Oke even een vraagje. Op dit forum zie je een heleboel meiden die gewoon vertellen of he een jongetje of een meisje word. Dat is natuurlijk oo veranderd in de jaren want vroeger wisten ze het natuurlijk nog niet voor de geboorte maar toen ze het wel wisten werd dat volgens mij ook minder verteld. Ook wij vertellen dat gewoonwant we zijn erg trots erop dat het een meisje word (ook als het eenjongen was geworden waren we ook erg trots geweest) Maar nu nog even een stapje verder. Mijn man en ik hebben al jaren de namen in het hoofd voor een jongetje en meisje. Nu eindelijk mogen we de namen voor het meisje gaangebruiken. Ik noem haar nu ook al bij haar voornaam (vind ik mooi en persoonlijk) maar ook wij vertellen aan anderen de voornaam van ons dochtertje. Ik ben trots op de naam en we vertellen het ook omdat er meerdere mensen om ons heen zwanger zijn en we niet willen dat dezelfde namen worden gebruikt. Maar mijn moeder vind het een beetje raar dat we de namen gewoon vertellen. We hadden het voor mijn zwangerschap wel aan een aantal mensen gezegd welke namen we wilden gebruiken (alleen aan goede vrienden). Is dit ook raar of is het typisch nederlands dat we zo gesloten zijn hierover? Want in het buitenland zijn ze vaak opener over het geslacht enzo. Wie verteld het ook gewoon?
Het is inderdaad errug hollandsch om alles voor je te houden. In het buitenland vertellen ze vaak niet alleen het geslacht, maar ook al de naam! Wij hebben besloten om het voor onszelf te houden, zowel het geslacht (wat we nu anderhalve week weten) als de namen. Wij hadden altijd al een kinderwens, maar door opleidingen enzo uitgesteld tot nu. De namen hadden we wel al die jaren al in ons hoofd zitten, en die zijn nooit meer veranderd en zullen ook niet meer veranderen. Ook wij noemen de baby nu bij de naam als we alleen zijn; in gezelschap is het goed opletten dan het je het er niet uitflapt! Ook onze ouders weten het niet, en dat vinden ze prima zo. Al had mijn schoonmoeder wel een stomme reactie gehad van een vriendin van haar. Zij vond het "vals" (!) van ons dat wij het geslacht wisten en het niet wilden vertellen! Nou, daar kan ik me dan wel over opwinden (hormoontjes...); waar bemoeien die mensen zich mee! Als er een baby geboren wordt in onze omgeving, zit ik 'm ook wel even te knijpen of ze niet "onze naam" zullen hebben... Meis, als jullie het willen vertellen, moet je dat lekker doen. Het gaat er toch om waar jullie je goed bij voelen? Mensen oordelen toch altijd... Liefs Monique
Niets is raar, zolang je er allebei achter staat. Het is alleen niet erg gebruikelijk. Tenminste, ik heb nog nooit eerder een naam te horen gekregen voordat de baby was geboren. Wel het geslacht. Dat maken steeds meer mensen van te voren bekend. Klinkt een beetje lullig, maar alleen mijn vriend en ik weten het geslacht van onze baby en we zeggen tegen iedereen dat we het niet weten. We vinden het gewoon leuk om het voor ons te houden totdat de kleine geboren is. En als mensen weten dat je het weet, dan blijven ze erover doorgaan (dat is tenminste mijn ervaring). 14 maart gaan wij voor een 3D-echo. Misschien dat we dan wel vertellen dat we het weten, maar het geslacht houden we echt voor ons. Mijn zus is 4 weken geleden bevallen van een tweeling en nu hoorde ik afgelopen weekend van mijn moeder dat mijn zus haar wel het geslacht en de namen al had verteld in november. Verder wist echt niemand het... Liefs, Suus
Meid, heerlijk, ik hou van deze openheid! Ik vind het altijd zo achterlijk dat het een verrassing moet blijven... Geloof me, de bevalling zelf is al verrassend genoeg haha Maar goed, iedereen moet het lekker zelf weten maar ik verheug me er op dat ik over 3 weken gericht kan zoeken naar een naam, kaartje en kleur voor de babykamer. Hou zelf wel van anders dan anders, dus vind het ook leuk om het net even anders te doen dan de rest... Ps. ben nu ook wel neiuwsgierig naar de naam van jullie kleine meid...
jep dat is raar! hihi ik wil het vertellen kwa geslacht wat we krijgen maar me vriend niet en me vriendin en moeder vind ook van niet! MAAR IK WIL HET WEL! bij kyana wist het niemand! Maar nu lijkt het me leuk, Kyana die het dan mag weten iedereen mag het weten. Ik hou niet van neutrale kamertjes en dan mag wéér niemand op de kamer komen en kan wéér niemand mij helpen {en heb al zo'n last van bi}
@Merel1976: Achterlijk? Dat klinkt niet echt respectvol. Ieder moet toch zelf weten hoe hij of zij iets doet. Laat iedereen lekker in zijn waarde..
Bij ons weet ook iedreen wat het wordt en ook de naam weten ze want het wordt naar me schoonvader genoemd omdat het een jongen is en als het een meisje had gewesst naar me schoonmoeder maar die naam hadden wedan wel wat veranderd want ze heet Sien vond ik niet mooi maar me schoonvader heet eef dus wij krijgen een eefie en als ik een 2de mag krijgen gaat dat naar me vader die heet ron dus een ronnie of sharon ligt eraan wat het wordt.
