Het moet er even uit, gewoon frustratie. Ruim 38 wk zwanger, daarnaast hebben we al een heerlijk maar pittig meisje van 20 maanden rond lopen. Hij werkt fulltime, ik ben thuismoeder en langzamerhand is dat gaan betekenen dat 90% van zorg en opvoeding en 80-90% van het huishouden op mijn schouders terecht komen. Mijn zwangerschap mag ik vergeleken met sommige anderen echt niet over klagen, tegelijk; qua gezondheid moet ik er best het 1 en ander voor over hebben. Eerste 4 maanden wekelijks ziek, ik krijg 3 infusen per week, een paar SEH bezoeken gehad, vanaf 20 wk harde buiken en aantal keer wat licht bloedverlies. Kleine doet het goed. Ik heb het er allemaal voor over, maar ik zou het nu de laatste loodjes zwaar worden zo fijn vinden als vriend daar gewoon eens wat meer begrip, waardering en zorg tegenover zou zetten...! De wekelijkse boodschappen, tillen, de vuilnis wegbrengen, de zwaardere huishoudelijke dingen. Waar hij het de eerste zwangerschap zoveel mogelijk overnam heb ik het deze keer allemaal moeten blijven doen. Vanavond is dan even de druppel. Ik hoogzwanger maar hij klaagt dat hij zo moe is, valt in slaap op de bank zonder enige aandacht voor mij te hebben gehad, ik mag vijf keer met harde buiken op en neer naar dochter die weer wakker wordt en mag alles nog in m'n uppie staan opruimen en afsluiten terwijl hij al op bed verder is gaan slapen. Aaargh!! Ik vraag me af, het zijn vast grotendeels mijn hormonen en ik hoef echt niet als een prinsesje behandeld te worden maar iets meer zorgzaamheid is toch niet zoveel gevraagd tijdens een zwangerschap? Zo'n man die jou zegt om even lekker rustig te gaan zitten met die zwangere buik terwijl hij jou wat drinken inschenkt ipv andersom, of gewoon eens moeite doet en zelf oudste naar bed probeert te krijgen zodat jij niet elke avond je halve avond daaraan kwijt bent? Bestaan die ook nog? Zo ja, iemand het recept daarvan want die van mij snapt er helemaal niets van ....:x
Afspraken maken (en opschrijven!) werkte hier wel. Mijn vent heeft gewoon niet zo door wat er allemaal nog gedaan moet worden in huis. Hij doet nu om de dag goed stofzuigen (onder kasten en bank enzo vanwege poes) andere dag doe ik oppervlakkig zuigen en dweilen Ene dag doe ik de vaat en legt hij dochter op bed, andere dag andersom Hij 'mag' pas naar bed als we samen opgeruimd hebben. Wil hij vroeg naar bed, prima maar dan doen we wel eerst samen een rondje door het huis. Hij zorgt iedere avond dat de volle vuilniszakken weg zijn Deze dingen hebben we samen afgesproken. Ik heb ze opgeschreven en dat vond hij zwaar overdreven maar als ik dat niet had gedaan zou het weer versloffen. Moet hem nu ook nog wel aansporen hoor of even herinneren aan bijv. de vuilniszakken. Maargoed het blijft een man en hij heeft nu maar een half woord nodig ipv een hele smeekbede Succes
Herken ik wel een beetje. ..ik weet niet wat voor type jij bent? Ik ben zo iemand die zelden klaagt en gewoon Door loopt. Daardoor gaf hij het gevoel dat het allemaal wel goed ging. Totdat dat ik zei hoe ik me voelde. Was eerst wel wennen voor hem om wat meer zorgen op zich te nemen maar uiteindelijk gaat het nu sinds 1,5 week tamelijk vanzelf. Ik moet zelf ook leren om gas terug te nemen, vind dat soms heel lastig. Gelukkig lijkt hij dit aan te voelen.
