Hallo allemaal, Ik weet dat er al veel topics bestaan over B.I. maar kreeg niet de info/bevestiging uit de andere topics die ik vond. Vandaar het volgende: Ik heb ben nu 14 weken in blijde verwachting maar de probleempjes dienen zich een voor een aan. Na ongeveer 8 weken misselijk te zijn geweest, en vele offers te hebben gebracht aan de witte porseleinen god. Steekt een oud probleem de kop op. Ongeveer 6 jaar terug heb ik een dubbele bekkenbreuk gehad, 1 scheur in het schaambeen (rechts) en 1 scheur achter in het bekken(links). Na veel gezeur van mijn toenmalige baas ben ik na 6 weken weer gaan werken, veelste vroeg want voor genezing stond minimaal 8 weken bedrust. Ik heb toen nog zeker 1,5 jaar geklungeld met revalidatie artsen, fysio's enz maar de pijn ging nooit hellemaal over het zou een gevoelig punt blijven. En mogelijk opspelen bij een zwangerschap maar ja daar dacht ik niet zo over na op mijn 20/21ste jaar. Nu het hele handeltje van onde begint te verweken krijg ik veel last bij zitten,staan, liggen enz een sok aan en uit trekken is al een heel gevecht tegen de pijn. Ik doe zittend werk maar na een uurtje moet ik al draaien op mijn stoel en verzitten van de ene op de andere bil. Afgelopen week is het 2 maal gruwelijk in mijn bil geschoten, snel naar de fysio die dan probeert alles weer een beetje mobiel te maken zodat ik in ieder geval kan lopen. Een bekkenband daar is het veelste vroeg voor dat zou het zaakje alleen maar slapper maken. Oefeningen kan ik wel doen maar omdat het geen gewricht is dat ik zelf (bewust) kan oefenen heeft dat geen nut. De breuk blijkt niet goed genezen want op beide punten zit een flinke vochtophoping. Nu vind ik het allemaal ook heel vervelend voor mijn baas, begrijp dat niet verkeerd ik heb een leuke baan enzo dus ik klaag daar niet over. Helaas is er wel een gebrek aan begrip bij collega's en baas, en dat is toch wel lastig te noemen. Vragen hoe ik me voel is er niet bij. Nu ben ik de afgelopen weken mijn baas al langzaam aan het voorbereiden op het feit dat ik op deze manier niet kan blijven werken tot aan mijn verlof hoe graag ik dat ook zou willen. De afgelopen dagen zit ik al thuis omdat ik rust moet nemen van de verloskundige en fysio, en mijn bewegingen moet afwisselen. Ik heb ook geen zin me weer zo in de lappenmand te werken als ten tijde van de breuk, toen ging ik lruipend richting de toiletpot en zittend de trap af op mijn benen staan ging alleen nog met behulp van krukken. Tja wat ik eigenlijk wil weten is, heeft iemand van hier ook bekkeninstabiliteit (gehad)?, hoe gaat/ging jullie baas ermee om? en vanaf waneer kwam jij (volledig/gedeeltelijk) in de ziektewet terecht? Alvast heel erg bedankt, groetjes Marlies
Ik heb ook bi, en ik zit al van voor de kerst 100% thuis. Daarvoor heb ik gewoon proberen te werken, en arbeidstherapeutisch maar ook dit ging niet. Ik kon gewoon niet meer lopen van de pijn, en in de zorg loop/buk/til/hef je wat af. Van de arbo moest ik aangepast werk krijgen, maar in de praktijk kwam hier niets van terecht. Er werd zelfs tegen me gezegd dat ik harder moest werken! Er heerst een enorme werkdruk op de afdeling, en ik ben ook nog eens in opleiding. Op een gegeven moment heeft mijn vk gezegd dat ik me ziek moest melden, en dit heb ik ook gedaan. Ik mag niet meer terug aan het werk, ook niet van de fysio. Wat ik dus wil zeggen, er werd niet echt rekening gehouden met mijn klachten toen ik nog aan het werk was. De enige en beste oplossing was om volledig ziek te melden.
