Ik en mijn man hebben een dochtertje van bijna 1.5 jaar. Ze is niet se makkelijkste qua slapen.. en heel veel ziek.. 2 koortsstuipen gehad en al 3x oorontsteking in 3 maanden.. 3x een kuurtje.. donderdag naar een homeopaat.. Nu wilden we eigenlijk pas aan een 2e beginnen als onze dochter beter zou slapen, minder ziek is.. ik ben zelf ookal 5x ziek geweest in een half jaar tijd.. maar mn man begint nu toch steeds over een 2e.. Hij wil het toch heel graag al.. Ik wil het ook aan de ene kant al heel graag, maar aan de andere kant denk ik: eerst onze dochter goed slapen en minder ziek.. maar aan de andere kant denk ik.. wanneer is wel een goed moment.. nooit?? Wat zijn hier de ervaringen met een 2e zwangerschap bij een kindje rond de 1.5 jaar? hadden jullie wat moeilijkere kindjes? (heb dit onderwerp ook gezet in zwanger worden, wist niet zo goed waar ik het moest neerzetten)
Herkenbaar. Ons zoontje was tot 1,5 ook zo vaak ziek: oorontstekingen longontsteking, koortsstuip..ik zelf daardoor ook vaker dan daarvoor: voorhoofdholteontsteking , buikgriep.. Gek genoeg ging het vanaf 1,5 jaar beter en is hij zelden nog ziek. Doorslapen doet hij (uitzonderingen daargelaten) sinds hij 9 maanden is dus dat speelde niet mee. Ik dacht alleen pas rond z'n tweede verjaardag zo ik ben er weer klaar voor dus ik heb nog even gewacht. Het ligt eraan of je denkt het aan te kunnen want is er ooit een goed moment? Ik vind her wel pittiger zwanger zijn met een peuter erbij je hebt toch minder rust maar dat houd je toch bij een tweede. Als je man je tijdens je zwangerschap ook soms kan ontlasten zodat je rust kan pakken en het kriebelt waarom niet?
Er zijn altijd wel bezwaren te bedenken maar weetje, als je dochter straks goed slaapt gaat dat je geen garantie geven voor hoe het een half jaar later is. Ik heb veel bezwaren bedacht over waarom wij nog niet voor een tweede zouden moeten gaan. Maar het vele ziek zijn van mijn dochter toendertijd was daar geen reden van. Overigens ging het bij mijn dochter veel beter nadat ze buisjes kreeg en haar neus amandel verwijderd is.
Hier ook een kindje dat veel ziek was. Vanaf twee jaar ging het beter, maar nu nog heeft ze af en toe 'rare dingen'. Hoort erbij voor sommige kinderen, denk ik. Net als zelf ook ziek worden, vooral als je geen jonge kinderen gewend bent (bv. via werk op een KDV of school), het zijn vaak 'nieuwe' virussen waarmee je in aanraking komt en waar je, net als je kind, antistoffen voor op moet bouwen. Bij de tweede speelt dat vaak minder, omdat je bepaalde antistoffen dan al hebt. Daarnaast kan het tweede kindje ook wel erg goed doorslapen en weinig ziek zijn en in die zin dus mindere belasting geven. Maar het kan natuurlijk ook wel hetzelfde, of erger, uitpakken, dat weet je niet. Ik vond het wel veel uitmaken dat je al ervaring hebt en dus beter weet hoe en wat ed. Je weet niet wat de toekomst brengt en daarnaast is een kindje over het algemene geen keuze die je met je verstand, maar voornamelijk met je gevoel maakt. Daar kan dus eigenlijk niemand je advies in geven.
Hier de tweede gekregen toen er 2,5 jaar tussen zat, dus iets meer dan 1,5 jaar tussen geboorte en zwangerschap . We wilden al wel eerder maar we hebben 2 miskramen gehad. Mijn oudste was moeilijk, een huilbaby, prematuur en dysmatuur met schisis. 3 operaties in haar eerste 1,5 jaar gehad. En ik herstelde van HELLP. Dus ik zou zeggen, ga er voor. Maar je kunt alleen met elkaar beslissen hoe veel je aankunt en aan wilt kunnen.
Als je nu beslist voor een kindje te willen gaan, ben je minimaal 9 maanden verder voordat het er is he?! Dan kan er zoveel veranderd zijn. Wellicht lukt het niet meteen en duurt het heel lang. Bij onze 3de zit er 3 jaar langer tussen dan gehoopt,om een voorbeeld te geven. Als de wens er is, dan zou ik er gewoon voor gaan. Bij onze eerste en tweede zat er 19 maanden tussen, druk en vermoeiend,maar gezellig en fijn dat ze nog dezelfde interesses hebben.
