Ik weet dat het stom klinkt bij een peuterpuber, en ik weet ook dat peuters altijd druk zijn en slecht luisteren, en ook weet ik dat je een stempel als ADHD nog lang niet kan geven op deze leeftijd, maar toch bekruipt dikwijls het idee dat mn zoontje ADHD heeft... Vanaf zn geboorte is het een temperamentvol, snel geprikkeld kind. Hij heeft een enorme bewegingsdrang, zit geen seconde stil. Is snel afgeleid, loopt continue weg, luistert slecht of voor 1 minuut.... Tekenen, met stickers plakken of kleien vindt hij leuk, maar na 3 minuten is hij er klaar mee... Hij rent de hele dag door het huis. Hij KAN wel even stil spelen hoor, een boekje voorlezen, filmpje kijken of met zn auto's... dat dan weer wel. Maar toch, hij is altijd drukker dan andere kinderen. Mensen praten er ook over, het valt op. Sommigen zijn ronduit geirriteerd... Hij speelt met het een, dan met het ander. Als ik hem niet stuur is het huis ECHT in een kwartier tijd een puinbak van alles waarmee hij wil spelen. En overal speelt hij maar even mee. Weet niet of het nu allemaal bij een gewone peuter hoort of dat hij toch echt drukker is dan "normaal". Wanneer kan je hier wat van zeggen?
Klinkt als een actieve peuter. Zit er adhd in de familie? Is namelijk erfelijk. Zit je kindje op een psv of pzs. Je kunt altijd vragen of ze met je mee kijken?
Mijn neefje van bijna 2 doet dat ook. Pakt iets, gooit het 10 seconden later weer weg en pakt het volgende. met als gevolg inderdaad: na 10 minuten één grote puinbak in huis. Ik denk dat je nog niet kan zeggen of hij ADHD heeft en omdat je zegt dat hij toch ook wel even rustig kan spelen of een filmpje kijkt, denk ik het niet hoor.
ik heb ook zo'n dochter ( van mei 2008). CB heeft al een keer een opmerking gehad dat ze misschien wel een gedragsstoornis zou kunnen hebben.. toen schrok ik. Maarrrr, ik word nu zelf ook hierop onderzocht, net zoals mijn vader, dus het zou me nu al iets minder verbazen. Nu heb ik nog een dochter en toen zij 2,5 was moest ik er dus bij haar wel aan denken.. maar nu is ze bijna 5 (morgen) en heb ik dat idee niet meer. Zij is echt veel rustiger geworden en kan zich al veel beter concentreren. Bij de jongste is het echt een drama! Die kan dus ook niet zo lang met iets spelen.
Ik denk dat je nu nog niet met zekerheid kunt zeggen of het ADHD is, maar een van de criteria waaraan je moet voldoen om de diagnose te krijgen is dat ADHD in de kindertijd al opvallend aanwezig was. Ik heb zelf ADD, bij mij is die diagnose pas gesteld toen ik 14 was. Ik heb al die jaren te horen gekregen dat ik lui was, ongeïnteresseerd, alleen mijn best deed wanneer ík daar zin in had enz. Daarom is het verstandig om er vroeg bij te zijn, dan kan je zoontje, als hij een diagnose krijgt, er goed mee leren omgaan.
CB heeft wel eens een grappige opmerking gemaakt in de trend van: "zit er ook een uit knop op", haha maar verder niet, heb het zelf ook nog niet eerder aangekaart. Mijn man verdenk ik van ADD, zonder hyperactiviteit dus, maar hij is er nooit officieel op onderzocht, dus wat dat betreft heeft ie het niet van een vreemde. Af en toe word ik echt GEK van mn zoontje.... hij loopt continue achter me aan, herhaalt alles 10.0000x, springt van de banken etc. Maar goed, hij kan dus idd ook wel even stil zitten voor een filmpje..
Herken het wel, mijn dochtertje (november 2008) had dat ook gigantisch, precies wat jij omschrijft. Ik heb dat ook aangegeven bij de huisarts en op het CB en wat zeiden ze? "Nou dat is nog wel erg vroeg om dat nu al te constateren hoor, geef haar meer uitdaging in speelgoed en knutselwerkjes." Daar ben ik lange tijd mee bezig geweest, daar ben ik eerlijk in. Ik heb lang gezocht naar dingen waarmee ik haar aandacht wat langer kon vast houden en is gelukt. Nu kan ik haar aan het spelen zetten en dan zit ze gerust een half uur kraaltjes te rijgen om maar iets te noemen! Nooit gedacht (en met ons meerderen oa mijn ouders) dat zij dat ooit zou kunnen! Achteraf denk ik: het is een periode geweest. Maar natuurlijk sluit ik absoluut niet uit dat jouw kind het niet heeft hoor!! Het zou goed kunnen, en hou het daarom zeker in de gaten. Succes!
