Roze wolk?

Nee niet zo erg maar ik had de eerste 2 weken heel zwaar ivm hechtingen, moeheid van de bevalling, gebroken nachten, kind dat slecht aan de borst dronk. Ik had ook echt geen roze wolk, ik heb heel erg veel gehuild en ik voelde me echt ongelukkig toen. Ik dacht dat ik nooit van mijn kind kon houden maar na 2 weken was dat gevoel al minder. En het is gewoon zwaar hoor, ik heb het wel om mij heen gehoord dat het loodzwaar is in het begin.

 

Oja heel herkenbaar.
En iedereen maar roepen: Kraamtijd is de leukste tijd. :^o [-X
Ik heb de eerste weken ook geen roze wolk gezien.
Tuurlijk genoot ik van mijn mannetje...vond (en vind nog steeds) het heerlijk om met hem te knuffelen, maar alle slechte dingen vertellen ze je niet.
Dat je niks kunt omdat alles pijn doet van de hechtingen. Lopen gaat niet zitten gaat niet :x
Niet kunnen poepen (sorry voor details ) omdat je bang bent dat alles weer open scheurt.
Een blaasontsteking door die *&%^%* catheter die ze in het zh hebben ingebracht.
Aambeien van het persen waardoor je ook nog een pijn hebt met poepen.
Tepelkloven van hier tot Tokio dat je tepels er bijna van afvallen.
Pfffff kan zo nog wel ff doorgaan.
Een baby die heel veel pijn van de bevalling heeft overgehouden en daardoor alleen maar kon krijssen (gelukkig is dit na een aantal weken weer beter gegaan)

Maar goed ik heb er heel veel moois voor terug gekregen en had het allemaal voor geen goud willen missen.

 

Ik vond de kraamtijd helemaal niet leuk, 5 dagen ziekenhuis met kraamtranen op een volle zaal is al geen aanrader, maar toen kreeg ik er nog enorme stuwing bij.... zucht of het al niet "leuk" genoeg was.

Dan kom je thuis en dan krijg je kraamzorg, leuke meid alleen ze doen niet zoveel meer in het huishouden dus ik ergerde me rot, stofzuigen was meer aaien en de wc schoonmaken was gewoon een scheut poetsmiddel in de pot droppen... en ik kon nog niets.
Ja ik kon naar beneden en zelf mijn boterhammetje smeren... want ook dat werd niet gedaan.

Verder waren die eerste 2 weken oersaai iedereen was op vakantie of dachten dat ik aan het bijkomen was van de ks... ik wilde visite en mijn verhaal kwijt, mijn kindje showen.... uiteindelijk heeft mijn moeder praktisch de hele week bij me gezeten zodat er iig een vrouw was waarmee ik mn vreemde gevoel kon delen.

 

Ik vond het de eerste 2 weken helemaal geweldig echt in volle vreugde. Maar daarna 1 grote ramp. Met 10 weken storte ik helemaal in. Daan huilde en huilde en ik durfde niet meer te slapen omdat ik alleen maar nachtmerries had over me keizersnede.
Ik sta er ook 95 % alleen voor alles omdat me vriend veel van huis is voor zijn werk.

De rolse wolk heeft hier maar 2 weken geduurt todat daan 4 maanden was ik was weer op de rail al wel eerder maar toen daan stopte met huilen was voor mij het echt genietenn van me kleine ventje echt begonnen.

 

de kraamweek vond ik heel zwaar maar mede door de kraamhulp draagbaar.
al met al vind ik de eerste 12 weken een hel, klinkt hard maar je komt geen seconde aan je rust toe. ook ik had een zware bevalling, en geef nu nog steeds borstvoeding. en dat vond ik vooral erg tegenvallen.

nu pas ga ik genieten en heb ik het idee mezelf weer wat terug te vinden. ook qua relatie en sex e.d. is het best een uitdagiong vind ik.

dus roze wolk, niet voor mij. meer zo af en toe dat roze gevoel. maar dat is pas iets van de laatste maanden. ik was blij dat de eerste tijd voorbij was........

 

Niemand vertelt je dat het gewoon ontzettend zwaar is meid,volgens mij rust daar onder vrouwen nog een taboe op.
Je MOET gelukkig zijn,je mag NIET klagen.
Helaas is de werkelijkheid anders...
Net als bevallen,je mag niet klagen,je krijgt toch een mooi kind ervoor terug?
Ik snap je helemaal!

 

Tja ik vond de eerste week wel een roze wolk. Met name doordat ik zo blij was dat die zwangerschap achter de rug was denk ik
Maar de wolk is daarna ook wel een grijs geweest omdat ik er dan alleen voor stond als mijn man werken was en ik niet altijd wist wat ik moest doen.

 

Lin was de een huilbaby'tje, ze weende de eerste 4 maanden tot 7uur per dag en dan was ze 's nachts 3 keer wakker om ze te voeden, wat ook nog vaak tot krijsbuien leidde.
M.a.w. bij ons was er absoluut ook geen roze wolk! Die was er pas vanaf de 5e maand. Ook al zagen wij ons meisje supergraag, slaaptekort en stress van het vele wenen, zorgden voor een grijze tot ja, zwarte wolk!
Helemaal akkoord dus!

