan groeien i.p.v. dat de grootte door zijn gegroeid. In het ZH hadden ze er nog alle vertrouwen in, maar ik heb een beetje een trauma doordat telkens de OI behandeling om 2 voor 12 afgebroken werd… Mijn vertrouwen is een beetje weg . Eerst donderdag de punctie, toen vrijdag en nu alweer maandag. Meer dan afwachten kan niet, dus dat doen we dan maar (on)geduldig.