Ik heb het de laatste tijd een beetje lastig en voel mezelf best wel ondankbaar soms Ik heb mijn leven goed voor elkaar, een lieve man, schoonfamilie en nu ook nog eens zwanger wat we al heel erg lang wilden. Tot op heden gaat de zwangerschap goed en ben ik er dolgelukkig mee. Ik heb vanaf mijn 24ste al 3 hernia's en 4 versleten rugwervels, op mijn 26ste is er nog 3 versleten nekwervels en fibromyalgie bijgekomen en ben toen 100% afgekeurd levenslang. Ik slik 3 maal daags morfine om de dag door te komen en kreeg maximaal 4 keren per jaar een pijnbehandeling. Ben altijd erg positief dus neem het leven zoals het komt, heb ik een goede dag, helemaal top, heb ik een mindere dag, nou ja, dat hoort er nu eenmaal bij. We hebben ons voordat we überhaupt begonnen met proberen zwanger te worden goed geïnformeerd of een zwangerschap voor mij lichamelijk wel te doen was, gelukkig mag ik morfine doorslikken alleen na 7,5 maand kan ik er beter mee stoppen omdat als ik blijf doorslikken tot de bevalling / keizersnede dan kan de kleine uk geboren worden met een ademhalingsdepressie en moet hij afkicken en dat wil ik absoluut niet!!! Nou, eindelijk in de 15de ronde zwanger geworden na bijna 1,5 jaar, helemaal gelukkig waren en zijn we!! In het begin wat misselijk geweest, vrij snel was dat over gelukkig, pijnlijke borsten maar ja, dat hoort erbij en maakt me niet zoveel uit, heb nieuwe bh's gekocht en die geven perfecte ondersteuning. MAAR omdat ik nu zwanger ben mag ik geen pijnbehandelingen ondergaan omdat dat gebeurd onder röntgenstraling en onder een roesje, nu is 2 weken geleden de pijnbehandeling van mijn nek totaal uitgewerkt, behoorlijk balen!! De pijn is bijna niet meer draaglijk, de morfine werkt goed maar zeker niet voldoende (vandaar dat ik naast de morfine ook de pijnbehandelingen kreeg), mag paracetamol ernaast slikken maar dat werkt totaal niet bij mij. De artsen kunnen me nu niet meer voorschrijven want dat is niet veilig voor de baby. Nu mijn buik en borsten groter en zwaarder zijn geworden beginnen de rugklachten ook meer te worden en ik heb beginnende bekkeninstabiliteit wat niet vreemd is want ik ben geboren met scoliose en mijn linkerheup staat 1 cm lager dan mijn rechterheup. Nu weet ik dat ik dit allemaal kon weten en toch voor een zwangerschap gekozen heb, en dat het dus eigenlijk mijn eigen schuld is dat ik nu zoveel pijn heb! Ik had alleen niet verwacht dat ik met 8 weken al een flinke buik zou krijgen en nu met 16w3d al 17 cm in buikomvang toegenomen zou zijn, dit is tenslotte mijn eerste zwangerschap! Ik ben nog steeds dolgelukkig dat we zwanger zijn en geniet intens van elke keer dat ik de kleine al voel bewegen ook al voel je dat zo minimaal en wil echt niet ondankbaar overkomen want dat ben ik niet!!! Ik moest het gewoon eventjes van me afschrijven want naast mijn man kan ik het ook met niemand delen, mijn schoonfamilie weet dat we al een hele tijd bezig zijn geweest met zwanger worden dus wil nu niet gaan zeuren dat ik crepeer van de pijn en dan te horen krijg dat het mijn eigen schuld is omdat ik dit wist!! Bedankt voor het lezen meiden
kan het beste begrijpen dagelijkse helse pijnen dat is niet niks nee... probeer anders genoeg afleiding te zoeken als dat mogelijk is...maar bedenk ook dit is echt een mooiste wat je kan overkomen je eigen wondertje, want de tijd van 9 maanden zal toch best snel voorbij gaan hopelijk kan er toch lekker van blijven genieten...
tuurlijk mag je even je hart luchten en even klagen ! het is niet niks wat je er voor op offert, je offert jezelf op voor die kleine die in jou groeit ik vind het heel wat ! ik loop te klagen dat ik altijd maar misselijk ben op de achtergrond maar als ik jou verhaal zo lees mag ik echt niet klagen. ik wens je heel veel succes en sterkte ! en hoop dat je zonder al te veel pijn de zwangerschap kan voortzetten !
Er is een anaesthesioloog die zich heeft gespecialiseerd in narcose en pijnbestrijding dmv acupunctuur. Misschien kun je daar eens naar kijken? Even gegoogeld: dokter Liem in het Slingeland-ziekenhuis in Doetinchem.
Zijn er geen opties in alternatieve circuit? Accupunctuur oid? Of fysiotherapie? Ergotherapie? Etc. Ik zou alles proberen als ik jou was!
