@mamabri: Ik heb er wel eens over gelezen, en ben het ook tegengekomen in het tv-programma waar ik veel van mijn medische 'kennis' vandaan heb: House. Het is dus echt toeval. Ik ken het niet uit mijn eigen omgeving. Dit geldt wel voor andere erfelijke, dodelijke, onbehandelbare aandoeningen. Dank je dat je jouw ervaring en afwegingen hebt willen delen. Ik kan me niet écht voorstellen (wel proberen mij daar een voorstelling van te maken) hoe het is om voor die keuze te staan: wel/niet voor kinderen gaan vanwege je genen. En het wordt dan ook nog anders als je al een kind hebt voordat je wist dat de kans er nog was. Ik geloof dat ik jouw afwegingen wel begrijp, vanuit de wetenschap dat ik niet weet hoe het is om als familie te leven met zo'n ziekte als gegeven.
Je kunt het ook omkeren: als jij zo iemand zó een slechte moeder vindt, dan moet ze toch ook maar geen kind krijgen, toch? Heeft ze de juiste beslissing genomen om abortus te laten plegen. Ik vermoed dat de werkelijkheid wat complexer zal zijn dan: mijn kind is niet perfect dus ik hoef hem/haar niet. Maar ik ken de casus ook niet, dus ik weet niet wat haar afwegingen allemaal geweest zijn.
Ik kijk nooit naar House, mijn man wel Het is idd goed dat zulke onderwerpen meer bespreekbaar worden gemaakt, dat er op tv aandacht aan wordt geschonken, al was het maar dat mensen meer doneren op onderzoek naar spierziektes, al blijft Huntington maar in een klein hoekje zitten. Een deel van mijn fam. is aangesloten bij de vereniging voor Huntingtonpatienten, heel goed dat het er is. Patienten, partners kinderen kunnen als ze willen naar ontmoetingsdagen, info opvragen etc.
Tja, maar dan moet je zowiezo abortus verbieden, want die kinderen zijn (vaak dan) wel perfect en een kindje met een hazelip mankeert tenminste iets. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben zelf tegen abortus, maar wat voor de een criterium is om abortus te plegen is voor de ander niet eens de moeite van het overwegen waard.
Daar heb je absoluut een punt. Ik ken de casus erachter verder ook niet, maar als je het zo stelt als het er staat, dan word ik daar echt misselijk van
Ik heb wat gemengde gevoelens hierrond. Enerzijds vind ik het wel goed dat ze bepaalde dingen vroeg kunnen testen om zo de kinderen die anders geboren zouden worden, veel leed te besparen, maar anderzijds zijn er altijd op termijn consequenties. Wie in deze tijden met al onze echo's etc. er nog voor kiest om bijv. een kindje met Down geboren te laten worden, wordt als gek bestempeld, terwijl een aantal van deze kinderen (ok, het merendeel waarschijnlijk niet) een normaal leven kan leiden, er is zelfs iemand bekend die unief heeft afgemaakt dus het kàn wel. Ik ben bang dat moeders (en vaders) in de toekomst minder en minder op begrip gaan kunnen rekenen als hun kindje afwijkt van de norm omdat zij vinden dat ook hun kindje het recht heeft geboren te worden en op te groeien etc., en ook dat verzekeringen bepaalde dingen niet meer gaan vergoeden "want je hebt er zelf voor gekozen" etc. Gelukkig heb ik zelf niet voor die keuze gestaan bij zoonlief, maar ik kan aannemen dat abortus geen makkelijke keuze is, en zeker niet als het kind erg gewenst was op voorhand, bij mensen die moeilijk zwanger raken en zo.