Finley had dus wel een kuur nodig he? Maar jij als huisartsassistente wil dat maar niet begrijpen. :x Fijne werkdag nog en hoop dat je nooit zieke kindjes zult hebben!
Ik heb ook wel eens in een acute situatie gehad waarin ik echt niet kon lopen dat ze niet aan de huisarts wilde doorgeven om op huisbezoek te gaan. Ik had een buurman moeten vragen om me te brengen. Ja, als je niet kan bewegen, gaat het ook lekker makkelijk om naar buiten te gaan, bij de buren aan te bellen, en vervolgens (als je geluk hebt dat de over auto beschikkende buren thuis zijn én je ook nog eens kunnen/willen brengen) naar de auto te lopen, uit de auto lopen naar de praktijk, naar boven op de trap (want om bij haar te komen moet je een trap op) en dit weer allemaal omgekeerd...
Had niet gelezen dat je andere kind een kuur nodig had,sorry!! Je hoeft niet zo boos te doen. Dit bedoel ik dus. Beterschap!!
Fijn dat je kindjes nagekeken zijn behappy niet leuk dat eentje een kuur nodig heeft, slecht dus van de assistente. Ik vindt nog altijd dat als ik als moeder langs wil komen dat dit gewoon moet kunnen. Mijn ha zegt ook...liever een keer te veel komen dan een keer te weinig.
Hier gelukkig een huisarts (en uiteraard ook de assistentes) die met kinderen gewoon heel voorzichtig zijn. Vertrouw ik het niet, mag ik altijd dezelfde dag komen met mijn kind. Bij hoge koorts komt mijn huisarts zelf langs (ik woon aan de overkant van het MC) Maar ik moet ook wel zeggen dat ik eigenlijk niet vaak wat heb met mijn kinderen en zelf ook niet voor iedere zucht de huisarts bel. Dus zodra ik bel weten ze ook eigenlijk dat er echt wat aan de hand is.
Oh oh wat zijn we weer lekker vriendelijk voor elkaar. Ja natuurlijk moeten ze met kindjes wat flexibeler zijn en na een paar dagen koorts gewoon laten beoordelen door de arts. In geval van TS de assistente snap ik dat die gewoon te stug was. Maar ik snap wel dat de assistentes doen wat ze doen. Ze moeten ook he? Sowieso bellen vaak mensen voor "niets". Mensen gaan vaak zelf al dokteren op internet. Het is logisch dat assistentes vragen waarvoor je komt. Want zo kunnen ze ook zieke kindjes met koorts voorlaten op mensen die een ingegroeide teennagel hebben bijv. Die kunnen best wel wat langer wachten. Het is gewoon jammer dat mensen meteen zo in de aanval gaan en niet eens meer normaal kunnen communiceren.
Ik snap best dat da soms wat terughoudener zijn en zeker als je zo benaderd wirst..kom op..tis je hondje niet. Ik snap ook dat het soms fijn is als je kindje gezien wordt..maar zols sommigen een da benaderen vind ik ook niet normaal. en ik zal verder wel een slechte moeder zijn maar ik ren na 3 dagen koorts nog niet naar de ha. Maar dat zou wel moeten begrijp ik?
Tja ik moet de arts of assistente die "sorry" tegen de patiënt zegt nog tegen komen. Diverse keren dingen meegemaakt die directe zorg nodig hadden, bleek achteraf. Hartaanval bij familielid en zelf kraamkoorts, nekkramp bij ander familielid, maar een sorry kon er tot de dag van vandaag niet vanaf. Zelf ben ik daardoor dan ook direct op m'n achterste hoeven als ik om een afspraak vraag en ik het gevoel krijg dat de mevrouw aan de andere kant van de lijn daar niet aan mee wenst te werken. Als ik bel en advies wil dan vraag ik dat wel aan de assistente. Vraag ik om een afspraak dan ben ik het advies stadium al voorbij en wil de dokter zien. Heel simpel. Ik bel de dokter nooit voor een afspraak voor een gezellig theekransje, zo gezellig is ie niet
Dat doe ik ook niet maar als koorts gepaard gaat met veel pijn/weinig drinken/sufheid oid, kan het ook best zijn dat ik na 1 dag koorts al bel voor een afspraak. Als moeder zijnde weet je waarschijnlijk het beste wanneer bellen nodig is, en als je als da een erg bezorgde moeder aan de telefoon krijgt, laat haar dan gewoon even langskomen als de mogelijkheid er is.
