Ik had over bevallen vrij veel horror verhalen gehoord en was echt bang voor de pijn. Bij de eerste had ik rugweeen en op het moment dat ik dacht oh dit doet pijn nu wil ik wel naar ziekenhuis had ik 10 cm ontsluiting. En nu bij de tweede was het pittiger maar wel weer prima te doen. Ik zou zeggen kijk het aan en beslis dan wat je wil!
Ik wilde absoluut geen ruggeprik. Vond het eng, onzin en ik hou niet van medicijnen. Dit stond in mijn geboorteplan en halverwege ging het níet meer, na twee uur persweeën inhouden huilend gevraagd om 'iets' om op adem te komen en een pompje gekregen. Uiteindelijk op de ok toch een ruggeprik want met sectio heb je weinig andere keus Het zetten voelde ik niet, dat gebeurde tussen de weeën door. Wat een verademing was dat zeg! Alleen het wakker worden van je benen en zo vond ik vervelend maar dat woog niet op tegen het niet meer voelen van de weeën. Lees je in zou ik zeggen, welke vormen pijnbestrijding zijn er en hoe werkt het. Beslis op het moment of je het nodig hebt of niet, het gaat 9 van de 10 keer toch anders dan je gedacht hebt is mijn ervaring . Succes!!
Hier een ruggenprik gekregen na 15 uur weeën en gebroken vliezen met als resultaat 2cm ontsluiting. Van die 15 uur zat ik al 8 uur in een weeënstorm en er gebeurde gewoon niets! Nouja, 2cm dus, maar dat voelt echt als niets als je er zo hard voor ligt te werken De eerste keer zat hij verkeerd en voelde ik rechts niks en links alles, dat was vervelend. 3 uur later werd hij opnieuw gezet en was het een verademing. Ik heb toen nog even een beetje kunnen slapen en wat gegeten. Toen ik kon ontspannen vorderde de ontsluiting ook eindelijk en kon ik 4-5 uurtjes later gaan persen. Ik ga nu bij de tweede absoluut niet meteen weer voor een ruggenprik. Ik wil het absoluut zonder proberen, net als ik dat bij de eerste wilde. Maar soms moet je je gewoon overgeven aan de situatie en op dat moment doen wat goed voelt, net als wat de andere dames hier al zeiden. Ik dacht ook dat ik de ruggenprik eng zou vinden, maar ik had op dat moment zoveel pijn en ik was zo moe dat ik alles had gedaan om daarvan verlost te zijn.
Ik heb de mensen die zeiden dat een ruggenprik niks zou voorstellen vervloekt. Mijn ruggenprik werd gezet op de OK (spoedkeizersnede). Mijn vriend mocht hier niet bij aanwezig zijn, hij mocht pas komen als de prik gezet was. Het ging 4x verkeerd, daar heb ik geen gekke dingen van gehad behalve natuurlijk de vervelende prik en 1x een stroomschok gevoel in mijn been. De vijfde keer zat hij goed. Het prikken vond ik wel echt pijnlijk. Maar je kunt je hier echt niet op voorbereiden. zoals je leest zijn er genoeg meiden bij wie het reuze mee viel en wie weet heb je het wel helemaal niet nodig. Dat het een angst van je is begrijp ik wel heel goed. Weet ook dat het echt zo voorbij is. Ik weet dat ik het vreselijk vond, maar de precieze pijn kan ik mij echt niet meer herinneren.
Ik had bij mijn eerste bevalling een ruggenprik. Hij was niet goed gezet en ik voelde aan 1 kant alles nog en aan de andere kant niets. Dan lig je letterlijk krom van de pijn. Toen ik mocht gaan persen had ik ineens geen gevoel meer in mijn benen, echt heel onhandig. Na de bevalling heb ik 24u niet op mijn benen kunnen staan en moest ik een catheter. Door de catheter kreeg ik een blaasontsteking. Ik kon me niet wassen.. Echt onwijs ellendig allemaal. Bij de tweede had ik me voorgenomen om geen ruggenprik meer te nemen tenzij het echt medisch noodzakelijk was bij een keizersnede. Het viel toen echt heel erg mee, het was goed te doen. Het is belangrijk dat je zelf rustig kunt blijven en het gevoel kunt houden in control te zijn. Ik dacht eerst dat ik daar een ruggenprik voor nodig had, maar het bleek niet zo te zijn.
