Ik heb vanmiddag ruzie met mijn moeder gehad. Ze was echt bezig om me boos te maken en dat werd ik dan ook. Ik voelde me zo gespannen dat ik het ook erg in mijn buik voelde. Een raar soort spierpijn in mn hele onderbuik..Een heel apart gevoel. Nu voel ik me iets rustiger maar zit er nog steeds mee in mn maag. Ik ben nu echt bang dat het niet goed zit. Mijn vorige zwangerschap toen ik een miskraam heb gehad had ik ook wat ruzie en spanning gehad. Ik ben nu zo bang dat het weer gebeurt. Ik wilde juist weer genieten van mn zwangerschap en nu ineens die ruzie, ik zit er zo mee. Sorry dat ik zoveel klaag hier maar ik ben gewoon nogal onzeker door de miskraam vorige keer. Ik heb mijn volgende echo pas 29 juni, kan eigenlijk niet wachten Groetjes
Vervelend dat je ruzie hebt gehad, FashiOn. En al helemaal dat jij je nu niet lekker voelt. Toch denk ik niet dat je je zorgen hoeft te maken. Je kunt geen miskraam krijgen doordat je een keer ruzie hebt of boos bent. Als je een miskraam krijgt, was er iets niet goed met het vruchtje. Je kunt er dus niks aan doen dat het de vorige keer misging. Dat had niks met de ruzie of spanning te maken. Maar: ik denk wel dat je met een zwangerschap al genoeg aan je hoofd hebt. Het is spannend, je bent toch sneller moe, misschien last van misselijkheid of andere kwalen, hormonen. Naast al die dingen zit je echt niet te wachten op ruzie / spanning. Probeer het dus (als dat kan) te voorkomen. Misschien door maar even niet meer met je moeder te praten over die onderwerpen waarvan je weet dat het ruzie wordt. Of helemaal wat minder contact tot het weer beter gaat? Niet omdat het nu zo slecht is voor je kindje, maar gewoon omdat het niet fijn is voor jezelf! Sterkte!
Dankjewel tupp Het lijkt me inderdaad beter als ik haar gewoon even niet meer spreek, want het was echt behoorlijk erg die ruzie. Heb me er heel druk om gemaakt. Ben nu al wat rustiger en wil het liefst eraan denken dat het gewoon goed gaat. Ik ga alleen weer zo erg letten op wat ik wel of niet voel, en dat is wel vervelend. Nou ineens zijn mn kwaaltjes weer verdwenen.. Ik weet niet of het daarmee te maken heeft of dat er niks aan de hand is. Ben echt heel erg zenuwachtig voor de echo
Hi meis, Heel logisch dat je zo onzeker bent. Ook al zou je die ruzie niet gehad hebben, dan denk ik dat je die onzekerheid ook wel met je meedraagt. Die spierpijn in je onderbuik kan heel goed de groei van je baarmoeder zijn/bandenpijn. Dat kun je goed voelen. Ik heb daar ook erg veel last van gehad. En kwaaltjes die komen en gaan waren bij mij ook heel normaal. Vanaf een week of 10 werd ik echt goed misselijk en dat heeft tot week 37 (!) aangehouden. Is het je eerste echo die je de 29ste krijgt? Anders zou ik even bellen en kijken of je toch eerder een echo kan krijgen. Geef gewoon aan dat je erg last hebt van je buik en dat je door je onzekerheid amper nog kan functioneren. Mijn 1e zwangerschap ging bij 14 weken mis (door vlokkentest, geen spontane miskraam), maar het ziekenhuis begreep heel goed dat ik bij mijn tweede zwangerschap zo onzeker was dat als er iets was ik altijd even mocht komen. Succes en op naar een goede echo meid en dan proberen te genieten van je zwangerschap. Ik heb het te weinig gedaan door angsten, maar voor je het weet is die periode voorbij, terwijl juist ook je zwangerschap zo iets moois is!!
Hoi Romy, Dankjewel voor je berichtje, dat geeft me wat meer zekerheid Gelukkig dat die spierpijn niks hoeft te betekenen, maar het was zo toevallig, na die erge ruzie ineens had ik er last van. 29 juni is mijn derde echo, ik heb er al 1 gehad in het ziekenhuis ivm, de vorige miskraam en vorige week de 2e bij de vk. Het zag er allemaal goed uit. Ik wil er zo graag van genieten maar mijn vorige miskraam heb ik met 11 weken gehad(vruchtje was na 9,5 week gestopt met groeien en geen hartslag meer) en tot die tijd ben ik gewoon heel erg bang.. Wat erg dat je door de vlokkentest een miskraam hebt gehad, ik snap dat je dan ook erg onzeker was de 2e zwangerschap! Gelukkig dat het toen wel goed is gegaan Ik heb net gebeld voor een afspraak een paar daagjes eerder, maar ik word nog teruggebeld dus ben benieuwd.. Ben wel erg zenuwachtig en vraag me af hoe ik al die dagen door moet komen, ben er de hele dag zo mee bezig dat ik me niet goed meer kan concentreren op werk etc.
ik heb ook wel echt hele erge ruzie gehad met mn vriend en boos de deur uit gestormd. kreeg dan toch ook (denk door stress en spanning) pijn in mn buik en daar schrok ik dan ook wel weer van. ik weer naar huis en rustig gaan zitten en dan trok het weer weg. dat was ook dus in het begin. van de week was ik aan het huilen (pff die hormonen zeg )en dan is ie heel onrustig of als ik heel erg boos ben (ga nogal hard tekeer als ik echt boos ben) gaat ie meer schoppen als normaal. voel me dan ook wel weer erg schuldig maar ik ga natuurlijk ook weer niet alles pikken van mn vriend iets waar ik aan moet werken, iets zachter doen als ik boos ben. hoop ook echt dat het geen invloed heeft op de situatie als ons kindje geboren word denkt dat hebbie die vervelende harde stem weer die me altijd wakker houd,of dat ie een hekel aan me krijgt of iets