dan is het gewoon ook heel spannend. Bij mij moest ik twee dagen van te voren voor opnamegesprek en kreeg toen een boek met hoe het allemaal in zijn werk ging. ( was dus niet meer nodig want had er al een gehad.) Bij ons ziekenhuis is het erg prettig dat op het moment dat het kindje geboren gaat worden de doek naar beneden gaat en je dus samen met je partner je kindje uit je buik ziet komen. Hartstikke mooi en helemaal niet eng. De eerste keer wist ik dat helemaal , 't ging allemaal zo snel. Ik vroeg nog of ze al begonnen waren en toen ging de doek al weg en daar was ze. Bij onze tweede was ik me er allemaal veel meer van bewust. De tijd dat je gehecht wordt en je kindje met papa mee is is het meest vervelende moment. Bij ons kreeg je wel meteen een poloraid in je hand gedrukt maar die was bij de tweede mislukt. Door de ruggeprik kan je bloeddruk dalen en kun je een beetje akelig worden. De anastesist houdt je goed in de gaten en vertelde ook heel goed wat hij ging doen. Ik werd er echt door heen gepraat. Ook als je aan het hechten zijn werd er heel wat afgepraat en kon ik bijv de placenta zien.
Dat lijkt me idd heel akelig. Dan ben je echt even helemaal alleen voor je gevoel... Kan er nu al naar van worden zeg, bah! Weet je dan wel of t goed gaat met de baby? Hij gaat natuurlijk naar de kinderarts maar jij ligt daar maar. Kreeg je die info wel? Of hoe gaat dat?
kindjes gingen niet naar de kinderarts volgens mij ( weet het niet eens eigenlijk) maar ze brulden allebei meteen goed en daar maakte ik ook eigenlijk geen zorgen om. Voor de rest was het ok personeel harstikke lief. voor hen is dit natuurlijk wel een leuke operatie denk ik dan maar.
Hier een spoedks gehad. Niets geen verdoving voor de prik. Maar vond het 'uiteindelijk' ook geen erge prik.
Ik heb een epiduraal met catheter gehad bij de geboorte van Thijmen, maar kan me echt niet meer herinneren of ik nou wel of niet een verdovende prik kreeg eerst. Voor mijn gevoel niet, maar ik heb echt weinig van de prik gevoeld. Het was een beetje krakerig en op een gegeven moment voelde ik dat ze een zenuw hadden geraakt (kreeg een soort ijsflits door mijn been) maar dat was het. Vond het uithalen van de catheter uit mijn rug vervelender. Had het gevoel dat ze maar bleven trekken aan dat ding, kwam geen einde aan hihi En mijn rug was helemaal beplakt om die slang op zijn plek te houden, was ook minder toen dat er af ging.
Ding voor de ruggeprik, dacht eigenlijk dat dat ook een catheter heet? Of ben ik hier blond aan het doen laten we het anders een ruggeprik infuus noemen. Ze wilden hem er in laten voor het geval er later een spoedks zou moeten plaatsvinden.
Ik vind een ruggeprik reuze meevallen en ik heb 'm 3 x gehad, 2 x voor een curretage en eenmaal voor een spoedks. In alle gevallen spinaal en ik vind de prik die je voelt echt minimaal en zo voorbij. Belangrijk is idd dat je je goed ontspant en je rug zo bol mogelijk maakt, voor zover je dat kan. Het is echt goed te doen, laat je niet gek maken door alle 'horror'verhalen, over het algemeen gaat het goed en soepel.