Had heel duidelijk gezegd dat ik geen ruggenprik wilde, tenzij ik dat duidelijk aan zou geven na goed overleg met mn man. Dag daarvoor nogmaals gezegd dat ik het liever niet wilde. Uiteindelijk weeenstorm en vorderde een cm per uur. Had toen 3-4 cm en zag het niet zitten om dat mog heel lang vol te houden. Dus na goed overleg toch naar ziekenhuis voor ruggenprik. Nu had de autorit wonderen gedaan, want had in ziekenhuis 9cm. Uiteindelijk toch blij dat ik het zelf gedaan had. Wat ik hiermee wil zeggen, kijk echt op dat moment wat je wil en probeer je niet druk te maken. En wbt het slecht slapen, heb je bij de cursus daar geen oefening voor gekregen? Hielp bij mij redelijk goed. Alleen al omdat ik me dan daarop ging focussen en dus nergens anders meer aan dacht
Bij ons eerste kindje besloot ik van te voren dat ik het hoe dan ook wilde proberen zonder pijnstilling. Dit door wat eerder genoemd wordt ivm eventuele risico's voor de kleine en grotere kans op ingrijpen. Bovendien wilde ik me graag vasthouden aan het feit dat er al eeuwen lang kindjes worden geboren en dat pijnstilling er pas is sinds een korte tijd. Ik dacht...wij vrouwen kunnen dat! (Mijn idee he! Begrip voor een ieder die daar anders over denkt!). Bevalling zonder pijnstilling gedaan uiteindelijk. Bij de tweede stond ik hier hetzelfde in en ben wederom zonder pijnstilling bevallen. Ons derde kindje bleek te zijn overleden op de dag dat ik ingeleid ging worden. Het verdriet en de pijn waren al zo heftig dat ik de bevalling niet zonder pijnstilling wilde doen. Immers waren de risico's voor het kindje al niet meer van belang. Toen de weeen begonnen werd de anaesesist gebeld. Die was in de OK. Enige optie was daarheen zodat hij tussendoor kon prikken. Normaal gesproken mag de partner daarnaartoe niet mee, maar in ons geval werd gelukkig een uitzondering gemaakt. Daar aangekomen belandde ik in een weeenstorm die ik amper kon opvangen omdat ik voorovergebogen op het bed moest zitten. De prik ging 5x!!! Fout en het deed verschrikkelijk veel pijn omdat ze de naald maar heen en weer bleven halen. De zesde keer zat hij goed, maar bij elkaar duurde het zo lang dat ik al moest persen toen ik op mijn kamer terug kwam. Toen ze er eenmaal was wilde ik zitten om haar te bekijken, maar ik stortte zo weer achterover omdat ik niets voelde van mijn onder lichaam. Achteraf had ik de weeenstorm liever op mijn eigen manier opgevangen en niet die verschrikkelijke pijn gehad van die naalden... Nummer 4 komt bijna, maar behalve in acute noodgevallen wil ik absoluut geen pijnstilling meer! Ik realiseer me dat je misschien geen nare ervaringen wilt lezen, maar heb het toch geschreven zodat je een weloverwogen keuze kunt maken. En onthoud dat dat wat je vooraf bedenkt op het moment suprème misschien niet haalbaar of wenselijk is. Ik wens je een goede bevalling toe!
@mariellevanr wat een verdrietig verhaal, maar iedereen wel bedankt voor de ervaringen. Ik wil me idd goed inlezen. Zojuist voorlichting gehad en denk er nog steeds hetzelfde over. Op het moment zelf kijk ik wel hoe ik eraan toe ben. Wat betreft slecht slapen en toenemende buik- en rugpijn icm harde buiken: vandaag kwam er iets uit mijn urinekweek dus heb een kuurtje mee gekregen. Voel ik me niet super prettig bij maar voor de baby is het natuurlijk ook niet goed om met een infectie rond te lopen...