Oh die assistentes die even de arts uithangen. Toen ik belde om een afspraak te maken omdat m'n dochtertje extreem veel hoestte en alleen maar huilde (ze was toen 6 weken) werd me verteld haar gewoon lekker warm in te pakken en goed uit te laten zieken. Toen ik na een week belde en aangaf dat er geen verbetering in zat werd me gewoon verteld dat er niet voor elk kuchje naar de huisarts gebeld kon worden. Toen ik na 10 dagen wéér belde en uiteindelijk van een andere assistente wèl mocht komen, bleek m'n dochtertje ernstige bronchitis te hebben. Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat ik na een baarmoederhalskanker uitstrijkje belde om de uitslag te vragen, en dat me gewoon werd verteld dat het er niet goed uitzag. Op dat moment stortte m'n wereld in elkaar. Uiteindelijk bleek volgens de huisarts dat het er wel goed was. (ik vertrouw de uitslag nog steeds niet helemaal) Ook toen ik zwanger was crepeerde ik van de bekkenpijn. Mij werd het gevoel gegeven dat ik me aanstelde. Ik bleek volgens de gynaecoloog zware BI te hebben en ze snapte niet dat ik het zo lang heb vol kunnen houden. Dus nee, ik heb geen vertrouwen meer in de gezondheidszorg.
Dat kan ik me heel goed voorstellen: Hier op dit moment een raar geval: Oom van mijn man is zaterdagochtend opgehaald met de ambulance. Hij had enorme druk op de borst, kon bijna niet meer ademen en gaf ontzettend veel over. In het zh aan de hartbewaking, getest op van alles, nou ja, uiteindelijk mocht hij naar huis en vandaag moest hij naar de ha. Maar aangezien hij nu op dit moment enorme tintelingen in zijn rechterarm heeft, komt de dokter straks bij hem thuis....ergens in de loop van de dag..... Dat is toch ook raar, ik zou zeggen: stuur hem direct door naar het ziekenhuis of ga er als arts nu even naar toe!!
Ik denk dat het per huisarts anders is. Wij hebben wel hele vriendelijke assistenten. Met de kleine kunnen wij eigenlijk altijd per direct terecht en ik zit er ook regelmatig voor injecties. Deze wil ik niet meer schuin gezet hebben en na uitleg snapt ze ook waarom en vraagt ze het niet eens meer maar zet ze hem er rechtop in. Ik heb hier meer problemen met de huisarts zelf. We hebben zelf een hele lieve vrouwelijke huisarts maar die is niet altijd aanwezig. Laatst was de kleine meid op school gevallen met haar kin op een scherpe rand, mooie openstaande wond die niet echt wilde stoppen met bloeden. Wij er langs en dienstdoende mannelijke arts duwt en trekt er aan zonder ook maar echt te kijken terwijl de kleine bij ons niet snel piept maar het nu uitkrijsde, hij plakte er een pleister met jodium op en we moesten maken dat we weer buiten kwamen omdat hij pauze had. Gevolg, kleine heeft nu een lelijk litteken. Ik heb ook persoonlijk al eens een klacht tegen hem ingediend. Ik had vergroeiingen in de gewrichten van mijn hand en wilde artrose uitsluiten. Kreeg ik te horen 'je moet je niet aanstellen kijk mijn handen eens, je hebt gewoon een sportblessure' Leuke is dat ik a. niet sport en b. het verschil tussen een blessure en iets anders zelf wel kan voelen. Uiteindelijk bij mijn eigen huisarts foto's kunnen laten maken en een groot bloedonderzoek, kwam uit dat mijn vitamine d tekort zo ernstig was dat mijn gewrichten gingen vergroeiien.
