Hoe oud zijn jullie eigenlijk? Ben nieuwsgierig Ik ben 42, eind januari 43 En niet bezig met zwanger worden. Begin 2014 hebben ze endometriose bij mij ontdekt en ik blijk een frozen pelvis te hebben (alles in mijn bekken is verkleefd met elkaar waardoor mijn eileiders vergroeid zijn en ik cystes had aan mijn eierstokken, een rampgebied daarbinnen....) ben bij de gyn terecht gekomen dat we graag nog een kindje wilden maar het niet lukte, helaas de uitslag “ geen kindje meer mogelijk” gekregen. Gelukkig hebben we in 2008 een prachtige dochter mogen krijgen, wonder boven wonder!!!
Heftig hoor! Ik ben 36 en we houden het bij 1. Was altijd al het plan en nog geen rammelende eierstokken die het ineens wel willen, haha.
Was een heftige tijd ja..... maar we zijn positief ingesteld en kunnen kijken naar wat we wel hebben. Het lekker bij 1 houden als jullie dat zo willen! helemaal fijn!
Nog een oud besje. Ik word volgende week vrijdag 42. Wat een verhaal zeg. Dan schrik je wel even als je dat te horen krijgt. Wel idd fijn dat je een mooie dochter hebt mogen krijgen. Wij zijn nu bezig met de tweede. Maar ik schat de kansen niet heel erg hoog in. Donderdag zitten we in het zkhs om het IVF traject door te spreken. Wij hebben gelukkig een mooie zoon. En als het daarbij blijft dan is dat ook prima. We gaan ook niet tot het uiterste door. Vind het op een gegeven moment ook wel genoeg.
Jeetje dat is vervelend zeg! Dan is jullie dochter een extra mooi cadeautje geweest! Ik ben 29, val nog net onder de "jonkies" haha
Heftige verhalen meiden. Ik ben 35. In principe komt er geen kindje meer bij aangezien onze 3 kinderen via ICSI zijn geboren en wij geen behandelingen meer doen. Maar we doen niet aan anticonceptie en houden ons niet bezig met mijn cyclus dus het zou een keer kunnen gebeuren. Al zou het een wonder zijn!
Heftig. Sterk dat je er zo positief in staat! Ik wens je het allerbeste! Ikzelf ben 33 jaar oud en mama van een dochter (4) en zoon (2,5). Er komt bij ons geen derde kindje. Ondanks dat mijn leeftijd nog wel mee valt, voel ik me stokoud momenteel . Moe, geleefd, ... Gelukkig haal ik wel wat energie uit het lopen maar ik mag niet ontkennen dat ik me dikwijls moet 'forceren" om de loopschoenen aan te trekken. Zaterdag ben ik voor het laatst gaan lopen, gisteren uurtje bodygym gedaan en morgen staat er weer een loopje op het programma. Het weer is niet echt uitnodigend ... Wie loopt er vandaag nog?
Ik ben 37 en net op de valreep was ik nog 36 toen mijn tweede zoontje werd geboren. En met dit mannetje zijn we als gezin compleet. Wat een naar nieuws, maar wat fantastisch dat jullie alsnog gezegend zijn met een dochter. Mijn hart breekt hier soms van de verhalen van vrouwen bij wie het na jarenlang proberen nog niet is gelukt. Wij zijn ook twee keer via IUI zwanger geworden. De mmm is vreselijk.
De mmm lijkt me idd vreselijk, respect. Is ons net bespaard gebleven. Liepen al bij de gyn, maar toen toch spontaan zwanger. Ik ga nu lopen. Zelfde afstand als zondag toen het zo bagger ging. Hopelijk vndaag beter!
