Ik moet even mijn verhaal kwijt! Waarom begrijpen mensen niet dat je als moeder niet altijd wilt dat mensen met haar baby knuffelen? Ik merkte het al toen ik hier kraamvisite over de vloer had! Het liefste had ik mijn meisje (van één week oud) gewoon in mijn armen gehouden maar ja, ik wilde ook niet lullig doen en gaf haar dan 'even' aan oma. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen want hup daar ging mijn kleine meisje hoor, via oma door naar tante en tegen de andere tante werd gezegd: 'Oh wil jij ook even?' terwijl ik toch echt alleen tegen oma had gezegd dat ze Jada even vast mocht houden. Deze situatie deed zich dus een tweede keer voor en toen was ik natuurlijk zo slim om in te grijpen en zei dat ik Jada nu wel weer terug wilde maar toen zei mijn schoonmoeder doodleuk: 'Oh joh, ik geef haar zo terug. Nog heel even met haar knuffelen' en daar zat ik dan. Ik dacht dat ik ontplofte maar heb me netjes ingehouden... Tot ovemaat van ramp ging ze Jada ook nog achter elkaar in haar gezichtje kussen, bléééh! Ik heb haar meteen uitgebreid in bad gedaan toen ik thuiskwam! Aangezien ik het wel gehad had met dat vervelende kraambezoek hebben mijn vriend en ik besloten om een kraammiddag te organiseren. Ik had vooraf besloten om mijn meisje niet van hand tot hand te laten gaan en alleen mijn moeder, mijn vriend en ikzelf zouden haar vasthouden. Ik dacht dat mensen dit wel zouden begrijpen, we zouden die dag zeker 30 mensen over de vloer krijgen dus het lijkt me vrij logisch dat je haar niet van hand tot hand laat gaan. Nou, niet dus! Sommige mensen kwamen binnen en zeiden doodleuk tegen Jada: 'Oooh met jou ga ik zo lekker even knuffelen' en waren echt beledigd als ik zei dat dat helaas niet ging gebeuren. Er waren zelfs mensen die gewoon overdreven chagrijnig gingen doen, puur omdat ze haar niet vast konden houden! Nou jaaaaa! Dat geloof je toch niet! Ik sta gewoon perplex van de brutaliteit van mensen! Ongelofelijk! Ze zijn gewoon zo egoístisch dat ze zich niet realiseren dat het helemaal niet goed is voor een baby om van hand tot hand te gaan en dat je als ouders de hele avond met een huilende baby zit! Ik heb het tot 3 keer toe tegen mijn nicht moeten zeggen en dan zei ze doodleuk: 'Ooh heel even maar'! Nou, ik heb mijn buik er helemaal vol van! Ik heb binnenkort een verjaardag binnen de familie en ik heb er gewoon geen zin in omdat ik dan weer iedereen met die hongerige ogen naar mijn kleine meisje zie kijken. Ik vind het zo jammer want ik ben hardstikke trots op mijn mooie meisje en wil niet zo'n zeikerd zijn die haar kind nooit uit handen geeft maar het lijkt alsof ik geen andere keuze heb! Als ik zelf bij iemand op kraamvisite was dan gaf ik de baby na een minuut of 10 weer netjes aan haar mama of papa terug. Hoe kan het dan dat ik mijn kind nooit meer terugkrijg en dat ze ongevraagd van hand tot hand gaat? En hoe kan het dat mensen geen begrip hebben voor de wens van de ouders? Zo, dat lucht op!
Hier was het precies zo, Kyano ging het hele rijtje af! En ja, vond het dan ook weer zo lullig om te zeggen, dat ik hem zelf het liefst bij me had. Snap hun ook wel, is natuurlijk altijd leuk voor de oma's en opa's, maar toch, baby's moeten ook slapen en rust hebben vind ik. Kyano vind het niet altijd leuk om van de ene kant van de bank rond gesleept te worden en weer terug, hij gaat er van huilen. Toen hij ook begon te huilen, heb ik ook gewoon gezegt op een gegeven moment, nu is het genoeg!
