Dit is nu precies mijn dilemma. Ik heb in Oktober mijn miskraam gehad met 11 weken. Ik heb vreselijk gebloed. Ben nog naar de EHBO geweest en uiteindelijk ook gecurriteerd. Was leeggebloed en doorzichtig geworden daarvan omdat er een stukje weefsel was blijven hangen in de baarmoedermond bleef ik maar bloeden en pijn hebben. Ben in de hele toestand gewoon alle dagen blijven werken ook de dag na de curettage. Achteraf gezien heb ik mijn lichaam aardig overbelast. De tweede ronde na de miskraam was ik weer zwanger, maar bleef niet plakken. De vierde ronde na miskraam weer zwanger, weer niet blijven plakken.De 5e ronde weer zwanger die is heel even blijven plakken, want er was op de echo eindelijk een ringetje te zien. Ook die is uiteindelijk niet blijven zitten. Mijn conlusie: Ik ben te snel zwanger geraakt. De miskraam verliep zo dramatisch plus helemaal schoongemaakt, ik had te weinig opgebouwd slijmvlies. Het achter elkaar zwanger raken kwam naar mijn idee door hetzelfde probleem : te weinig slijmvlies dus makkelijke doorgang, maar een eenmaal bevruchte eicel kon zich dus ook niet innestelen. En aangezien ik dus maar zwanger bleef raken, heeft het slijmvlies nooit de tijd gehad om zich voldoende op kunnen te bouwen. Nu ga ik dus minstens 2 rondes wachten, want ook mijn hormonen raken hierdoor de kluts kwijt voel ik. Ik denk ook dat leeftijd een rol speelt. Persoonlijk denk ik dat een 20 jarige sneller haar lichaam in het gareel heeft dan een 30 jarige. Groetjes Iris.
Iris, jouw theorie zou wel eens heel goed kunnen kloppen. Ik ben na mijn eerste miskraam ook erg snel zwanger geraakt en ik heb sterk het gevoel gehad dat de tweede zwangerschap 'te snel' was. Het ging immers heel snel mis. Overigens bleef de derde wel 'hangen', dus onmogelijk is het niet. groetjes Amber
Hebben jullie het antwoord van de verloskundige op dit forum al gezien? Er zou dus een verschil zitten tussen een curettage (dan advies wachten) en een natuurlijke miskraam (dan hoef je niet te wachten). De verklaring klinkt misschien wel logisch, maar ik vind het wel vervelend dat ik nu weer begin te twijfelen. We waren er wel over uit: we proberen het gewoon en zien het wel. Maar nu weet ik het weer even niet...
Mijn gyn zei na de curettage dat afwachten niet nodig is. Zijn verklaring, als je lichaam er niet klaar voor is zal het niet innestelen, juist dat proces schijnt zeer gevoelig te zijn. Zoveel meningen en gedachten, mijn conclusie: doe lekker wat jouw gevoel je ingeeft!
Na al deze verhalen word ik toch aan het twijfelen gebracht. Ik heb 3 weken geleden een curettage gehad, maar er werd me weinig verteld over de periode na de curettage (wachten-niet wachten). Ik was van mening het gewoon weer te proberen en de natuur (en mijn lichaam dus) het te laten bepalen, maar na de verhalen is het misschien toch beter eerst een ronde af te wachten. Ik weet nu ook totaal niet hoe het met mijn cyclus na de curettage is. Een andere vraag: hoe doen jullie het de eerste ronde (dus direct na de miskraam) Een maand onthouding, aan de pil, condooms? De laatste twee opties stroken zowieso tegen mijn gevoel in, omdat we nu eenmaal de samen zeker weten dat we dit willen, dan gaan we het toch niet bewust tegenhouden? De pil lijkt me geen optie, aangezien je net al die stoffen uit je lichaam hebt en dan zou je voor even het er weer in stoppen. Lijkt me niet. Wat doen jullie? Gaan jullie na de miskraam ook direct door met het slikken van bv. Gravitamon? Groetjes Franka
Hoi Ik ben op 1 maart gecurreteerd en gynaecoloog gaf het advies om 1 menstruatie af te wachten. Ik moet zeggen dat ze de reden er niet bij heeft verteld. In die eerste maand had ik ook totaal geen behoefte om te klussen, nog aardig gevloeid dus dat speelde ook mee. Ik denk dat je het beste je gevoel kunt volgen. je wordt niet zwanger als je lichaam daar nog neit aan toe is. Succes
