Sinds ik zwanger ben, word ik om de domste en kleinste dingen rood! En nee, geen schattige blosjes op de wangen. Ik verander echt in een tomaat!! Het zweet breekt me uit en kan me op zo'n moment nergens meer op consentreren. Soms word ik er zelfs naar van.. Dan stroomt er zoveel bloed naar mijn hoofd dat ik er misselijk/duizelig van word. Eerder had ik zoiets alleen wanneer ik schrok of wanneer er iets beschamends gebeurde. Ik heb mezelf helaas een heel complex aangepraat, het liefst ga ik (alleen) de straat niet meer op.. Zo bang dat ik iemand tegen kom in de winkel en ik daar weer sta te stuntelen met een rood zwetend hoofd. Zelfs al ken ik iemand zo goed, als ik een bekend iemand zie, slaat mijn hart al over. Dan denk ik meteen: OOOH DAAR GAAN WE WEER! Ik hoor dan nauwelijk wat die persoon zegt, omdat ik in mijn hoofd alleen maar bezig ben met het rood worden. Heeft iemand een tip??? Want zo kan het echt niet verder. Ben er onzeker door geworden. Naar mijn idee ligt het er ook aan dat echt iedereen interesse in me toont nu ik zwanger ben en een huis heb gekocht.. Mensen die je eerder alleen groette, vragen nu hoe hetmet me gaat. En juist dan loop ik rood aan. AAH! Herkent iemand dit? Ik wil er heel graag van af. Normaal ontvlucht ik zulke situaties, doe bijvoorbeeld net alsof ik weg moet, of dat ik nét moet bellen. Soms loop ik gewoon weg. Gisteren zat ik bij de vk in de wachtkamer en een vrouw vroeg heel lief hoe ver ik was en of het mijn eerste was. Ik heb geantwoord en voelde mezelf alweer rood worden. Daarna zei ik: Sorry, maar ik moet echt heel nodig naar de wc.. ( puur en alleen om te vluchten.) Ik voel me dan zo'n muts! Ik had dit eerder nooooit! Kan het aan mijn zwangerschap liggen, of heb ik een probleem?
Heb er trouwens heel lang over getwijfeld om het hier te plaatsen, omdat ik bang ben dat wanneer ik erover praat, het alleen maar erger word. Maar aangezien ik nu nauwelijks meer buiten kom, bang om iemand tegen te komen, word het echt tijd om er iets aan te doen..
in een ander topic las ik dat je ook wel heel veel aan je hoofd hebt nu, veel onzekerheden, dat kan je (met extra invloed van hormonen) ook in je gedrag onzeker maken. ik denk zeker dat je hormonen meespelen maar ook je situatie, ik herken het rood worden wel, ik heb dat ook extra door de hormonen nu maar niet zo extreem als jij. wat je eraan kunt doen weet ik niet, als je al bijna niet meer buiten komt zou ik er toch hulp bij zoeken. heel veel sterkte!
Ik weet precies hoe je je voelt ik heb het ook om de kleinste dingen.. vooral als ik bekende teken kom ik word er ook echt gek van en het maakt mij ook alleen maar onzekerder. Ik luister graag mee naar de tips...
Jeetje wat vervelend dat je hier zoveel last van hebt meid Ik heb geen idee of het door je zwangerschap zou kunnen komen. Waarschijnlijk hield je er sowieso al niet van om in the picture te staan? En nu hebben ze natuurlijk door het huis en je zwangerschap veel aan je te vragen. Ik zou kijken hoe het straks na je zwangerschap is aangezien je ook bijna bent uitgerekend. Misschien is het dan veel minder en anders kun je altijd nog hulp zoeken. Want het naar buiten gaan vermijden dat is natuurlijk niet goed.
