Hier is dat het protocol. Je hebt bij geen gevoel geen eens controle. En iedereen ervaart de pijn anders.
Hier een hart onder de riem van iemand die ook paniekklachten had en met name voor de bevalling was ik zo panisch dat ik bijna niet zwanger durfde te worden. Ik wilde vantevoren ook een ruggenprik en had een heel bevallingsplan klaar. Mijn bevalling begon snachts en tegen de tijd dat ik een ruggenprik wilde kon dit wel maar zou nog 2 a 3 uur duren voordat er iemand kon komen. Ik heb wel pethidine gehad waardoor ik wat kon ontspannen en de scherpe kantjes van de weeen eraf gingen. Ik had erge rugweeen maar ondanks alles heb ik het uiteindelijk net de pethidine alleen gered. Het persen was voor mij een verademing want ik kon eindelijk iets doen met mijn lijf. Juist doordat ik zo bezig was net bevallen had ik geen tijd voor de welbekende paniekaanvallen en dit had ik helemaal niet verwacht. Zo kan het dus ook gaan! Ik zeg niet dat je de ruggenprik uit je hoofd moet zetten want nu ik zwanger ben van mn tweede en ik vind het nog steeds eng en hou de ruggenprik zeker in mn lijstje met mogelijkheden. Kijk gewoon hoe alles gaat en bespreek je angsten vantevoren met je verloskundige, evenals je eventuele bevallingsplan! En lees geen enge bevallingsverhalen meer, dit zal je alleen maar banger maken en geen bevalling is hetzelfde dus het zal ook niks zeggen over de jouwe!
Maar een ruggenprik betekent niet perse dat je geen gevoel hebt. Bij mijn eerste bevalling lieten ze het gewoon aan staan. Bij de tweede wilde ze het uitzetten waarop ik heb gevraagd of het nog even kon wachten. Dit mocht, op voorwaarde dat ik kon laten zien dat ik controle had over mijn onderkant. Toen ik bijna volledig ontsluiting had, heeft ze tijdens het inwendig onderzoek gevraagd of ik wilde persen. Ze kon in mijn geval voelen dat ik goed perskracht had en daarom mocht ie aan blijven staan. Weet verder niet wat het protocol in ons ziekenhuis was, maar bij mijbleef ie gewoon aan staan.
Rondom mijn bevalling is er een beleid opgesteld, omdat ik chronische pijnklachten heb bij inspanning.Ik word ingeleid icm een ruggenprik. Bij mij blijft de ruggenprik aan tijdens het persen. D gynaecoloog zei dat alle vrouwen in Frankrijk en België zo ongeveer op de manier bevallen. Maar Nederland is hier terughoudend in. Maar het kan dus zeker wel. Mocht je geen persdrang voelen, dan kan hij altijd nog uit, maar bij mij is heel duidelijk afgesproken dat de prik aan blijft. Ts, geef je angsten zeker aan, dan kunnen ze hier rekening mee houden.
Bij mij moest hij wel uit omdat dat protocol wa. Je zou andets de persweeen niet voelen. Ik heb ook een geschiedenis met paniekaanvallen en raakte toen dus ook in paniek. Ik voelde niks en ineens was daar die pijn.... Volgens hun kon dat niet omdat het altijd nog een tijd nawerkte.. dit zou bij lange na niet de pijn zijn die j zonder verdoving zou hebben. yeah, right Ik wil niet weten hoe een bevalling dan zonder ruggenprik aan voelt. Werd een bevalling met knip en vacuumpomp. 2e zwangerschap weer paniek. Ik was bijna niet aan een 2e begonnen alleen voor de bevallling. En bij mij was het heel dubbel. Aan de ene kant wilde ik absoluut niet zonder pijnbestrijding bevallen omdat ik doodsbenauwd was voor paniek en de pijn. Bang dat ik het zonder niet zou redden. Aan de andere kant wilde ik absoluut niet naar het ZH. Ja, tuurlijk als het voor kind beter is maar als het niet nodig is , niet. Tja, klein probleem dus..... Besloten het toch thuis te proberen en bij evt paniek of teveel pijn, toch naar het ZH. Dit was al een hele geruststelling dat ik dit bij voorbaat wist. En echt, het viel me mee. Ik had er echt op gerekend dat ik in paniek afgevoerd zou worden maar ik was zooooo rustig. Zelfs mn moeder en de vlos keken er van op. 2 uur nadat ik de vlos gebeld had, was de kleine er al. Pijn vond ik meevallen, heb niet geschreeuwd en ben ook niet in paniek geraakt. Kreeg nog complimenten van de vlos dat het zo super ging. Scheelde natuurlijk ook dst ik lekker thuis in vertrouwde omgeving was met een vlos die ik vertrouwde en die zeeeeeer rustig bleef.
