Ja totaal niet te vergelijken. Jij gelooft, je zegt het zelf al, je gelooft het, maar ik niet. Jij hoeft mij niet te waarschuwen voor iets waarvan ik denk dat het niet bestaat. Ik waarschuw jou toch ook niet omdat ik vind dat je compleet voor de gek word gehouden in de kerk en dat sneu voor je vindt? Nee, jij denkt er anders over en dat respecteer ik. Doe dat dan andersom ook.
Poeh wat reageer jij fel zeg! Er werd om uitleg gevraagd en die heb ik gegeven. Bij mensen in mijn omgeving die er niet voor open staan, ga ik inderdaad niet erover door. Ik heb dan namelijk het idee dat het averechts werkt. Wel hoop ik dat mijn houding dan iets zou uitstralen wat jaloersheid wekt, maar dat is nog wel eens heel moeilijk kan ik je zeggen Toch wil ik het wel iemand gezegd hebben, zodat het niet aan mij te wijten valt als ze later zeggen dat ze het niet wisten. En ik denk altijd maar zo ik heb liever dat mijn geloof later niet waar blijkt te zijn, want dan heb ik niets te verliezen, maar als je heel hard zegt dat er niets is en dat blijkt wel zo te zijn heb je een groot probleem! Ik wens je alle goeds toe!
Ik ben zelf niet gelovig maar gelovigen zien hun geloof in God als een redding, een manier om goed terecht te komen. Als een troostmiddel of hulp in slechte dagen. Daarbij geloven ze dat het mensen die niet geloven slecht zal vergaan. Vanuit dat oogpunt snap ik heel goed dat je mensen probeert te overtuigen, probeert te enthousiasmeren. Daarbij vind ik het eigenlijk gek dat sommigen zo fel reageren wanneer een gelovige hem ervan probeert te overtuigen van het geloof terwijl we vaker discussies voeren over allerhande onderwerpen. Voor mij is wat een gelovige doet niks anders dan een discussie over politiek of voeding oid.
Maar voor de gek gehouden worden in de kerk en dat geloof in God hetzelfde is als een sprookje dat is ook niet heel respectvol toch?
Hoezo zou je houding jaloersheid opwekken? Ik denk dat mensen die zelf gelukkig zijn en daar heb ik geen geloof voor nodig, niet zo snel jaloers op een ander zijn. En je hebt gelijk, doorgaan werkt averechts. Ik kom hier idd waarschijnlijk wat te hard over, maar ik vraag mij echt af waar het wederzijdse respect blijft. Waar jij mensen voor waarschuwt is niet iets waar ik bang voor ben. Ik vind het heel fijn voor jou dat jij daar zo in gelooft en daar steun uit haalt, maar ik heb dat niet en ik wil dat niet en ipv mij te waarschuwen voor "wat als", kun je ook accepteren dat ik daar niet in geloof, Ook niet na 2 waarschuwingen. Jij gelooft in de hemel, helemaal goed. Kom ik niet bij je aankloppen met de evolutieleer etc. Ik geloof niet, kom dan niet bij mij aan met waarschuwingen voor dingen die na de dood zouden kunnen gebeuren, want dood is dood voor mij.
Dat is juist mijn hele punt, waarom is het wel ok als mijn buurvrouw mij benadert omdat ze het zo zielig voor mij vindt dat ik Jezus nog niet heb gevonden, maar als ik hetzelfde bij haar zou doen ben ik diegene die respectloos is.
Dat snap ik. Daarom gaf ik eerder al aan dat over godsdienst niet te discussiëren valt. Mag ook toch.
Maar ik denk dat je het verschil niet ziet. Jij noemt dat voor de gek houden in de kerk als wederopmerking op het feit dat gelovigen iemand waarschuwen voor eeuwig verdriet en pijn. Maar zeggen tegen een gelovige dat die in de kerk voor de gek gehouden wordt is wel echt een belediging vind ik. Terwijl een gelovige jou niet toewenst da je eeuwig verdriet en pijn hebt maar zij jou daar oprecht voor proberen te behoeden. Niet om je te jennen of lastig te vallen, maar om je te helpen.
