Wie van jullie herkent dit? Hoelang duurde het voor hij zover was of voor je hem zover kreeg? Hoe kreeg je hem zover? Mijn man maakt zich vooral zorgen over de kosten enzo. Verder heeft hij pdd nos, dus misschien ligt het ook deels daaraan en is het vooral de verandering.
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Onze dochter is nu bijna 2,5 en hij heeft altijd geroepen: 1 is meer dan genoeg. Dan kan ik haar tenminste alles geven wat nodig is. Eerst riep ik net zo hard mee dat het er bij 1 bleef maar het begon toch weer te kriebelen een half jaar geleden. Ik sprak dat uit en kreeg toch weer steeds de teleurstellende reactie dat het bij 1 bleef. Ik riep altijd dat kosten geen reden was om geen tweede te willen want alles staat nog op zolder en niets hoeft nieuw te zijn. Om ons heen werden vriendinnen van mij voor de 2de keer moeder en dat ging hartstikke goed. Maar vooral dat het met onze dochter steeds makkelijker en leuker werd dat heeft de doorslag gegeven. Hij kan zo om haar lachen en van haar genieten dat hij dat nog wel een keer mee wil maken. In een weekendje weg kwam bij hem het hoge woord eruit om er weer voor te willen gaan Dus hopelijk komt dat bij jullie ook helemaal goed! Heel veel succes en sterkte. Ik weet hoe je je voelt.
Ik lees even mee, herkenbaar!! Mijn man geeft aan dat hij het wel even goed vind zo. Mijn dochter is nog maar 1, dus we hebben geen haast. Maar bij mij kriebelt het heel erg.....
Bij mij kriebelde het al na een aantal maanden. Ml vind het niet erg en wilt graag een tweede. Het liefst zo snel mogelijk zodat er een niet te groot leeftijdsverschil tussen zit. ik ben nu ook al gestopt met de pil. dus het klussen kan weer beginnen Aan de kosten denken we helemaal niet. Het gaat zich toch ook om de liefde die je voor de kids hebt Ik hoop voor jou dat hij snel op andere gedachten komt en toch voor een tweede wilt
Hee meiden, dank voor jullie reacties! Mijn man wil op zich wel een tweede, maar 'nu nog niet'. Hij is er nog niet aan toe, maar als ik moet wachten tot hij er echt aan toe is, dan wordt het niet wat denk ik, haha! Gewoon maar alle voordelen op blijven noemen denk ik . Mijn mannetje is 4 weken te vroeg geboren, dus was nog helemaal niet klaar om een lege buik te hebben. Vond het nog zo supergezellig, dus miste het heel erg toen hij eruit was. Was ook na een paar maanden al weer klaar voor een volgende, maar dat zakte wel af gelukkig. Maar nu gaat het echt weer heel erg kriebelen. Ben er heel erg mee bezig, denk er steeds aan. Maar mijn man schiet niet op . Nou ja.. de aanhouder wint zullen we maar zeggen. Succes jullie!!
Puck, gelukkig scheelt het dat hij zegt dat hij het wel wil maar nu nog niet. Dat is beter dan definitief nee zoals bij mijn vent. En zelfs dat is omgedraaid tot een ja!!! Nu ronde 1 en misschien donderdag testen als er nog niks te zien is(duim duim). Succes iedereen!!!
En kun je hem geen goede argumenten geven waarom jij niet wil wachten? Mijn man wilde ook wachten tot ons zoontje naar de basisschool zou gaan en dus wat zelfstandiger was als er weer een baby zou komen. Ik vond dat helemaal geen goed plan want ik wilde een broertje of zusje voor onze zoon waar hij wat aan heeft, beetje rond dezelfde leeftijd zit en hopelijk met elkaar zullen optrekken. Uiteindelijk heb ik het met die argumenten voor elkaar gekregen om er weer mee te beginnen toen onze zoon 1 werd. Uiteindelijk is het nog allemaal anders gelopen en schelen onze kids straks ongeveer 2,5 jaar maar dat vind ik nog een mooi verschil.
@Lonnie26, wat goed dat je man toch 180 graden omgedraaid is! En jouw kindje is bijna net zo oud als die van mij. Probeer het met die argumenten wel, maar hij is nogal vasthoudend is het zien van beren en leeuwen op de weg. We moeten er gewoon een keertje goed voor gaan zitten. Daarbij is het voor hem ook een beetje een probleem dat ik geen vaste baan heb. Maar als ik daar in deze tijd op moet wachten........... HEb nu een baan tot april volgend jaar. Zei al dat ik beter direct daarna met verlof kan gaan, dan dat ik net een nieuwe baan begin en na drie maanden met verlof moet... Wel fijn om jullie verhalen te lezen, ik geef de moed niet op! Maar kan echt zo verlangen naar een zwangerschap. Terwijl ik het ook best eng vind en spannend. Het is toch wel weer een hele verandering, twee kindertjes.
Mijn man, gaf ook aan dat hij er nog niet klaar voor was een jaar geleden, hij wilde wachten tot de eerste naar school zou gaan en dan verder kijken... Bij mij begon het toen dochterlief 1,5 was te kriebelen en met de kerstdagen was ik zelfs jaloers op andere zwangere vrouwen, ik wilde ook weer zo een buikje hebben... In januari heeft mijn man met zijn moeder een gesprek gehad.... Zij heeft hem toen verteld, wat hij van mij niet wilde horen... Dat hij het beter nu kon doen anders kon hij weer opnieuw beginnen, etcetera. Komt hij 's avonds naar me toe zegt hij: "Als jij het graag nu wilt is dat goed liefje" en meteen de pil weggegooid
Wauw, dat is misschien ook wel wat voor mijn man . Hij is ook nogal zo'n typje wat veel van zijn moeder aanneemt.... Maar aan de andere kant, zij zit steeds te vertellen dat het beter/handiger is om te wachten tot de oudste naar school gaat, dan heb je je handen vrij voor de tweede. Zij zelf had dat niet.. Dus.. dan weet ik niet wat ze gaat zeggen.. Ik wil heel graag dat de eerste nog niet naar school gaat als er een tweede mag komen. Ik vind het leuk als hij dat nog een beetje meemaakt en niet hele dagen op school zit. En..... daarbij komt, dat het bij de eerste in een keer raak was, maar dat dat bij de tweede niet zo hoeft te zijn. Daar ben ik een beetje bang voor.. Wat zijn jullie ervaringen daarmee?