Ik kan je garanderen dat ik werkelijk alles al geprobeerd heb, ergotherapie, fysiotherapie, chiropractor, tense-apparatuur, acupunctuur ook een tijdje omdat de oude buurvrouw van ons dat deed thuis Helaas helpt dat allemaal niks, het enige wat me hielp was pijnbehandelingen in combinatie met dagelijks morfine gebruik. Heb al gevraagd of ze dat zonder roesje willen doen dan, liever niet maar goed, beter even flink wat pijn dan nu nog tot na de bevalling deze pijn elke dag maar aangezien ze het echt alleen onder röntgen doen (dan kunnen ze de exacte locatie zien waar ze de naalden moeten steken) gaat dat nu gewoon echt niet.
Tjeetj, wat heb jij veel meegemaakt al! Ten eerste, gefeliciteerd met jullie kleintje. Ondankbaar ben je niet, want het is ook niet niks allemaal! Lastig om jou tips te geven, omdat je zo ontzettend veel pijn hebt. Maar probeer het goed vol te houden door positief te blijven met zo min mogelijk pijnstilling dat schadelijk kan zijn voor de baby. Een minpuntje: het wordt alleen maar zwaarder en pijnlijker allemaal. Buik gaat in de weg zitten (want echt, die wordt alleen maar groter en groter ), ademen wordt moeilijker en die lieve schopjes worden K1-kicks! Ikzelf heb last van migraine en daar mag ik ook alleen maar paracetamol voor slikken. Helpt geen reet natuurlijk!! Kortom, zing het uit, eet gezond en denk vaak na over jullie kindje straks in je armen Sterkte!
Migraine is ook echt ontzettend vervelend, had dat vroeger elke keer dat ik ongesteld moest worden en dat schakelt je ook compleet uit! Ja ik weet dat ik steeds dikker ga worden en het steeds zwaarder wordt, ben er ook een beetje bang voor want heb nog een hele tijd te gaan en geniet er zeker van maar die pijn pfff, is echt killing soms!
Misschien klinkt het heel stom, maar als je een pijnbehandeling voor je nek krijgt doen ze dat neem im aan in je nek. Kan je geen loodschort aan als ze met de röntgen bezig zijn? Dan kunnen ze het misschien wel doen. iig heelveel sterkte. Heb zelf behoorlijke bi gehad en im wist af en toe ook niet meer hoe ik het had, maar dit moet vele malen erger zijn lijkt me.
Wees niet zo hard voor jezelf meis. Je mag echt wel klagen, ook al wist je van tevoren dat je het zwaar zou krijgen, betekent toch niet dat je daardoor je wens moet laten gaan!!!! Het is allemaal niet niets wat je mee hebt gemaakt en ik snap dat je er tegenop ziet dat je nog zo lang moet. Nog 24 weken uitzitten met pijn zal een hele opgave voor je zijn. Succes!!
Oh meid, zo herkenbaar, dikke knuffel... Nav mijn mri een paar weken terug blijkt dat ik alweer een nieuwe hernia heb l5/s1, en ze kunnen / mogen gewoon niks doen... Het gaat nu weer 'ok', heb een paar weken platte bedrust gehad en ben gelukkig weer redelijk mobiel op het moment, maar als er weer een een zenuwbeknelling komt gaan ze me alsnog opereren voor de kleine komt... Waardeloos, constant pijn, de zorg voor een peuter, en ja, ook ik wist het van tevoren, heb al sinds mn 16e hernia's, operaties, pijnbehandelingen enz. gehad, maar dat weegt niet op tegen de wens voor (nog) een kindje... Geef af en toe gewoon toe aan het niks kunnen / mogen en geef jezelf de ruimte om te klagen en boos te zijn!
Ja dat doen ze zeker in mijn nek maar toch willen ze het risico niet nemen (en ik zelf ook niet want ons kindje gaat voor alles!), wat ik ook best wel kan begrijpen maar is nu wel eventjes balen.
Oh ja dan weet jij er inderdaad ook alles van! Het is echt verschrikkelijk en je kan proberen wat je wilt, vrijwel niks helpt! Ja die kinderwens heb ik ook al een hele tijd gehad maar durfde steeds niet, nu ben ik ondertussen 32 en kan gewoon niet eeuwig wachten. Heb een super lieve man die me met alles helpt maar wil niet afhankelijk zijn dus probeer zoveel mogelijk zelf te doen al moet ik het kruipend doen! Ja doe ook wel af en toe klagen tegen mijn man, die begrijpt het volkomen maar naar de buitenwereld toe doe ik dat niet omdat ik niet ondankbaar wil overkomen
En tóch zou ik het nog een kans geven. Deze man brengt mensen ook helemaal onder narcose, zodat ze geopereerd kunnen worden. Nu heb ikzelf een aardig goede acupuncturist, maar die zal zich daar nooit aan wagen, want het is echt een speciale tak van sport. Je vroegere buurvrouw was waarschijnlijk geen afgestudeerde arts met Chinese achtergrond, die zich verder in pijnbestrijding heeft gespecialiseerd. Heel veel sterkte, 6480 uur pijn lijden voor een kindje is niet niks, dat denk je niet zomaar even weg.
Nee mijn oude buurvrouw deed geen mensen onder narcose brengen of zo Zover gespecialiseerd was ze niet, ze was alleen al jaren acupuncturist dus wist dat ze wel goed in haar vak was. Ik zal het eens met mijn man bekijken, zoals gezegd, het is echt niet in de buurt en als ik er naartoe ga dan moet hij ook direct iets voor me kunnen doen, kan niet een paar keren op en neer gaan helaas.