Als ik zo alle verschijnselen eens lees die hier het meest wordn opgeschreven, dan valt het me op dat humeurig zijn eigenlijk bij niemand er tussen staat. Mijn vriend zegt dat ik behoorlijk veranderd ben in mijn buien de laatste weken.. ik kan weinig van hem hebben, maak wel eens een vervelende opmerking (zou goed van mijn vermoeidheid in combi met zijn slordigheid kunnen komen maar dit terzijde ). Op het moment dat hij dat zegt dan vind ik dat onzin, maar als ik er over na ga denken, dan heeft ie toch wel een beetje gelijk.. Zijn er meer hier die dit bekend vookomt?
Ja ik merk het ook bij mezelf. Ik vond het altijd onzin dat vrouwen tijdens de zwangerschap kattig zijn (vond dat ze maar blij moesten zijn en dus ook lief doen). Maar ik merk dat ik ook veel minder kan verdragen van mijn mannetje Ik probeer wel lief te zijn hoor
Hoi Dinky, ook ik merk mijn humeurigheid! Zowel tegen mijn vriend als op mijn werk kom ik tegenwoordig behoorlijk kattig uit de hoek (ook wel zeer assertief genoemd...). Snap soms zelf niet waar mijn gevoel vandaan komt. Ben dan ineens heel boos om iets en het volgende moment is er niets aan de hand. Of het nou echt van de zwangerschap komt weet ik niet, maar typisch is het wel! Veel plezier met je zwangerschap verder! x Ellen
Yep, heel herkenbaar. Toen ik zwanger was, was ik heel kribbig/ chagerijnig tegen bepaalde mensen terwijl ik bijna nooit slechte zin heb. Ik stond echt van mezelf te kijken en snapte niet waar dat vandaan kwam maar toen wist ik ook nog niet dat ik zwanger was..
jah hier ook een chaggi iemand Ik ben normaal nooit iemand die je snel geirriteerd kan krijgen maar nu wel! in een oogwink soms
jaja, ik was ook erg chagerijnig in het begin, ook vooral van het nadenken of het wel allemaal goed zal gaan met de kleine. Maar ik kon ook verdomd weinig hebben! Hebben er soms hele erge ruzie van gehad..
haha! oeff gelukkig, er zijn er meer . Is dat ook zo'n verschijnsel die na de eerste weken/maanden weer gaat verdwijnen? hoop voor vriendlief dat ik niet zo blijf tot januari
Yep ik herken dit zeker vooral de eerste 6 weken was ik echt een DRAAK. Voordat we wisten dat ik zwanger was(bleek achteraf toen ca 4 weken te zijn) hadden we regelmatig discussies en woordenwisselingen om de stomste dingen. Bv het opruimen van een wc roll . Alles wat mijn man zei vatte ik op als een aaval en ging dus ook fel in de verdediging. Achteraf kunnen we er om lachen maar op dat moment zeker niet. Als ik nu zo'n buitje heb(wat gelukkig al minder vaak is) laat mijn man me me rust of geeft me een knuffel, wat overigens ook erg goed helpt bij de huilbuien(die nu de overhand hebben) .
ik kan pas over een week testen... maar ik voel me zo vreemd.... 3 dagen lang was ik depri, emotioneel en zo prikkelbaar... en nu zo vrolijk om niks......