Mijn oudste zoontje heeft PDD-NOS en zit op een SBO. Tot vorig jaar had hij een rugzakje en dus een ambulant begeleider (adviserende rol voor school in samenwerking met ouder). Deze ambulant begeleider stak het niet onder stoelen of banken dat hij mij op zijn zachts gezegd niet zo mocht. Ik was al 4 jaar depressief en was af en aan niet al te helder (van binnen wel...maar naja laten we zeggen ik kon me moeilijk uiten) Vaak maakte ik een afspraak met hem (eens in de 3 maanden zoiets) als mn man mee kon zodat ik wat steun had want deze ambulant begeleider maakte er een sport van mij onder de tafel te lullen. Nu heb ik het nooit zo leuk gevonden onder tafels (traumatje van toen ik 3 was met rattengif onder tafels...gelukkig overleeft) dus dat lukte niet zo heel erg. Helaas was er kans genoeg hem onder de tafel te lullen door zijn onproffesionele houding en zijn onkunde in zake autisme, maar lukte me dit niet dankzij de depressie. Maar me echt staande houden was toch n ander verhaal. Van samenwerking was dus geen sprake. Heb op den duur zelfs toen mn man door zn werk even n tijd niet mee kon een kinderpsychologe van school zover gekregen om me bij te staan. Na n tijdje kon mn man weer mee en was hij zijn houding richting mij nogal beu dus heeft hij wat rake dingen richting deze meneer geuit. En toen kwam de reindicatie om de hoek kijken (joost mag weten waarom kinderen met een blijvende handicap gereindiceert moeten worden....niemand snapt het...toch moet het). Mij werd gevraagd of ik een hulp vraag had voor thuis. Nou nee ik kan mn zoontje makkelijk aan, voel hem goed aan en kan hem goed begeleiden met zijn problematiek. Maar het was wel belangrijk om toch een hulpvraag te hebben thuis want alleen een hulpvraag op school was niet voldoende om een opnieuw een rugzakje te krijgen. (echt idioot maar toch) Ik heb tot 4 x gevraagd of de school het nodig achte om een rugzak te houden want dan zou ik wel een hulpvraag verzinnen (dit word je geadviseert...het is werkelijk te gek om los te lopen) zodat de school nog ondersteuning kreeg. Er werd wel veel gepraat maar echt duidelijk werd er niets. Heb ik nooit echt antwoord op gehad. En uiteindelijk was het zover dat we moesten beslissen wel of geen rugzak...wel of geen hulpvraag. Mij werd nog wel gezegd dat ALS ik de rugzak ooit weer nodig zou hebben we weer helemaal door de malle molen moesten. Terloops werd er nog gezegd dat het niet waarschijnlijk was dat dat nog nodig was want in het voortgezet onderwijs waren er in de buurt geen scholen met speciaal voortgezet onderwijs. Nouja dat was dan maar zo.. Ik had geen hulpvraag...kreeg niet duidelijk of en welke hulpvraag de school had ...na enige tijd was de kans tot reindicatie verstreken en dus de rugzak werd opgeheven/niet geprolongeert. Nu zit hij in leerjaar 8 en de schoolkeuze dient zich aan. Al de tijd dat dit ter sprake is gekomen werden wij naar het Thamer gestuurt want daar gingen de meesten heen (alsof dat wat betekent). Maar wij zijn misschien wat eigenwijze ouders die liever eerst wat keuze mogelijkheden bekijken voor we een keuze maken. Dus zijn we naar wat scholen gaan kijken. Ook op het Thamer...maar jeetje wat een grote school! Zou hij daar niet "verdrinken" als onzeker PDD-NOS-ertje... 2e keuze...zou hij ten eerste met de bus moeten (hij is ERG warrig in het verkeer...dus fietsen zal niet lukken...sowieso 3 dingen tegelijk zoals op het verkeer letten, fietsen EN sturen is al n probleem) en n overstap moeten maken (hij is geneigt om zomaar n bus in te stappen en wie weet waar hij dan uit komt...) Maar goed....hij is tenslotte al 12 en met wat oefenen met de bus...wie weet. We waren redelijk tevrede over deze mooie schone school (ja moeilijk...t gebouw was spik splinter nieuw!) Maar toen hoorde we dat ze daar van 3 ruimtes (NASK, nederlands en maatschappij) 1 ruimte maakten onder de lessen en de kinderen dus door elkaar heen liepen/werkten. GEEN optie voor een kind met PDD-NOS wiens grootste probleem met leren juist concentratie is. Deze school viel af. En dan was er gister de Apollo in amsterdam. Ook met de bus...30 minuten..maarrr geen overstap! En wat schetst onze verbazing.... een speciaal voortgezet onderwijs school! Die