Ik ben ingeleid met ruggenprik, vanwege een rugoperatie met schroeven was ik heel bang dat ik door het persen mijn rug zou beschadigen. Keizersnede kreeg ik niet, vond het team van gyn niet nodig. In heel goed overleg met mijn gyn dus afgesproken dat ik ingeleid zou worden. Ik kreeg eerst de ruggenprik en darna pas het infuus met weeenopwekkers. De ruggenprik ging pas uit toen mijn dochter geboren was. Nadeel daarvan was dat ik geen weeen en persweeen heb gevoeld, en dus op de monitor moest zien wanneer ik moest persen. Mijn dochter is na een uur persen met een knip en vacuumpomp gehaald ivm foetale nood. Haar hartslag was erg laag, en mijn bloeddruk dipte steeds waardoor ik steeds wegviel. Volgens mijn gynaecoloog is dat t grootste nadeel van de ruggenprik aan laten staan, daarom gebeurt het meestal niet. Het persen duurt meestal langer als je geen persweeen hebt. Ik ben dus op natuurlijk wijze bevallen zonder 1 wee te voelen en zonder puffen. Ik weet niet of ik ij het een volgende keer weer zo zou doen, mijn dochter heeft het tijdens de bevalling erg zwaar gehad. Bespreek het gewoon met je gynaecoloog, dat lijkt me het belangrijkst nu.
Roeska123 misschien hebben wij dezelfde gyn? Woon ook in Deventer. Bij mij was het precies zo afgesproken als bij jou.
Bij mij is de ruggenprik ook aangebleven omdat ik de persweeën door de ruggenprik heen voelde. Het is dus best mogelijk dat hij aan kan blijven.
Ik zou me absoluut niet vastpinnen op wat anderen hier zeggen, want ieder ziekenhuis heeft weer zijn eigen beleid. Toevallig kom ik nét bij een voorlichting vandaan van het ziekenhuis waar ik moet bevallen en de gynaecoloog zei letterlijk: "je kunt nog zúlke lange bevallingsplannen schrijven en je zó voornemen alles met / zonder pijnstilling te doen, maar een bevalling kun je gewoon niet plannen en loopt áltijd anders dan je verwacht". Voor iemand die graag alles plant (= ik) is dit natuurlijk ook niet prettig om te horen, maar je moet je erbij neerleggen. Ohja, en ook hier is het zo dat de ruggenprik "uitgeschakeld" wordt wanneer je moet gaan persen. Het kan dus in het ergste geval zo zijn dat je qua pijnbeleving van de hemel in de hel valt (vergeef me de beeldspraak). Vandaar dat ik tóch bij mijn mening blijf dat je nu de hulp in de verkeerde richting zoekt. Ga hiermee aan de slag met je psycholoog, oefen ademhalingstechnieken, bespreek wat je kunt doen als je in paniek raakt (evt met partner erbij), want de zekerheid die je zoekt in de medicatie ga je niet vinden. Op deze manier ga je jezelf dingen aanpraten (of verwachtingen wekken bij jezelf) die je alleen maar meer in de problemen kunnen brengen.
@danjo, nee dat klopt. Mijn gyn zei dat ze dit normaal ook niet doen, maar ik zit in een complexe medische situatie. En aangezien ze liever geen keizersnede doen, konden ze mij dit als alternatief aanbieden. Maar in gewone situaties doen ze dit dus niet.
Ik ben ook piet paniek, maar gelukkig niet voor pijn... Tenminste, baringspijn is iets wat ik goed kan relativeren, omdat t "nuttige" pijn is. Mijn grootste angst was een ziekenhuis bevalling, en tja, drie keer raden! Mn bloeddruk loopt op, dus ben ik medisch geworden! Met de klinisch verloskundige en gynaecoloog mijn angst besproken (ziekenhuis in t algemeen) ademhalingsoefeningen nog een keer allemaal besproken/geoefend met mijn lieve yoga lerares, en meer kan ik niet doen! (Kan ook ieder moment beginnen..) Ik zou juist nooooit een ruggenprik willen, juist omdat ik dat geen controle meer heb! (Dat en de bijwerkingen en risico's) Zo zie je maar, niemand is hetzelfde! Ik hoop dat je het vertrouwen in je lijf kunt vinden om de bevalling met een gerust hart tegemoet te zien, want inderdaad, een bevalling loopt altijd anders dan je zou willen! (Ik heb al 48 uur voorweeën, ook geen pretje, maar kan niemand iets aan doen!)