Bij de eerste een ruggenprik genomen, was heerlijk! Ik had 4 cm en ze zeiden dat het nog wel een uur of 10/12 kon duren dus toen wilde ik hem graag, met ruggenprik binnen 4 uur toch naar 10 cm gegaan en tussen de weeen door steeds kort geslapen. Bijwerkingen: Ik moest veel overgeven, kan ook door de pijn zijn geweest maar bij de tweede bevalling had ik veel meer pijn en heb ik niet gespuugd. Ik kreeg hoge koorts (40 graden), uiteindelijk bleek het door een infectie te komen die niks met de ruggenprik te maken had, maar bij koorts na de ruggenprik moeten jij en je kindje sowieso wel even ter observatie blijven zeiden ze om uit te sluiten dat er toch een infectie is. Het zetten vond ik echt een eitje, ik moest even op de rand van het bed gaan zitten en voorover buigen, ik zat maar te wachten tot hij gezet werd, zat hij er al in! Was zo afgeleid door de weeën dat ik het niet door had en alleen een lichte druk voelde. Enige nadeel is dat ik de persweeen niet voelde, nou had ik ook niet echt sterke weeen meer dus dat klopte wel. Ik heb op de monitor meegekeken wanneer er een wee aan kwam en toen gewoon geperst. Na 1,5 nog geen resultaat en toen met knip en vacuum bevallen. Het geluk daarbij was dat ik die knip en het hechten dus ook helemaal niet voelde Ik heb het als heel prettig ervaren! Bij de tweede bevalling heb ik om een ruggenprik gevraagd maar ik had al 10 cm en persdrang dus dat had weinig zin Ook daarbij de knip en vacuum overleefd en bij het hechten om wat extra verdoving gebedeld dus dat ook niet gevoeld haha.
Mijn persoonlijke ervaring is niet zo positief. Geen ruggespraak gehad bij de bevalling, maar wel ongeveer een jaar daarvoor tijdens een operatie aan mijn been. Omdat mijn ruggenwervels heel dicht op elkaar zitten lukte er prikken nauwelijks (=pijn!). Vervolgens werkte hij niet voldoende waardoor ik toch nog aan een infuus ben gelegd om geheel verdoofd te worden. Daarna nog maanden een zere plek op mijn rug en zenuwpijn. Reden genoeg om voor mij tijdens mijn zwangerschap/bevalling geen ruggenprik te willen. Wat ik ook heb gehoord is dat het verdoven van de pijn er voor kan zorgen dat de bevalling langer duurt omdat ontsluiting minder snel gaat. Daarnaast kan het kindje er ook wat suf van raken. En als je thuis wilt bevallen (zoals ik) is het ook geen optie. Voor risico's: http://www.uvcutrecht.nl/bevalling_pijnbestrijding-artikel-102.htm Waar ik van een vriendin goede verhalen over heb gehoord is de Tens. Geen idee of het echt werkt, maar zij vond het prettig.
Ik heb geen ervaring met een ruggenprik, omdat ik tijdens de bevallingen te laat vroeg om iets tegen de pijn. De bevallingen gingen sneller dan het proces van de ruggenprik (dachten ze). Wat ik hiermee wil zeggen is, kijk goed naar alle mogelijkheden qua pijnstilling. Succes alvast!
Hier geen ervaring ermee. Eerste bevalling zonder ruggenprik. Ik heb denk ik 3 uur écht veel pijn gehad. Daarvoor waren de weeën goed te "handelen". Toen had ik al 8 cm en helemaal niet nagedacht over een ruggenprik. Wanneer je weeënstormen hebt en je ontsluiting vordert niet, of je bevalling loopt compleet anders dan de gemiddelde bevalling kan je er altijd nog voor kiezen! Dan ben je echt niet zwak oid. Er worden zo veel ruggenprikken gezet, daar hebben de artsen ruime ervaring mee. Bedenk je vooral dat je nu helemaal nog niet hoeft te kiezen!! Laat het op je afkomen. Je kunt het niet plannen. En weet je, de horrorverhalen lees je online, want deze dames willen graag hun verhaal kwijt, even ventileren! Maar er zijn ook zo veel bevallingen waarbij het niet nodig is en je het op eigen kracht aan kunt!! Het komt goed! Er is er nog nooit één blijven zitten
Je kunt ook de curanol pilletjes erbij slikken!! Ik was ook zo bang voor de aambeien bij mijn eerste bevalling. Maar de schade is me toen erg meegevallen Probeer je er niet te veel zorgen over te maken vooraf.