waren er toch niet in de buurt? (nee niet in het gat waar wij wonen nee...!) Even gepraat met een juf daar over of het n rugzak of lwo (leerweg ondersteuning) moest worden en waarom en hoe. Blijjkt dat n kind met indicatie (diagnose) dus niet anders als n rugzak (mag/) krijgt! Sterker nog...zonder die zak mag hij niet op die school Ook vonden ze het ERG vreemd dat de herindicatie net voor het laatste jaar was en het zo aan de kant geschoven is...zeker in het laatste jaar. ook dat het aan de kant geschoven is. Een kind met PDD-NOS word natuurlijk nooit meer beter en zal ALTIJD een rugzak nodig hebben in het onderwijs (tot een bepaalde leeftijd iig...en dat is geen 12!) Dus...nu moeten we als hij op die school gaat (en dit is waarschijnlijk de beste keuze) weer een rugzakje aanvragen Fijn joh...die begeleiding als je een "speciaal" kind hebt... Maar goed...dit hele elle lange verhaal is dus waarom ik weer eens om half 6 smorgens beneden zat....en buikpijn heb Iemand vanuit zn werk of privee ervaringen met rugzak/speciaal basis/voorgezet onderwijs die hier een tip/opmerking over kan geven? En excusses voor het A4tje
Wat een rotsituatie. Ik ben zelf docente en rugzakbegeleidster bij mij op school. Misschien dat je hier iets mee kan: Heb je wel een plan van aanpak / overzicht van wat er afgelopen jaar met hem gedaan is op school? De aanvraag van de rugzak duurt (zoals je waarschijnlijk beter dan wie dan ook weet ) minstens een half jaar... maar misschien dat de school voor inschrijving (voorlopig) genoegen neemt met een diagnose + aanvraag voor de rugzak. En ik zou ook zeker even bij de instantie waarvanuit de rugzakaanvraag in jouw regio (REC?) gaat navragen hoe zij tegen de hele situatie aankijken. Niet het hele verhaal over hoe en wat met de AB, maar de situatie zoals die nu is. Verder wat betreft andere scholen; kijk niet teveel naar de grootte van de school. Een kleine school kan overzichtelijk lijken, maar als het er erg gehorig is / er naar verhouding tot de grootte van het gebouw veel kinderen op zitten / de lokalen heel klein zijn, kan het minder zijn dan een grote school die bijvoorbeeld werkt met afdelingen (dus voor elke afdeling onderbouw/VMBO/Havo/VWO een aparte verdieping ofzo), kleine klassen, ruime, lichte lokalen, etc. Heel veel succes!
OP de gewone school liepen alle leerjaren door elkaar. Het is n grote school en zo zonder leerhuizen dus n erg warrige school voor n pdd-nosser. Het probleem bij mn zoon is dat hij zn problematiek ERG goed maskeert en dus best normaal oogt/doet voor n pdd-nosser. Tegelijkertijd snapt hij vrij weinig, vraagt en/of verteld ui zichzelf niets en kruipt liever in n hoekie om de zaak af te wachten als dat hij ergens wat aan doet of hulp vraagt. Op de speciaal voortgezet onderwijs school werd hij alla minuut herkent als zijnde pdd-nosser (we hadden niets gezegd nog...alleen vertelde hij dat hij op een SBO school zat....puur uit observatie zag ze het...weet dat t kan want ik zie t ook bij kinderen...maar had dit op die manier van n lerares nog niet gezien...ondanks alle speciale scholen waar hij op gezeten heeft!) Dat was voor mij n verademing. Iemand die klaarblijkelijk wist wat voor vlees ze in de kuip had met zo'n jochie, (heb de sbo er meerdere malen op moeten wijzen wat wel en wat juist niet te doen met hem gezien z'n pdd-nos....ze behandelen hem daar als adhd-er nrtje zoveel....maar dat is toch echt n hele andere problematiek!) Op die school handteren ze ook beloning van goed gedrag ipv straffen van slecht aan de hand van gele kaarten. De lokalen zijn kleiner maar er zitten ook maar max 15 in n klas. En er is een sociale congerge; heb je straf dan ga je naar hem ipv dat je op de gan gezet word. Er word dan besproken wat er mis ging en hoe dit anders kan...ERG nodig bij dit soort kinderen die anders al snel de verkeerde conclusie trekken van wat er is en waarom ze gestraft worden. Stukje sofa training in de praktijk dus. En ze krijgen alle jaren een mentor (ipv alleen de eerste 2) die elke dag contact zal hebben met de klas...samen eet met ze enzo. Als er wat is maar het kind zelf zegt niets, dan valt dat hen wel op en zullen zij actie ondernemen. DAT is nodig voor mijn zoon