Das wel om uit je vel te springen ja! Zou ook pissig zijn hoor als mensen dat zouden doen (nu hebben wij gelukkig alleen maar leuke visite gehad) maar je hebt groot gelijk hoor! Dat is toch helemaal niets voor zo'n kleine baby al die vreemde mensen. Pff alsof het ding is ofzo.... Maar ja het lijkt me wel lastig om er iets van te zeggen, zeker om er boos om te worden maar daar heb je wel alle reden toe hoor als mensen zich zo gedragen
hihi ik moet echt lachen om je laatste zinnetje " zo dat lucht op" Volgens mij zat het je enorm dwars en was je onvoorstelbaar pissig hierover. Ik snap het heel goed wat je bedoelt, al moet die tijd voor mij nog komen, maar daar zie ik dus nu al tegenop, hoe ik dat nu het beste kan gaan doen want net als jij wil ik dat ook niet. het is niet alleen voor de baby veel te druk, maar voor jezelf als moeder ook, het klinkt misschien raar maar je hebt niet voor niets dat gevoel dat je je baby bij jezelf wilt houden, dat is denk ik iets heel natuurlijks, kijk eens bij dieren, die laten hun baby's ook niet bij iedereen, ze beschermen ze juist en schermen ze af van de andere dieren sorry hoor, ik draaf een beetje door misschien, maar je hebt gewoon zo gelijk! Mensen kunnen echt erg brutaal zijn en dan ook jou nog het gevoel geven dat het naar van jou is dat zij je baby niet mogen vasthouden, vreselijk. Ik zit ook heel erg te dubben hoe ik dat ga doen straks.
Wij hadden het "geluk" dat hij met de vaccuumpomp is geboren en er in het ziekenhuis nadrukkelijk was gezegd dat hij vooral de eerste dagen niet door "vreemden" vast gehouden mocht worden. Toen ik weer thuis was hebben de grootouders hem op een rustig moment wel even vast mogen houden. Na die eerste dagen heb ik dit als er veel mensen waren gewoon aangehouden (mag niet van de dokter doet het altijd goed he )
Wij hadden het 'geluk' dat Lune 6 weken te vroeg was en we daarom steeds zeiden dat ze nog niet teveel bij anderen mocht, op doktersadvies. Dat laatste was niet zo maar dan nemen mensen je tenminste serieus. Inmiddels gaat dat niet meer op en heb er totaal geen moeite mee om te zeggen als er meer bezoek is dat ze bij 1 iemand mag, hooguit 2 en dat het dan gebeurd is. Teleurgestelde blikken en opmerkingen gooi ik in de prullebak 8) Ik ben de moeder en bepaal wat er gebeurt. Maar het blijft idd irritant. Laatst kwam mijn oma op bezoek, net toen ik Lune uit bed haalde en ze vreselijk overstuur was. Zegt mijn oma 'geef maar even aan mij, ik krijg haar wel stil' ..... Dus ik heb gezegd dat dat niet ging gebeuren en dat ze eerst bij mij moest kalmeren voordat ze mischien op schoot zou gaan. Pff, raar mens.
ach herkenbaar.... ik ben denk ik helemaal erg, want ik hou niet van dat overgeven van babies...het zijn geen poppen.... Ik heb mijn dochter zelfs een keer afgepakt. Ze zat bij opa, en hij wilde haar aan oma geven. Ik zeg doe maar niet, dat gedoe met zo'n kind hoeft van mij niet. Doet hij het toch 'dat geeft toch niks' en terwijl hij haar overgeeft sta ik op, boos (hormonen) en pak haar af. Het is geen pop, verdorie, zei ik. Later dacht ik, oei, was toch wel erg, maar mijn man vond dat ik gelijk had. Gelukkig maar
Het is idd behoorlijk irritant! Toen Dean net thuis was pakte mijn tante hem zo van mijn arm af! Vervolgens ging hij 10 mensen af. Ik durfde er niks van te zeggen, want de familiebanden waren net weer goed na jaren niet. Toen zei mijn oudere nicht, dat ik tenminste niet zo'n arrogante moeder was die het kind bij zichzelf wou houden Ik was echt blij dat ik niks gezegd had!
Ik heb het wel gezegd. Sterker nog op advies van kraampverpleging en verloskundige is het me sterk afgeraden Quinn uit handen te geven. Hij was te vroeg en flink op gewicht, maar veel afgevallen. Drinken ging in het begin heel moeizaam. Er is ook niemand geweest naast mijn vriend en mezelf die hem gevoed heeft de eerste 10 maanden. Ik vind dat je het best mag zeggen. Jammer dan als mensen daar geen begrip voor hebben. Is hun probleem. Dat liever dan een overprikkelde baby toch!