Herkenbaar helaas. Man liep gisteravond steeds te zeuren dat alles dit weekend opgeruimd en netjes moest zijn op onze bovenverdieping. Idee is goed en hij had mij dit weekend beloofd de zorg voor onze dochter uit handen te nemen, maar helaas ik doe dus steeds pogingen om de boel op te ruimen terwijl onze dochter van alles uitspookt. Erg handig...
Mijn man is ook zo, maar goed, hij maakt ook wel lange dagen en werkt 1,5 uur pd van huis, hij is dus naast z'n werkdag van 9 uur ook nog eens 3 uur reistijd kwijt. Ik ben echt nog steeds ontzettend moe van de zwangerschap waar ik ook niet aan toe kan geven omdat ik werk, en een zoon heb van 22 maanden. Het valt soms ook niet mee. Ik heb al voorgesteld tijdelijk een schoonmaakster te zoeken, aangezien ons vrije weekend nu zo'n beetje helemaal op gaat aan klusjes en schoonmaken
Maak het bespreekbaar! Het is nu stilte voor de storm en hoe beter jij kan uitrusten VOOR de bevalling, des te beter voel jij je NA de bevalling. Mijn man voelt zich ook de huisslaaf op dit moment, dan geef ik aan wat ik nu allemaal moet laten (qua eten, qua sporten, qua slapen) en dan weet hij ook weer waarom hij blij is dat hij de zwangere niet is Succes met de laatste loodjes!
Inderdaad bespreekbaar maken. gewoon serieus en rustig. Wij hebben 2 grote honden die hun aandacht opeisen en het huishouden. vriend werkt soms wel 16 uur per dag en ik 30 uur per week waarbij ik tegenwoordig voor moet reizen. Dus afspraken maken is het beste. klinkt misschien kinderachtig maar wij hebben t in grote lijnen afgesproken. eerste rondje uit met de honden doet mn vriend. ik stofzuig hij dweilt. ik neem de was op me. overdag laat ik de honden 1 keer uit en de rest van het uitlaten doet hij. ik doe het eten en samen de afwas. Succes!
Wat bij ons werkt is dat ik van te voren vraag of hij iets wil doen. Niet last minute en dat hij het gelijk moet doen. Ik ging ook maar door en klaagde niet. Ik vroeg gewoon wil jij vandaag ergens nog dwijlen en dat was prima dan. Ook schrijf ik klusjes op, puur omdat hij het niet ziet. Daarnaast hebben wij onze eigen klusjes zoals hij de was, vaatwasser. Weten waar hij aan toe is werkt hier dus! Het is geen onwil bij mijn vriend maar gewoon niet zien.
En wat zegt hij als je hem daarop aanspreekt? Hij kan niet ruiken hoe je je voelt he. Dat zal je hem zelf moeten zeggen. En over het algemeen moet je mannen vragen om iets te doen als je graag wilt dat ze iets doen.
Oh heel herkenbaar! Nu ben ik nog niet zover als jij maar heb wel erg veel last van bi en harde buiken. Ik zeg het gewoon als het mij dwars zit dat hij ligt te niksen en ik druk bezig ben! Hij heeft een week geleden de opmerking gemaakt " ja dan moet je het wat rustiger aan doen he" toen ik vertelde dat ik steeds harde buiken had heb toen heel vriendelijk gezegd: en hoe wil je dat ik dat doe schat als ik alles moet laten draaien in mijn eentje? Sindsdien doet en vraagt hij wel vaker of hij iets kan doen. Praten is denk ik de enige oplossing....
Ik zou eerst eens voor jezelf bedenken hoeveel je op dit moment aan kan. Alles wat daar buiten valt moet je gewoon niet meer doen. Je moet ook aan jezelf en de kleine in je buik denken. Harde buiken en bloedverlies zijn echt signalen dat je het rustiger aan moet doen. Vervolgens is het natuurlijk zaak dat iemand anders die taken gaat doen die jij niet meer doet. Je man zou dan de aangewezen persoon kunnen zijn, dus ik zou het eerst met hem bespreken. Vervolgens als hij het niet wil doen zou ik het probleem bij hem leggen en aangeven dat hij dan maar moet zorgen dat een ander het komt doen, want jij kan het momenteel niet allemaal in je eentje.