Hallo, Ik zit bijna op de helft van mijn zwangerschap. En heb het al vaker gezegd hier het lijkt wel of ik me er nog van moet doordringen dat ik zwanger ben. Eigenlijk weet ik wel hoe het komt... ik ben zo bang voor de bevalling, ik wil het gewoon ook echt niet. Als ik eraan denk dan duw ik het gelijk weg en als mensen me er wat over vragen wuif ik die vragen ook weg. Ik ga zeker weten een cursus doen en praten met de vk maar.... ik ben toch niet de enige die dit heeft? Oprechte stress als ik denk aan wat ik moet gaan doen.. tenminste ja wat weet ik er nou van wat ik moet gaan doen... zucht
Goed dat je een cursus gaat doen meis en idd veel erover praten! Ben nu zelf ook zwanger van mn eerste en ben blij dat ik niet tegen de bevalling opzie, want kan me voorstellen dat dat aardig wat stress oplevert. Ik heb zelf zoiets van pijn gaat het gewoon zeker doen, maar hij moet er toch echt uit! En als ik om me heen kijk in mijn omgeving naar mensen die nogal kleinzerig zijn en kinderen hebben denk ik: zie je, als zij t kunnen, dan kan ik het ook! Heb je zelf al enig idee waar je precies bang voor bent? Is t vooral t onbekende? Of ben je bang voor de pijn? In ieder geval heel veel sterkte meis en blijf vertrouwen houden in je eigen lichaam hoor, want je kan het, ik weet t zeker!
Ach meid niet bang zijn!!!!!! Het gebeurt overal ter wereld! Van sloppenwijk tot dure vila, in een mooi verzorgt hyper modern ziekenhuis maar ook in een rieten hutje! Iedereen kan het iedereen doet het. Het moet er toch uit! Mijn bevalling is zo ontzettend mee gevallen ik stond binnen anderhalf uur onder de douche en had nergens last van! Zo kan het ook he! Laat je niet gek/bang maken door horrorverhalen hoor. Pijn doet het en een hobby zal het nooit worden. Maar de pijn gaat over! De liefde die je daarvoor terug krijgt nooIt!!
Meid, niet te bang zijn nu! Eerst van je zwangerschap gennieten, het gaat zo snel Ik was ook doosbenauwd voor de bevalling... Werd ook nog ns ingeleid.. Heb het ook niet zonder pijnstilling geredt, maar zoals mijn zknhuis zei, waarom zou je als het ook minder pijnlijk kan Daarna is het mij echt voor de 100% meegevallen! Laat je idd niet afschrikken door horrorverhalen... Elke bevalling is anders!
Begrijp je angst wel voor een bevalling maar ben je bang voor de pijn die het met zich mee brengt of is het iets anders waar je bang voor bent? Je moet dit zeker aangeven bij je verloskundige, en niet te lang mee wachten. Ikzelf ben inmiddels 3 x bevallen en bij de eerste twee zag ik er niet tegenop en bij de derde wel. Weet wel dat er pijnstilling tijdens de bevalling te regelen valt he! En laat je niet gek maken door horrorverhalen want het valt echt wel mee. Natuurlijk geeft het pijn maar op het moment van bevallen krijg je oerkrachten en wil je dolgraag je kleintje er uit werken om het te bewonderen.. Denk aan je kleine die in je groeit en die je wilt zien, toch!? Sterkte ermee hoor! En nogmaals, praat erover met de vk. Die kan je zeer waarschijnlijk geruststellen of helpen.
Wat vervelend dat je er zo angstig voor bent. Ik ben mijzelf momenteel aan het verdiepen in hypnobirthing...misschien is dit ook wel wat voor jou. Ik lees momenteel het boek en die veranderd mijn kijk op de bevalling aanzienlijk! De filosofie van hypnobirthing is dat je rustig en ontspannen en bovenal zonder angst de bevalling in gaat en hier hebben ze allerlei oefeningen voor!