Ik heb ook bekkeninstabiliteit, ik zit al vanaf 16 weken thuis. Bij mij ging het ook niet meer en het is er helaas ook nog niet beter op geworden . Als ik in huis bezig ben geweest en ik ga even op de bank liggen, kan ik er van de pijn niet meer uitkomen. M'n vriend moet me dan omhoog hijsen en daarna loop ik als een oud vrouwtje... De fysiotherapeute raadde mij zwemmen aan. Ik heb dit nog niet gedaan, omdat ik niet graag alleen ga zwemmen en m'n vriend mag door een operatiewond nog niet zwemmen... In ieder geval heel veel succes ermee...wat enige verlichting kan geven, is zo'n buikband bij Prenatal gaan halen, die je bekken wat ondersteund. Is niet erg goedkoop, maar helpt wel een beetje. Een bekkenband werd mij afgeraden, omdat als je hem teveel draagt, je bekken in elkaar zakt op het moment dat je hem uitdoet... groetjes, Angela
Ik heb dus zittend werk maar juist het zitten doet me het meeste pijn, ik heb volgende week een afspraak met de vk, en zal het eens met haar en de fysio bespreken. Mijn baas wil wel dat ik gedeeltelijk ga werken maar verwacht dat ik uiteindelijk weer ga opbouwen tot de 100% , en dat kan ik echt niet meer. Ze leggen er dus behoorlijk wat druk op vanuit het werk, wat ook niet echt lekker werkt. Een bekkenband werd me afgeraden juist omdat het zo vroeg in de zwangerschap is, ik moet nog een hele tijd. Pfff wat een gezeik allemaal... werk, fijn als alles goed gaat dan kan het niet stuk maar als je wat gaat mankeren dan is het al snel teveel.
Je baas kan nog zoveel druk leggen, uiteindelijk bepaalt de arbo of jij en hoeveel jij mag/kunt werken. Je mag ook altijd op eigen initiatief een afspraak met je arbo-arts maken. Meestal hebben die veel meer begrip voor kwalen die samenhangen met zwangerschap. Ik hoop dat jullie ook zo'n arbo-arts hebben. Ik denk dat het in ieder geval de moeite van het proberen waard is. Heel veel sterkte.
Te lang zitten is ook erg belastend voor je bekken he? Overal waar te voor staat, moet je laten en dat geldt ook voor zitten. De arbo-artsen zijn (naar mijn mening) heel erg begaan met je, vooral omdat het een zwangerschapskwaal is. Bij mij hebben ze nog nooit moeilijk gedaan. Je baas kan wel willen dat je geleidelijk aan weer 100% gaat werken, maar naar mate de zwangerschap vordert, hoe meer klachten je waarschijnlijk gaat krijgen. Kun je het niet meer aan, ga dan gewoon in de ziektewet. Niet leuk voor je baas, maar jij hebt er ook niet om gevraagd, toch?
hebben ze het bij jullie echt b.i. genoemd. De fysio zei dat ze dat niet meer zo mag noemen omdat het een beladen woord is alsof je in een rolstoel zit. Maar het is wel een instabiliteit van de bekken. Dus volgens mij heb ik "gewoon" b.i.. Haar advies was om de 2 a 3 uur een half uur liggen. Ik vroeg me af hoe dat op mijn werk moest zij zei vraag maar of daar een mogelijkheid voor is of anders halve dagen. Sinds maandag zijn de hele dagen dat ik werkte naar 1/2 gegaan in samenspraak met cheffin. Ik ben benieuwd wat de arbo doet. Ik wilde niet liggen op mijn werk en had dat eerst niet gezegd en later wel en toen zei ze zelf we kunnen hier moeilijk een stretcher neerzetten. Ik blij ik had me daar heel druk over gemaakt. Niemand begrijpt het volgens mij echt ze denken dat zitten ook rusten is bv ook op kinderfeestje, je hoeft niet veel te doen alleen zitten. Ja daar had ik dus ook last van. Ik ben ook benieuwd naar andere verhalen en adviesen wat andere hebben gekregen
