Hoi meiden.. Al van kleins af aan ben ik altijd licht in m'n hoofd. M'n ouders zijn vaak met me naar de HA geweest, bloed geprikt, onderzocht... Nooit kwam er wat uit, alles was altijd goed! Zelfs met m'n zwangerschap, toen ik ook altijd licht in m'n hoofd was en me niet fijn voelde had ik alle bloedwaardes enzo goed.. Toen ik heel klein was ben ik in de kerk eens niet goed geworden, omdat er toen heel veel mensen waren; zweten, beven, wit worden, gevoel van omvallen. Tot op de dag van vandaag heb ik deze 'aanvallen' nog bij vlagen. Maar het meest vervelende is dat ik me altijd onzeker op m'n benen voel, altijd licht in het hoofd. Dat neemt een deel van je wereld weg, want ik ben bijv. al bijna een week van tevoren bang om naar de kerk te gaan, een uur van tevoren om naar de winkel te gaan. Dat komt allemaal voort uit die duizeligheid. Als ik een eind loop of fiets en komt dan weer te staan of ga zitten, dan tol ik in het rond.. Zo gek.. Ook heb ik altijd een piep in m'n oor en soms ineens van die momenten dat het lijkt of alles zwart voor m'n ogen word, ik ineens een harde suis in m'n hoofd krijg, net als het ware een trillingen, en m'n oren ineens heel hard gaan piepen.. Al met al voel ik me eigenlijk dag in, dag uit niet fijn! Als ik alles zelf zie denk ik wel eens: is het allemaal niet angst, angst, angst? Zijn er hier mensen die mij herkennen in mijn verhaal? (Fijn om het even zo neer te kunnen typen.. )
Heb ik ook!! Paniek en hyperventilatieaanvallen had ik heel erg omdat ik in de kraamtijd van dochterlief best wel een moeilijke periode gehad heb maar t blijft een soort vicieuze cirkel maar paniek heb ik nog steeds hyperventilatie ook maar niet zo eng en lang meer.
ik sluit me bij bosi aan... bij chronische hyperventilatie, merk je amper dat je hyperventileert, maar je ademt eigenlijk continue al verkeerd. Wat klachten geeft, wat eng kan zijn, waar je tegenop kan gaan zien, wat weer meer klachten geeft etc.. Therapie en/of medicatie kan een oplossing zijn. Te beginnen zou ik denken bij bijvoorbeeld een fysio die ervaring heeft met hyperventilatie- om te checken of je wel goed ademt. Dit omdat je aangeeft dat bloedtesten in het verleden nog niets opgeleverd hebben.
Ik herken je klachten wel, maar niet zo extreem. Bij mij worden ze veroorzaakt door een lage bloeddruk, die in mn zwangerschappen nog lager wordt. Maar ik neem aan dat je bloeddruk wel gecontroleerd is. Dus dan zou ik idd toch proberen te kijken naar een psychische oorzaak.
herken je dingen ook heb ik ook, ik heb ook beetje hyperventilatie, en ik moet zeggen en voor sommige heel raar klinken ik ben naar een podoloog gegaan voor zooltjes dit hielp ook!!!
Klinkt inderdaad als hyperventilatie. Ik heb het ook soms,gelukkig niet meer zo vaak als vroeger. Ik januari had ik het midden in de nacht opeens heel erg en bleef maar duren en duren en plots moest ik overgeven daardoor en toen was het over Het gevoel wat je ervaart is heel naar en eng maar eigenlijk onschuldig. Enige waar je goed op moet letten is dat je via de buik ademt en niet hoog ademt,dus niet via de borst. En eventueel hulp zoeken? Huisarts kan je er veel over vertellen mocht het inderdaad om hyperventilatie gaan en je eventueel doorverwijzen. Op internet staan ook veel ademhalingsoefeningen die je je zelf kan aanleren.
Ja, ik denk ook aan een paniekstoornis / hyperventilatie! Ik studeer psychologie, en wat je beschrijft is precies zo Trouwens mijn homeopathische tip is magnesium slikken. Google er maar eens op. En sporten! Heb er zelf in lichtere mate last van, en hardlopen helpt bij mij zo goed! In het begin meot je even over een drempel heen, maar na een week of 3 merkte ik echt al verbetering! Oh en nog iets wat je misschien wat vertrouwen geeft: een paniekstoornis is heel goed te behandelen. Van de bekende psychologische stoornissen heeft deze een van de hoogste 'genezingspercentages' . ! Vaak wordt gewerkt met exposure therapie, maar veel is mogelijk. Veel sterkte meis!
Ik herken je verhaal helemaal. Heb het zelf vanaf het begin van mijn pubertijd. Vooral in grote menigten, bij warmte, lang staan, enz. Ze hebben bij mij ook alles onderzocht, maar er kwam niks uit. Afgelopen september kreeg ik weer zo'n aanval en ik kwam er maar niet meer uit. Ze hebben mij toen naar het ziekenhuis gebracht. En daar kreeg ik dan eindelijk te horen wat het was: Vasovagale syncope (of collaps): je bloeddruk keldert in één keer naar beneden, je wordt slap, gaat zweten, zicht valt weg, enz. Google er maar eens op. Hier alvast een linkje: Vasovagale syncope - Wikipedia
Komt op mij ook over als hyperventilatie en paniekaanvallen. Doordat je bang bent, ga je anders ademhalen. Door de oppervlakkige ademhaling krijg je tintelingen, licht in het hoofd, gevoel van flauwvallen. Door de klachten word je weer banger, dat versterkt de hyperventilatie. En zo zit je in een cirkeltje, waar heel moeilijk uit te komen is. Ik zou hulp zoeken, zodat je zelf meer controle kunt krijgen over je denken en je lichaam. Als de stress en angst verminderen, dan zullen de klachten ook minder worden. Sterkte!
