Snap wel haar frustratie je hebt zelf ook kinderen, Ze zal waarschijnlijk al een paar dagen flink bezig zijn met haar kinderen die ziek zijn. Ze is moe en had gelijk met bellen. Hier heb ik ook een assistente waar ik niet door een deur kan. De andere is een schat daar kan ik zelfs gewoon over koetjes en kalfjes mee praten en als ik bel is het. De vorige keer had ik een leerling aan de lijn ze zat er naast o als die belt is het meestal wel iets. En het was weer iets dochter had rode oren. Geen kuur en dit keer ging het er goed aan toe. Zo kan het dus ook de andere vraagt na mijn idee te veel. Dus tegen haar zeg ik tegenwoordig ook gaat je niks aan en ik vertrouw op mijn moeder gevoel of er wel of niets mee is. Tot nu toe had ik het vaak aan het rechte einde. Ook trouwens zo binnen gestapt met dochter op een vrijdag middag ze kreeg in ene weer hoge koorts was ergens op bezoek. En mijn gevoel zij meteen kan beter nu gaan dan s avonds naar de hap. Ik mocht zonder afspraak zo naar binnen en wat bleek een dubbele oorontsteking. De ha zij van moeders goed gedaan. Dat mis ik dus soms ga af op de moeder. De meeste moeders bellen echt niet voor de lol. En is het vrijdag krijg je zaterdag weer het gezeik bij de hap. Jij komt uit het westland toch, dan zal je wel eens dienst hebben op de hap in Delft? Maar moet ook zeggen begrijp jou wel maar begrijp jij dat er ook van die vrouwen zitten die niet zonder oordeel achter de telefoon zitten? Want die zijn er ook namelijk.
Heel herkenbaar, tijdje terug ook gehad, dochter had al dagen koorts, sliep vrijwel de hele tijd, at niet, en dronk nauwelijks, toen ze zelfs een nacht niet had geplast gebeld, en nee kon geen afspraak krijgen, ben boos geworden en ze zou gaan overleggen met huisarts. Ze zou terug bellen, toen was ze opeens heel aardig en kon met een uur langskomen, was dus mooi oorontsteking en luchtweginfectie, en dochter zat tegen uitdroging aan. Moesten aan andere neusspray en ors en volgende dag terug op controle. Had dus blijkbaar niet voor niets gebeld.
Zo heeft de da bij ons vorig jaar de conclusie getrokken dat de hand van mijn zoon gekneusd maar zeker niet gebroken was. Een dag later ( en de hele nacht een huilend en kermend kind) heb ik weer gebeld en door de telefoon wist ze te vertellen dat een kneuzing minstens zo zeer doet als een breuk. Ik moest zeker nog tot eind van de week afwachten. ' s avonds ben ik naar de sh gereden. Daar zagen ze meteen dat het gebroken was. Na het maken van een foto bleek dit idd op 2 plaatsen zo te zijn. Gips erom, pijn weg. Ik ben naar de assistente gegaan en heb mijn verhaal gedaan. Ik heb haar netjes gevraagd waarom ze ons niet even had doorgestuurd voor een foto. Dit had mijn zoon veel pijn gescheeld. Ze kwam met het smoesje dat dat toch geen zin had gehad, want de hand was tenslotte zo dik! Ik heb dit de week erna gevraagd aan de gipsmeester en die vertelde dat dit onzin was. Ik ben weer terug gegaan naar de assistente, maar ze reageerde maar amper. Nou, sorry hoor, dan word ik dus echt boos! Als ze gewoon had toegegeven dat het misschien beter was geweest om ons door te sturen voor een foto, oke, maar zo over de rug van mijn kind allerlei smoesje te verzinnen om jezelf schoon te praten! Twee maanden geleden heeft dezelfde assistente weer een inschattingsfout gemaakt met mijn ontstoken teen die door haar oordeel bijna als verloren kon worden beschouwd. Een aantal weken geleden was een zoon van mij tegen een ander hoofd aan gebotst. Heel zijn gezicht was bont en bauw en zijn neus was helemaal dik en blauw. Weer gebeld; kom maar even langs, dan kijk ik er wel even naar. Nou, nee dus. Zij hoeft nergens meer naar te kijken! Ik eis dat het beoordeelt wordt door een arts. Mijn vertrouwen in de assistente is volledig weg. En terecht. natuurlijk wil ik daarmee niet zeggen dat elke assistente niet goed kan beoordelen, maar de ene is de andere niet.