Mijn fysiotherapeute noemt het liever ook geen bekkeninstabiliteit, maar een overbelasting van je bekken... Idd is het misverstand dat je maar veel moet zitten en rusten bij b.i. Dat is dus niet zo, je moet gewoon zorgen voor veel afwisseling in je houding... Ik merk wel hoe verder de zwangerschap vordert, hoe meer pijn het me gaat doen . Hopelijk is alles na de bevalling ook weg
Het is eigenlijk wel logisch dat het meer pijn gaat doen, want er komt steeds meer gewicht op het bekken. Ik heb trouwens wel een bekkenband gekregen van de fysio, omdat het zo verweekt is allemaal dat ik zonder band bijna niet meer vooruit kom. Met band om doet het ook nog pijn, maar het is een hele steun voor me. Ik moet hem wel ook regelmatig aflaten om de spieren niet helemaal te laten verslappen. Voor de rest heb ik tips gekregen zoals: niet lang in dezelfde houding/beweging blijven hangen, trappen zoveel mogelijk vermijden en anders trede voor trede, bepaalde oefeningen doen, niet lang lopen zoals uitgebreid gaan shoppen, beperkt bukken (alleen als het echt nodig is), opstaan uit bed vanuit zijligging met 2 benen buiten het bed, benen bij elkaar tijdens het draaien in bed/uit en instappen in de auto, een kussen tussen de benen in bed om het bekken te ontlasten... Kortom eigenlijk teveel om te onthouden, maar ik merk wel degelijk verschil. De klachten zijn wat beter uit te houden dan wanneer ik me niet houd aan deze dingen.
Bij mij word het echt B.I. genoemt vanwege het vroegere trauma het gaat bij namelijk niet alleen om de banden die losser en weker worden maar ook mijn botten staan daar op springen, de scheurtjes zijn namelijk niet mooi genezen. Juist op die plekken van de scheurtjes zitten vocht ophopingen. De oefeningen en bepaalde dingen die je kan doen om de pijn bij in en uit bed stappen enz te verlichten die kan ik dromen Het is namelijk niet de eerste ronde die ik er mee draai, de breuk was stukken pijnlijker als dat wat ik nu voel. Toen was het letterlijk kruipen naar de w.c. en op je kont langzaam de trap afglijden en met krukken omhoog. Ik ga van de week proberen met PZ en mn baas om de tafel te zitten en het gesprek maar eens aan te gaan zonder dat anderen op het werk in de rede vallen of kunnen storen, ik wil ze er op voor bereiden. Mar hun spelen de struisvogel politiek, dat is wat het allemaal niet zo eenvoudig maakt.
Mamalieske; Ik heb ook B.I. mijn therapeut noemt het ook niet zo omdat het zo beladen is, maar ik werk nu maar 6 tot 8 uurtjes per week. Ik heb net als jij een zittend beroep en ik moet ook om de haverklap verzitten. Mijn baas is gelukkig wel heel begripvol. Als ik een ochtend heb gewerkt lig ik de middag op mijn bed. Het lopen doet bij mij nog het mist zeer, maar als ik dat te lang doe dan is het ook niet te overzien. Ik doe sinds 2 weken aan zwangerschapszwemmen (doe niet aan alle oefeningen mee) maar het helpt wel even. Ik hoop dat als je het gesprek hebt met pz en je baas dat ze dan meer begrip hebben en anders zou ik contact opnemen met de arboarts. Veel sterkte en succes. Liefs Nathasja
hoi meiden, Ook ik heb BI, wat ind. niet zo genoemd wordt door de fysio. Bij mij zit het alleen bij mijn SI gewricht. De ene dag gaat het beter dan de andere, maar ik heb nu al 8 dagen achter elkaar extreme pijn! Is bij jullie de pijn ook continu aanwezig? Gelukkig kan ik nog wel lekker slapen, maar verder..de tranen schieten in me ogen als ik langer dan 5 min. loop! Van de week heb ik flink lopen janken hierom, ik ben een extreem actief persoon en kan nu inene niks meer! Verveel me dood, wil nog zoveel maar kan niet, en ben zo bang dat het na de bevalling niet over gaat! Dat ik straks niet eens trots achter de kinderwagen kan lopen! Of hoe zit dat straks met een 2e, kan ik nog wel een keer zwanger worden? Ik wil niet zeuren, maar zo