ik zou daar dus echt geen genoegen mee nemen, duidelijkheid graag omwille van de kinderen, maar zo ben ik sterkte met alles en inderdaad je energie lekker in je eigen gezinnetje steken!
Ik ga er nog wel op in, doe dat nu niet meer. Doe het in januari wel. Wil nu lekker genieten van de verjaardagen van de kids, en de kerst. En dan ga ik daarna wel verhaal halen...Laat nu niks meer verpesten door me familie!
Arm ding, dat is echt zielig. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik ook iemand ben die geen kaartjes stuurt, simpelweg omdat ik het de ene keer vergeet en de andere keer niet dus dan krijgt de een wel en de ander niet. Dus daar ben ik maar mee gestopt en van mij krijgen de kinderen dus ook geen kaartje. Wel ga ik naar elke verjaardag waarvoor we uitgenodigd worden. Heb je je familie wel uitgenodigd?
Ik zal het ook van me afzetten, was gewoon even boos, en verdrietig om zijn smoeltje. Maar komt goed. Er zijn een paar lieve meiden hier die hem alsnog gaan verblijden met een kaartje. En jullie opbeurende berichtjes doen me ook goed, dus wij gaan lekker genieten van zijn verjaardag!
Ja ze krijgen elke keer netjes een uitnodiging van ons, de ene helft laat niks weten. De andere helft heeft de een na de andere smoes. En ja het zijn echt smoezen ben ik achter gekomen!
Waarom het zo loopt als het loopt dat weet ik niet. Maar ik proef een hoop problemen hier achter. Ik snap je en voel je verdriet. Kan er alleen niets aan helpen dat ik een bij smaak krijg van dit verhaal. Niet dat ik je niet geloof. Maar leer je kinderen en je zelf dat het niet in het krijgen van iets zit en laat het je dag niet verpesten je wind je alleen maar op om dingen waar je nu niks meer aan kan veranderen. Wel van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je zoontje. En wie weet voor de volgende keer stuur zelf een paar kaartjes op als jij het zo belangrijk vind. Of maak samen verjaardag.s kaarten. Als ik te bot klinkt. Zo wil ik het niet bedoelen bedoel het ook goed. Alleen anders misschien.
Hoe bedoel je met hoop problemen en bijsmaak? Er is helemaal niks voorgevallen of gebeurd. We zijn altijd netjes bijelkaar op de verjaardag geweest, en ineens is dat over. Wij zijn dit jaar uit fatsoen gewoon netjes na iedereen toegeweest, allemaal leuk en aardig. We werden netjes ontvangen. Maar als onze kinderen jarig zijn, word er helemaal niet na omgekeken. Wat kan ik dan nog meer doen? En kaartjes zijn niet belangrijk, maar omdat ze niet komen, vind ik dat ze wel het fatsoen kunnen hebben om even een kaartje te sturen. En ja mijn kinderen zijn gek op kaartjes, hebben ze nu eenmaal van hun moeder hihi.....Dus dat ik daar boos om ben, vind ik voor mij gevoel normaal...... Ik wind me ook niet op, vind het alleen niet leuk van ze. Als er nou ruzie was of wat was voorgevallen prima, dan snap je het nog. Maar als ik het niet snap hoe moet ik het dan aan me kinderen uitleggen? Vind je niet bot, maar vraag me wel af wat je er mee bedoeld?
Gefeliciteerd met de verjaardag van je zoontje! Als jij dat goed vindt, wil je me dan zijn naam PBen zodat ik hem alsnog vandaag een kaartje kan sturen? Vind het zo sneu
Weet zelf ook niet zo goed wat ik bedoel. Haha ik moet je gewoon op je woord geloven dat er niks is voorgevallen. Misschien is de relatie onderling altijd al moeilijk geweest accepteren ze jullie relatie niet ect ect weet het ook niet hoor of het zijn idd koude kikkers jou familie. Vandaar ook mijn tip maak zelf kaarten met de kinderen verzacht misschien wat de pijn snapje. Zelf maken opsturen ect ect. Kijken wat een brief doet met de post.Kortom maak er wat leuks van. En in jan er niet over beginnen. Hou de eer aan je zelf en blijf zelf sociaal met kaartjes sturen je kinderen leren van jou.
Bah, wat een vervelende familie! Ik heb zelf alleen een broer, met mijn ouders heb ik geen contact. Mijn moeder stuurde altijd nog wel een kaartje voor de verjaardagen maar daar is ze nu ook mee gestopt. Gelukkig weten mijn kids niet beter dan dat er geen contact is dus ze verwachten ook verder niks.. Anyway: Gefeliciteerd met je zoontje!! Maak er maar een mooie dag van en laat je niet gek maken hoor! Dat is het niet waard! Jij kan nog naar jezelf in de spiegel kijken, hun niet! Fijne dag!
Er is niks voorgevallen, maar ik heb wel het gevoel dat ze mij nooit geaccepteerd hebben in de familie. Waarom weet ik niet, ik ben niks meer of minder dan hun, maar ik heb wel 1 in de familie die mij heel goed zwart kan praten noem verder geen personen, maar geloof me diegene staat heeel dichtbij, maar heeft me nooit gemogen!
nee dat vergeeet je nooit meer... de tranen stonden ook in mijn ogen toen ik er weer aan moest denken .... hoe is zijn verjaardag
Oh dat is inderdaad wel sneu, arm ventje.. Toch heel hartelijk gefeliciteerd en ik hoop dat hij het alsnog enorm naar zijn zin heeft!
Wij hebben zoiets met familie van mn wederhelft.. Vooral schoonmoeder.. Reageert ook niet echt enthousiast over onze zwangerschap.
Tis hier ook de kant van mijn wederhelft. Heb het me eerst heel erg aangetrokken, maar de laatste jaren ben ik er boven gaan staan. Het heeft mij bijna me huwelijk gekost, maar me man heeft op tijd ingegrepen door er wat van te zeggen. Toch zal die kant mij liever zien gaan dan komen. En waarom? Ik zou t niet weten.....heb ze nooit wat misdaan, heb alleen een andere opvoeding dan me man gehad, misschien dat dat het is. Ben er iniedergeval klaar mee, heb me gezinnetje en dat is me alles en de rest kan van mij het dak op!
Gefeliciteerd met je zoon!!! Ach meid, laat ze lekker de rambam krijgen! Mijn vader en zijn familie heb ik al 10 jaar niet meer gezien en als je mij vraagt waarom: ik zou het niet weten. Ik heb alleen mn moeder (broertje is overleden) en ben soms razend jaloers want eigenlijk ben ik een heel familiair mens, ik heb alleen geen familie! Gelukkig hebben wij een groot gezin en zijn heel hecht, mn kinderen zijn mn alles en daar haal ik veel kracht uit. Heb me heel lang alleen op de wereld gevoeld. En gek eigenlijk: ik kreeg mn oudste ook heel jong en niks anders als commentaar gehad, gezeik en geziek terwijl er nooit een reden toe is geweest. Op den duur slijt het geloof me, maar als ik jou was zou ik het toch eens op het woord gooien. Je moet vragen wat ze nu eigenlijk willen omdat je niet meer tegen die teleurstelling kan (van je kinderen).