Pff ik word er altijd zo moedeloos van he. Als wij ruzie hebben is het altijd hetzelfde liedje. Ik probeer hem iets uit te leggen en als ik het gevoel heb dat hij het niet begrijpt word ik kwaad en onredelijk, hij begint me uit te kefferen, daarna voel ik me behandeld als een stuk stront en begin verwijten naar zijn hoofd te slingeren waarna hij geen zin meer heeft om te praten en we elkaar voor onbepaalde tijd negeren. Meestal duurt dat een dag of 2 dagen waarin vooral ik zwaar depressief ben (hij werkt en ik blijf thuis zitten malen met mijn gedachten) en daarna komt er op een avond nog een heftige discussie waarna de ruzie uit wordt gepraat. We zitten nu in de onbepaalde periode en daar word ik dan toch altijd zo moe van he. Zit je dan met ruzie, kun je niet tegen elkaar praten zoals je normaal altijd doet. Je weet nooit of je iets wel of niet moet zeggen/doen, de hele tijd ongemakkelijke momenten. En dan maar wachten wie er als eerste zwicht. Hoe gaat dat bij jullie als jullie ruzie hebben?
Ik herken het haha maar wij gaan nooit met ruzie slapen, des noods liggen we de hele nacht erover te praten, we moeten en zullen het uitpraten. We zijn beide erg koppig haha dus het is vaak wachten wie er zwicht. Goedmaak sex ooeee lala hahaha. Laatste keer dat we echt ruzie hadden was het om iets heel stoms en waren we beide erg moe en 1 van de 2 migraine dus er werd feller gereageerd dan anders haha. Lange tijd geleden iig dat we ruzie maakte, vaak zijn het wat verhitte discussies.
Ik probeer hem te negeren en mn man gaat dan net zo lang lief doen tot ik het niet meer volhoud... T is een echte romanticus en op het moment dat ik dan wil praten zegt hij alsnog wat hij vind van mn gedrag en dan denk ik stiekem "had ik hem nog maar genegeerd" whahahaha Nee echt ruzie is hier eigenlijk nooit. ja 1 keer dat we echt laaiend waren maar toen genoot de hele straat mee geloof ik. We zaten keihard te schreeuwen naar elkaar en uiteindelijk snapte we er niets meer van en hebben we het huilend uitgepraat. Verder is het vaak dat ik boos ben en hij me net zo lang verleid tot ik het uit wil praten. Hoe lang dat nog duurt in ons huwelijk? geen idee haha maar hoop nog heeeeel veel jaren hahahahahahaha
Wij hebben zelden tot nooit ruzie eerlijk gezegd. We zeggen wel onze mening maar op een normale manier en dat wordt onderling gerespecteerd. Als we echt ruzie hebben (in de 15 jaar dat we elkaar kennen kan ik me gelukkig maar 2x herinneren) dan wordt er wel hard gepraat maar niet geschreeuwd, daarna gehuild en dan wordt het uitgepraat en klaar is kees. Wat jij beschrijft lijkt me doodvermoeiend voor beide, waarom zijn jullie allebei zo stijfkoppig met goed maken en waarover heb je dan bijvoorbeeld ruzie (als ik vragen mag)?
wij gaan NOOIT met ruzie weg of naar bed.....stel er gebeurd in die tussentijd iets met de ander...dan is dat de laatste herinnering Ga nooit heen zonder te groeten ga nooit heen zonder een zoen Wie het noodlot zal ontmoeten kan het morgen niet meer doen Ga nooit heen zonder te praten dat doet soms een hart zo'n pijn Wat je 's morgens hebt verlaten kan er 's avonds niet meer zijn en zo denken wij er ook over
We hebben een uurtje ruzie en zeggen onaardige dingen maar dan is het ook klaar en gaan we weer verder.
Hier rammelen de dakpannen regelmatig hoor Ken mn vriend inmiddels wel goed genoeg om tijdens een oeverloze discussie een time-out in te lassen.... naja ... ik loop gewoon weg Hebben we beiden de tijd om ons standpunt te overdenken en daarna kunnen we er redelijk rustig met elkaar over praten. "doodzwijgen" kan ik niet. Mede omdat we in een dergelijke situatie met behoorlijke stemverheffing praten begint onze oudste dan keihard "Stiiiiiillllllll" te roepen.
Hier precies hetzelfde! 1 keer is het gebeurd en ik heb het mn man zeer kwalijk genomen omdat hij niet met me wilde praten toen en gewoon is weggegaan. Heel de dag zit je met een rot gevoel in je maag en helemaal mocht er iets gebeuren dan dan neem je het je echt kwalijk.
Dat klinkt best wel heftig! Vooral dat negeren, hoe kun je dat als je een kind hebt? Als ik ruzie heb met mijn vriend ( wat gelukkig bijna nooit mee gebeurt ) dan is het even heel heftig , maar ik of hij gaat nooit weg zonder erover gepraat te hebben. Voor hetzelfde geld gebeurt er wat en is dat de manier hoe je uit elkaar bent gegaan. Moet er niet aan denken! Maar als we zo'n ruzie hebben wachten we altijd met het 'uitvechten' totdat mijn dochter in bed ligt of weg is. Daarvoor zijn we misschien wat korter af naar elkaar, maar ik vind niet dat mijn dochter daar iets van m ee hoeft te krijgen.Dus proberen we zo normaal mogelijk te doen. Mijn vriend is 1 keer weg gegaan tijdens een ruzie, ik ben nog nooit zo boos geweest. Dat hoeftie ook echt niet te flikken! We zijn geen kleine kinderen die maar weglopen voor problemen, we kunnen er gewoon over praten. Vind jij het zelf niet vervelend en een naar idee dat hij weg is gegaan terwijl jullie nog ruzie hebben? Ik denk dan altijd aan dat versje: Ga nooit weg zonder te groeten, ga nooit weg zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen. Ga nooit weg zonder te praten, dat doet soms een hart zo'n pijn. Wat je s morgens hebt verlaten, kan er 's avonds niet meer zijn.
