Ik ben altijd al een heftige dromer geweest, veel nachtmerries en praten in mijn slaap. Maar sinds ik zwanger ben is het zo bizar. Ik droom alleen nog maar nare dingen, van huisdieren die doodgaan op rare manieren, tot klonen van onze toekomstige baby. En vannacht dat we voor de geslachtsbepaling gingen en ons kindje een erfelijke aandoening bleek te hebben waardoor hij door mijn baarmoeder heen kon eten en zo in mijn buik terecht kwam en hij eruit most voor hij me dood zou eten. Het is zo vervelend, ik heb nog nooit leuk gedroomd over ons kindje terwijl we de gelukkigste personen op aarde zijn nu we een kindje verwachten. Ik word ook elke ochtend erg ontdaan en nog moe wakker en heb dan flinke hoofdpijn. Herkennen jullie dit? Ben nu 17 weken en 2 dagen.
Heel herkenbaar . Hier sinds week 28 ofzo hele nare dromen. Vooral dat iedereen om me heen doodgaat. Volgens de verloskundige hoort het er helaas allemaal bij ..
Ook hier rare dromen! Je word er gewoon beduusd van wakker. Tenminste.... Dat heb ik wel. Het hoort er inderdaad bij, en gelukkig gaat het ook weer weg!
Ja! Ik had het ook. Moest soms echt even bijkomen na het wakker worden. Hoort erbij en gaat weer over.
Pffff..... hier ook. Ik droomde vorige week dat een massamoordenaar actief was en iemand in mijn buurt had vermoord. Was heel eng en ik durfde helemaal niet meer mijn bed uit om naar de wc te gaan toen ik wakker was geworden.
Ja, herkenbaar.. Miskramen, doodgeboren, als ze een paar maanden is opeens dood, enz. Vannacht droomde ik dat ik een regenworm moest doodmaken (vraag maar niks, ik weet ook niet waarom ), maar dat kon ik niet dus ik gooide 'm van me af, hij was echt helemaal aan het draaien enzo (brrr, doet me aan biologie practica denken..), toen deed m'n moeder het.. Dus ik me wegdraaien, keihard aan het janken (OM EEN REGENWORM), nou goed, ze was klaar, gooit ze alle vermorzelde stukjes in de asbak die voor me op de tafel staat.. Ik gillen gillen gillen, weggerend, baby wakker, huilen, troosten.. Toen kwam er telefoon, m'n opa was dood (die is al ruim 13 jaar dood), weer keihard janken, want nu had m'n moeder helemaal geen ouders meer (m'n oma is er juist nog wel).. De baby schrok zo van m'n gehuil dat haar hartje zo hard begon te kloppen dat ie er uiteindelijk mee stopte.. Weg baby. En zo is het dus bijna elke nacht.. Een verhaal wat helemaal nergens over gaat en uiteindelijk de dood van ons kindje tot gevolg heeft..