Ik zie het verschil wel en zou het daarom ook nooit zo zeggen. Ik kan niet zo goed onder woorden brengen hoe ik het bedoel. Ik begrijp dat ze willen helpen, maar voor mij voelt het heel naar. Ik zie het ook als een belediging dat mensen je willen bekeren/enthousiasmeren. Mijn leven is goed zo, ik vind het heel vervelend als mensen komen beweren dat ik iets mis. Dat bepaal ik zelf wel toch? Je zegt toch ook niet tegen een (bewust) kinderloze vrouw dat ze wat mist? Waarom hier dan wel? Ook al is het bedoeld om te helpen, het helpt niet altijd. Dat iets goed bedoeld is, maakt het niet altijd goed.
Ik vind dit een heel inlevende post van een niet-gelovige! Fijn!!! (En dat van tuc.) Wat zo is het. Ik geloof écht dat iedereen de redding van Jezus nodig heeft. Vergelijk het met een vreselijke ziekte. Jij en je buuf hebben hetzelfde. En op een dag kom je erachter dat je van blauwe m&ms geneest. Houd je dat dat voor jezelf? Of sprint je als eerste met een zak m&ms naar de buuf om dit fantastische nieuws te delen? Ik vind het helemaal niet vervelend als mensen t gesprek met me aan gaan over wat zij geloven. Maar het is de toon die de muziek maakt. Zegt mijn buuf: ik wil geen blauwe m&ms want weetikveelwat... Dan heb ik daar verdriet van. Maar zal nooit of te nimmer daarom minder van haar houden. Ik zou hopen dat ze aan mij ziet wat die zak m&ms mij gedaan heeft..
Dat doe ik ook en ik kan ook nog goed met mijn buurvrouw overweg hoor. Heb er toen ook niks van gezegd, maar vervelend vond ik het wel.
Ik snap wat je zegt en weet dat je goed bedoelt. Ik hoop alleen dat je ervoor open staat dat niet alle mensen het net als jij kunnen/willen zien en dat je daar geen verdriet over hoeft te hebben. Ik ben niet zielig, ik ben gelukkig. Voor mij is tastbaar bewijs belangrijk, kun je aantonen dat de blauwe m&m's je genezen hebben, dan ben ik om. Tot die tijd houd ik het bij de wetenschap.
Ik snap dat jij vindt dat ik niet verdrietig hoef te zijn. Maar als ik écht zeker weet dat jij die blauwe m&ms nodig hebt... Anyway. Maar dat is dus de reden waarom. Waarom men de straat op gaat... Een balletje opgooit.. Een boekje geeft.. Dat heeft niks met respectloos te maken. Maar juist met een intens "geven-om". Het kan mij verder niet zoveel schelen of jij de was ophangt op zondag. Tenzij je dat graag met me zou willen delen
Maar is het ook echt nog geven om als je weet dat iemand er niet voor open staat en er gewoon anders over denkt? Is geven om mensen niet diegene zo accepteren zoals hij/zij is? Zeker als ik echt zeker weet dat ik de blauwe m&m's niet nodig heb. Dit is overigens niet lullig bedoeld, maar probeer je mijn kant te laten zien.
Yep. Want ook ik heb aan die kant gestaan. Gedacht dat het met oranje m&ms ook wel zou lukken. Maar ik zou niet dag aan dag blauwe m&ms door je brievenbus gaan gooien. Ik zou het je vertellen. En daarna is het aan jou en de blauwe m&ms. Ik vind het verdrietig dat je blijkbaar veel vervelende ervaring hebt gehad met m&m-eters... Ik vraag me af of het niet om de aldi-variant ging.. Die zijn echt niet zo lekker
Ik denk dat er een heel dun lijntje zit tussen het geven om en bemoeienis. Ik heb inmiddels een sticker op de voordeur dat geloofovertuigers niet welkom zijn. Had namelijk de ene week het ene geloof aan de deur en de week erna weer een ander geloof. En na ze netjes gezegd te hebben dat ik geen interesse heb belde ze toch weer aan een aantal weken later. En dan vind ik het wel echt bemoeienis en irritant worden. Eerlijk is eerlijk ik ga ook niet aanbellen bij gelovigen om ze van het geloof af te laten stappen Ik denk dat als iemand wilt diegene ook de weg wel vindt.