Hier ook een erg actieve dochter. Ook hier slecht luisteren, het lijkt wel of ze me niet hoort. Wanneer ik haar dan aanraak of vasthoudt dring ik pas tot haar door. Het is hier ook meteen een enorme puinbak als ze gaat spelen. Heel lastig, maar ik denk wel dat het bij de leeftijd hoort. Natuurlijk heb je ook rustige kinderen, maar ik denk dat de drukke kinderen van nu vanzelf een beetje rustiger worden als ze ouder worden. Overigens is het een misverstand dat ADHD kinderen nooit rustig kunnen spelen, want als ze ergens echt in geïnteresseerd zijn kunnen ze zelfs last hebben van overconcentratie. Ze zijn dan zo verdiept in hun bezigheid dat ze even echt in een andere wereld zijn.
Cocko: wat fijn dat het ij jouw dochter wel minder is geworden! Het enige speelgoed waar mn zoontje geconcentreerd bezig mee kan zijn, zijn zn autootjes. Al was dat een periode die nu helaas weer wat minder is. Hopelijk vinden wij ook nog iets wat hem interesseert! Je kan het nu ook nog niet constateren, het is waarschijnlijk ook lastig om te zeggen of iets er gewoon bij hoort of bij ADHD hoort. Bonnie: herkenbaar. Mn zoontje zit ook helemaal in zn eigen wereldje als hij een filmpje kijkt, geeft nergens antwoord op. En ik moet hem dan idd vasthouden om tot m door te dringen. Wat ik me zo afvraag bij bepaalde gedragingen: hoort het nu gewoon bij een drukke peuterpuber of verwacht ik teveel van hem? Verwacht ik bijvoorbeeld te veel van hem als ik hem vraag gewoon aan tafel een broodje te eten voor 5 minuten? ( Hij is 2 jaar en 10 maanden). Hij loopt constant weg, als hij de brievenbus hoort, het piepje van de magnetron, om te plassen, om zn beer te pakken, om ander speelgoed te pakken etc etc.... Of gewoon simpele verbiedingen... is het nu gewoon grenzen opzoeken dat hij maar luistert voor 3 seconden, lekker peuterpuberen of zou hij dit toch gewoon moeten kunnen?
Uhm, lastig hoor! Ik heb hetzelfde hier bij m'n dochter. Ik denk persoonlijk dat het peuterpuberen is, tussen de middag nog is het hier nog aan de hand geweest. Ze zit geen seconde stil, op en af van de stoel, brieven pakken uit de brievenbus, even m'n knuffel pakken, ik wil melk drinken, etc.. Luisteren doet ze ook niet goed, continu uitdagen en grenzen opzoeken. Zo zie ik het hoor!
Ja, ik hoop het ook hoor!! Maar soms ben ik er gewoon bang voor... dan zie ik andere peuters die prima luisteren en stil kunnen zitten en dan denk ik: waarom hier niet? Mn dochtertje is ook zo anders ( voor zover je dat nu al kan zeggen dan...) maar als baby al, een wereld van verschil!!!
Haha ja hier ook een verschil tussen dochter en zoon hoor. Nu hij ouder wordt, wordt het verschil minder (jammer genoeg ). Maar hij was altijd rustig, lief en op zijn manier luisterde hij ook al best snel. Maar nu.. pfff wordt het net zo'n draakje als z'n zus. Maar hoop voor jou dat het verschil groot blijft.. Maar het ene kind luistert nou eenmaal beter als het andere kind en daarnaast zie ik bij mezelf bv ook wel dat ik soms te snel toegeef als ze aan het drammen gaan. Als je consequent blijft, weten ze waar ze aan toe zijn en luisteren ze wel (iets) beter. Opvoeden is een kunst, daar ben ik wel achter!
Ik heb 2 energieke mannetjes en vooral mijn oudste herken ik wel een groot gedeelte in je stukje. Ik heb me ook weleens afgevraagd of hij adhd zou hebben, maar dat kun je op zo'n jonge leeftijd echt nog niet bepalen. Bij mijn oudste is het helemaal over gegaan sinds hij op school zit. Het is zo' n ander kind en hij had gewoon duidelijk meer uitdaging nodig. Hij is nog wel redelijk snel afgeleid, maar niet abnormaal. Kinderen met adhd zijn niet zozeer erg druk, maar meer chaotisch, hebben concentratie problemen en zitten vaak te friemelen en hebben een duidelijke structuur nodig, dus geen onverwachte dingen.
Ja, ik begrijp dat je het nu op zo'n jonge leeftijd nog niet kan zeggen hoor! Tis afwachten hoe het zal gaan als hij naar de basisschool gaat! Hij heeft op een KDV gezeten en daar nooit "klachten" gehoord dat hij echt TE erg zou zijn, Wel dat hij energiek is, iedereen aanspoorde tot dingen zoals in de plassen stampen, op je buik van de glijbaan in de modderpoel etc.... * schaam* haha.. maar toen werd het nog grappig gevonden. Nu bij de gastouder merk ik dat hij wat vrijer kan zijn ( minder schools qua structuur) maar nog geen klachten ( hij zit er ook pas 2 maanden). Structuur doet hem idd goed! Als baby al. Cocko: idd consequent zijn is heel belangrijk om zn gedrag in toom te houden. Dit gaat me wel aardig goed af, maar daardoor heb ik wel vaak het idee dat ik politie agentje aan het spelen ben heel de dag en dat maakt dat ik me dan niet altijd zo'n gezellige moeder voel... Marleen: hopelijk hier ook een succes als hij naar de basisschool gaat. ik herken het wel dat hij ook uitdagingen nodig heeft. Die kan ik hem helaas niet zo goed geven, aangezien ik ook met een baby thuis zit en nogal van de RRR ben dus niet elke dag lange uitstapjes kan maken. Ballorig is hierbij wel favouriet! Dat chaotische herken ik wel, dat friemelige niet. Concentratieproblemen wel.