vind ik zwanger zijn echt niet leuk! Sorry moest even mijn hart luchten, het lijkt ook ind. zo dat andere mensen het niet begrijpen, die denken oohhh beetje rugpijn! Maar elke minuut van de dag rugpijn is niet een beetje rugpijn! Ik teken voor een beetje rugpijn!Of krijg te horen, ja dat hoort erbij! Wat nou dat hoort erbij! Zoveel pijn..nee dat hoort er niet bij! Ik werk nu 50% (16uur) vervangend werk, In mijn uppie, dus doe alles mak aan, zitten, lopen, ff op de bank liggen (groepswerk geh.) dus dat gaat wel, en ik ben allang blij dat ik op die manier tenminste nog iets nuttigs kan doen! de ARBo heeft gezegtd ta ik moet bellen zodra het niet gaat, dus das wel fijn. Klingt lullig, maar ben blij dat er meerdere zijn met dezelfde problemen, doet em goed om ervaringen te lezen en misschien kunnen we elkaar tips geven en opvrolijken als we het even niet meer zien zitten! Want echt, ik ben blij met dit kleine wondertje in me buik, bij elk schopje geniet ik, ik vind het een mega wonder! Maar toch...laat die komende 15 weken snel voorbij gaan! Had zelfs al de nare gedachten..mmmm 4 weken te vroeg geboren worden kan toch best?(zou niet weten hoe, maarja dan ben ik in mijn gedachten 4 weken eerder van de pijn af!) Ik ben ook helemaal niet bang voor de bevalling, zie er niet tegen op, ik heb zoiets van..als ik bevallen ben is de pijn tenminste weg!(hoop ik!) Klingt misschien een beetje negatief allemaal, maar voel me gewoon ff k*t! En dnek dat jullie dat best kunnen begrijpen... maar toch..ik houd nu al van dat kleine wondertje in mijn buik! sterkte meiden! kus miek
Miek; ik begrijp je helemaal hoor. Ik heb het ook zo af en toe dat ik denk ze hebben het over zwanger zijn is leuk en je zit op een roze wolk beide is af en toe ver te zoeken als ik zoeen pijn heb. Zoals vandaag. Dan heb ik echt zo iets van kom er nu maar uit. Dan hebben we dat gehad Maar andere momenten zeker als het beweegt denk ik daar weer heel anders over. Het is toch maar een wonder en ik heb het er ook wel weer voor over. Liefs nathasja
Ik heb ook zoveel pijn dat ik wel kan huilen, sinds een paar dagen heb ik niet alleen rechts, maar ook links pijn. En mensen om me heen zeggen dan dat ik niet positief kan zijn over de zwangerschap! Nou sorry hoor, maar zwanger zijn is op deze manier niet leuk, maar dat wil toch niet zeggen dat ik er niet blij mee ben?
Inderdaad Sandra ik heb ook wel de pijn maar als i dan mijn beginnende buik zie groeien word ik intens gelukkig ondanks de pijn, ik was er namelijk wel op voorbereid dat het niet pijnloos zou zijn/worden die 40 weken. Gisteren telefonisch contact gehad met pz en ze voorzichtig voorbereid op wat allemaal komen gaat. Ik moet zeggen pz pakte het totaal onverwachts goed op (pz word gedaan door de vrouw van mijn baas) eindelijk was een collega geintreseerd in hoe het met me ging. Dus viel me allemaal heel erg mee. Ik geloof dat ik me nu minder "schuldig" ga voelen als het straks zo ver is dat ik minder/of niet meer kan werken. Er word nu serieus gedacht aan vervanging of verdeling van mijn taken. Een hele opluchting voor mij dus, van de week gaan we om de tafel en dan gaan we de ideen verder uitpraten. Ze was het iig met me eens dat op mijn tandvlees gaan lopen geen oplossing was, ook voor hun niet. Pfffff valt dus een last van mijn schouders af. Maar ondanks al het gedoe neemt niemand of niets me het geluk af van dit wonder, ik ben blij zwanger te mogen zijn. Ik heb de laatste tijd veel stelletjes gezien bij wie het minder eenvoudig gaat/ging om uberhaupt zwanger te worden, dan geef mij dit maar hoor ik heb er graag de pijn en ongemakken voor over.