Dank voor jullie reacties. Ik weet het eigenlijk gewoon niet zo goed allemaal, wat ik wel weet is dat het me belemmert te genieten.. het zorgt er zelfs voor dat ik soms de vreselijke gedachte heb dat ik dit gewoon allemaal niet wil. Echt verschrikkelijk.. want ik moet echt heel dankbaar zijn dat het me overkomt! Daarom wordt ik weer boos op mezelf dat ik zulke gedachtes heb en voel ik me slecht. De cliches ken ik al "het hoort erbij", "er is er nog nooit één blijven zitten" en dan denk ik... dat begrijp ik en dat weet ik maar daarom mag ik toch wel gewoon oprecht bang zijn?! Waar ben ik bang voor... dat ik niet weet wat er gaat gebeuren, ik wil alles in de hand houden maar dat gaat niet, dat er wat gebeurt met de kleine, dat het fout gaat, ik wil niet dat ze in me gaan knippen, dat ik in paniek raak. Wat ik weet is dat het pijn gaat doen, dat is het ook niet denk ik. Ik kan het niet goed onder woorden brengen omdat wanneer ik eraan denk het teveel stress met zich meebrengt. Ik heb tot nu toe eigenlijk geen klagen over mijn zwangerschap, alleen last van pijnlijke bekken nu al helaas maar voor de rest toppie.. op dat ene dingetje na dan Ik heb contact gelegd met een cursus voor samen bevallen, zodat mijn partner er ook meer bij betrokken raakt. Ik heb mijn 'probleempje' neergelegd bij hun en hopelijk hebben ze goed advies. Verder moet ik de 30e weer naar vk, dan moet ik het bespreekbaar gaan maken. Nogmaals dank voor jullie reacties!
Hallo aan alle moeders, Ik ben ook de eerste keer zwanger.. En kijk ook erg tegen de natuurlijke bevalling tegenop. Niet om de pijn. Heb me leven lang al lichamelijke pijnen dus daar ben ik zekers niet bang voor.. Het klinkt heel stom maar waar ik bang voor ben dat ik van binnen helemaal kapot ga.. Jullie begrijpen zeker wat ik bedoel. Praat ik mij daar nou wat in of kan dat gebeuren? Liefs mij
@ Bibi, Wat evrvelend meid! En dat je ook niet precies weet waarom.. heeft je moeder een goede bevalling gehad? en ben je voor de bevalling bang, of ook de periode erna? Heel goed dat je een cursus gaat doen! hoop dat het je zou helpen! en je een beetje rust kan vinden. Ik vond bevallen ook geen pretje, ben wel in paniek geraakt en ingeknipt. en ik leef nog en kijk er toch goed op terug.. heb je ook niets aan, maar wil alleen aangeven dat niet alles 'perfect' hoeft te gaan wil je er positief op terug kijken. Heb je misschien ook iets als faalangst? wat het ook iets moeilijker maakt om je erbij neer te leggen? ook goed dat je t met je vk bespreekt. hoop dat je nog van gedachtten veranderd en er toch een beetje blij ingaat.. @luna; snap wel wat je bedoeld, maar ip gebeurd dit niet hoor! je onderkant kan héél wat aan en anders kunnen ze t prachtig repareren maar helemaal kapot van binnen, nee joh!
ik heb ook een periode gehad dat de angst me naar de keel vloog maar hoe meer je naar de bevalling toe komt hoe meer vertrouwen je gaat krijgen in jezelf! T enige is dat vandaag bij mij gebleken is dat ik een ks moet en dat zie ik niet echt zitten natuurijk (vind het dood eng) maar ja, de baby moet er uit aan daar doe je het voor! ik ga me er dus bij neer leggen....
Weet je wat het vervelende is.. kijk, natuurlijk mag je bang zijn, alles mag. Maar juist die angst soort ervoor dat de kans op een gecompliceerde bevalling veel groter wordt. Heel simpel (wetenschappelijk), hoe meer ontspannen je bent, hoe makkelijker je bevalt. Adrenaline werkt tegengesteld aan oxytocine en juist oxytocine heb je nodig om te kunnen bevallen. Als je lichamelijk gezond bent en je bevalling verloopt normaal, dan maakt je lichaam endorfine aan, wat ervoor zorgt dat je heel goed met de pijn om kunt gaan. Om dus een fijne bevalling te kunnen beleven is het HEEL belangrijk om te ontspannen! Het is dus ook goed dat je je er nu al van bewust bent dat je bang bent, want je hebt nog 20 weken om daar iets aan te doen. Hypnobirthing is een goed idee, een cursus samen bevallen ook. Mooie verhalen over zwangerschap lezen, mooie films kijken (Orgasmic birth, Birth in to being) en dromen over een prachtig mooie bevalling. Op youtube kan je ook veel mooie filmpjes vinden als je zoekt op natural birth, of water birth. Mijn eerste bevalling was mega heftig, maar zo zo zo prachtig, echt de aller mooiste ervaring van mijn leven. Ik zou het ontzettend graag nog een keer doen. Je lichaam kan het, je hoeft je er alleen maar aan over te geven en te genieten van die oer krachten!
