Scheelt denk ik ook waar je woont. Wij leren de kinderen ook om even rustig/stil te zijn als de stoet langs komt. Vaak loopt de stoet ook langs school, vroeger moesten wij dan armen over elkaar en stil zijn. Weet niet of ze het nog doen maar zou het wel fijn vinden. Oh en was de school toevallig uit op dat moment moesten we langer blijven zitten tot de laatste persoon echt voorbij was
Dit hadden wij dus ook bij de uitvaart van mijn moeder. Wij reden stapvoets achter de rouwauto aan toen er plotseling voor ons neus een fietser en iemand op skeelers zo de weg overstak. Omdat we stapvoets reden stonden we op tijd stil maar de stoet auto's achter ons moesten toch ook in de remmen. Echt respectloos dit en snap niet dat je dit als (jong) volwassene in je hoofd kunt halen.
Wel dus. Onderbreken mag volgens de verkeersregels alleen niet bij een gelijkwaardige situatie. Bij voorrangssituaties zoals een rotonde heeft een rouwstoet geen voorang.
Ik weet nog heel goed dat met de uitvaart van mn tante er een motorrijder midden in de stoet invoegde en ging zit zaggen zo van "schiet eens op". Terwijl we als volg auto's allemaal een zwart vlaggetje hadden. Dus het was heel duidelijk. Echt grof vond ik dat.
Ik onderbreek de stoet niet (lopend of rijdend). Maar als ik parallel loop of rijd dan blijf ik niet stilstaan. Kom uit een grote stad dus wordt ook door ander verkeer niet gewaardeerd.
Ik stop ook voor een rouwstoet, maar alleen als de situatie dit toelaat. Als hierdoor een gevaarlijke situatie ontstaat ben je zelf verkeerd bezig. Op gelijkwaardige kruispunten is het sinds 2010 ook verboden om de rouwstoet te onderbreken. Maar dan moeten ze wél duidelijk zijn met een zwart vlaggetje. De exacte regels: https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2010/06/24/per-1-juli-verbod-om-rouwstoet-te-doorsnijden
Nou dan heb je nu weer iets geleerd. Ja ik stop altijd, uit respect voor de overledene en de nabestaanden.
Als je zelf onderdeel bent van een rouwstoet en verdriet hebt, dan is het best wel onwerkelijk om te zien dat het dagelijks leven om je heen gewoon verder gaat. Daarom sta ik altijd wel even stil als er een rouwstoet passeert. Uit respect voor de nabestaanden dus. Uiteraard rekening houdend met de verkeerssituatie op dat moment.
Ja, al moet ik zeggen: de plannen liggen er al jaren en ik heb echt geen idee wanneer ze nu echt gaan beginnen met bouwen. Het wordt ook nog eens drie verdiepingen hoog en ze hebben al meerdere keren in samenspraak met ons aanpassingen gedaan. Zo moeten de ramen geblindeerd zijn aan de kant van de tuin, want ik heb echt geen zin dat de zondagsschoolkinderen naar ons gaan zitten kijken in de zomer en nog meer van dit soort zaken. En ook, mocht het zover komen, dat ze even een briefje van te voren in de bus doen dat zo en zo laat een uitvaart/bruiloft ed is. Ik heb geen zin dat ik daar sta met mijn sopje op een ladder de ramen te doen en er komt een rouwauto voor de deur. Maar goed: of het goed komt, géén idee. de kerk is al mijn buurman, maar dan heel iets verderop. En als je op zondag wat doet, komt er altijd al commentaar van 1 van hun (want parkeren voor mijn deur) Erg naar volk! mijn geloof is het in elk geval niet. Sorry, moest even spuien
Ik ga niet direct stil staan als ik er langs kom maar doorkruisen zeker niet. Doet me overigens wel denken aan heel lang geleden toen ik op de basisschool zat. Wij stonden op, gepaste afstand, te wachten tot de overledene (en dus de rouwstoet) vertrok bij de kerk (school naast de kerk en uitvaart die tegelijkertijd met school afgelopen was). Kregen we een sneer van iemand ofdat we altijd zo stonden te kijken naar een dode. Van een voorbijgangster. Weet nog dat ik dat heel vreemd vond omdat wij het idee hadden het juiste te doen om er niet zomaar langs te fietsen.
Mij is vroeger ook geleerd even te stoppen. Als ik te voet ben doe ik dat wel. Op de fiets en in de auto minder snel bedenk ik me. In de auto is het ook vaak dat ik als tegenligger voorbij rijd. Daarnaast wonen we vlak bij een rouwcentrum dus dan kan je wel blijven stoppen.
Ik kan me de laatste keer niet heugen dat ik een rouwstoet tegenkwam. Misschien is dat meer iets uit dorpen? Ik woon midden in de stad, er zijn hier geen rouwcentra of begraafplaatsen in de buurt en je kan niet kilometers lang het stadsverkeer gaan hinderen. Maar ook bij mijn opa en oma, in een dorp, werd het lichaam door de begrafenisondernemer voorafgaand aan de uitvaart naar het zaaltje op de begraafplaats gebracht, en iedereen kwam gelijk daarheen.
Dat is dan denk ik het verschil. Hier heeft de begraafplaats geen zaal dus merendeel begint in de kerk en het andere deel in het dorpshuis. Dus dan gaat het in een stoet naar de begraafplek en (bijna altijd) naar het dorpshuis, alles binnen paar minuten loopafstand