Onze oudste was ook 1,5 toen ik zwanger werd van nr 2. Nou was onze oudste toen een goede slaper, dat is een jaar later een beetje anders geworden Maar goed, straks wacht je tot ze goed slaapt en dan komt de baby en heb je alsnog gebroken nachten.... in ieder geval in het begin. Wat dat betreft is er nooit echt een ideaal moment denk ik. Dus als je graag een tweede wilt zou ik er vooral voor gaan. Zoals hierboven ook iemand zei, je bent toch gauw een jaar verder voor de baby er daadwerkelijk is.
Geen ervaring met een ziek kindje of onregelmatige slaper, maar wel bewust gekozen om iets langer te wachten. Zoontje is nu 3 en dag- en nacht zindelijk. Inderdaad is de periode met regelmatig verkouden zijn over en hij slaapt goed. Maar eer dat je zwanger en bevallen bent, ben je inderdaad zomaar een jaar verder en kan alles weer anders zijn. Wat dat betreft ben ik het eens met andere schrijfsters dat er nooit een perfect moment is. Je moet doen wat jou goed voelt.
Wachten tot iets beter gaat heeft denk ik weinig zin. Want hervallen kan daarna altijd weer... Maar als je het nu echt zwaar hebt, zou ik wel wachten. Want zo weinig verschil ertussen is volgens mij altijd zwaar. Omdat je dan twee kindjes hebt die jou echt nog constant nodig hebben. Wij hebben bewust langer gewacht. Vier jaar tussen. En hoewel ik een baby sowieso altijd zwaar vind, vind ik de combinatie met mijn oudste eigenlijk best makkelijk. Ze is heerlijk zelfstandig, kan mij helpen bij het verzorgen van haar broertje, gaat naar school voor meer rust, snapt dat ze soms moet wachten... Twee baby's op korte tijd lijkt mij echt zoveel zwaarder.
Hier zal onze zoon 2 jaar en 2 maanden zijn als zijn broer wordt geboren. Ik moet zeggen dat ik deze zwangerschap een stuk pittiger ervaar als de vorige omdat onze zoon nog veel aandacht nodig heeft terwijl hij toch echt een makkelijke jongen is. Hij slaapt goed, niet vaak ziek, hij speelt lekker.. maar toch valt het zwaarder dan ik had verwacht. Wil je echt graag dan zou ik niet perse wachten maar het zal wel heftig zijn soms.. Als ik heel eerlijk ben denk ik soms; hadden we maar wat langer gewacht.
Mijn oudste was een ramp, huilbaby en niet doorslapen tot 2 jaar. Toen ik onverwacht zwanger raakte van de tweede was hij 15 maanden. We zetten ons 9 maanden schrap voor wat er ging komen. Maar het ging perfect. Tweede was een droom baby en de oudste veranderde (en is nog steeds) een geweldige grote broer. Als mijn jongste huilde ging hij troosten en van niemand wordt mijn jongste zo rustig als van hem. Het kán dus ook juist goed zijn.
Gewoon ervoor gaan. Bedenk dat je eerst nog zwanger moet worden. En dan nog 9 maanden verder. Jullie 1e is dan alweer een stuk ouder en verder in de ontwikkeling. De weerstand ontwikkeld zich natuurlijk ook steeds verder (bij ons dus minder ziek toen ze ouder werden). Daarnaast heb je geen garanties. Wat als het nu opeens beter wordt. Je weet niet of dat zo blijft. En je kunt ook niet voorspellen hoe de volgende baby zal zijn.
dank jullie! we hebben er over gepraat thuis en voorlopig wil k nog geen 2e.. denk pas dat als onze dochter 2 is dat we dan pas willen proberen weer.. Ik vind het nog te zwaar momenteel met mn eigen dochtertje.. ben veel moe zelf.. maar we zijn weer hard aan het sporten om fitter te worden!
Ik weet niet of er een goed moment komt..wij hadden augustus uitgekozen omdat onze dochter dan ruim 2 en misschien wel ouder zou zijn als de baby zou komen. Dat leek ons wel fijn omdat de oudste dan ook al wat zelf kan en we hoopten dat ze tegen die tijd ook door zou slapen. Echter liep het een beetje anders en ben ik nu 13 weken zwanger van de 2e en 3e..vind het nu extra zwaar om zwanger te zijn met een rondlopende dreumes, maarja. Dat zal je altijd hebben bij een volgend kindje denk! Kortom, ik denk dat het vooral belangrijk is dat jij en je partner beide erachter staan en dat de timing dan niet zoveel uit maakt.