Oh meid, begrijpelijk dat je bang bent, het is ook een beetje griezelig om naar toe te leven. Maar echt, het valt mee. Niet de pijn, want daar ben ik heel eerlijk in: het doet echt pijn. Maar het gaat vanzelf, je lichaam weet - in principe - wat het moet doen. Het enige dat jij kan doen is proberen rustig te blijven en de weeën te ondergaan. Ik heb heel veel gehad aan de pufoefeningen van de cursus. Het concentreren op je ademhaling leidt een beetje af van de pijn, waardoor je de weeën goed kan handelen. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het van je af te zetten. Je moet het gewoon maar laten gebeuren en ondergaan. En hou je vast aan het moment direct erna: als je je versgeboren kindje op je lijf krijgt, dat is zo'n heerlijk gevoel. Daar zou ik zo nog 10 bevallingen voor over hebben.
Wat mij echt door de bevalling heen hielp was het feit dat je tussen de weeën door een aantal minuten totaal geen pijn meer hebt. Als je een wee hebt dan duurt dat een aantal minuten en daarna heb je weer even tijd om uit te rusten. Tijdens de wee kan je ook uitkijken naar het einde waarin je weer pijnvrij bent. Daarbij doen de weeën niet meteen veel pijn, maar bouwt het zich op. Eerst zit er ook nog een hele poos tussen de weeën. Hou ook ingedachten hoe meer onspannen je bent hoe minder pijn het doet. Een zwangerschapscursus is dan inderdaad een goed idee en informeer bij je vk waar je terecht zou kunnen met je angsten.
Ik heb een hele tijd angst gehad voor andere dingen en wat mij enorm heeft geholpen is mezelf afvragen "wat is er het ergste wat er kan gebeuren?" Het is geen makkelijke vraag maar hiervan uit word misschien wel je angst wat duidelijker! Je bevalt in het ziekenhuis denk ik? Er zijn vrouwen die zoveel angst hebben voor het bevallen dat ze de bevalling niet zelf hoeven te doen maar er een keizersnede word gedaan. Dit gaat absoluut niet over 1 nacht ijs maar als ik jou zo hoor moet het wel heel erg zijn! Het feit dat je niet kan genieten is echt heel erg zonde! Ik was zelf ook erg bang voor de bevalling en denk dat het ook echt niet helpt voor bij de bevalling zelf omdat de angst je lichaam gaat tegenwerken...Ik zou er dus zeker wat mee gaan doen. Misschien is het zelfs aan te raden in therapie te gaan (angst therapie Angstbehandelcentrum IPZO ) heel veel sterkte!
