Hier was het of allebei weten of allebei niet. Gelukkig veranderende mn man van gedachten richting de 20 weken echo dus wisten we het en hoefde ik niet te wachten.
Dit was bij ons deze derde zwangerschap voor het eerst een discussiepunt. Ik wilde het nu wel eens weten, mijn man weer niet. Totdat iemand in de omgeving hun kindje verloor op 35 weken zwangerschap in haar buik. Nu vind ik het alleen maar belangrijk dat het geboren wordt. Al 3 echo's heb ik dapper niet laten kijken en er nog geen spijt van
Hoe moeilijk ook, maar allebei dan niet. Want stel dat jij het wel zou weten, dan moet je steeds heel alert blijven dat je niet per ongeluk hij of zij zegt. Of dat je man niet ziet dat je meer naar jongens of meisjeskleding kijkt. Je man kan achter iedere opmerking van jou wat zoeken. Daarbij, het geeft een scheve verhouding als de één het wel weet en de ander niet. Het hoort niet, zeg maar. (is mijn mening)
Bij ons is het ook zo dat mijn man het wel weet weten en ik niet. Mijn man wil het ook aan iedereen vertellen. We hebben het erover gehad en uiteindelijk hebben we beide iets ingeleverd We gaan het bij de 20 weken echo (5 aug) wel vragen maar het blijft voor ons twee. Niemand anders mag het weten. Compromis gesloten....
Hier dezelfde situatie gehad. Uiteindelijk heb ik meegedaan in het NIET weten. En nu is dat ook wel heel leuk hoor! Maar ik had er niks aan het te weten als ik niet vollop kleertjes en de kamer etc. geslachtgericht kon kopen. Dan moest ik enorm mijn best doen niet per ongeluk mijn mond voorbij te praten. Geen doen...ook met uitzoeken van namen en kaartjes...
Bedankt voor jullie reacties. Het zal bij ons dan ook worden allebei wel of allebei niet. Als mijn vriend het echt niet wil, dan zal ik maar moeten wachten.
wij zeiden bij mijn dochtertje we willen t niet weten.. toen lag ik daar en vroeg ze willen jullie t geslacht weten? we hoefde elkaar maar even aan te kijken JA!!!
Hier wou mijn man het eerst ook niet weten, ik wel... Ik heb toen ook gezegd of allebei niet of allebei wel en het is allebei wel geworden ik wou het absoluut weten omdat ik dan ook kleertjes op voorhand kon kopen en de geboortelijst kon aanpassen aan het geslacht. Nu zijn we heel blij dat we het toch weten!
Hier wilde ml wel weten en ik niet. Wij ook compromis gesloten. Willen nu wel weten. Maar blijft iets voor ons 2en. Wat nu voor schoonfam. Negatieve reacties oproept omdat ze vinden dat dan iedereen mag weten. Maar dit blijft onze verassing. Was al zoveel "gepland" door icsi. Nu lekker iets van ons samen...
Haha, als hij écht blijft volhouden dat hij het niet wil weten en ik wil het écht wel weten, dan komt het erop neer dat ik het wel weet en het afwachten is tot het moment waarop ik me verspreek. Ik ben te nieuwsgierig om met hem mee te gaan in het 'niet weten' en kan absoluut geen verrassingen bewaren (ik ben zo'n type dat het best pas een halve dag voor iemand's verjaardag een cadeautje kan kopen, anders weet diegene al wat hij/zij krijgt), dus tja.. Blij dat we dat dilemma hier niet hadden
Ik wilde het heel graag weten, vooral als 'geestelijke voorbereiding' op de bevalling (weten voor wie je het doet, dochter of zoontje, vind ik een fijner vooruitzicht dan puffen voor een baby in het algemeen, al is dat puur gebaseerd op mijn gevoel aan het begin van de zwangerschap zal iedereen toch anders beleven), mijn man wilde het eerst niet weten. Maar hij zei wel: "jij bent degene die gaat bevallen en als jij dat prettig vind dan wil ik het ook weten". Uiteindelijk was het idd ook een kwestie van: allebei wel of niet. Nu hebben we de compromis dat we het weten sinds vorige week maar we houden het voor ons zelf. Voor mij een behoorlijke uitdaging aangezien ik dagelijks naar de baby word gevraagd en mijn man bijna niet. Ik vind het niet moeilijk om het geheim te houden, al had ik het graag gedeeld, maar ik zeg perongeluk snel 'hij' of 'zij' Oeps... tja en dat is er wel uit voor je er erg in hebt. Dat is het lastige van 'het voor jezelf houden' Daarom ook maar beter als je het of allebei wel, of allebei niet weet. Vind het wel heel fijn voor mijn psychische gesteldheid hoor om het te weten, dat was dus een goede keuze! Ook voor kleertjes e.d. is het praktisch.
Bij de eerste wisten we het beide niet maar ik vond het best vervelend. Tuurlijk was de verrassing leuk hoor maar bij de tweede vond ik het (geestelijk/emotioneel) prettiger om wel te weten. Mijn vriend wilde het weer niet maar wist ik het dus wel. We hadden van te voren wat dingen afgesproken en ik heb me daarom ook niet kunnen verspreken. Mijn vriend was ook best verbaasd dat het een jongen was want hij dacht steeds een meisje. Nu weten we het beide vw bepaalde redenen maar het is wel ons geheimpje.
Mijn schoonzus wilde wel het geslacht weten van hun kindje, maar mijn broer niet. Tijdens de 20-weken echo is mijn broer even weggegaan en toen heeft de echoscopist tegen mijn schoonzus verteld wat het geslacht van hun kindje was. De gehele verdere zwangerschap wisten alleen mijn schoonzus en hun overige kinderen het geslacht, alleen mijn broer niet. Hihi, het was voor hem echt een verrassing bij de geboorte.
Hier was de 1e voor beidde een verrassing. Bij de 2e wist alleen ik het, manlief wou het niet weten. Ik heb dan ook alle roze aankopen netjes in een doos opgeborgen tot dat onze dochter geboren was .Onze 3e Wisten we beidde, dit puur praktisch... Ik zat namelijk nogal in een roze fase kwa spullen en als het een zoon werd, was dat niet echt een optie . Nu zijn we in verwachting van #4, en aangezien we alles opnieuw moeten aanschaffen gaan we dit keer voor uni kleurtjes en blijft het geslacht (denk ik) een verrassing.....Maar mogelijk bedenken we ons nog haha....
Ik zou het niet 'niet kunnen weten'. Ben daar veel en veel te nieuwsgierig voor en zou daarom echt niet mee kunnen gaan met hem daarin.. Haha. Dan zou ik het dus weten en hij niet... Maar aan het shoppen zou hij het dan al kunnen zien Gelukkig wilde we het beide zsm weten, dus geen dilemma's over gehad.
Ik ben zo benieuwd naar hoe mensen dat volhouden, als de één het wel weet en de ander niet.. Ik bedoel, je kunt wel een beetje meepraten over een naam voor een baby van het andere geslacht, maar het valt toch op dat er veel meer moeite gedaan wordt voor de naam voor een baby van het andere geslacht? Of dat je een bepaalde kant op kijkt als je in een winkel loopt waar ze babykleertjes verkopen? Mijn toneelspel zou er écht niet goed genoeg voor zijn