Wij hebben het geslacht alleen aan de opa's en oma's en mijn zusje verteld. Ikzelf heb er geen problemen mee, maar manlief vind het leuker om het geheim te houden. (hij heeft zich vorige week versproken bij zijn zus, helemaal chagerijig was hij ervan. Dat vertelde ik later aan haar en nu doet ze net of ze gek is...). De naam hebben wij al lang en onderling noemen we hem wel bij zijn naam (oeps, nu weten jullie ook wat het is... ). We hebben ons een keer bijna versproken. En stiekum weet mijn moeder ook hoe hij gaat heten, maar die houdt heel goed haar mond (als mannetje daar achter komt, is het oorlog denk ik... ). Inderdaad zitten mensen steeds te vissen als ze weten dat je het geslacht weet en constant op je woorden te letten. Ik heb het over hij: oh het is een jongen! Maar later ging het over babykleertjes en ik zei dat ik blauw ook best voor een meisje vond kunnen: oh het is een meisje! Eigenlijk best grappig, we maken er een beetje een spelletje van...
Persoonlijk vind ik het raar om te weten hoe de baby gaat heten. De vrouw van een collega zei een keer: kijk, hier zit Lisa in. Nou van mij hoeft dat niet hoor hihi. Weet niet eens of ik het geslacht ga vertellen aan iedereen.
moet je helemaal zelf weten meid! Het geslacht vertellen wij wel aan naasten, de naam denk ik niet.. waarom weet ik ook eigenlijk niet.. gewoonte? succes!
Wij zeggen wel wat het wordt maar niet de naam deze is geheim. Wij willen ook niet dat de naam bekend wordt zodat er toch nog een verassing is. Ze weten al wat het wordt en me ouders en mijn schoonouders zouden de naam ook niet willen weten.
alleen als we niet zouden vernoemen zou ik de naam wel geheim houden denk ik ik vind het wel mooier om het pas te vertelle als het geboren is maarja wij doen vernoemen en dat wisten ze
we hadden ook zo gedacht omdat we niet namen hebben die niet populair of apart zijn en de kans dat een vrendin die zwanger is dezelfde namen zou kiezen ook aanwezig was. Ik kan het me voorstellen als iemand het geheim houd ook het geslacht. Ik ben nou eenmaal een persoon die het er toch wel uit zou flappen hahaha! Ik vind het fijner zo als iedereen het weet. o ja en voor de nieuwgierigen het word Emma.
Nou, dat vernoemen is eigenlijk de reden dat ik mijn moeder de namen al heb verteld. Manlief vond de naam van mijn vader echt helemaal niets (had ook een hele negatieve assiciatie met die naam), maar ik wilde hem toch graag vernoemen. Nu hebben we een verbastering gevonden voor zowel de naam van mijn vader als de naam van zijn vader. Ik wilde gewoon even bij mijn moeder klankborden wat zij er van vond en hoe ze dacht dat mijn vader erop zou reageren. Die man heeft zoveel voor mij gedaan de afgelopen jaren, ik zou hem niet graag kwetsen, vandaar.
Ik zit daar ook vaak mee in dubio eigenlijk.. Geslacht vind ik onzin om voor ons te houden, het is veel praktischer om het te vertellen (voor cadeautjes enzo) en daarnaast kun je dan veel makkelijker over de baby praten. De naam vond ik lastiger.. Veel mensen vragen daar ook naar! Aan de ene kant hoor je inderdaad bijna nooit iemand de naam voor de geboorte zeggen. Aan de andere kant.. ons beebje heeft toch ook al echt een naam en zo noemen we hem zelf ook al. Mijn vriend noemt de naam al aan iedereen, dat vond ik af en toe wel beetje irritant, maar goed, hij is er trots op en eigenlijk zie ik ook weer niet echt in waarom het erg is. Dus hij moet dat zelf weten. Ik had besloten het alleen tegen mijn ouders te zeggen, maar er wel bij gevraagd het verder voor zichzelf te houden. Nu blijkt dus dat mijn moeder het jammer genoeg wel gewoon door heeft verteld, mijn zus bijvoorbeeld wist het al en dat vind ik wel jammer ik had het graag in ieder geval zélf willen vertellen.. Maar goed... Waarschijnlijk weet de hele familie het dus al Ik denk vooral omdat ze de namen niet echt mooi vindt en dan de meningen van anderen wil weten...
Ik heb wel een idee wat de naam betreft. Een meisje: Julide Jongen: Onur En nu afwachten of ik in de tussentijd niet van gedachten verander
hahaha dat hebben wij dus ook trots op de naam. En wij wilden het ook eerst alleen de ouders vertellen. Dat hebben we 4 dagen volgehouden toen was het zo als iemand er naar vroeg hoe de echo ging enzo. Dat ik over hem (dat zeg je toch vaak) en het. en dat vond ik erg onpersoonlijk. Maar er waren dus oo mensen die de namen al wisten want we hadden het er wel eens over voor ik uberhaupt zwanger was.
ik heb wel de geslacht aan iedereen gezegt maar wel eerst gevraagt of ze het wouden weten de namen heb ik echter niet van te voren gezegt mijn kids heben bijzondere namen met een bijzondere betekenis dus wou niet dat iemand anders met onze speciale namen er van door ging
Oh ja, alleen mijn moeder, zus en broertje weten welke namen ik in gedachten heb. Verder niemand. Mijn schoonfamilie heeft sowieso niks met die namen want die zien denk ik liever een Vietnamese voornaam, maar dat wil ik weer absoluut niet.
ik vind het helemaal niet raar, wij hebben iedereen gelijk verteld dat we een meisje verwachten en als mensen vragen of we al weten wat het is dan zeggen we een meisje! alleen de naam hou ik voor me omdat er nog 2 bekenden zwanger zijn van een meisje en omdat mijn man het liever nog voor zich wil houden, geen probleem. we kregen wel een aantal rare reacties van mensen toen we vertelden dat het een meisje is, echt zo van: dat zeg je toch niet? en wij: hoezo niet? in april weet iedereen het hoor!