die zelf echt nergens mee komt (wij moeten doorgaans aan vervelend gedrag of ontwijkent gedrag raden dat er wat is...en dan duurt het nog 2 dagen voor we eruit hebben wat dan ongeveer...want verwoorden is ERG moeilijk voor hem en hij kan het dus niet aangeven springt van de hak op de tak en betrekt er honderden dingen bij die er niets mee van doen hebben...tenminste....voor ons niet ) Mn zoon kan goed leren. Heeft 0,0 problemen met leren, doet dit juist graag. Leert zichzelf dingen als hoofdsteden van landen en namen van rivieren, engels, duits enzo. Het enige EN tegelijk grootste probleem is zn onhandige omgang met anderen en het onvermogen om de juiste verbanden te vinden...zoals tussen oorzaak/gevolg. Met daarbij dus dat hij liever in n hoekje kruipt als hulp vraagt of verteld wat er is (onvermogen) En dat baart me erg veel zorgen als hij op een grote school als die gewone komt. Dus ik neig toch erg naar een speciaal onderwijs school (en vind het schandalig dat die er nog steeds zo weinig zijn!) De plannen van aanpak heb ik vanaf...zeker leerjaar 5. Dus dat is geen probleem. Diagnoze ook niet. En de speciaal voortgezet onderwijs school heeft al aangegeven te willen helpen als de basis school niet thuis geeft gelukkig. Houd het REC informatie over kinderen die geen rugzak meer hebben? Dan zouden ze in princiepe alles zo ongeveer nog hebben, toch? Ik zal eens een email die kant op gooien met t zelfde verhaal, uiteraard zonder het verhaal over de ambulant begeleiding. Kijken wat zij zeggen idd. Bedankt alvast voor je reactie!
ik heb ruime ervaring met dit soort gedoe. breek me de bek amar niet open. het meest frustrerende vind ik dat je als ouders ahast nooit iets te zeggen hebt over wat men met jou kind uitspokt. constand ben je afhankelijk van allerlei procedures en regels en al die bla bla. mij lullen ze allang niet meer onder tafel. ik heb inmiddels 12 ervaring met een kind met het syndroom van asperger wat zo gepest werd dat ze zelfmoord wilde plegen op haar achtste een kind met adhd pddnos wat doof was ( wat ze 4 jaar lang niet wilde geloven) en een ongedeifineerde ontwikkelingsachterstand op sommige gebieden. ik heb ruime ervaring me gewone scholen speciale scholen psygiatrische klinieken ziekenhuizen en een mkt het pgb drama het rugzak drama en het rec4 gedoe waarin we uiteindelijk beladn zijn. inderdaad worden de herindicaties steeds strenger tot het absurde aantoe en zonder de hulp van een goede begeleider krijg je ze echt niet meer los. ik weet niet zo goed waar je precies antwoord op zou willen hebben ik neem aan dat je hem het liefst opd e speciale school wilt hebben maar met rugzakjes heb ik allang afgedaan. toen ik er uiteindelijk 1 had bleken ze er geen personeel voor te hebebn om het uit te voeren. zie je het al voor je. nogmaals wij zitten ind e rec 4 mallemolen en mijn dochter eheft goddank de superstrenge selectie doorstaan ( voor een paar jaar) zoals je zelf wie verzint in godsnaam dat een kind met een blijvende problematiek elke keer opnieuw door deze molen moet. ze gaat volged jaar naar 4 vmbo tl. op een speciale school. maar ook dat is niet zaligmakend hoor. hierna zal ze naar een normale roc moeten waarop 4000 leerlingen zitten. ik wordt naar van het idee alleen al. mijn zoon gaat dit jaar van de basisschool en zal op het vmbo kbl terecht komen maar op welke school daarover hebben wij dus geen *&^&*&^ te vertellen. we hebben duidelijk te verstaan gegeven dat we die en die school willen maar dan zeggen ze dodoleuk ja het hangt er maar net vanaf of er een plekje is dat hoort u in mei misschien wel.waarop ik zei dat ik er onderhand kortsmisselijk en gefrustreerd van wordt dat iedereen maar vanalles bedisseld over mijn kinderen en dat je als ouder dus steeds voldongen feiten door je strot geduwt krijgt. affijn ik kan me je frustratie dus heel goed voorstellen. als je wilt mag je me een pb sturen ik kan me voorstellen dat het merendeel van de lerers hier geen idee hebben van waar we het over hebben. een heel verhaal geworden maar ik hoop dat ik je heb kunnen meegeven dat je niet de enige bent die vecht tegen dit soort gedoe. en dat je er wellicht toch iets aan zult hebben. al is het maar wat herkenning.