Onze dochter precies zo. Als ze op weg is van de kamer naar de keuken om haar knuffel te halen komt ze onderweg weer 10 dingen tegen en vergeet ze haar knuffel te halen. Aan tafel zitten....... gaat al wat beter, maar ook daar kan ze maar moeilijk blijven zitten en als ze wel blijft zitten doet ze vanalles behalve eten. Ik denk dat ze echt nog niet altijd grenzen opzoeken. Ze doen het wel, maar niet altijd. Vaak is het een roep om jouw aandacht. Onze dochter maakt van alles een spelletje en we hebben gemerkt dat we door haar te benaderen in haar spel meer bereiken dan door de 'volwassen' manier.
Tja dat vind ik ook altijd lastig in te schatten. Wat kan je van ze verwachten? Ik vind dat ze wel zeker 5 minuten aan tafel moet kunnen blijven zitten bijvoorbeeld. Ik denk wel dat we niet van ze kunnen verwachten dat ze de hele dag in het gareel lopen, ze kunnen nog lang niet alle regels onthouden die we graag willen handhaven. Misschien is het handig om met 3 basisregels te beginnen en als die consequent gehandhaafd worden een nieuwe regel erbij of zoiets. Opvoeden blijft toch een beetje proberen wat voor jou het beste werkt. En ja, regels zijn er om overtreden te worden, dus uitproberen zullen ze altijd wel blijven doen.
Ohw , hoe herkenbaar dit alles. Sinds onzee 2de geboren is , is mijn zoontje net zo geworden als jullie nu vertellen. Hij is altijd al heel energiek geweest en zitvlees zit niet echt in de genen bij hem, maar nu luistert hij ook echt niet, eten is een ramp. Vanmiddag nog een gesprek gehad met mijn ouders over adhd. Maar van een kant denk ik niet dat hij het heeft want ik kon toen hij nog 2 was bijv. 3 uur in een restaurant gaan eten. en meneer bleef zitten. thuis niet maar ergens anders wel. Maar de laatste tijd zoekt hij echt de grenzen op. We hadden vandaag een fotoshoot, en hij wilde er niet op. ging helemaal hyper doen en niet luisteren. schaamde me echt, en vond het ook niet leuk natuurlijk. Toen de mevrouw zei dat ze stopte en we de schoenen aan konden doen wou hij wel. Maar heb toen gezegd nu ook niet . Moet hem toch regels opleggen. Hij had kansen genoeg gehad. Vond het jammer , maar aan de fotografe was ook te merken dat ze het gehad had. En dan kan hij daarna zo lief doen. Is het nu een vorm van aandacht trekken of ietsanders. Maar dan had ik eerder toch ook wel al wat gemerkt. Herken wel in jullie verhalen ook dat niet aanhoren en eigen wereldje. niet blijven zitten. mss toch echt peuterpuberteit en de combi van nieuw gezinslid weiniger aandacht??
Ik denk aan je verhaal te horen ZEKER een vorm van aandachttrekkerij!! Herkenbaar trouwens hoe hij reageert nadat zn zusje geboren is. hier dus ook. Heel erg hyper reageren met de kraamvisite, ondeugend doen, expres dingen doen die niet mogen.... begrijpelijk, maar erg vermoeiend. Als hij met 2 jaar nog netjes in ene restaurant kan zitten en nu niet, verwacht ik dat je te maken hebt met een echte peuterpuber. Ook nav je verhaal over de fotoshoot... eerst wil hij niet, dreigen jullie weg te gaan, dan wil hij wel!! Ik zeg niet dat hij geen ADHD trekjes zou hebben hoor, maar ik denk eerder aan peuterpuberteit. Ik hoop het voor je, want dan gaat t over Maar wel zwaar irritant zeg... je schaamt je dood he?
Ik laat me door zn gedrag trouwens weleens beperken... weet niet of dat terecht is of niet, maar het kost me zoveel stress af en toe! Naar de stad met de buggy is geen doen, hij trekt alles uit de schappen. Laat staan als hij " los" loopt. Gisteren ging mn man met hem boodschappen doen en hij liep constant weg... snap uberhaupt dus niet dat hij het aandurfde!?! Kinderboerderij is allang geen lolletje meer, want je kan m overal vandaan halen... Ballorig... daar kan hij zich lekker uitleven: ideaal!!