Ik slikte geen gravitamon. Ik neem aan dat dat alleen geldt als je zwanger bent? Ik slik wel foliumzuur, dat doe ik al vanaf het moment dat ik zwanger wil worden en dat schijnt ook geen kwaad te kunnen. Dat slik ik dus gewoon door. Ik denk intussen dat ieder voor zich dan een beslissing moet nemen. Ik blijf het alleen heel vreemd vinden dat de gynae's zó ontzettend verschillend kunnen zijn in hun antwoorden. Lijkt me toch vrij feitelijke informatie of het medisch wel of niet verantwoord is. Ik zie hier ook mensen op dit forum staan met 2-3 miskramen vlak achter elkaar. Ik begin me langzaam af te vragen... zou dit komen door te vlug...? Misschien wordt het probleem bij mij overigens wel vanzelf 'opgelost'. Omdat zwanger worden bij ons zo lang duurde, had ik ovulatietesten. Die gebruik ik nu weer om mijn cyclus een beetje in de gaten te kunnen houden. Ik ben al een paar weken verder: nog steeds niet het minste positieve test van dat hcg-hormoon. Misschien sla ik wel over... weet niet eens of dat wel eens kan trouwens... Moet zeggen dat ik dit onzekere wel een vervelende tijd vind. Ik weet niet zo goed wat er nu allemaal in mijn lijf gebeurd en na zo'n miskraam en de hoop op betere tijden en een nieuwe zwangerschap, maakt me dit wel eens boos. Op mijn eigen lijf: eerst laat het me in de steek met de miskraam en dan kan ik er vervolgens ook na de miskraam niet van op aan en is alles onzeker. Het zal er wel bijhoren. Maar van mij mag dit wel snel voorbij zijn. Groetjes, EsB
Hoi EsB, Ik herken je gevoel wel. Niets is nu meer zeker en het enige wat we kunnen doen is afwachten tot ons lichaam zich weer hersteld heeft VAn de onzekerheid word je soms inderdaad niet goed. Ik weet bijvoorbeeld helemaal niet wanneer ik weer ongesteld moet worden (volgende week of over 3 weken?) Ik zal blij zijn als deze tijd voorbij is en we weer een beetje hoopvol verder kunnen. Ik vind het ook erg raar dat er geen duidelijkheid is over zwanger raken na je miskraam. Vreemd dat er zoveel verschillende antwoorden zijn. Zoals we net zeiden is deze tijd al zo onzeker en dan heb je hier dus ook helemaal geen duidelijkheid over. Heel veel sterkte in ieder geval en laten we hopen dat ons lichaam toch snel weer positieve signalen gaat uitgeven. Groetjes Franka
Hai EsB, Ik ben een van die mensen die 3 miskramen heeft gehad. Bij de 2e miskraam heb ik dit dus ook aan de verloskundige gevraagd en die heeft me verzekerd dat dat niet de oorzaak kan zijn en dat ik me daar absoluut niet druk om moest maken. Na de 2e keer hebben we wel even gewacht maar die is ook misgegaan, dus te snel zwanger is bij mij niet de oorzaak.. Na deze laatste miskraam was mijn lichaam overigens ook weer razendsnel hersteld. Halve week na mijn miskraam was er alweer een ovulatie in opbouw. De week daarna ook bij de gynaecoloog geweest voor testen en ook zij reageerde er niet vreemd op dat we al weer aan het klussen waren. (waren toen pas een week na miskraam). Ja en dit antwoord hoor je toch meer dan het antwoord dat jij van je gynacoloog hebt gekregen. Het blijft in ieder geval allemaal onzeker. Meis doe gewoon waar JIJ je goed bij voelt. Dit keer zit ik ook vol spanning op mijn ongi te wachten die na alle 3 de keren normaal keurig op tijd was en nu dus niet.......... Het blijft raden hoe zo'n lichaam met alles omgaat. Sterkte
Dank je wel Abigail voor je hart onder de riem. Ik ervaar het althans wel zo. We proberen nu inderdaad maar te doen wat voor ons goed voelt! Ik wens je en uiteraard ook alle overige dames in hetzelfde schuitje, heel veel sterkte en succes toe. Hoop dat we elkaar heel snel eens ontmoeten op een ander deel van dit prikbord bijv. bij 'ik ben zwanger' of 'de eerste symptomen'... Groetjes, EsB
Hai EsB, Dat ander forum lijkt mij een goed plan En inderdaad het was bedoel om je een hart onder de riem te steken. Probeer je niet al te druk te maken meis, anders maak je jezelf helemaal gek en sturen kunnen we het toch niet. Als je er goed over nadenkt zijn er zoveel vragen. Ik zou ook het liefst antwoord willen op alles wat er in me omgaat. Zoals wanneer wordt ik weer zwanger of ben ik het al, gaat het dit keer wel goed, voel ik nu wel of niet de eerste verschijnselen enz enz.. Maar helaas zijn dat allemaal vragen die we gewoon af moeten wachten en die niemand voor ons kan beantwoorden. Het enige waar we wat mee kunnen is geduld hebben en goede hoop. Liefs
Mooi gezegd, Abigail. Ik begon ook weer te twijfelen, wel of niet wachten. Uiteindelijk heb iik het besloten om het maar gewoon los te laten, en maar te zien wat er gaat gebeuren. We kunnen inderdaad niet alle antwoorden krijgen. Ik hoop dat we allemaal weer snel zwanger zullen zijn, en dat het dan gewoon heel normale zwangerschappen zijn, zonder twijfels en met een mooie baby na 9 maanden!
Kan het niet laten om alle meiden/ dames die gereageerd hebben te bedanken voor hun reacties! Ik praat weinig over mijn miskraam en ik heb er bewust voor gekozen om het ook maar aan weinig mensen te vertellen. Toch is het niet niks en ik ben blij dat ik hier mijn vragen en onzekerheden heb kunnen droppen. Dus: dank jullie wel! Groetjes, EsB