De enige reden dat ze een ruggenprik uitzetten is dat je de persweeen dan beter voelt. Echter lig je toch vaak aan de monitor, dus kunnen ze je ook coachen. Er zijn ook dames die zonder ruggenprik geen duidelijk persweeen hebben. Even overleggen en bespreken van te voren. Probeer er verder voor jezelf zo relaxed mogelijk in te staan, dat zal je helpen!
Ik heb zelf ook paniekaanvallen en snap ts echt helemaal....het is niet " iets aanpraten" je kunt er simpelweg niets aan doen dat je gedachten een loopje met je nemen. Het wordt inderdaad wel angst voor de angst, dus de vicieuze cirkel en als die doorbroken kan worden, tja, dan is het over! Maar daar gaat waarschijnlijk ellenlangen therapie en medicatie aan vooraf. Wat ik ts wil meegeven is het volgende, ik snap dus echt dat je je nu al beroerd voelt bij het idee dat je eventueel in paniek zou kunnen raken en dus " uitgeschakeld" bent. Als het idee van een ruggenprik jou geruststeld vooral even bespreken met de verloskundige. Maar het volgende: wat als de bevalling begint, en het gaat zo snel dat er geen tijd meer is voor een ruggenprik of ander medisch ingrijpen en je bevalt gewoon thuis? Ik kan je geruststellen....je lijf gaat echt in de overlevingsmodus echt waar! Ik kon echt niet lange stukken met de auto in mijn eentje echt niet! Tot ik werd gebeld dat ik met spoed moest komen naar het ziekenhuis, 35 km verderop...ik ben ingestapt, en ben met verstand op nul erheen gesjeesd....ja ik dacht echt halverwege " dit gaat niet, auto moet aan de kant" op dat zelfde moment heb ik alle ramen open gezet en geschreeuwd en gevloekt dat anderen mij nodig hadden en dat ik wel moest! En verdomd....het hielp...ik kon mezelf tot de orde roepen...en o wat was ik trots op mezelf! En mijn familie ook die dachten dat ik wel iemand had geregeld die me zou brengen...mooi niet! Dus meid, het kan echt!
Hier ook bij de eerste een ruggenprik gehad. Ik had geen gevoel meer in mijn benen. Ruggenprik is niet uitgezet ik heb prima kunnen persen.. 8 minuten geperst... Ik kon btw op de monitor zien wanneer ik een perswee had. Ik stond bij mijn tweede ook open voor een ruggenprik mits ze deze niet uit gingen zetten op het laatst.. Ik heb toen nagevraagd bij de gyn hoe en wat. En of het aan het prikken lag of aan mij dat ik gewoon kon persen.. Hij zei dat het niet door de manier van prikken was.. Bespreek je angsten en vraag welk protocol ze aanhouden in jou ziekenhuis.. Naar alles wat ik in mijn omgeving hoor en hier lees is het moeten uitzetten van de ruggenprik achterhaalt...maar verschillen de meningen hier nogal over Heel veel succes!
Wat me nog te binnen schoot van wat mijn gynaecoloog vertelde, was, dat als de prik toch uitgezet moet worden omdat je geen controle genoeg hebt, dat dan eerst de persdrang terugkomt, en pas later de pijn. Misschien stelt dat je nog wat gerust.
Ik kan al in paniek raken bij de gedachte dat ik in het ziekenhuis moet bevallen, dat wil ik absoluut niet! Ik kies voor een natuurlijke manier van pijnbestrijding: bevallen in warm water. Als ik toch naar het ziekenhuis moet, dan wil ik juist geen ruggenprik: ik wil de controle zelf houden. Ik ben ook niet echt bang voor de pijn, die is nuttig, maar meer dat anderen gaan beslissen hoe het moet gaan lopen. Je hebt vast niet veel aan mijn reactie, maar ik snap je paniek wel. Die ligt bij mij echter op een ander vlak.
Ben ik niet met je eens. Als je nu al zo stellig zegt dat je in paniek gaat raken, wat gaat er dan gebeuren.....? Juist! Als je je alleen maar gaat richten op de paniek die je verwacht te zullen ervaren, zal die er zéker zijn. Waarom gaat TS niet haar aandacht richten op andere "nuttige" / positieve zaken, zoals het vóórkomen van de paniek, voorkennis, ademhalingstechnieken, gesprekken met de psycholoog, de oorzaak van de paniek aanpakken, etc. Dat lijkt me een stuk nuttiger dan wat ze nu aan het doen is, namelijk zichzelf een aanval aan te praten.