Ik wil graag thuis bevallen dus ja, daar is de ruggenprik sowieso geen optie, maar mocht het te lang gaan duren of wat dan ook en ik kan het echt niet meer aan dan mogen ze van mij die prik geven hoor. Zit er in eerste instantie niet zo op te wachten, omdat ik die hele prik gewoonweg eng vind. Het ziet er zo scary uit allemaal... Maar ja, als het nodig is dan is het nodig... Ik zie wel hoe het loopt allemaal.
Ik heb na een weeenstorm van 9! uur nog eens 6 uur op de anesthesist moeten wachten, ik dacht echt dat ik m'n bewustzijn ging verliezen, gebeurde ook een paar keer. Als ik die paar uur verdoving niet had gehad, zou ik nooit de energie hebben gehad om in 11 minuten moppie eruit te persen. God praise de ruggeprik! Maar nu ga ik er niet vanuit dat ik m weer nodig heb. (ik ben er namelijk van overtuigd dat het nu heeeel makkelijk wordt ter compensatie, Haha!) Wel weet ik zeker dat wanneer ik dat wel nodig acht, ik mijn vriend persoonlijk er op uit stuur om de anesthesist uit zijn bed te trekken! Ruggeprik of niet, dat moet je lekker zelf weten. De een heeft gewoon veel minder last van de pijn dan de ander. Dat kan niemand voor een ander bepalen, ook een dokter niet. Medische indicatie vind ik dus onzin. De discussie moet meer gaan over de beschikbaarheid van de ruggeprik! Het is toch van de zotten dat als je om 8 uur 's avonds wordt binnengebracht, je pas 13 uur later een verdoving mag?! De enige andere optie is in laten leiden... Nee, dank u!
Becaatje schreef: Sorry hoor maar binnen 50 minuten bevallen is zeker niet appeltje- eitje. En reken maar dat ik helse pijn heb gehad. Alle weeen kwamen tegelijk, been, rug, buik en persweeen. Zie dat maar eens te klaren. Ja achteraf is het leuk om te zeggen maar op dat moment zeker niet! En tuurlijk is het fijn dat er pijnbestrijding is maar ik kan er gewoon slecht tegen dat mensen er nu al van overtuigd zijn dat ze de pijn niet aan kunnen en nu al weten dat ze een prik willen.
ik heb altijd gezegd het liefste zonder pijnstilling te willen bevallen. maar mocht het zo erg worden dat ik zeker geen nee zou zeggen. Ik ben ingeleid, heb eerst twee dagen weeën gehad en de 3e dag zijn mijn vliezen doorgeprikt en kreeg ik infuus met weeënopwekkers. tijdens een flinke weeenstorm,20 seconden tussen elke wee, heb ik geschreeuwd om pijnstilling. binnen 20 minuten (op zondag) was de anestesist aanwezig en had ik eindelijk even rust. heb een klein uurtje geslapen op de ruggeprik waarna ik wakker werd van welja PIJN! ze moesten de ruggeprik uitzetten want ik was binnen 3 kwartier van 4 naar 9 cm ontsluiting gegaan en de laatste cm moeten ze hem uitzetten omdat je wel moet voelen als je gaat persen. ik denk achteraf dat die twee dagen weeën en dus te weinig slaap me ook wel sneller hebben gebroken als dat het normaal was gegaan. maar ik weet wel dat je van te voren nooit kan zeggen dat je het zonder pijnstilling af kunt want dat hangt helemaal af van verschillende factoren. en als je van te voren kiest voor pijnstilling is dat je goed recht! ik ben heel blij dat ik hem uiteindelijk toch gekregen heb.
owja en wat je schrijft dat je niks meemaakt van je bevalling nou wees niet bang dat ontgaat je niet hoor. zoals ik al schreef heb een uurtje geslapen, maar ze zetten hem op tijd uit hoor ze laten je echt nog wel een beetje pijn lijden. Daarbij is het persen absoluut de moeite waard om mee te maken, en die heb ik volkomen bewust en MET pijn meegemaakt! het is namelijk niet zo'n ruggeprik dat je meteen voor tig uur soort van verlamd bent, maar een infuus in je rug. welke regelbaar is qua sterkte en duur.