Vervelend ... heb er zelf ook last van, echter kan ik alleen maar aangeven dat accepteren het enige is dat werkt. Ik moet regelmatig presentaties geven en sta dan ook met een rood gezicht voor de groep. In het begin had ik daar echt veel last van, dacht ook echt dat andere mensen mij dan niet serieus namen en mij achter mijn rug uit zouden lachen. Dat bleek niet het geval, vaak is het gewoon je eigen gevoel en zullen anderen zich er niet zo druk om maken. Ik benoem het nu gewoon. Als ik merk dat ik echt een kop als een boei krijg, dan maak ik er een grapje van in de trant van "nou, je moet me niet zo laten blozen hoor" of "zeg, moet je zien wat je me aandoet!!" Dat haalt de druk van de ketel, vooral bij mij. Of het aan je zwangerschap ligt, weet ik niet. Maar een probleem zou ik het ook niet willen noemen direct. Ik denk dat het iets is waar je mee om moet leren gaan.
Dit... Ik heb, ongeacht hormonen, hier altijd last van. Ik heb me er jaren erg druk om gemaakt en werd er idd ook erg onzeker van, maar tegenwoordig heb ik er echt lak aan. Ik heb nu bijv een collega die het grappig vindt om mij aan het blozen te maken. Dan maakt ze in een groep een grap over me en ja, dan word ik rood. Dat roept ze dan natuurlijk ook nog heel hard door de kamer, maar sinds ik dan antwoord: "Joh, ik bloos al als iemand mijn naam zegt, dus zo knap is dat niet!" is de lol er gelukkig wel een beetje af Het is nu eenmaal zo en dat is moeilijk te accepteren, maar juist dat (acceptatie, dus) is de enige mogelijkheid om ermee te leven voor mij. Ik hoop voor jou dat het idd een hormonen-gerelateerde kwaal is, al ben je er dan voorlopig waarschijnlijk nog niet vanaf met ontzwangeren enzo. Maar mocht dat niet zo zijn, vraag dan eens aan je HA of die iemand weet die je hiermee kan leren omgaan, want er niet meer door naar buiten durven is wel heel extreem... Sterkte!
Ik heb maar 1 advies en dat is niet druk maken, in gezelschap heb ik altijd een rood hoofd en het gebeurt maar zelden dat mensen zich er aan storen meestal is het Ooh je hebt een gezonderode kleur, en als er wel mensen wat zeggen is mijn respons ach het is hier gewoon lekker warm, al met al denk jij dat mensen er wat over denken maar dat is echt niet zo. Ik herken het wel hoor, ik durfde nooit met mijn braces de straat op zomers want oei wat zegt en denkt men wel niet maarja soms moet je wel, zegt iemand na daar al 5 x geweest te zijn met braces goh heb je die wel vaker om, meestal zit het dus gewoon tussen je eigen oren terwijl de buitenwereld het niet raar vind.
ik heb er ook last van en inderdaad vooral in de zwangersschap en het eerste jaa. misschien door de hormonen. Maar ook ik durfde amper nog naar de winkel, ik ging wel altijd naar de kleine dorpswinkel maar de grote c1000 niet meer! Het zweet brak me uit bij het idee alleen al. En waarom?? Tja.. Het is nu weer bijna weg trouwens.. Maar was erg naar! Sterkte, proberen er niet aan te denken (wat je dan juist wel doet ik weet het) Een goede tip is ipv denken: o nee nu wordt ik vast rood! ja ik wordt rood, en? dan praten de mensen maar met een rode vrouw!
he vervelend!! Dat het nu in de zwangerschap zo erg is, komt het hoogstwaarschijnlijk door de hormonen. Het zit ws wel een beetje in je, maar dit versterkt het nu wel zodat je er zo'n last van hebt. Als je denkt dat je er niet uit jezelf overheen kunt zetten zou ik echt wel even met de HA gaan praten ofzo, want als je straks echt niet meer naar buiten durft dan heb je een groter probleem. heel veel suc6
Ik heb precies hetzelfde, ook ik word af en toe duizelig van het rood worden dan denk ik dat ik flauw ga vallen. In de puberteit had ik er heel veel last van, maar nu kan het me niks meer schelen. Het is vervelend ook omdat ik duizelig en misselijk word af en toe. Maar sinds het mij niks meer kan schelen en ik trek het me niet meer aan is het wel beter geworden. Ik zit weer op school nu, en als ik wat zeg dan word ik rood maar ik praat gewoon door Het rood worden hoordt bij mij en ja kan er niks aan doen... In de puberteit op school werd ik er mee gepest en ja dan hou je je liever stil in de klas. Nu ik volwassen ben intreseert het me niks meer en ik merk dat het daardoor ook veel beter gaat. misch heb je wat aan deze tip? Als je voelt dat je rood wordt gewoon denken dat je er niks aan kan doen en dat het bij je hoordt en er verder geen aandacht aan schenken en door gaan met praten... mensen weten dat sommige mensen rood worden, ik zie mensen ook rood worden en die gaan ook gewoon door, de meenste mensen storen zich er niet aan. Ik denk dat je het zelf nog het ergste vind (ik ook hoor haha) accepteren dat is het enigste wat werkt.
