Eardse is een guitig manneke die iedereen die voor hem staat, beloont met een stralende glimlach. Mensen op straat, mensen in de winkel... iedereen krijgt een mooie lach te zien... behalve m'n pa. Als mijn pa voor hem stond, begon Eardse keihard te huilen, maar echt keihard é. Hij liep helemaal rood aan en het duurde altijd even voor ik hem kon troosten. Wat mijn pa ook probeerde, grimassen trekken, héél lief en met zachte stem tegen hem praten... niks hielp. Van 't moment dat Eardse hem ook nog maar zag, was hij aan 't huilen. Ik voelde mij daar ongemakkelijk bij natuurlijk en zocht altijd een excuus: oooh hij is niet uitgeslapen - hij is net wakker... Op een dag beslist mijn pa om naar de kliniek te gaan, hij had al enkele dagen 'n druk in zijn borstkas. Na een week observatie doen ze testen... en wat blijkt: zijn aorta zat 90% dicht, hij moest onmiddellijk geopereerd worden Hij kon elk moment een fataal hartinfarct krijgen - we hebben zelfs de kans niet meer gekregen om nog snel naar de kliniek te gaan en hem nog eens te zien voor de operatie... Alles is gelukkig goed verlopen, ze hebben 2 overbruggingen moeten doen. Hij is nog een week in de kliniek moeten blijven en in die week heeft Eardse hem niet gezien omdat ik het niet zag zitten om met zo'n klein kindje naar een kliniek te gaan. Ik had dus weeral een excuus als hij Eardse zou zien en hij zou weer huilen: oh hij heeft je een week niet gezien é MAAR het liep helemaal anders. Mijn pa was thuis en dus zijn we hem gaan bezoeken met Eardse erbij nu. Ik kom met Eardse voor mijn pa, mijn pa begint tegen hem te praten... en Eardse lacht, keihard! De keren erna, kreeg mijn pa steeds een stralende glimlach van Eardse te zien, het huilen was over. Nu vraag ik me af: voelde Eardse misschien dat mijn pa ziek was? Ik vind het allemaal zo bizar en toevallig dat ik écht geen andere uitleg vind dan dat hij het inderdaad aanvoelde... Wat denken jullie?
Goh.... of hij het heeft aangevoeld zou ik niet durven zeggen, maar het is wel zwaar apart zeg! Gelukkig is alles weer goed met je vader
Ik durf niet te zeggen dat het zo heeft gewerkt, maar een mooi verhaal is het wel! Ik geloof wel in dergelijke dingen, dus wie weet?
ik geloof hier wel in. Het kan heel goed zijn dat Eardse door te huilen aan wilde geven dat er iets verkeerd zat bij je pa....... twinny
Goh, wat geweldig mooi om te lezen (voor je pa natuurlijk even niet). Ik denk ook dat die kleintjes open staan om zulke dingen te voelen. (kijk maar eens naar Derrik Ogilvy, van "baby's wil is wet".) Baby's voelen dingen waar je verseld van staat!
Is zeker heel bijzonder, vooral omdat na de operatie het huilen ineens over was! Ik denk zelf dat het er best mee te maken kan hebben!
Hihi, hij is een soort van "vader fluisteraar"... (tov het tv programma; de babyfluisteraar...if you catch my drift) edit: duh, de vergelijking was al gemaakt. Maar het is een erg mooi en bijzonder verhaal. Ik hoop alleen dat het toeval was want Veerle reageert net zo slecht op mijn vader als Eardse op jouw vader reageerde. Ik moet er niet denken dat er zoiets heftigs mis zou zijn met mijn vader.
hoi, gelukkig waren jullie er net op tijd bij, ppfoe. niet te lang stilstaan bij hoe het anders had kunnen gaan. maar het schijnt idd dat kindjes meer open staan voor bepaalde dingen dan volwassenen. joyce
thx voor de reacties Ik heb er lang mee gelopen zonder het neer te schrijven - uit schrik dat mensen ermee zouden lachen. Het KAN allemaal toeval zijn é maar 'k vond het toch wel heel toevallig... MarieLize, ik hoop dat het bij jou in elk geval niks betekent...
Heel bijzonder. Ik wil dit soort dingen dan ook altijd graag geloven. Wel Fijn dat alles weer goed gaat. Gr. Kirsten
Zou heel goed kunnen. Toen mijn vriend overleed had Noa dezelfde reactie op hem. Hij was niet lekker en ik had Noa even bij hem gelegd. Even lekker knuffelen met pappa, hij kon wel een vertroeteling gebruiken. Ze lachte naar hem en het was een mooi schouspel wat zich voor mijn ogen afspeelde. Ik ging naar beneden om een flesje klaar te maken voor Noa. Ineens hoorde ik haar heel hard huilen, ik dacht nog dat het van de honger was. Maar dit was heel anders en het hield niet op! Hij was heengegaan en Noa heeft dit volgens mij gemerkt. Zij huilde erg overstuur en dit was absoluut geen hongerhuiltje. De fles weigerde ze ook van de buurvrouw die ik had gebeld om Noa op te komen halen. Bij haar is zij erg op haar gemak. Ik weet zeker dat kinderen heel wat meer voelen als wij! Gelukkig is het met je vader weer in orde.
Wat bijzonder! Fijn dat je vader op tijd geholpen is! En ook wel heel leuk voor hem dat hij nu eindelijk dan eens grote glimlachen krijgt van zijn kleinzoon! @zonnestraal : heb weer een brok in mijn keel van jouw verhaal ......
Tjemig wat bijzonder zeg!Ik denk inderdaad dat kinderen hier meer voor open staan,ze voelen dingen haarfijn aan.Ook al kunnen ze sommige zaken nog niet eens begrijpen!Heel bijzonder,en fijn dat alles goed is gegaan!
Ik geloof hier zeker wel in ik denk dat babys veel meer voelen dan wij (ik denk dat wij het verleerd zijn) Anne is ook heel gevoelig in veel dingen.Ik merk aan haar vaak of er wat is met mensen het is heel appart maar ik vind het iets heel moois en intressant.