Beccaatje schreef: Nee, want de eerste bevalling heeft ook 12 uur geduurt. Ook met alles er op en er aan. Misschien ben ik een uitzondering, ik weet het niet, maar ik zal zelf niet snel kiezen voor een ruggeprik. Misschien dat als een vk of gyn er werkelijk op aandringt omdat het anders zou uitdraaien op een keizersnee of zo. Dat ik dan wel de keuze zou maken. Maar voorlopig zeg ik NEE tegen een ruggeprik. Waarmee ik niet wil zeggen dat een ander er niet voor mag kiezen. Zoals ik al eerder schreef, ieder zijn eigen keus. Maar ik kan er toch niet bij dat je nu al kiest voor een ruggeprik terwijl je helemaal niet weet hoe je bevalling gaat lopen. En dat zal ik ook niet gaan snappen denk ik zo. [/quote]
De meeste mensen kiezen voor een ruggenprik omdat de eerste en misschien zelfs de tweede echt niet prettig was en dat willen ze dus niet nog eens meemaken. En dan kun je misschien wel afwachten maar waarom zou je wachten, je kunt dus maar een ruggenprik krijgen tot 5 cm ontsluiting nou geloof me als je 6 cm ontsluiting heb dan kan het nog uren duren, uren van pijn. Dus ik snap echt dat mensen als ze al meerdere bevallingen hebben meegemaakt die erg pijnlijk zijn een ruggenprik kiezen. En ik vind het dan best raar om te lezen dat sommige mensen er slecht van worden dat we al voor de bevalling een ruggenprik kiezen en dat ze dat niet snappen! Is het zo raar om te snappen dat mensen geen pijn willen voelen bij de bevalling? Gr angel
Nee, het is niet raar om te snappen dat je geen pijn wil voelen. Maar bevallen doet pijn dat staat nu eenmaal vast. Elke bevalling is anders en een ruggeprik is een medische ingreep met risico's. Ik ben , nogmaals, niet tegen een ruggeprik of andere pijnstilling maar ik blijf het lastig vinden snappen dat er mensen zijn die nog nooit zijn bevallen nu al kiezen voor een ruggeprik. Dat er mensen zijn die na een of twee hele heftige bevallingen wel kiezen voor een prik kan ik ook nog wel begrijpen maar toch blijf ik het lastig vinden.
ieder moet voor zich weten wat ze wil, maar ik zou zelf niet zeker niet als het de 1e is bij voorbaat al voor een ruggeprik kiezen omdat je bang bent voor de pijn tijdens de bevalling.. kom op zeg we willen allemaal graag een kleine daar mag best wel wat "pijn" voor tegenover staan... mijn 1e bevalling was ronduit k*t...eerst 2 dgn met gebroken water gelopen, eke keer harde buiken en hondsmoe.... toen uiteindelijk ingeleid maar er gebeurde maar niks, ja keiharde buiken elke keer weer die niet echt lekker aanvoelde en stinkende pijn in mijn rug maar geen weeën niks...en toen ik zo'n 5 uur aan het infuus lag en men dacht dat het niks meer werd en dat ik de dag erna gel zou krijgen, leek het wel of er een bom ontplofte in mijn lichaam en schrok me echt zo verschrikkelijk erg kan tot op de dag van vandaag niet iets opnoemen waarmee je die pijn kunt vergelijken... en dan nog eens een keer aan een stuk door, er was geen houden meer aan, ze hadden het infuus wel ineens lager gezet maar te laat want het bleef gaan..pfff zeg wat verschrikkelijk...heb er later echt nachtmerries alles van gehad... maar die kl*te ervaring weerhield me er niet van om ook een 2e gewoon op "eigen" kracht te doen....dat hoort er in mijn ogen gewoon bij...... gelukkig kan ik zeggen dat de 2e een droombevalling is geweest, waarbij ik om 5 uur smiddags weeën kreeg, om 7 uur savonds ineens naar de 5 minuten en dat bleef wel even en toen ineens om kwart voor 8 om de 2 minuten, toen ze om de 1 minuut kwamen was de verloskundige inmiddels geariveerd die dacht dat het wel los zou lopen en dus met weeën van om de minuut gauw naar het ziekenhuis hier heel vlakbij, en aldaar mijn water doorgeprikt en mocht ik direct meepersen.... met als resultaat om 22.00 uur dat kleine ding eruit en 00.00 uur weer thuis... dus nee voor mij geen ruggeprik ook bij de 3e bevalling zou ik dat niet willen en laat het maar weer over me heen komen want je weet niet van te voren hoe het zal gaan, al weet ik nu vooruit dat het weer zo'n bevalling wordt als bij de 1e wil ik toch nog steeds geen ruggeprik.... maar ja niet iedereen is hetzelfde....en gelukkig is er de keuze van maar ik zou niet zomaar van te voren al kiezen voor "ik wil geen pijn, ik ben bang voor pij"