Ik herken mezelf helemaal in je verhaal. Ik heb er al jaren last van. En oh wat haat ik het! Het houd je 24 per dag bezig. Verjaardagen, bekenden tegenkomen, etentjes, vergaderingen, in de rij bij de kassa staan, noem maar op, altijd zit er die angst! Verschrikkelijk gewoon! Ik ben van nature sociaal en hou van gezelligheid, maar de angst voor het blozen maakt dat ik er haast een sociale fobie bij heb! Door de angst ben je continu gespannen en is er geen genieten meer aan... Bah! Tips heb ik helaas niet, ik hoop nog steeds op een wondermiddel Ik zelf lees zelf af en toe mee op een zogenaamd bloosforum: blozen.bbforum.nl • Forumoverzicht Ik vond er heel veel herkenning! Misschien heb je daar wat aan.
Dana: Dat idee heb ik wel.. Mensen willen vaak ( heel lief ) alles van me weten. Hoe het met me gaat, hoe het met het huis gaat, met de opleiding, het werk, de kleine, de zwangerschap. En aangezien alles even onzeker is, heb ik soms helemaal geen zin om er over te praten. Misschien dat ik wat positiever in mn schoenen moet gaan staan. Baby90: Dan wens ik jou ook succes! Snoopy: het gekke is, dat ik normaal juist een ''losbol' ben. Normaal zeg ik wat ik denk, en doe ik lekker gek.. Bij vriendinnen etc sta ik ook altijd bekent als de mafkees. En nu ben ik toch echt een stuk rustiger. Nu verdwijn ik het liefst in de menigste en dat is echt niks voor mij! Suzy: Presentaties vind ik ook echt vreselijk! ( en dan moet ik er vrijdag nog 1 geven ook.) Daarmee heb ik altijd een rood hoofd gekregen. Maar nu word het met de dag erger. En idd, ik wil het vanaf nu ook gaan benoemen. Desnoods gooi ik het nu op mijn zwangerschap! Vroige week 1 keer gedaan, ik werd giga rood en zweterig .. heb toen eerlijk gezegt: Sinds ik zwanger ben heb ik last van deze opvliegers, sorry! Hups, doekje langs mn gezicht en het verdween ook zo weer! Dus zo makkelijk kan het ook zijn.. Maar ik raak soms echt volledig in paniek. Laatst stond ik bij de zeeman in de rij, ik zag al iemand lopen die ik kende.. dan voel ik me al gestresst. En toen sloot ook zij aan in de rij... Ik was serieus in alle staten. Was gewoon in paniek om het nare gevoel wat ik had. Voel me dan net een rat in de val. Zo stom! Heb het idee dat iedereen naar me kijkt en dan word ik er helemaal claustrofobisch van. Mvs: Knap dat je er zo mee om kan gaan! Ik moet het denk ik ook gaan benoemen, anders gedraag ik me als een stresserige idioot die niet weet hoe gauw ze weg moet duiken.. Dan lijkt het me handiger om gewoon eerlijk te zijn. Blaine: Maar ik word wel écht heel rood hoor!! Ik zie mensen dan vaak nog een keertje kijken ( vooral bij een kassa ) van: huh? Heb ik iets verkeerds gezegt? Of dat is mijn eigen gevoel.. Ik weet het niet. Maar het is verrekte lastig dat weet ik wel.
