hallo, graag zou ik de ervaringen van ander mama's willen lezen over het verloop van de open ductus bij hun kindje. ons zoontje is geboren bij 30 wk+ 3dgn en had een zeer goede start gemaakt, maar na anderhalve week werd bij hem een open ductus ontdekt omdat hij toch wel wat ademhalings moeilijkheden had. er werd gesproken over een matige open ductus..(?) nu heeft hij zijn eerste kuur gehad maar deze heeft helaas niet aangeslagen..bij de echo was te zien dat de ductus nog open was, maar wel had zijn lichaam een weefsel aangemaakt wat ervoor kon zorgen dat zijn ductus vanzelf kon dicht groeien zonder medicatie, dus werd er even gewacht met het starten van een 2e kuur. 2 dagen later is besloten toch met de 2e kuur te starten omdat de artsen toch nog niet tevreden waren met zijn conditie. nu maken wij ons als ouders toch wel erge zorgen en hebben wij zelf (hoe lullig dat ook klinkt) niet het gevoel dat de ductus van ons zoontje dicht is gegaan met de medicatie....morgen tijdens de echo weten we meer, en zullen we daarna een gesprek hebben met de kinderarts. wij zijn bang dat hij geopereerd moet worden hieraan...en zijn erg bang voor de gevolgen... zijn er hier mama's die mij meer kunnen vertellen over hun ervaringen hiermee? brengt een operatie veel risico's met zich mee? wat zijn de gevolgen later? ik hoor graag van jullie.. liefs petty
hai Petty, wat verschrikkelijk moeilijk allemaal. Hier geen ervaring met open ductus, maar wilde je toch even sterkte wensen...
Hier wel ervaring met een open ductus. Nova werd geboren met 28 weken en 2 dagen. Ze had ook net zoals Samir een goede start maar bij haar wilde de open ductus ook niet sluiten. De eerste medicijnen sloegen niet meteen aan. Dus na een aantal dagen is er ook gestart met de 2e dosis medicijnen die er voor moesten gaan zorgen dat deze wel zou gaan sluiten als dat niet het geval was dan moest Nova ook geopereerd worden. Nou 2 dagen later was deze nog niet gesloten. En werd er gesproken over een operatie.... Nou dat is was wel schrikken! Maar net ofdat het zo zou moeten zijn toen we erover spraken toen kwamen de artsen met de mededeling dat ze na een echo weer hadden gezien dat hij toch gesloten is! pfffff, geen operatie dus. Zo is het bij ons gegaan dus misschien dat de open ductus bij Samir net zoals Nova toch nog gaat sluiten. Ik zal voor je duimen meid! Sterkte en kop op! Mocht je nog wat willen weten vraag het me gerust weet niet overal een antwoord op maar kan je misschien wel een steun zijn. Liefs Shirley
oh wat een geluk zeg! echt heel fijn! ben best nerveus, vanmiddag gaan we weer naar hem toe rond 14.00 zijn we daar, hopelijk heeft hij dan al de echo gehad, om 15.00 uur hebben we het gesprek met de kinderarts.... ...ik kon er niet lekker van slapen, moest er alsmaar aan denken en zit me geestelijk voor te bereiden om een operatie bij de kleine..misschien niet goed ik weet het, maar voor mijn gevoel wel..als het dan niet nodig is valt het weer mee, en is het wel nodig dan ben ik er zelf op voorbereid... pfffff....tis zo vreselijk dit....
petty, misschien doen andere mensen het anders, maar zelf ben ik ook altijd iemand die van het ergste uitgaat, dan kan het altijd meevallen en hoef je niet nog meer tegenslagen te verwerken... Ik hoop voor je dat het niet nodig is, die operatie.... Ik duim voor je!
hai, nou inmiddels ligt Samir in een "gewoon" streek ziekenhuis bij ons in de stad. heerlijk! zijn ductus was nog niet helemaal dicht maar wel bijna en vonden de artsen het niet nodig om dit operatief dicht te maken, met name omdat zijn hartje er nu niet meer onder leed. over 3 maanden moet hij nog es terug naar het VU voor controle echo. nu ligt hij lekker dicht bij huis voor mij 5 min fietsen..echt super! alleen het gekke is....echt gerust gesteld ben ik nog niet...want net als bij zijn overplaatsing van antwerpen naar almere heeft hij ook nu weer last van een hoge ademhaling en hoge hartslag...dus gelijk vliegt de angst weer naar mijn keel...bang net als toen dat er weer wat mis is..of toch die ductus....pffff...maarja gelukkig is het niet continu maar wel regelmatig...maar volgens de verpleging kan dit ook te maken hebben met zijn overplaatsing...maar dat is dan weer hetgeen wat ik dus nu niet meer echt durf aan te nemen...puur uit angst voor wéér een teleurstelling...oh wat is dit toch een moeilijke tijd zeg...bah...maar wel fijn dat hij nu zo dicht bij huis is, en ik nu voor mijn gevoel écht een beetje kan gaan moederen..hihi.. nu maar hopen dat het goed blijft gaan met onze kleine tijger en hopen dat hij over een paar weekjes gezond mee naar huis mag...maandag is hij alweer 34 weken, gaat toch best snel!