ik vrees dat ik bij de tweede nog veel erger zal zijn dan bij de eerste bij m'n oudste had ik er heel veel moeite mee maar durfde ik niet altijd te zeggen dat ik het niet wilde (al was dat wel aan me te merken en bleven daardoor de meeste mensen wel van hem af), maar ik merk dat ik nu nog veel meer mamabeer ben hihi, *GGGGGRRRRRRROM* blijf van mn kind af ik begrijp ook niet waarom mensen altijd willen vasthouden, als ik op kraamvisite ga bij mijn net bevallen nichtje dan heb ik totaal niet de behoefte om d'r kindje koste wat kost vast te houden, sterker nog toen mn nichtje bleef aandringen neem drnou maar op schoot, had ik daar echt moeite mee. ik vond het vreselijk om te zien dat haar kindje continu bij een ander op schoot was. ik begrijp niet dat mensen zich niet kunnen herinneren van een eigen zwangerschap oid dat het niet fijn is als mensen je kindje steeds willen. gelukkig denkt mijn man er hetzelfde over, wij zijn ook heel strikt geweest in het geven van de fles, dat wilden wij (vrijwel) altijd zelf doen, omdat dat een echt moment van binding en rust is, dat hoort bij ons te zijn. pas toen hij een maand of 6 was kreeg hij zo nu en dan een flesje van iemand anders. is prima bevallen, gaan we bij de 2e net zo doen. maar begrijp jullie heel goed hoor, de moeilijkste mensen zijn ook de mensen die heel overtuigd van zichzelf zijn en gewoon doen wat ze willen voordat je nee hebt kunnen zeggen. mijn schoonmoeder pakt ook zo een klein beebje uit de box/bed/van m'n schoot af als het haar uitkomt! waar ze de brutaliteit vandaan haalt...?!?! denk dat veel mama's wel assertief worden sinds ze kinderen hebben
Ik snap het ook niet. Twee weken voor ik Nova geboren werd was ik ook nog op kraamvisite. Dat baby'tje ging inderdaad bij iedereen op schoot. Ik heb sowieso die behoefte helemaal niet als ik op visite ben en ik zat daar dus met een mega-dikke buik, dus van mij hoefde het ook helemaal niet. Het werd me gewoon zowat opgedrongen, ik moest haar even vast houden. Ik heb daar bijna twee uur gezeten en ik heb dat kind niet in haar bedje zien liggen. Toen ik thuis kwam zei ik meteen tegen m'n man: zo gaan wij het dus niet doen! Een paar weken later hoorde ik dat ze heel strikt regelmaat waren gaan invoeren want het kindje huilde zoveel..... Bij mij is het niet gebeurd. Nova was te vroeg via een ks geboren en was sowieso erg snel overprikkeld. Ze lag dus vaak gewoon in haar bedje boven als mensen kwamen en daar lieten we haar dan ook lekker liggen.
Ooooh herkenbaar! Ik was bevallen via een (geplande) keizersnede Schoonzusje die in dat ziekenhuis stage had gelopen zei eerst al "de familie mag heus wel gelijk na de operatie komen hoor" Ook al staan er heel duidelijk bezoektijden. Wij hebben ook aangegeven dat we dit absoluut niet wilen, eerst wat tijd met z'n driëen en om bij te komen. Dit viel behoorlijk in verkeerde aarde. De eerste avond had mijn schoonfamilie al een hele club meegenomen naar het ziekenhuis, handig, want dan konden ze met elkaar mee rijden :s de tweede avond ging dat ook zo en iedereen wilde Eva vast houden grrr. De tweede avond was ik sowieso helemaal kapot dus ik ben lekker blijven liggen met Eva bij me. Toen we eenmaal een paar dagen thuis waren kwam de hele schoonfamilie weer langs, want er moesten generatiefoto's gemaakt worden met opa's oma's overgroot opa's en oma's tantes etc...Eva wilde die eerste week niet drinken en was bijna een tiende van haar geboortegewicht afgevallen, best heftig voor ons. Ze was erg duf en slap en we moesten dus al haar energie sparen zodat zie die kon gebuiken om te drinken. Dit heb ik ze uitgelegd en dat ik haar daarom niet van hand tot hand wilde laten gaan. Nou, dit werd gewoon helemaal weggewuifd en er werd eigenlijk een beetje spottend over gedaan. Maar met tegenzin werd het geaccepteerd. Totdat mijn schoonmoeder voor háár moeder en zus ging vragen of zij Eva even vast mochen houden... Ik was zoooo blij toen ze weer weg waren! En zo gaat het nu nog steed als ik even niet op let, maar ik neem nu wel mijn voorzorgsmaatregelen. Nou Lara, ik begrijp je helemaal meid en de andere dames hier ook Sorry dat het een heel verhaal is geworden, het zat me toch blijkbaar meer dwars dan ik dacht. Fijn dat ik het ook even kwijt kon Groetjes!
Wij hebben tijdens de kraamtijd de kleine gewoon in bed laten liggen en zeiden tegen de visite dat ze maar even naar zijn kamertje moesten gaan en dan konden KIJKEN. Ik heb de eerste vier weken borstvoeding gegeven en als ik aan het voeden was en er kwm visite jammer dan, wacht maar even tot het voeden klaar is, dan mochten ze naar boven komen om te kijken maar ik of mijn vriend had de kleine vast. Van hand op hand gaan word zo'n kleine onrustig van en wie zit ermee, precies papa en mama. niet doen dus.
