Hoi, We hebben altijd gezegd, we willen twee kinderen samen. Maar nu blijkt mijn jongste (zoon) een ernstige ontwikkelingsachterstand te hebben. Genetisch onderzoek volgt snel en daarin horen we ook of het erfelijk is. Waarschijnlijk komt er niks uit zoals t er nu uit ziet... Dat hij een ernstige ontwikkelingsachterstand heeft verandert de situatie. Zeer waarschijnlijk is ie verstandelijk beperkt. In welke mate moet nog blijken. We weten niet hoe de toekomst eruit gaat zien, maar wat ik jammer vind is dat zn zus waarschijnlijk nooit echt met dr broertje kan spelen. Althans, zo ziet de situatie er nu uit. Het is zorgelijk...toch gun ik haar iemand met wie ze dingen kan delen, spelen etc. Veel aandacht gaat nu naar hem en ze is vaak jaloers, het is een beetje alsof je "iets wil verdelen" als je begrijpt wat ik bedoel. Daarnaast heb ik zelf ook een broer en zus. En natuurlijk kriebelt t bij mij ook om nog een zwanger te zijn, maar tegelijkertijd zijn er zoveel zorgen. Zorgen vooral dat er iets mis gaat bij de zwangerschap bijvoorbeeld of dat ik geen gezond kindje krijg. Dit houdt me toch tegen. Herkent iemand dit? Is er iemand met een vergelijkbare situatie en toch nog voor een kindje gegaan? Uiteraard wachten we op de uitslagen van de onderzoeken en dan pas willen we een keuze maken, zal nog zeker een half jaar duren. Maar toch ben ik er al mee bezig en zou ik graag ervaringen willen delen met andere dames.
Ik heb twee oudere broers waarvan er 1 een ontwikkelingsachterstand heeft. Hij is nu 31, maar als je met hem praat dan denk je echt dat je met een kind aan t praten bent. Ik heb, toen we kleiner waren veel met hem gespeeld, maar ik ben dan wel 20 maanden jonger. Op een gegeven moment werd ik “ouder” en hij niet. Dit leidde later wrijving. Als kind zijnde had ik toen niet zo’n goede band met mijn oudste broer, maar wel met het VB broer. Nu als volwassene heb ik een betere band met mijn oudste broer. Ik vind mijn VB broer soms moeilijk te begrijpen. Mijn moeder gaf aan dat ze vroeger altijd een groot gezin wilde maar dat ze uiteindelijk na 3 kinderen gestopt is omdat mijn broer idd wat meer zorg/ aandacht en begeleiding nodig heeft. Mijn VB broer woont dan ook nog steeds thuis.
Heftig lijkt me dat. Wel fijn om ook eens de andere kant te lezen. Hoe t voor jou is om een beperkte broer te hebben. Precies wat jij beschrijft ben ik ook een beetje bang voor, maar ik snap dat het realiteit is....
Mijn oudste dochter is 3,5 jaar en heeft downsyndroom. Ik heb nog een dochter van 1,5 jaar. Dat mijn oudste ds heeft hield mij niet tegen om nog voor een kindje te gaan. Momenteel gaan we voor nr 3. Ik heb altijd een groot gezin gewild. Mijn jongste dochter heeft momenteel geen last van mijn oudste. Voor ds te hebben valt het allemaal ook goed mee. Ze speelt mooi en vraagt voorlopig zeker niet meer aandacht dan een ander kind. Ik heb meer werk met mijn jongste als we natuurlijk denken aan later wil ik mijn jongste niet alleen opzadelen met de zorg voor ons als ouder wordende ouders en haar zus met een verstandelijke beperking. Vandaar dat we zeker voor nog een kindje gaan. Gedeeldee zorg is halve zorg. Mochten we nog een kind met een beperking hebben dan hebben we dikke pech. Ik ga uit van de veronderstelling dat het meestal gewoon een gezond kindje is.