 

nou hier ook geen roze wolk te bekennen!
als eerste een zware zwangerschap, bevallen met 28 weken. lange slopende onzekere tijd in het ziekenhuis..
Daarna ziels gelukkig thuis, huilbuien, overprikkelend kind, en veel onbegrip van buitenstaanders!

Nu 6 maanden later zie ik dan eindelijk een stukje van de roze wolk..ik hou verschrikkelijk veel van mijn meisje, maar het is ook zo zwaar en vaak ben ik nog gauw gestrest als het even allemaal nieyt mee zit..
moederschap...daar kan geen 40 urige week aan tippen

 

de eerste 2 wkn was ze het liefste babietje van de wereld. Daarna kwam mijn onzekerheid en angst om dingen fout te doen. Daarna kreeg ze weken lang last van krampen en krijste de hele dag. Ik was kapot. Heb me duizend keer afgevraagd waarom we dit wilden etc etc. Kon me niet voorstellen dat mensen het leuk vonden een babietje te hebben. VOelde me vaak zo machteloos en onzeker.
Nu heb ik haar leren kennen, snap haar behoeftes het grootste gedeelte van de dag en zorg voor haar structuur en regelmaat. En het is een prachtmeid geworden, die ik echt voor geen goud meer wil missen....

Maar roze wolk? Die ben ik de eerste 3 maanden niet tegen gekomen hoor!

twinny

 

Gelukkig ken ik geen echte zwarte wolk. Ondanks dat het niet altijd makkelijk is, moet ik over het algmeen zeggen dat het goed gaat. Echter toen Jasmijn 10 dagen oud was, zat ik er ook helemaal doorheen. Ik wenste zelfs dat ik helemaal geen kind had. De kraamhulp was net weg en ik moest het helemaal alleen gaan doen. Jasmijn huilde tijdens haar regeldagen zo erg en wilde om het uur aan de borst. Ik voelde me net een melkkoe. Na die dagen is het gelukkig alleen maar rustiger geworden en heb ik ook een goede nachtrust. Ik wens iedereen ook veel sterkte en succes voor de dagen dat het moeilijker gaat.

 

heel herkenbaar, in het begin is het inderdaad helemaal geen roze wolk. tuurlijk je houdt van je kindje maar alles is nieuw je moet aan elkaar wennen, je hebt opeens de zorg over zo'n klein hummeltje en gaat je afvragen of je het allemaal wel goed gaat doen. de slapeloze nachten etc. sinds een week of 6 kan ik nu zeggen dat ik op een roze wolk zit, vantevoren echt niet.

 

Ik heb de eerste weken de volgende uitspraken gedaan (en meer dan eens):
" Ik ben bang dat ik doooordraaaai! boehoe!"
"Ik kan het niehieeet... boehoeee!"
"Ik word gèèèèk! Boehoee!"
"waar ben ik aan begonnen! Boehoee!"
"ik ben zo moeeee! Boehoee!"
(ik werd ook gek van dat gejank van mezelf eerlijk gezegd)

Maar nu zeg ik steeds vaker:
"wat heeerlijk"
"wat is ze moooi"
"wat ben ik verlieeeefd (boehoe!)"
"ik ben zo moeeeee!"

Ik was in het begin vooral bang dat het ALTIJD zo zou blijven...
Maar goed, ook al ben ik helemaal gek op mijn meisje, ik vind het ook hartstikke zwaar. Niet alleen maar het 100% beschikbaar moeten zijn, maar ook de heftigheid van de verantwoordelijkheid, de zorg en de kwetsbaarheid. Wat dat betreft is mijn leven echt veranderd. Maar toch, ik ben superblij!

Amber

 

Een roze wolk? Ja en nee, soms wel en soms niet. In het begin was het best moeilijk soms. Sowieso liep ik niet zo snel vanwege de keizersnee en hier hebben ze geen kraamhulp! Mijn man was gelukkig de eerste dagen thuis en de schoonfamilie kwam ook veel. Fijn, maar soms ook verstikkend. Ze vonden dat ik niets kon doen en geen minuut alleen kon zijn. Nou, ik vond het fijn als mijn man er was, maar als hij soms weg moest, was het best lekker om even alleen te zijn en niet de hele tijd de schoonfamilie.
Gelukkig kwamen mijn ouders na 8 dagen aan en hebben een heleboel geholpen. Erg fijn. Bovendien vond ik het ook gewoon fijn om iemand te hebben uit NL want hier gaan dingen gewoon soms anders en het is gewoon lekker om bevestiging te krijgen dat je de dingen goed doet.
Nu zijn mijn ouders al weer lang terug naar NL en is mijn zoontje al bijna 4 maanden. alles gaat super goed en ja, echt een roze wolk!