Zoals velen hier zeggen, probeer er blanco in te gaan. Bij mijn eerste was ik heel resoluut, geen ruggeprik en een badbevalling. Nu ging alles voorspoedig dus dat is gelukt. Mijn tweede ging zo hard dat er geen tijd was om pijnstilling te vragen. Maar het feit dat ik erom kon vragen, deed al heel veel. Ik ben nu een week geleden bevallen na een inleiding. Iedereen zei dat een inleiding kan verschillen van een natuurlijke bevalling, en dat deed het ook. Het was zo medisch allemaal, dat ik toen de eerste weeën begonnen op die verloskamer ik heel erg getwijfeld heb om toch een ruggeprik te nemen. Dit ook besproken met de vk die van dienst was, maar zij zei dat het waarschijnlijk zo snel zou gaan dat ik het echt niet nodig zou hebben. Vanaf het moment dat het infuus met weeënopwekkers werd gezet, kreeg ik de meest effectieve weeën ooit, die ongeveer een minuut duurden, en waar ook precies een minuut tussen zat. En op het moment dat ik volledig ontsloten was, dus geen moment eerder of later, kreeg ik mijn eerste perswee. Ik leek wel een machine . Het moment dat het infuus werd aangezet tot de geboorte duurde precies 1,5 uur. Nog iets: de eerste 4 a 5 cm zijn het lastigst, is mijn ervaring. Dat is ook het moment dat veel vrouwen om een ruggeprik vragen. De laatste centimeters zijn heel heftig, maar op het moment dat je denkt 'en nu trek ik het niet meer', ben je er. En dan mag je persen en het lijkt mij alleen maar handig dat je dan alles voelt. Bekijk gewoon hoe je je voelt. Mijn derde bevalling is het best bevallen, maar ik zat toen het 'laagst' psychisch gezien. Geen moment had ik het idee 'ik kan dit'. Ik dacht alleen maar: 'wanneer wordt het nu erger'. En dat werd het niet
Is dat zo? Hmm altijd gedacht dat een ruggenprik gewoon altijd hetzelfde is. Doel is toch ook hetzelfde (onderlichaan verdoven)?
Klopt helemaal! Soorten ruggenprik Spinale anesthesie Bij deze ruggenprik spuit de anesthesioloog via een naald een verdovend middel in het zenuwgebied van je onderrug. We noemen dit ook wel spinale (zenuwen) anesthesie (verdoving) Bij een spinale anesthesie is je lichaam na enkele minuten vanaf je navel tot je tenen verdoofd. Je kunt je benen dan ook niet meer bewegen. Epidurale anesthesie Een ander soort verdoving die door een ruggenprik kan worden gegeven is de zogenaamde epidurale anesthesie. Bij deze vorm van verdoving wordt het verdovingsmiddel door een holle naald niet in de zenuwen, maar tussen de wervels ingebracht. Tussen die wervels zit de zogenaamde epidurale ruimte, een ‘holte’, vlak bij de zenuwen die uit het ruggenmerg komen. Door de holle naald loopt een slangetje dat blijft zitten totdat de bevalling voorbij is. Omdat je geen gevoel meer hebt in je onderlichaam, krijg je ook nu een blaaskatheter. Bij andere operaties wordt volgens mij ook bijna altijd spinaal gebruikt.
Hier 2 x gehad. Eerste x weet ik niet meer tijdens mijn spoedkeizersnee, dus deed geen pijn omdat ik nog weet dat ik voorover moest buigen. 9 weken geleden ook weer gehad, nou echt geen pijn. Je voelt een klein prikje. Bloedprikken of een infuus doet bijvoorbeeld veel zeerder. Het was meer de angst die meespeelde bij mij zo van : het zal hierna wel erg pijn gaan doen, ja dan komt het, het gaat nu vast vreselijk zeer doen, Ooohhh nee... En dat kwam dus niet hahaha. Ik heb wel gezegd dat ik het heel erg eng vond, dus ze namen echt de tijd(ik had ook weer weeen dus ze moesten heel even wachten zodat ik me kon ontspannen zonder wee) En daarna voel je lekker niks meer Ook geen last daarna gehad. Dus een succesverhaal!
Ik ben wel een beetje jaloers dat er bij jullie werd gewacht tijdens een wee... Ik had een soort slager die zei dat hij echt niet ging wachten, hij voelde tenslotte niks van de wee En voelde jullie helemaal NIKS meer tijdens een wee? Hier nl wel hoor, wel te doen... maar was echt niet helemaal pijnloos