Wat fijn die nuchterheid van jou! Stuur je me een beetje op? Mn man is ook zo nuchter als jij. Hier hebben we eigenlijk kort geleden pas over een eventuele derde gehad, maar ik wil die beslissing niet van vandaag op morgen maken...precies wat jij beschrijft (zorgen voor later) die heb ik vooral ook. Daarop zei mn man wil je dan een derde? En dan wordt je overspoeld met angsten, emoties, toekomstbeelden en ja, toch ook rammelende eierstokken Nooit gedacht dat die vraag van hem zou komen! Ik denk dat ik ook angstig ben omdat ze in de zwangerschap niets gezien hebben (zn hersens zijn te klein) en dit zou je dus al kunnen zien bij de 20 w echo... Toen ie geboren was dachten ww dat we een gezond kindje hadden, tot de ontwikkeling niet op gang kwam...
Indien het niet lukt dan op tijd hulp vragen, hem op wachtlijsten laten zetten, thuisbegeleiding vragen. Probeer de meerwaarde te zien van een kind met een beperking voor de andere kinderen. Het is niet alleen kommer en kwel. Ze leren ook veel. Mijn dochter heeft een IQ van 70. En toch kan ze heel wat. Ze gaat momenteel naar een gewone school. De kleine zus is een meerwaarde in die zin dat ze haar meetrekt in de ontwikkeling. Deze zomer samen het potje op bvb. Ze spelen zo leuk samen. Een derde kind zou bij ons ook betekenen dat mijn oudste nog eens een kans krijgt om op haar tempo te ontwikkelen. Dan kan ze nog eens naar Bumba kijken
Goeie tips. We brengen hem inderdaad binnenkort naar een verpleegkundig kdv waar ze hem beter kunnen begeleiden en waar hij ook op alle gebieden extra gestimuleerd wordt! Ik zie zijn beperking zeker niet als kommer en kwel, ondanks zijn trage ontwikkeling is het zo'n tevreden mannetje. Hij is tevreden en happy en dat maakt mij weer happy! Maar toch zijn de toekomstzorgen er. Ik zou het zo leuk vinden voor zn zus. Je leest ook vaak dat het "gezonde kind" zich achtergesteld voelt omdat veel in het teken staat van het kind met een beperking. Onze dochter is pas 4, maar ze snapt heel goed wat er gaande is en is ook vaak jaloers. Juist daarom zou ik een eventueel een derde willen. Dan heb je t toch wat verdeeld. Maar toch, ondanks deze gedachte zijn er toch genoeg angsten om het niet te doen.....Succes met zwanger worden.
Zijn er nog meer mensen hier die dit herkennen? Of al mee gemaakt hebben? Broers of zussen van een beperkt kindje? Ik zou graag ervaringen lezen!
Mocht je van België zijn. Er is een Facebookpagina 'speciale kindjes vlaanderen'. Hierop kan je ook veel ervaringen delen.
Hier ook meegemaakt. Onze oudste dochter was meervoudig beperkt. We wisten niet of dat erfelijk overdraagbaar was. Toch werd de wens voor nog een kindje groter dan de angst dat ook een tweede dezelfde afwijkingen zou hebben. K. kwam toen *L. Ruim 3 jaar was. En net voordat ze eigenlijk echt wat aan elkaar zouden gaan hebben overleed *L. Ik kan je dus niet vertellen hoe dat qua interactie is gegaan. K. was echt nog te klein. J. werd 10 weken na het overlijden van *L. geboren, dus ook daar helaas nooit ervaren hoe het met zn drietjes had geweest.
Dus als ik het goed begrijp is je kindje eerste kindje overleden toen de tweede ook nog klein was. Je andere twee kindjes zijn gezond? Moet echt heftig geweest zijn lijkt me. Pff. Wel knap dat je er gewoon voor gegaan bent. Eigenlijk moet ik er ook niet teveel over nadenken.. Ik maak me zo druk over alles! Ook bijvoorbeeld over de reactie van anderen. Toevallig zei mn dochter uit t niets (ik wil nog een baby zusje) ze heeft ons waarschijnlijk eens horen praten. Nou de reactie van zn moeder was echt overdreven! Dar we dat maar niet moesten doen, we hadden genoeg kinderen, nog meer zorgen in huis halen. Pfff ik moest me inhouden want wilde haar niets laten weten over onze gedachten hierover, maar ik was woest.
