Even het bevallingsverhaal: Op 15 oktober Rond 02.00 uur in de vroege ochtend kreeg ik last van harde buiken.. Maar ik dacht dat het weer niets was en ben al snel weer naar bed gegaan. Om 06.00 uur in die ochtend werd ik wakker van vreselijke buikpijn en maakte gelijk Alex (mijn vriend) wakker. Toch dacht ik dat het geen weeën waren, maar gewoon vreselijke buikkrampen. Ben snel onder de douche gesprongen voor ontspanning, maar kon dat al snel niet meer volhouden. De weeën kwamen al snel achter elkaar, soms zaten er maar 30 sec tussen. Had dus maar erg weinig tijd om even te rusten tussen de weeën door. Om 06.30 uur stond ik in de slaapkamer en lekte er iets tussen me benen. Ik riep tegen Alex; 'Alex, hoop niet dat je het erg vind, maar volgens mij sta ik hier te plassen op het laminaat, maar ik kan er echt niets aan doen! Vind je toch niet erg?' Alex kwam kijken en hij zei; 'schat, dat is volgens mij vruchtwater, want het is roze van kleur.' Toen vond Alex het tijd om de verloskundige te bellen. Hij legde aan haar uit dat mijn vliezen waren gebroken en dat mijn weeën steeds sneller kwamen. De verloskundige zei dat ze om 08.00 uur van dienst wisselde en dat die verloskundige dan zou komen. Om 08.15 uur kwam toch de verloskundige langs die eigenlijk de dienst er al op had zitten. De bedoeling was dat ze gewoon even kwam om te kijken hoe het met me ging. Ze ging inwendig onderzoek doen hoeveel ontsluiting ik had. Ze voelde en zei: 'meid, je doet het geweldig en het is ongelovelijk maar waar, je hebt al 8 cm ontsluiting!' Ik moest mij meteen aankleden en vertrekken naar het ziekenhuis. Alex heeft snel mijn moeder gebeld, die wilde ik graag bij de bevalling hebben. Ik ben snel met de verloskundige in de auto gegaan en zijn we snel naar het ziekenhuis vertrokkken. Alex is thuis achter gebleven, omdat mijn moeder hem zou ophalen. En hij kon niet bij ons in de auto, omdat de auto vol lag. Eenmaal in het ziekenhuis kwam al snel de verloskundige die nu dienst had, om de bevalling over te nemen. In het ziekenhuis had ik gelijk al persweeën. Ik mocht alleen niet persen, omdat ons kindje nog te hoog lag. Hij moest dus nog even verder indalen. het was vreselijk vermoeiend en pijnlijk om de persweeën weg te puffen. Maar al snel mocht ik mee gaan persen. Ons kindje had het tijdens en na het persen erg zwaar, zijn hartje daalde steeds flink en had moeite om zijn hartslag weer normaal te krijgen. Toen vond de verloskundige dat ze gyneacoloog er bij moest halen. Ik mocht weer even niet persen, maar moest de weeën wegpuffen. Al snel kwam de gyneacoloog en constateerde hetzelfde als de verloskundige. Het kindje MOEST er sel uit. Ze kozen voor de vacuumpompverlossing. Na een aantal keren persen werd om 10.15 uur onze prachtige zoon Xavièr Alexander Rochér geboren! Alex had het tijdens de geboorte even moeilijk. Bij de laatste keer persen kreeg Alex het erg benauwd en viel flauw toen zijn zoon werd geboren. Pas 6 minutjes later kwam hij weer bij. Wel heeft hij trots de navelstreng doorgeknipt! Ik vond het helemaal niet erg dat hij flauw was gevallen, ik had het wel verwacht. En hij zelf ook. Hij maakte zelfs al de opmerking; "ik vind dat ik het best lang heb volgehouden!" hihi.. Het was een vreselijk pijnlijke maar vooral snelle bevalling! Maar het was elk pijntje waard! Xavièr werd gewogen, we waren allemaal erg benieuwd hoe zwaar hij was, omdat hij erg groot werd geschat tijdens de zwangerschap. Met een prima gewicht van 3740 gr en 53 cm is hij op de wereld gekomen! Ik moest nog even gehecht worden, want ik was schijnbaar ingeknipt. Gelukkig heb ik van die knip niets gemerkt! En ook van de hechtingen merk ik weinig. We moesten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven, omdat hij werd gehaald met de vacuumpomp. Maar alles ging perfect dus vanmorgen om 10.00 uur mochten we lekker naar huis! Het is echt een geweldig mooi mannetje! Voor foto's zie album! Ik ben al aardig hersteld na de bevalling, ben alleen wel erg moe. Dus ik ga lekker veel rusten, maar vooral genieten deze komende dagen! We zijn super blij dat het allemaal goed is gegaan en dat we nu onze wolk van een vent eindelijk in onze armen mogen sluiten. Liefs, Kirsten
Zo dat is n heftige en snelle bevalling geweest! Ook mijn man dacht dat ie misschien wel flauw zou vallen bij de geboorte en wilde absoluut níet zien wanneer de kleine er uit zou komen. Toch na 13 uur en daarvan 2 uur persweeën zei de gyn ik zie t hoofdje.. toen heeft hij toch gespiekt en dit ging prima.. Tja je hebt t niet in de hand hè?! T is ook niet zomaar wat allemaal. Nou geniet lekker van jullie prachtige jochie!
Hee, dat zijn de goeie verhalen. Gefeliciteerd joh met jullie zoontje en wat een lekker knulletje is het zeg ! Lekker herstellen en genieten de komende dagen. Liefs, Lynn
dat ging als een sneltrein vaart zeg! gefeliciteerd met jullie zoontje. enne dat flauwvallen kan de beste overkomen. had het van de mijne ook wel verwacht. hihi.
snel en heftig! haha maar volgens mij uiteindelijk een goede bevalling! geniet nu maar heerlijk van jullie ukkie! je hebt het absoluut verdient!