Bedankt voor alle reacties!! Ik voel me nu niet meer schuldig nu ik lees dat het iedereen weleens overkomt. We kunnen natuurlijk niet altijd vrolijk zijn he. Maar hij is nog zo klein en begrijpt echt niet waarom we opeens zo onaardig doen. Echt zo zielig eigenlijk, maar ja hopen dat het niet meer gebeurt.
Je kunt een kind natuurlijk nooit helemaal afzijdig houden van een ruzie. Ernstig schreeuwen zou ik niet doen maar gewoon een flinke discussie is prima hoor. Daar leren ze inderdaad van. Als er maar geen lelijke dingen worden gezegd. Ik zou je er niet te schuldig over voelen. Er zullen vast nog eens zulke momenten komen.
Vind dat je best eens een discussie kunt hebben waar je kindje bij is. Zolang je er ook maar bij laat zien dat je het weer goed maakt. Mijn ouders maakte wel ruzie waar wij bij waren, maar praatte dingen nooit uit. Dit heb ik in mijn relatie echt moeten leren omdat ik dit niet gewend was. Er werdt thuis nooit "sorry" gezegd als iemand fout zat of wat dan ook. Ik vind wel dat je het moet voorkomen om een echte ruzie te hebben waar je kind bij is. Achteraf hoef je je er echt niet schuldig om te voelen hoor, dat gebeurt iedereen wel eens. Maar probeer het de volgende keer anders te doen.
Ik kan me dat goed voorstellen! Ik wil mijn kind inderdaad ook meegeven dat ze hun frustratie mogen uiten, zodat dingen opgelost kunnen worden. Mijn man is er nog iets beter in dan ik, die roept na een flinke discussie (kleine ruzie): Kom Jari, gaan we mama een dikke vette knuffel geven! Vaak ben ik vlak daarvoor nog een beetje aan het na-mopperen. Mijn zoontje roept dan heel hard Hmmmmmmm! En komt dan glunderend met papa aanrennen om me een knuffel te geven. Ik kan niet anders dan smelten dan, dat begrijp je Ik denk dat het heel belangrijk is voor een kind om niet overal buiten gehouden te worden. Als papa en mama naar een andere kamer gaan om daar alles uit te schreeuwen weet een kind echt niet wat er aan de hand is. Grote kans dat een kind het groter maakt dan het is. Moet trouwens wel zeggen dat ik makkelijker een discussie aan me voorbij laat gaan. Voordat ik kinderen had discussieerde ik veel vaker. Nu denk ik heel vaak: Waarom zou ik hier in hemelsnaam over discussieren? Ik lijk wel volwassen te worden....