Zie mijn handtekening onze 2e is lichamelijk en geestelijk beperkt. Zit op een kdc en maakt op zijn manier toch prachtige vooruitgang. De 3e zit nu wel veel meer tijd tussen dan we hadden "gepland" we hebben tropen jaren gehad met zorgen, angst, ziekenhuizen en onderzoek. De laatste bijna 1.5 jaar is er rust en ruimte. Beide jongens zitten eindelijk op hun plek qua school, begeleiding en ziekte. Hier is hij en zijn we volledig genetische doorgelicht met W E S onderzoek en dit is niet erfelijk want dat was wel een belangrijke factor voor ons.
Ik wil nog iets toevoegen. En dit gaat je wellicht ook helpen in je beslissing. Ik hou van mij broers. Ze hebben beide hun kwaliteiten. Nu ik zwanger ben van nummer 2, belde mijn VB broer meteen op. Hij vond t geweldig. Hij is ook heel leuk met mijn zoontje. Als ik hulp nodig heb, dan staat ook hij meteen paraat. Hij is heel lief. Met mijn oudste broer kan ik de zorg voor onze ouders delen. Hij doet de praktische/economische zaken en ik doe de rest. Deze verantwoordelijkheid is te groot voor mijn VB broer. Ik zou de ene niet inruilen voor de andere. Ze hebben beide hun sterke en zwakke kanten. Voor je oudste zou ik je aanraden om idd voor een derde te gaan. Jij en je man zullen ouder worden en ik ben blij dat ik die zorgen kan delen. Mijn VB broer probeert ook mee te helpen, maar zijn emmer is snel vol. Dus we vragen hem niet te veel. Ik hoop dat je hier iets mee kunt.
Dankje Jenneke. Jouw eerste reactie sterkte eigenlijk wel al heel goed mn gevoel, je beschreef zelf dingen waar ik zelf niet eens zo 123 over na heb gedacht! Dus zeker heb ik iets aan je reactie, echt heel fijn. En paula1984. Dankje voor je reactie. Het is toch fijn om te lezen dat je ondanks zorgen die men heeft, het leven toch ook gewoon door draait en dat daar zeker ruimte kan zijn voor een derde kindje. Dat gevoel heb ik zelf nu ook. Voor ons is het ook heel belangrijk om te weten of zijn beperking erfelijk is of niet, anders durf ik het risico zeker niet te maken. Volgende weel beginnen de eersten onderzoeken, spannend!
Hier ervaring, onze oudste is meervoudig gehandicapt. Ze is 7 en functioneert als een meisje van 13-14mnd. Wegebben daarnaast nog twee kindjes, een van 4 en van 2. En geloof het of niet.., wij gaan zelfs proberen voor een 4e. Heel lang onze wens om een groot gezin aan de kant te schuiven voor onze oudste, maar de voor en nadelen hebben we heel goed afgewogen. En er zijn voor ons meer voordelen. Zo denk ik idd aan extra zorg voor onze dochter met 3 broers/zussen. De andere kids hebben meer om mee te spelen en te rommelen. Wij zijn een super nuchter en relaxed gezin. Accepteren onze dochter volledig, ook al Is De zorg vaak zwaar. Maar ik denk dat als je andere kinderen hier mee opgroeien ze niet beter weten. En dat ze me natuurlijk echt wel een keer voor de voeten werpen dat ik soms vaker met haar bezig ben. Maar compenseer dit qua aandacht door met regelmaat dingen 1 op 1 te doen. Ik heb zelf een zus waar ik niks mee heb, die kreeg vroeger ook alle aandacht door vreselijke puber problematiek. En ik zou echt heel graag nog een goede broer of zus hebben gehad. Dat maakt onze keuze ook gemakkelijker om dit te doen. Wel hebben we de 2e en 3e zwangerschap extra onderzoeken laten doen. Je moet doen wat je gevoel je ingeeft. En als jullie het daar samen over eens zijn is dat het allerbelangrijkste toch
Dank je voor je reactie en vooral je positiviteit! Hoe gaat het tussen de kinderen onderling als ik vragen mag? Kunnen ze met haar spelen bijvoorbeeld? Ben vooral ook benieuwd hoe dit gaat in andere gezinnen, het totaalplaatje. En wat leuk dat jullie nog voor een vierde willen gaan! Succes ermee.