Zeker heel heftig die mmm verhalen.... Wij hadden destijds (vlak voor de operatie) uitgebreid besproken wat we zouden doen, wel die molen in als het nodig mocht zijn, of niet... Wij besloten dat we minimale hulp zouden aan gaan maar meer niet. Dit omdat ik tijdens mijn zwangerschap behoorlijke bekkenklachten heb gehad, tot nog een jaar na de bevalling echt veel last. En omdat het zo’n heftig traject is, onze dochter toen al 5 was en dit allemaal zou mee krijgen. En we tot overmaat van ramp 4 dagen voor mijn operatie te horen kregen dat mijn man teelballanker had. Achteraf hoorden we dat we, wanneer we alles uit de kast zouden halen nog minder dan 5%kans zouden hebben op een zwangerschap, en dan was de kans dat het mis zou gaan door alle ellende in mijn buik nog eens heel groot. Dus volgens de gyn een goede beslissing om dit niet aan te gaan, ze had het ons ook afgeraden als we zelf deze beslissing niet hadden genomen.... het heeft een hoop tranen, boosheid en verdriet gekost maar we zijn heel happy met ons drietjes( en de hond)
Ja, god zij dank wel, hij had de milde vorm en hij is alleen meteen geopereerd op de dag dat we hetere horen kregen. Om 8:00 bij de huisarts, om 9:30 telefoon van de assistente dat hij direct naar de uroloog moest om 12:00 te horen gekregen dat het foute boel was en om 18:00 op de ok. 2 jan 2014 een dag die we nooit zullen vergeten..... wat een angst en paniek..... Daarna twee weken wachten op de uitslagen.....wat een hel...... ondertussen bedenken of ik me 7 jan wel of niet zou laten opereren of niet.... toch gedaan ( gelukkig) En thuis een meisje van 5 die de angst voelde en zag en zich er geen raad mee wist..... soms praat ze er nog over, dat ze het niet leuk vond dat ze de dag dat opa geopereerd werd bij opa en oma moest logeren, en dat ze bang was dat papa dood zou gaan.... Die kleine kanjer heeft zich er zo goed doorheen geslagen!! Maar het maakt me soms nog verdrietig dat ze dit heeft moeten mee maken zo jong...
Jeetje @huggybird ! Wat een verhaal. Je klinkt erg sterk, maar het is natuurlijk wek erg heftig geweest. Wat een wondertje dan toch die dochter van jullie!
Vanochtend gelopen. Ging gelukkig een stuk beter dan zondag! Wel maar 10.4 km per uur, maar de snelheid komt nog wel. Donderdag weer!
Ze had feilloos door dat er van alles aan de hand was, we zijn op haar niveau heel eerlijk tegen haar geweest en hebben ook uitgesproken dat papa kwade cellen in zijn lijf heeft en we moeten wachten of de dokter ze er uit heeft kunnen halen en hij misschien medicijnen zou moeten waar hij erg ziek van zou kunnen worden enzo. Op een dag kwam ze thuis met de vraag " bestaat kanker?" Wij hadden dat woord naar haar toe niet gebruikt omdat ze het niet kende en er al helemaal geen betekenis aan kon geven. Nu had een andere kleuter bij haar in de klas gezegd " jouw papa heeft kanker he? Daar kan hij dood van gaan!" Dit hadden we niet aan zien komen.... En probeer dan maar eens uit dat bolletje te praten dat de dokter heeft gezegd dat papa niet dood gaat..... Maar!!! We doen het nog met z'n drietjes!!!! En zijn beresterk samen
Máár 10.4 km per uur? Dat heet vliegen Zo snel ga ik nog niet helaas. Ik heb dinsdagochtend gelopen. Pijn in linker kuit tijdens het lopen en de rechter heup speelde de laatste 10 minuten toch weer op. Zo balen! Ik wil door trainen voor de halve
Wat hebben jullie als gezin veel meegemaakt @huggybird. Fijn dat jullie het nog doen met z'n allen. Bijzonder hoe kinderen met dat soort situaties omgaan. Goed dat jullie eerlijk tegen jullie dochter zijn geweest. Die kleintjes hebben alles in de gaten. Misschien nog wel meer dan volwassenen zelf. Maar ook weer bizar hoe hard die kinderen onderling zijn.
Balen dat je last had van je heup en kuit. Probeer ook naast het lopen je core en beenspieren te trainen. Hierdoor worden ze sterk en krijg je minder last van klachten.