Weet je wat ik nou zo onwijs dom vind. Ze willen mensen met een beperking in de samenleving houden zodat ze relaties kunnen opbouwen en onderhouden en weet ik het allemaal niet meer. Moeten ze lekker zo moeilijk gaan doen met alles dan schiet het hele idee toch niet op. Ze moeten blij zijn dat jij je zoon zo kan lezen en kan zien dat er iets is. Je loopt nu tegen niet al teveel dingen aan en dat is juist positief. De instanties zouden eens iets meer moeten gaan doen om te helpen ipv het moeilijker te maken. Oke een bericht wat je helemaal niet helpt maar ik kan hier zo kwaad om worden he. Succes in ieder geval met alles
wat een anar gedoe zeg allemaal.. Ik heb sinds en jaartje ervaring met een indicatie voor een speciaal kind.... Wij moeten binnenkort de ciz opnieuw aanvragen voor een jaar. en weet niet hoe dat verder gaat lopen.. ik heb wel begeleiding hierbij en daar heb ik gleukkig heel veel stuen aan. hoop voor jullie allemaal dat instantie's een keer mee werken. zou wel net zo prettig wezen...
wilma, wat naar allemaal. ik heb veel affiniteit met autisten. ze vallen vaak tussen wal en schip en dikwijls onderschat maar ook overschat. je zoon heeft een normale intelligentie; volgens mij moet het wel lukken om hem in het ov te laten reizen. het is ons gelukt om dit bij een autistische man met verst. beperking te doen. goed voor zijn zelfvertrouwen allicht! als het niet teveel verandering voor 'm is samen met een nieuwe school. die reindicaties; volgens mij pure geldkwestie. in de vgz is het zo dat indicaties dikwijls verouderd zijn en de zorg niet nodig is. dat geld wordt dan gestoken in begeleiding voor mensen die het echt nodig hebben. voorbeeld: 3 man begeleiding op een groep van 4 clienten is overdreven. tijdstip waarop ze dit bij jou zoontje doen is idd wel vaag. Kun je niet eens kijken wat er via het PGB mogelijk is?
kimmeding, soms vraag ik me uberhaupt af of dit wel de wens van clienten zelf is en of het wel kan. als ik kijk naar problemen die clienten van mij ondervinden....om moe van te worden soms. en allemaal omdat ze MOETEN meedraaien in de maatschappij; die ze dikwijls niet begrijpen en hen alleen maar onzeker/boos maakt.
Over herindicaties: ik denk wel dat het nodig is, om telkens opnieuw te bekijken. Dit zeg ik vanuit mijn eigen ervaring met kinderen met blijvende beperkingen/ stoornissen. Mijn ervaring is namelijk dat als kinderen handvatten krijgen aangereikt en ze leren om overweg te kunnen met hun beperking, ze ook in staat kunnen zijn om daarna in het SBO of zelfs op een reguliere basisschool kunnen functioneren.