ik vind dat zwangere vrouwen zich enorm kunnen opwinden om redelijk onbenullige dingen... zal wel aan de hormonen liggen. dames, iedere zwangerschap is anders. sommigen hebben een hogere pijngrens dan anderen. als je voelt dat het niet meer gaat, en dat de ontsluiting niet meer vordert, dan kan pijnstilling een uitkomst bieden. de vrouw kan uitrusten , even bijkomen om weer energie te vergaren om door te zetten. kan je de pijn wel aan, dan doe je het toch zonder pijnstilling.. niks mis mee. alle discussies over wel of geen pijnstilling, vergelijkingen met bevallingen in de jungle waar ze het zonder doen, dus wij moeten het ook zonder, of juist omgekeerd, dat de hele wereld bevalt met pijnstilling en dat we een stelletje achtergelopen pummels zijn slaan nergens op. luister naar je lichaam, consulteer met je verloskundige/ gyn en samen komen we er toch wel uit.... maakt niet uit hoe je bent bevallen, trots mag je zowiezo zijn. want jij hebt je baby op de wereld gebracht. daar gaat het toch om.. tis niet zo dat vrouwen die zijn bevallen zonder pijnstilling een extra pluimpje krijgen , of een eervolle vermelding in hun ziekenhuisdossier of zo iets.. gewoon doen, wat jou het beste uitkomt..
Opvallend dat mensen de pijn beschrijven als 'niet prettig' of iets dergelijks. Dan vraag ik me af met wat voor gevoel je de bevalling bent ingestapt: dat het een pretje zou worden? Ik heb van tevoren me de ergste pijn voorgesteld en ben de hele bevalling lang blijven verwachten dat het nog erger zou worden. Ik heb ook momenten gehad dat ik niet meer bij was, mijn buik voelde ook als een onploffende bom, ik zag mezelf ook al met gierende banden richting ziekenhuis gaan om algehele narcose te krijgen. Ik heb mijn portie pijn dus ook echt wel gehad. Maar ik denk dat mijn pijngrens behoorlijk hoog lag doordat ik mezelf steeds toesprak dat ik moest volhouden omdat het vast erger zou worden. Het was voor mij iets wat ik gewoon even door moest maken, het hoort erbij. De natuur heeft het zo prima geregeld dat pijnstilling bij voorbaat echt niet nodig is. En wanneer je dat wel wilt snap ik dus ook dat de verzekering dat niet vergoedt. Ze doen het nl wel vergoeden als het nodig is! Ik ben vóór pijnstilling, maar dan wel besloten op het moment dat het nodig is. Maar zo sta ik nou eenmaal in het leven. Er zijn genoeg ouders die hun kinderen preventief pijnstilling geven bij inentingen. Dat zal ik ook niet doen. Pijnstilling is om pijn te stillen en niet om angst te stillen. Dat is mijn mening.
Tja, ik denk dat ieder voor zich moet kunnen kiezen wat ze willen. Persoonlijk ga ik er maar vanuit dat ik het zonder wil, maar goed, wie weet dat ik halverwege de bevalling niet uithoud van de pijn. Het jammere bij mij is alleen dat plaatselijke verdovingen, lichte roesjes etc. voor geen meter werken, krijg alleen alle bijwerkingen. Vraag me dan ook af wat voor effect zo'n ruggeprik heeft. Algehele narcose werkt wel. Maar goed, probeer het allemaal eerst eens zonder al die rommel. Ik maak me ook niet druk om de bevalling, bekijk dan wel hoe het loopt.
Van tevoren kan je nooit bepalen of je pijnstillers krijgt of niet. Ik heb ook een heftige bevalling gehad met uren non-stop weeen. Uiteindelijk was ik compleet uitgeput en wist ik dat als het zo doorging dat ik niet op eigen kracht mijn baby eruit kon persen (ik lag toen al ruim 8 uur met heftige weeen en weinig ontsluiting). Dus heb ik gevraagd voor pijnstillers(niet gepland!) en na 2 uurtjes kreeg ik een prik in mijn been. Daardoor kon ik wat ontspannen en ik ben zelfs in slaap gevallen. Maar die prik heeft wel effect gehad op de hartslag van de kleine en werd hij er slapjes van. Ik heb er geen spijt van, maar een volgende keer wil ik toch liever zonder pijnbestrijding bevallen.