Gisteren heb ik inderdaad informatie opgevraagd van de cursus samen bevallen. Ik heb heb uitgebreide info teruggekregen, maar werd vooral op me gemak gesteld én begrepen. Overleg met vriendjelief heeft ons doen besluiten dat we die cursus gaan doen. Ik ga het ook de 30e bespreken met de vk. Op deze manier moet ik wel praten en eraan gaan denken wat we straks gaan doen. Het moet gaan leven bij me maar ik moet er ook zeker positief tegen aan gaan kijken! Voor nu stop ik het nog heel even stiekem weg en probeer ik de blijdschap te voelen als we as. dinsdag te horen krijgen of het een jongen of een meid is... en stiekem krijg ik daar een grote glimlach van en ben ik heeeeel nieuwsgierig. Dus mijn gevoel is daar wel Bedankt voor jullie reacties. Ik ga in elk geval verklappen wat het bij ons gaat worden, hihi. En ook over de vorderingen van mijn "angst" hou ik iedereen gewoon op de hoogte
Ik snap je helemaal, ik had het ook. Soort van struisvogelpolitiek.. "ik ga er niet aan denken, dan gebeurt het ook niet''. Grote onzin natuurlijk.... haha! Dat was bij mij het ergst zo rond de termijn waarin jij nu zit. Helemaal in het begin las ik juist alles wat los en vast zat, heb "de zwangerschapsbijbel" helemaal verslonden, inclusief het hoofdstuk bevalling. Maar ineens sloeg de angst toe en ging ik struisvogelen... Ik ben ook een cursus gaan doen waar ik de ademhalingstechnieken heb geleerd. En daar heb ik heel veel aan gehad tijdens de bevalling! En wat iemand voor mij ook al zegt, je hebt meestal nog wat rust tussen je weeen door, dan heb je even geen pijn en kun je bijkomen. Heerlijk vond ik dat. Ook fijn dat je de wee voelt aankomen en je je er dus op kunt voorbereiden. Met de ademhalingstechnieken en steeds denken ''weer een beetje dichterbij mn kleintje!" ben ik er redelijk makkelijk doorheen gerold. Het viel me alles mee! ja het doet pijn, maar je weet waar je het voor doet. Overigens, naarmate de zwangerschap vorderde werd de angst al iets minder. Ja het is cliche maar de baby moet er toch uit. En naarmate je verder komt word je toch steeds nieuwsgieriger. Enne, ik ben het grootste kleinzerige watje wat er bestaat en ik kon het ook.Dan kun jij het toch zeker ook wel??
@jijdaar Dankjewel voor je reactie (aan de anderen natuurlijk ook) Jullie allemaal bedoelen het goed.. Maar de angst blijft bij mij wel. Ik heb besloten om maar een met de vk erover te praten.. Mischien helpt dat mijn angst meer weg te krijgen. Liefs luna 82
Hoi Luna82, Verstandig dat je met je vk gaat praten! Sorry ik was even helemaal met mijn eigen verhaal bezig dat ik helemaal over jouw bericht heb heengelezen... echter begrijp ik niet helemaal wat je bedoelt..? Wat ik wel denk is dat we beide hetzelfde angst gevoel hebben maar dan over een ander onderwerp. Juist het bespreekbaar maken en erover nadenken zet ook aan tot realiteit. En ook al is de realiteit niet altijd even leuk... daardoor ga je toch ook inzien dat bepaalde angsten niet nodig zijn. Oh meid wat is het toch spannend allemaal en wat wordt het toch eigenlijk onderschat! Willen we kinderen, hoe zien we zijn of haar toekomst, hebben we genoeg geld ervoor en bla bla bla daar denken we over na maar ik moet toch zeggen dat, ondanks dat het heel mooi is, dit toch een hele heftige tijd is! Ook die cursus die ik ga doen (samen bevallen) is misschien wat voor jou. Wellicht kan je informatie opvragen en vertel wat je angsten zijn. Laat je horen wat je vk heeft gezegd? Wanneer moet je eigenlijk heen? Liefs bibi
Hoi Bibi, Ik ben intussen 29 jaar en heb me niks liever gewenst dan een kleine. Nu ben ik zwanger en heb al veel meegemaakt veel ziek zijn door geen eten binnen te houden.. Intussen is dat al beter.. Ik kan niet afwachten tot ik de kleine op de arm heb. Maar dat kleine probleem met de bevalling is toch iets waar ik tegen op zie. Zoals beschreven ben niet bang voor de pijn of de weeen.. het klinkt mischien raar dat ik dit zo schrijf. Maar ben iemand die kan onzettend genieten van de sex.. En ben gewoon bang dat ik van binnen zeg maar in scheur of iets dergelijks. Ik ken een vrouw die heeft na de bevalling heel veel problemen gekregen om weer sex te hebben. Ze heeft altijd pijn.. Ze durft er niet mee naar de dokter te gaan. Dus ik kan ook nog niet eens zeggen waarom ze zo'n pijn heeft. Nu weet ik wel dat elke bevalling anders is.. Maar het hetzelfde moet me maar toevallig ook gebeuren. Je zult me voor gek verklaren maar dit is echt mijn angst.. liefs luna