is mischien een stomme vraag en weet zelfs niet of dit mogelijk is in nederland of in jullie gezinssituatie maar bestaat er geen mogelijkheid om thuisonderwijs te geven? in belgie kan dit nl wel en is het behaalde diploma even wettig als naar school gaan. wilt natuurlijk wel zeggen dat je thuismoeder moet zijn dan ( hier heb je daar geen specifieke diploma's voor nodig) en in het geval van speciale begeleiding kan je bij ons beroep doen op gongbegeleiding ( denk dat dit een beetje hetzelfde principe is als de rugzak)
Herindicatie is misschien wel handig voor sommigen ook al is het iets wat nooit meer over gaat. Maar ik heb het hier ook niet over intensieve begeleiding. Ik heb het over financiering van hulpmiddelen en het naar een speciale school kunnen die waarschijnlijk echt wel nodig is (als het niet nodig is komt hij er ook niet op...daar word los van de rugzak nog eens naar gekeken) Maar waarom moet het dan zo'n 6 maanden duren voor het weer opgestart is als het weer nodig blijkt? Waarom moet het uberhaupt 6 maanden duren?! En waarom moet er dan thuis ook een hulpvraag zijn? Thuis is voor een autist (en misschien voor anderen ook) heel anders als op school. Thuis loopt hij bvb niet op zn tenen kwa sociale interactie. Thuis snapt iedereen hem beter. Thuis kan hij als dat nodig is naar zn kamer waar geen herrie en afleiding is. Kan het 1 op 1 interactie zijn als hij eens n dag niet lekker draaid. Dat is heel wat anders als 8 uur p dag op een school met tig andere kinderen van andere klassen en in een klasje met 15 kinderen en n juf die allemaal om sociale interactie vragen. De regeltjes van hulp voor gehandicapte kinderen werken niet echt bij autisten. Dat merk je al als je een pgb formulier in moet vullen over je zoon. De vragen gaan 9 vd 10 over OF psychisch, OF lichamelijk. Maar zijn klachten zijn op het sociale vlak. Ja ok zn motorische problemen zijn er wel...vooral als het tegelijk met praten moet (net alsof hij n batterij heeft die niet sterk genoeg is...als we fietsen en hij gaat praten dan fietst hij ineens de helft langzamer bvb) Ik wil hem echt geen thuis onderwijs geven. Ik snap dat je mee denkt. Maar thuis onderwijs betekent voor hem isolatie. Uitsluiting van de sociale interactie buitens huis die hij nou juist zo nodig heeft om zijn kennis hier van op te veizelen. Hij moet normaal omgaan met andere mensen leren als was het leren lezen bvb. Als je bij leren lezen geen boeken leest kom je er ook niet. Het pgb is (correct me if I am wrong) meer op persoonlijk gebied. Rugzakje LGF is er speciaal voor het leerling wezen. En daar gaat het nu om...leerling mogen zijn op die school. Ook als hij in het gewoon onderwijs komt zal hij mogelijk niet genoeg hebben aan LWO (leerweg ondersteuning) en dus een rugzakje moeten aanvragen @Renate28, ik woon niet in Amsterdam maar nabij Amsterdam (uithoorn) Succes mamav2. Ben blij dat jij n iets wat betere ervaring met begeleiding hebt als ik. Bij ons was het altijd niets voorstellend, te laat en onhandig En nu dit weer. Kimmeding, Ik ben juist bang dat hij door al dit gedoe nu ongecontroleert met die maatschappij te maken krijgt en dat dat mis zal gaan (op n grote school) Yinte, aan de eene kant ben ik blij dat ik niet de enige ben...is voor jou stukke minder leuk. Aan de andere kant is het om te janken dat ik niet een speciaal geval ben die gewoon zelf moeilijk doet ofzo. Succes met jou ellende...het heet hulp...maar pfff Je hebt trouwens als ouders af en toe toch wel wat te zeggen hoor al willen ze je dat niet laten merken. Ik heb bvb door gedrukt dat mn zoon nog 3 jaar op een SBO school zat ipv op het regulier onderwijs. Ondanks dat zn vorige school (een speciale school onder de speciale scholen) van mening was dat hij dat best aan kon (krijgen subsidie als n kind na hun naar normaal onderwijs kan). Nou het eerste jaar op de sbo was al n ramp en hij heeft heel het jaar op zn tenen gelopen (om over het vreselijk achter lopen op bepaalde gebieden nog maar te zwijgen....wat zn vorige school dus idd ook deed...tot ze hem op deze school eens testen ) Wil niet weten wat er gebeurt was als hij idd naar een reguliere school gegaan was! En nu staan we dus weer op dat kruispunt...en weer heb ik het idee dat t niet zal gaan als hij op n normale komt. Hij heeft meer sociale vaardigheids training nodig (die hij niet gehad heeft dit jaar omdat het rugzakje stopte...) Op deze school zitten ook verder niet zo heel veel kinderen met PDD-NOS en omdat hij zo gewoon lijkt doorgaans vergeten ze volgens mij iets te makkelijk wat zijn problematiek is...schandalig voor zon school maar erg vervelend voor hem...en mogelijk pakt daarom het advies steeds zo anders uit. (zn vorige juf vroeg zelfs bepaalde dingen van hem waar autisten om bekend staan dat ze dit niet doen...recht in de ogen aankijken bvb... )
Oh zeker weten waar. Denk ook niet dat de clienten waar ik voor werk blij zouden zijn in de maatschappij.