hai dames? ik ben inmiddels al 3 maanden bevallen, maar op 1 of andere manier voel ik me nog steeds niet goed, ik heb nog steeds tranen dat stromen en ik begrijp mijn vriend soms niet. hij blijft zo lief tegen mij doen. er is inmiddels zoveel gebeurd na de geboorte van onze zoon Terence. ziekenhuizen in en uit de Kiss, huilen huilen huilen. hij heeft net 7 dagen achter elkaar goed geslapen. nu is hij weer net 5 dagen weer elke uur wakker snachts kan maar niet zich neer geven en huilt maar door. ik weet t ff niet meer. zou ik misschien een soort van depressie hebben? off... ik snauw iedereen af vooral mijn vriend want ik zit thuis alleen met Terence en wanneer hij thuis komt kan ik hem alles vertellen hoe de dag was. soms spring ik hem om de nek en kan mijn dag of avond niet meer stuk, maar wanneer Terence weer es niet rustig te krijgen is dan begin ik weer een dipje te krijgen. ik hou zoveel van hem ik kan me geen dag bedenken meer zonder mijn kleine mannetje. maar toch krijg ik constant van die angstige rillingen over mijn rug wanneer ik even aan de toekomst denk, als hij naar school gaat. wat zal ik hem moeten missen, dat zijn dingen waar ik nu totaal niet aan moet denken en genieten van elke moment van die kleine drollie. ik doe er mijn vriend ook geen plezier mee met een lang gezicht te zitten als hij thuis komt. er komt af en toe een vrouw van de cb bij ons thuis 1x in de 3 mnd om te praten enzo. maar op 1 of andere manier is dat niet voldoende voor mij. wie herkend dit of heeft t ooit gehoord of meegemaakt? ik wil graag weten wat ik zou kunnen doen of wat ik juist niet moet doen! ben echt ten einde raad. bedankt voor t lezen van mijn ENDE LANGE onderwerp groetjes xxx loesmari
Lieverd, wat jij nu omschrijft klinkt niet gewoon. Als ik jou was zou ik langs de huisarts gaan. Mensen om je heen kunnen wel zeggen dat het tijd nodig heeft en dat het er allemaal bijhoort, maar als je nu nog steeds om niks kan huilen, dan is dat wel een signaal. Laat anders je bloed eens goed onderzoeken, want soms kan het zijn dat je hersenen net een stofje niet genoeg aanmaken en dan kan dat grote emotionele gevolgen hebben. Kortom: maak een afspraak met de huisarts want jij voelt je niet goed en daar is vaak heel goed iets aan te doen. Groet van Kiki en sterkte
Klinkt zeker niet goed. Ik ben het helemaal met de vorige reactie eens. Ga naar je HA en vertel hem je verhaal. Of het nu in jou zit of dat het door het huilen van je baby komt, er zal toch iets moeten veranderen. En je HA kan daarbij heel goed helpen. Heel veel sterkte en pas goed op jezelf.
Als ik daar aan denk, word ik ook al ongerust hoor. Maar dat is toch logisch? Je kunt altijd even langs de HA gaan.Voor advies. Komt vast wel goed.
bedankt voor de antwoorden ik zal zeker ff bellen met de huisarts. want ik weet me echt geen raad meer. mijn concentratie gaat ook achteruit, als mijn vriend tegen me praat dwaal ik af en hoor ik alleen zijn stem nog in de verte en moet ik weer moeite doen om hem te kunnen begrijpen. ik zal morgen ff de huisarts bellen. hou jullie op de hoogte. liefs van mij loesmari
ik heb de huisarts gebeld . en heb mijn verhaal uitgelgd ze vond dat ik beter ff langskwam. om verder te bespreken. het was in ieder geval niet normaal. heb morgen afspraak om 9 uur daarna vertel ik aan jullie hoe t verder afgelopen is. gr loesmari.
dus zo gezegd zo gedaan . ik naar de HA vanmorgen , ik mijn verhaal gedaan stress moe chagarijnig om niks huilen ,en noem maar op. ik ben een beetje overspannen en super vermoeid.drinkt en eet weinig. ze wou me geen slaappillen geven maar toch gedaan mits Terence niet door zou slapen vanacht om t in te nemen, en mijn vriend er zowieso 4 a 5 dagen achter elkaar eruit gaat voor de fles.(ik doe het al 4 maanden) heb nog geen ene rust gehad na de bevalling. ze zag aan me dat ik er hartstikke doorheen was. ze zei: zo kan t niet langer zo heeft je vriend er ook niks van , en zolang jij niet uitgerust bent blijft Terence onrustig. en als je zo door gaat kan jij verzorging nodig hebben en Terence. (dat kan dus niet). ik moet nu zowieso 4 dagen achter elkaar minimaal 5/6 uren slapen zodat ik er weer wat meer tegen aan kunt. en meer eten en drinken doe ik heel weinig omdat ik me zo druk maak om Terence en het huishouden dat ik mezelf wegcijfer. wanneer Terence zijn flesje krijgt moet ik het met 1 hand geven zodat ik met de andere hand een broodje of in ieder geval wat drink en zorgen dat de beker op is voordat Terence op bed gaat. het is weinig zei ze : 5 bekers vocht voor mij per dag maar dat is in ieder geval een begin. ik sta bijna uit te drogen, heb mijn eigen gewicht weer terug maar blijft wel afvallen. ik moest een afspraak maken om over 3 weken terug te komen en dan kijken we hoe t gegaan is. het moet goed komen! ik zal mijn best gaan doen.
en lukt het een beetje? het is alemaal heel erg vermoeiend zon kleintje.. en je moet het wel aankunnen en je rust zo nu en dan nemen. ook ik doe dit niet hoor maar heb (gelukkig) geen klachten behalve de vermoeidheid omdat ik er snachts uit moet maar ja het hoort erbij en af en toe chaggie maar dat heeft iedereen weleens?
Ik heb dit in het begin ook gehad, wou dat ik nooit aan een kind was begonnen. Toen heeft mijn moeder hier twee weken geslapen,zij bracht Esmee naar bed 's avonds en deed 'snachts de fles, dit ging heel goed, Esmee voelde de rust. Gisteren heeft Esmee een sprongetje gehad en ik val dan weer een beetje terug in mijn oude ritme. Ik kan dan ook veel huilen en vind het niet meer leuk om moeder te zijn. Vandaag gaat het weer stukken beter. Als Esmee niet zo veel huilt ben ik ook beter te pas en vindt het leven weer een stuk leuker. Ik moet zeggen dat ik veel aan mijn moeder heb, gisteren heb ik haar ook gebeld en ze blijft dan bij mij en steunt me. Jouw verhaal klinkt een beetje zoals mijn verhaal hoor!