Wat ben ik blij dat je hier eigenlijk altijd naar de kinderarts moet, ok je kan wel naar de huisarts Maar de meensten behandelen eigenlijk geen kinderen. Als onze kinderarts geen dienst heeft dan kunnen wij altijd noch naar het ziekenhuis en ook daar doet gelukkig geen enkele arts moeilijk. Assistentes mogen hier trouwens helmaal geen diagnose stellen zou het ook zeer vreemd vinden waneer een dat zou proberen..
Echt?? Elke leek weet dat dat toch een voorbode is van een hartaanval? Ik bel tegenwoordig een specialist om een afspraak te maken en bel daarna de huisarts voor een doorverwijsbriefje. Als ik jullie was zou ik de cardioloog bellen voor een spoedafspraak en daarna de huisarts voor een doorverwijsbriefje. En anders gewoon een afspraak met de HAP of langs de SEH
M'n schoonmoeder had vorig weekend ernstige hartklachten, ze de huisarts belden (spoedpost) werd door de assistente verteld dat ze maandag maar terug mochten bellen voor een afspraak. Schoonmoeder is die zelfde weekend geopereerd en heeft een pacemaker gekregen nadat ze naar de SEH waren gegaan. Haar hart was 10 sec gestopt.
Misschien moet je er ook een beetje begrip voor hebben dat mensen die jij te spreken krijgt over het algemeen niet in orde zijn. Ze voelen zich ziek of zijn bezorgd ergens over. Natuurlijk is er nooit een excuus voor onbeschoftheid, maar je kan nu eenmaal niet volledig zakelijk jouw soort werk doen. De agenda en planning is voor jou erg belangrijk, maar iemand die zich bijvoorbeeld zorgen maakt over zijn kind zal maling hebben aan jouw planning en gewoon willen dat de huisarts doet waar hij voor is. Als je de ha dan niet eens te spreken kunt krijgen is dat wel heel frustrerend. Ik kom zelden bij de huisarts, ben er de afgelopen 3 jaar 1 keer geweest, maar ALS ik dan wel eens bel heb ik ook altijd het idee dat ik eerst een examen moet afleggen bij de assistente voor ik bij godsgratie de ha mag zien. Dan erger ik me ook kapot hoor. Ik snap dat filteren als iemand er iedere maand voor de deur staat, maar van degenen die je weinig ziet kun je toch wel rustig aannemen dat die pas langs komen als er echt even ergens naar gekeken moet worden. Maar nogmaals, ik vind het ook nooit oke om onbeschoft tegen de assistentes te zijn.
mamabri: seh bellen en gaan . ik ga ook niet zomaar meer af op oordeel van artsen/assistenten. eigen ervaingen (man met hemofilie en ik rugpatiente) en meerdere ervaringen om ons heen. waarvaan de heftigste mijn buurmeisje van 18 die is overleden aan een hersentumor. 1 week na dat diagnose is gesteld, ze gaf zelf al tijden iets dokter iets klopt er niet. maar nee "het zat tussen haar oren".. ja dat zat het ook inderdaad een tumor rondom haar hersenstam inoperabel. Boekscout
Ja, ik weet dat ook wel, maar goed, eigenwijs zijn en wachten op de huisarts, die "in de loop van de dag wel een keertje komt"........ Ik kan ze ook niet dwingen om naar het zh te gaan, ze hebben geen auto, maar goed, die heb ik wél, dus heb al aangeboden mee te gaan (al ben ik zelf nu ziek, maar goed, dat doet er nu niet toe) Ik kan nu niet meer doen als afwachten.....
o ja van de afdeling. ja maar straks komt de dokter als we weg zijn.. nee helaas kan je ze niet dwingen.
Heb even oom nog gebeld: dokter was net geweest, hij is van de week gevallen en rond zijn hartstreek is hij helemaal blauw: hij heeft blijkbaar zijn hartspieren gekneusd en is opgezet, vandaar de tintelingen in zijn arm.......