Het piepen en suizen in de oren maakt dat ik denk dat het geen hyperventilatie is. Ben je al onderzocht de ziekte van Meniere (of een andere aandoening van het evenwichtsorgaan)? Zorg wel even dat je zelf wat voorwerk en zoekwerk doet op internet, er zijn helaas veel huisartsen en KNO artsen niet goed bekend met deze ziekte en stellem verkeerde diagnoses. Kijk ook maar eens of je je herkent in de verhalen/symptomen. Heb je ook last van gehoorsverlies (anders eens laten testen)?
Wat al boven werd gezegd: klinkt als hyperventilatie en paniekaanvallen. Ik zou zgn. psychosomatische fysiotherapie proberen. Wat @Snoesebolle schrijft over de ziekte van Meniere is ook een goede tip.
Oja, last je niet te snel afschepen als de HA zegt dat het spanning of hyperventilatie is, je hebt idd last van spanning maar denk eerder dat dat juist ontstaat door de klachten en niet andersom.
Daar ben ik dus ook altijd zo bang voor..... Maar heb al zoveel onderzoeken gehad bij de HA, wel geeft hij aan dat hij steeds troep achter m'n trommelvlies ziet, dus of het daar ook mee te maken heeft??? Mijn vraag aan iedereen is dan ook: denken jullie niet dat juist mijn klachten (duizelig, oorsuizen) juist mij de hyperventilatie geeft???
Als je alles al hebt gecontroleert en er komt telkens niks uit. Dan moet je vertrouwen hebben dat het goed zit En ik kom ook uit op hyprrventilatie en paniekaanvallen heb het zelf ook Gehad dus komt me bekend voor Misschien dat van die rommel achter je oren nog eens Aankaarten en anders een therapie ademhalingdoefeningen Piep in je oren kan trowens gehoorbeschadiging zijn
Ik herken het ook zeer goed. Het begon na een middenoorontsteking toen ik nog vrij jong was en rond mn 16e a 17e kwam er uiteindelijk uit (toen ik bij vlagen mezelf hoorde praten en dacht een prop in mn oor te hebben) dat ik een evenwichtsstoornis heb. Moet oppassen met opstaan, niet te snel omhoog kijken/ omhoog komen en zelfs hoe ik sta in de bus bijvoorbeeld. Van tijd tot tijd wordt ik ineens enorm duizelig, kotsmisselijk, begin dan te zweten en kan dan niet meer op mn benen blijven staan. Gezien jou vraag hierboven, kan het inderdaad zo zijn dat die hyperventilatieklachten pas komen nadat je je zo beroerd bent gaan voelen. Als je het niet vertrouwt, laat het goed uitzoeken. Hier het geluk gehad dat die vervangende dokter er ervaring mee had, maar niet veel artsen komen er zo ineens op. Sterkte!
Piepende fluitende oren/hoofd herken ik wel als stress-klacht. Ik krijg het vaak als je juist weer een beetje in de rust komt.
Elleke De klachten die je hebt herken ik heel erg als symptomen van hyperventilatie en spanning. Het is een cirkeltje waar je in komt. Je bent bang dat je last gaat krijgen van het een of ander of je voelt iets, daardoor ga je verkeerd ademen, daardoor krijg je meer klachten, waardoor je nog meer in de stress schiet, waardoor de klachten weer erger worden. Het een wekt het ander op en versterkt het. Sommige klachten kunnen ook echt puur ontstaan door stress, angst, gespannen zijn, paniek. Je schrijft dat je eigenlijk constant bang bent. Mijn ervaring is dat je dan ook gespannen bent. Je gaat meteen overal op letten, alles wat je voelt valt op en wekt een reactie op (zowel geestelijk als lichamelijk). Ik denk dat je heel veel baat zult hebben bij therapie. Als je beter in je vel zit, patronen gaat herkennen en leert waardoor sommige klachten ontstaan, kun je het beter handelen en zal het ook verminderen. Je hebt nu het gevoel dat je er geen invloed op hebt. Als je merkt dat je er wel wat controle op hebt, dan helpt dat vaak al heel erg omdat de paniek-reactie uitblijft. Wel heel erg vervelend en lastig en zeker niet makkelijk. Op een gegeven moment is het chronisch en zal het altijd iets zijn wat zo nu en dan terug komt. Maar zolang je maar weet waarom het gebeurt. Hier weet ik dat moeheid het bij mij kan uitlokken. En bij mij is hyperventilatie ook een uiting van spanning/angst/stress. Als je altijd maar doorbikkelt en te streng voor jezelf bent, moet je lichaam toch de spanning een keer kwijt. Ik merk het doordat ik minder lucht krijg, ik ga verkeerd ademen, ik sta letterlijk gespannen. Maar als ik dan even rust neem en bij mezelf na ga waarom ik er last van heb, dan vermindert het vaak meteen.