Gelukkig had ik nooit veel mensen tegelijk op bezoek (moest er toen ook niet aan denken, nu nog niet trouwens LOL) Dus ik heb dat probleem nooit gehad. Zo kon mijn meisje ook niet overprikkelt raken van al die verschillende handen en hoofden. Maar idd erg irritant. Het is toch jouw kind, als jij dat niet wilt, hebben ze het maar te respecteren!
Ohw herkenbaar zeg. 2 weken na de bevalling vierde wij de verjaardag vanmn man, wel klein juist vanwege de drukte die ik nog niet wilde. Ik ha Quinn de fles gegeven en Quinn even aan mn tante gegeven, ze heeft zelf 3 kinderen dus dat zat wel goed, dacht ik, not. Ik was even naar de keuken gegaan, flesje omspoelen enzo, ondertussen was Quinn de halve woonkamer al door gegaan. Op dat moment vond Quinn het nog gezellig. Nog wel Toen Quinn moe was, wilde ik hem naar bed brengen, ja mooi mis, het kind was helemaal over prikkeld en we zijn 5 uur bezig geweest om hem rustig te krijgen en in slaap. Heb niks meer van de verjaardag mee gekregen en heb zelf ook alleen maar kunnen janken. Later kreeg ik te horen van hun dat hun kinderen er nooit last van hadden gehad en dat het allemaal wel mee viel ggrrrrrrr
wij hebben er ook voor gekozen heel weinig visite te krijgen en zowieso niet veel tegelijk. de eerste 2 weken hebben we het echt heel erg rustig gehouden, visite was me echt veel te veel. ik trok dat echt niet, binnen 5 minuten was ikz elf helemaal overprikkeld en uitgeput, hoorde ook niet meer wat mensen zeiden. al met al is het kraambezoek over de eerste 8 weken uitgespreid oid en dat beviel prima!
ik heb dat ook. de eerste dagen ging het nog wel. (alleen oma`s, opa`s, oom en tante) maar sinds de kraamzorg weg is en ik weer zo goed als alles doe is het echt een drama. mn schoonmoeder kwam iedere dag en dan moest ze alyssa toch echt even vasthouden. ik was dan altijd blij als ze sliep. alyssa had in het begin zo`n regelmaat dat mn schoonmoeder haar schema wist en dan dus kwam als ze bijna de fles kreeg. ze was er ook een keer toen ik bezoek had en toen pakte ze alyssa zo uit mn handen. "je kan de hele dag nog bij mama zitten, kom nu maar bij oma." was wat ze zei. ik dacht dat ik ontplofte, maar goed ik zei niks want er zat ander bezoek bij. en iedere keer als ik dan bezoek kreeg zaten die zo naar alyssa de gapen en waren ze bijna beledigd als ik haar niet gaf. het resultaat van al die drukte en het van hand tot hand gaan was dat ik tot vorige week met een kleine zat die volledig van slag was. afgelopen zondag zijn we naar de camping geweest waar mn schoonouders en een oom en tante van mn man staan. we gingen bbq-en en alle kinderen met aanhang en kids waren er ook. mega druk dus en ik zag er als een berg tegenop. met mn man had ik afgesproken dat we haar niet uit handen zouden geven en dat hebben we ook niet gedaan. aan het eind van de bbq had de tante van mn man commentaar. ze vond het maar stom dat ze alyssa niet vast mocht houden en dat ik egoistisch was. ze had het niet eens gevraagt! het resultaat van de bbq was dat ik uitgeteld was en dat alyssa er maandags heel veel last van had en maandag nacht bijna niet geslapen heeft. gelukkig komt mn schoonmoeder nu niet meer zo vaak en begrijpt ze beter waarom ik haar niet vaak uit handen geef. gisteren vroeg ze of ze alyssa mocht pakken en omdat het toch bijna tijd was voor de fles en het die dag erg goed ging heb ik het toegelaten en heeft ze ook de fles mogen geven. ik snap niet waarom mensen jaloers zijn op het feit dat ik met mn meisie op schoot zit. tis toch ons kind en niet dat van de rest van de wereld! zo ik moest mn ei ook ff kwijt, sorry voor het lange verhaal. liefs doris
Sorry dat ik het zeg,maar ik kon me daar nou echt niet druk om maken. Was hartstikke blij haar te delen met mijn fam enz. Maar das ook ons leven. Samen met z'n allen. En als mijn kind er nou last van zou hebben dan was het wat anders. Maar ze had niks door.
Tygho heeft er gelukkig ook niet erg veel last van, maar ik vind het nog niet prettig om hem een rondje visite te laten doen, het is echt 50/50 hier, de ene x heeftie er geen last van, en de andere keer krijstie de boel bij elkaar...