Ik wordt volgende week gecontact door de Arbo. Ik ben benieuwd wat ze doen. Vandaag bij gyneacoloog geweest en zij is er nu van op de hoogte dus laat ze maar met haar contact opnemen. Zij vind het goed dat ik ben gaan minderen met werken
Ik zit sinds 17 weken volledig thuis. Ik heb sinds week 10 speciale fysio. Bij mij was het echter wel een combinatie van klachten geweest waardoor ik thuis kwam te zitten. Was het alleen de BI geweest dan had ik denk ik nog wel een tijdje halve dagen kunnen werken en dan was ik misschien met een week of 20-22 volledig gestopt. Ik merk sinds ongeveer week 30 dat het aanzienlijk erger is geworden. Ik had voornamelijk klachten in de onderrug en bil(len) uitstralend naar mijn been. Nu zit de pijn ook in mijn schaambot en dat maakt het allemaal wel even iets lastiger. Ik had een redelijke balans gevonden in wat ik wel en niet kon op een dag maar nu doe ik al heel snel te veel en heb dus vaak en veel pijn. Gelukkig is voor mij het einde al in zicht, dus dat houd ik nog wel even vol. Wat bij mij erg heeft geholpen is weten wat wel en niet kwaad kan. Bij pijn denk je snel dat er iets 'niet goed' is en ben je geneigd te gaan liggen en alles te vermijden wat pijn doet. Maar dan word je wel heel erg belemmerd in je dagelijkse dingen en dat is ook geen pretje. Voor mij is het dus fijn omte weten wat ik wel en en niet kan doen, ondanks de pijn. Dus soms denk ik; ik ga lekker naar de Ikea, of een stuk wandelen. Oke daarna heb ik veel pijn maar dat is dan jammer. Ik 'plan' dat als het ware in. Zo heb je tenmisnte ook nog een beetje een leuk leven. En veel afwisselen inderdaad. Tenminste zo is het bij mij. Ik krijg last als ik te lang loop, maar ook als ik te lang zit, lig of sta..... Veel succes meid, want het klinkt niet echt lekker dat bekken van jou en bedenk dat naar mate de zwangerschap vordert het waarschijnlijk alleen maar erger word (lullig maar meestal waar) en dat je de rest van je leven nog kunt werken voor een baas. Een zwangerschap maak je misschien maar 1x mee Dus zie alles wel in perspectief en maak beslissingen die goed zijn voor jou en je kindje!
Ik kom net van de fysio af, die was mij wat te positief over de komende weken (tot aan de 40 weken zeg maar) ik heb inmiddels al meer fysio's en revalidatie artsen gesproken die het allemaal wel "ff" op zouden lossen voor me. Ik ga dus mijn werkgever toch maar op het ergste voorbereiden. En hoop dat het straks allemaal meevalt. beetje positief blijven lijkt me wel oke.
Wat fijn, wat herkenbaar! Kan het me helemaal voorstellen, ik zit met hetzelfde. Joehoeoeoeoe! Eindelijk herkenning! Wat een opluchting zeg, pfffffff...... Maar dames, we gaan ervoor! Hoe dan ook en wat dan ook! En ookal lijkt er soms geen einde aan te komen, wacht maar af. Alles komt zoals het komt en we zullen er het aller beste en er het aller mooiste van maken! Groet, Mirelle.
We gaan er zeker voor..want we krijgen er iets heeeel moois voor terug! Maar vragen jullie je nu nooit af: Zal ik straks wel achter de wandelwagen kunnen lopen? MIjn kindje kunnen showen buiten zonder na 10 min. in elkaar te zakken van de pijn? Ik blijf het een onvoorstelbaar iets vinden dat het echt weer over is/gaat na de bevalling, dat die extreme pijn dna inene voorbij is! (volgens mijn fysio is 90% van de vrouwen na 2 maanden 90% genezen van de pijn! En uitzonderingen na een half jaar..en de echte extreme uitzonderingen moeten jaren revalideren, maar dat zijn er echt heel weinig! Laten we het hopen! Dan lopen we deze zomer vrolijk en pijnvrij te showen met onze wondertjes! sterkte dames, ik ga morgen in een rolstoel lekke rgenieten op de 9-maanden en huishoudbeurs..laat em moeder lekker duwen, maar ik heb in iedergeval een leuk uitje! kus miek