Meisjesmama: Precies! Zo voel ik me dus ook. Maar juist wanneer je er op gaat letten en er constant mee bezig bent, maakt de druk alleen maar groter. En daarom wil ik het eigenlijk niet accepteren, omdat het in mijn geval iig.. echt niet normaal is! Ik schiet echt compleet in de stress. Als ik een winkel binnen kom, kijk ik eerst de hele zaak door of ik iemand zie. Als ik bij de kassa sta, sta ik om me heen te kijken alsof ik paranoia ben. Echt vreselijk! Zo ken ik mezelf ook helemaal niet. Annetske: Maar het probleem is juist, dat wanneer zoiets in winkels gebeurt, ik niet normaal kan nadenken/reageren! Ik schiet echt in de stress en weet niks nuttigs uit te brengen. Als ik gewoon door kon praten etc, dan was het neit zo erg.. Vind het ook zo erg dat je je lichaam dan niet onder controle hebt.
Gonnie: Daar heb je een punt. Ik moet de situaties iig niet blijven ontwijken. Want zo kom ik helemaal nergens meer! Tulip: Idd, ik kijk het nog even aan. En anders zal ik toch eens naar de huisarts moeten. vraag me af of het met stress te maken kan hebben. En ik misscien op zoek moet naar rustgevende pilletjes? ( onschuldige natuurlijk )
Dat is echt je eigen gevoel hoor, je denkt dat mensen kijken en denken maar 9 van de 10 x is dat helemaal niet zo, en die 10de kan lekker de rambam krijgen. Ik ben ook niet charmant rood hoor, nooit geweest maar echten kop alleen boei maar maak me er helemaal niet druk meer om zo ben ik nu eenmaal. Gewoon lekker je ding doen en je niet te druk maken grote kans dat het bij jou na dezwangerschap wel verdwijnt.
Het gaat weer over. Juist door de hormonen wordt het versterkt en je houdt het nu zelf in stand door je er druk om te maken. Als je paniekerig wordt, ga op je ademhaling letten (buik), heb je het bij een presentatie; maak er een grapje over. Als je er luchtig mee omgaat wordt het echt minder. Ga je je er juist op focussen, wordt het erger. Loslaten dus
Blaine: Misschien is het ook wel door mijn eigen reactie op mensen die rood worden. Als mensen eerder rood werden als ik ze aansprak, dan dacht ik: Ach wat sneu, die voelt zich vast zo onzeker nu! En dan zorgde ik dat ik niet te lang praatte, voor t geval zij wou vluchten, zou ik dr niet tegen houden. Maar voor t zelfde geld heeft iemand het helemaal niet door bij zichzelf . Omdat het me zelf altijd opvalt, vind ik het denk ik juist zo vervelend. Maja: Dat is een goeie, om op mijn ademhaling te gaan letten! Die ga ik onthouden. Want loop dan idd als een kip zonder kop te stuntelen en te hijgen.
Het is de angst voor de angst. Wat als gedachten........ Dadelijk zie ik iemand en word ik weer rood met als gevolg .....je wordt rood. Hormonen, ik denk van niet. Aangeleerd patroon van de hersenen. Het hoeft je maar 1 x te gebeuren buiten, je vind het vreselijk en denkt als het maar niet weer gebeurd en hoppa een nieuw patroon is aangemaakt. Dit in combinatie met de onzekerheid die dit met zich meebrengt en een bloosfobie is geboren. En ja mensen zien dit echt wel. Dat ze het niet zouden zien is onzin. Een beetje roze dat is leuk en gezond, een tomaat is gewoon opvallend. Wat er nu aan doen. Confrontatie niet uit de weg gaan. Doorzetten. Flink balen maar toch zelf mensen aanspreken. Praat er juist wel over. Hoe meer jij het probeert te verbergen hoe harder het komt. En stoppen met jezelf in paniek te laten gaan. Ga wel naar die plekken waarvan je weet dat je er last van krijgt en accepteer dat het in het begin niet makkelijk zal zijn. Echt meid, het is de enige manier om een fobie aan te pakken door je gedrag en het patroon te herprogammeren.
Je ademhaling is een goede tip idd. Je kunt ook je in en uitademing tellen. En bedenk je dat het gewoon even zal duren voor het goed gaat.