Miskraam 7w4. Curettage?

Wat verdrietig dat je dit mee moet maken, heel veel sterkte met dit verlies.

Hoe een curettage in z'n werk gaat kan per ziekenhuis verschillen. Ik ben midden in de nacht met spoed gecuretteerd dus weet ook niet precies hoe het gaat als het een geplande curettage is. Ik ben onder narcose gebracht en heb er helemaal niets van gemerkt. Ik heb daarna geen last meer gehad van bloedverlies of bijwerkingen en had ook snel weer een regelmatige cyclus.

 

Je gaat volgens mij naar de opname afdeling en dan bepalen ze je bloed etc. Daarna wordt je onder narcose of met ruggenprik gecurreteerd. Van tevoren maken ze ook nog een echo.

Ik ben twee weken geleden gecurreteerd. Het verschilt per persoon hoe je het ervaart maar het is in principe een kleine lichamelijke ingreep. Niets om bang voor te zijn.

Een half jaar geleden heb ik gekozen voor pillen. Ik weet niet of je die keuze krijgt. Ik vind het wel het voordeel dat ze bij curretage het weefsel onderzoeken. Stel dat je bijvoorbeeld een afwijkende zwangerschap had dan kunnen ze dat zien.

Heel veel sterkte. Het ergste van de miskramen vind ik nog het zien van de echo zonder kloppend hartje. Dat beeld brand zich in je netvlies. De curretage komt wel goed meid. Heel veel sterkte met het verlies.

 

Dit gun je niemand dat het mis gaat.

Ik heb in februari hetzelfde meegemaakt. Eerste echo liep dus op een teleurstelling uit. Ik kreeg de keuze of ik af wilde wachten tot het spontaan zelf kwam of naar het ziekenhuis. Uiteindelijk voor het laatste gekozen omdat mijn lichaam Nog steeds zwanger was en ik iedere dag nog kotsmisselijk was.
Helaas duurde de opname wat langer dan gebruikelijk omdat er een ok dicht was. Werd heel lief ontvangen. In een apart kamertje en ik moest zelf vertellen waarom ik int ziekenhuis was. Heel emotioneel maar achteraf goed. Kreeg zelf de keuze of ik met een ruggenprik of narcose wilde. Heb voor Dit laatste gekozen. Mijn man mocht mee Tot bij de voorbereidingsfase omdat ik zo overstuur was. Tijd gekregen om afscheid te nemen voor ik naar de ok ging. Toen is mijn man weggebracht en werd zelf Door de zusters meegenomen
Iedereen was super relaxt en ik bepaalde in zekere zin het tempo. Na de operatie Nog een paar uur in het ziekenhuis gelegen en daarna naar huis.

Weinig pijn. Vooral emotioneel. Wat dyson ook zegt dat het in ieder ziekenhuis wel anders zal gaan. Ik denk wel dat ik Dit op deze manier goed heb gedaan. Wens je de komende periode heel veel sterkte en neem je tijd in alles!

 

Ja, ik had beide ma ook eerst een goede echo gehad. Zo zuur. Vooral omdat je dan het idee hebt dat het wel goed komt.
Misschien is het niet zo erg als het vanzelf komt. Ik heb daar heel lang op gehoopt vorige keer. Maar het bleef bij bloeden. Uiteindelijk met behulp van cytotec kwam het na drie dagen. Daarvoor had ik wel al 1,5 week gebloed. Sterkte. Als je het niet vertrouwd of je vindt het te lang duren gewoon de verloskundige bellen hoor

 

Heey meid

Vorige week ook een curettage gehad. Ik wilde perse onder volledige Narcose, vooral vanwege het emotionele.
Het was een dagopname. Moest me om 11 uur melden, rond 13 uur naar ok. Om 15.30 weer terug en om 17.30 weer naar huis.
Neem wel even een paar dagen rust. De buikpijn viel bij mij erg mee..maar was vooral ook erg moe vd narcose.
Veel sterkte

 

Wat een vreselijk nieuws heb je gekregen. Heel veel sterkte! Bij bloedverlies blijft het altijd spannend.

Mag ik vragen waarom je voor een curretage moet als het dinsdag nog niet spontaan is gekomen? Als er geen complicaties zijn zoals koorts kan het namelijk geen kwaad om af te wachten tot het vanzelf op gang komt en dit kan soms een paar weken duren. Tenzij je zelf de voorkeur geeft aan curretage natuurlijk.
Laat je goed voorlichten.
De mogelijkheden zijn afwachten tot de miskraam vanzelf op gang komt. De miskraam opwekken met pillen waarbij het heel soms onvoldoende op gang komt of soms resten achter kunnen blijven waardoor alsnog curretage nodig is. Of een curretage. Bij een curretage is er een kleine kans op complicaties zoals Asherman syndroom wat verklevingen veroorzaakt.
Vraag naar alle mogelijkheden in jouw situatie en kijk wat voor jou het beste voelt om te doen.

 

Nee hoor, als er geen medische noodzaak is dan is de keuze echt aan jou. Lees je goed in wat de mogelijkheden zijn. Op internet is veel te vinden over alle mogelijkheden die ik heb genoemd.
En hier kan je vrouwen ook naar hun ervaringen vragen.

 

Bij mij was het zo dat de gynaecoloog adviseerde om eerst met medicatie te starten, omdat ik nog geen enkel bloedverlies had. . De kans op een complicatie bij curettage zou dan groter zijn..
Bij mij heeft medicatie dus niks gedaan..
Hoop het niet nog een keer te hoeven mee maken, maar als dat wel zo is dan zou ik ook direct voor curettage gaan..

 

Thnx Madelie. Ik probeerde het ook uit te leggen maar jij doet dat een stuk duidelijker. Dinsdag is ook best wel snel. Met mijn partiële mola (die hadden ze toen nog niet gezien) heb ik nooit een druppel gebloed en ik voelde me verschrikkelijk zwanger. Vandaar dat ik al zo snel naar het ziekenhuis was gegaan. Anders had ik wellicht nog een week gewacht. Ik vond cytotec wel prettig werken. Leuk is anders, maar dat is logisch. Ik heb het daardoor denk ik beter kunnen verwerken. Mijn vriend was bij me en uiteindelijk hebben we het begraven.
Nu, na curretage voelt het heel onwerkelijk dat het ineens weg is zegmaar. Ik zou wel even nadenken over wat je het liefst wilt als je mag kiezen.

 

Ik heb naar wat ik lees ook soms het idee dat gynaecologen sneller een curretage voorstellen dan wanneer de controles via een verloskundige lopen. Die leggen naar mijn idee vaker de verschillende mogelijkheden voor en geven meestal aan dat eerst even afwachten geen kwaad kan.

Ik heb alles afgewacht. Was het niet vanzelf afgekomen dan had ik eerst voor pillen gekozen. En pas als het noodzakelijk zou zijn voor curretage. Het blijft toch een medische ingreep met risico op Asherman of perforatie van de baarmoeder. Ook las ik dat het regelmatig langer duurt eer de cyclus weer op gang kwam of dat deze na de curretage van de leg was. Daarom was het voor mij geen eerste keus. Maar dat verschilt erg van vrouw tot vrouw. Iedereen heeft zijn eigen afwegingen. En soms heb je geen keuze, zoals bij een mola wanneer er resten achterblijven in de baarmoeder.

 

Goed dat je eigen lichaam reageert en hopelijk is verdere behandeling dan niet verder nodig. Heel veel sterkte.