Praten, praten en nog eens praten. Idd met een psycholoog oid.. Mijn beste vriendin heeft 10 jaar geleden ook zelfmoord gepleegd. Ben er jaren echt jaren kapot van geweest.
Ik heb 3 jaar geleden mijn broer verloren door zelfdoding en ik ben er nog steeds niet overheen. Moet zeggen dat het sinds een paar maanden beter mee om kan gaan. Voel me steeds sterker worden maar ben wel bang dat de klap bij mij misschien nog komt omdat ik het heb opgekropt. Op de site van Carla den Hartog staat veel info. In het voorjaar ga ik naar een bijeenkomst van haar die een aantal zondagen duurt.
Het de tijd geven en je verdriet toelaten en erover praten! Mijn schoonbroer is vermoord en wij hebben het hier nog steeds moeilijk mee en het is nu inmiddels alweer bijna 6 jaar geleden. We praten veel over hem eigenlijk elke dag wel,de dingen die hij deed zijn grapjes, hij speelt nog steeds een grote rol in ons leven ookal is hij er niet meer.
jeetje wat heftig. Ik heb gelukkig nooit zoiets meegemaakt. Wel dat een kindje van vrienden overleed twee maanden voordat die van ons geboren zou worden. Ook ik heb toen alles in een roes beleefd, puur uit zelfbescherming, maar nu, achteraf merk ik dat ik nog heel vaak aan die tijd terug denk en het ook nog niet goed verwerkt heb. Het is denk ik goed voor je om naar een psycholoog te gaan, die hebben dit soort dingen vast vaker meegemaakt. Het verdriet is te groot om het met 'huis, tuin en keukenoplossingen' te verwerken. Je zou eventueel ook een brief aan je oom kunnen schrijven, waarin je al je vragen en ongeloof opschrijft. Dat schijnt vaak wat op te luchten. En als je er in gelooft zou je ook een reading kunnen doen, dan krijg je misschien wat meer antwoorden op je vragen. In Helmond schijnt een hele goeie te zitten.
mijn zusje heeft ook zelfmoord gepleegd en ik heb hiervoor, zoals hier boven ook al geschreven staat, EMDR voor gehad www.emdr.nl veel sterkte meid