Hehe ik ben koppig omdat ik vind dat ik gelijk heb. En vaak ben ik koppig omdat ik dingen aan hem uit probeer te leggen en hij wil of kan het niet snappen. En dan raak ik gefrustreerd. En hij heeft dan al geen zin meer om te praten maar ik wil altijd perse doorpraten want ik heb een hekel aan dat negeren dagenlang. En dan raakt ie nog geirriteerder en gaat ie me nog harder negeren. En als hij eenmaal gaat slapen dan is de kans op praten voorbij want de dag erna gaat hij werken en dan moet ik wachten tot de volgende avond (zoals nu dus). En hij ziet dat dan als een soort 'straf' voor mij omdat ie weet dat ik er een hekel aan heb Het is trouwens niet respectloos ofzo hoor, we zeggen geen gemene dingen waar we later spijt van hebben. Maar ik gooi er wel frustraties uit die ik normaliter voor mezelf houd en die er dan opeens uitkomen (dingen zoals; ruim je zooi eens achter je kont op etc) En als we echt ruzie hebben dan is het vaak over onze leefsituatie op dit moment, die is nogal stressvol vooral voor mij dus we zijn veel eerder dan normaal geirriteerd en gekwetst. Komt gelukkig wel verandering in binnenkort hoor
Ohja maar dat vind ik ook wel. Alleen hij niet Een keer toen we ruzie hadden is hij weggegaan zonder gedag te zeggen 's ochtends. En toen heb ik daarna ook gezegd hoe erg onze ruzie ook is zeg me altijd gedag want stel er gebeurt iets dan heb je eeuwig spijt. Dus ik krijg nu wel altijd gewoon een kus maar daar is de ruzie niet mee voorbij hihi
Haha ohja wat betreft de kleine negeren we elkaar dan niet. Maar dan blijft de communicatie dus daartoe beperkt. En ja ik vind het heel vervelend, vandaar ook dat ik inderdaad dan de dag erop met een blok beton in mijn maag zit te wachten tot hij thuis komt. Ik heb hem wel eens gevraagd waarom hij dan gaat negeren en hij zegt dat hij anders te kwaad wordt en dingen gaat zeggen die hij beter niet kan zeggen, en ik zei toen dat ik 10x liever heb dat ie me de huid volscheld maar dat we het dan wel meteen uitpraten ipv dat negeren, maar volgens hem is hij daartoe niet in staat in de hitte van de strijd. In dit specifieke geval is er toevallig geen 'oplossing'. Ik heb een keus gemaakt waar hij niet tevreden mee was en tja we hebben gewoon allebei een andere mening in dit geval en geen van beiden zal die mening veranderen dus moeten we het maar gewoon van elkaar accepteren (dat kunnen we wel hoor ). Maar dat kost dan even tijd Haha zo lijkt het net of we wekelijks ruzie maken. Maar dat is niet zo hoor! Ik houd alleen helemaal niet van conflicten en los ze ook het liefst zo snel mogelijk op, anders kan ik niet normaal functioneren. Voor mannen lijkt dat altijd veel makkelijker te zijn ofzo om het van zich af te zetten. Daarom gaat hij ook gerust werken/slapen zonder dat we het uit hebben gepraat.
hier gebeurd het ook meestal op dezelfde manier, vaak als een van ons zwaar moe of gestressed is en dan is het rustige praten al snel hevige discussie die uitloopt in een geratel van vriend, waar ik op den duur met geen mogelijkheid meer tussenkom :S en dan vraag ik meerdere malen of hij onderhand eens normaal kan praten zodat ik ook wat kan zeggen ik laat hem immers ook zn zegje doen maar als hij op dreef is kan ik net zo goed niks zeggen en wachten tot hij klaar is (wat lang kan duren overigens ) maar ja op den duur ben ik het ook beu en denk ik ook hallo ik ben er ook nog klaar nu met dat geratel.. en als het echt heftig word krijg ik van alles naar mn kop op de meest botte manieren en uiteindelijk voel ik me zwaar klote en gaat hij naar bed omdat hij het wel prima vind, vaak moet hij dan ook werken de dag erna en zit ik ook de hele dag met een betonblok in mijn maag...ik werk namelijk vanuit huis dus ik herken het malen wat je noemt dan heel erg.. moet wel zeggen dat het de laatste tijd toch wel beter gaat en hij probeert niet die momenten uit te kiezen als je al bij voorbaat weet dath et op ruzie uitdraait, maar soms zit iets hoog of begint het met een irritatie en draait het alsnog uit op ruzie.. en wij zijn beiden ook te koppig om op dat moment toe te geven.. hij omdat hij eigenlijk altijd vind dat hij gelijk heeft en pas de dag erna toe zal geven daar en daar heb jij wel gelijk in dat moet ik niet zo zeggen en dat meen ik niet... maar ik vooral omdat hij het op zon rot manier dan naar mijn kop gooit dan beni k al niet meer geneigd om hem ergens gelijk over te geven omdat hij dan helemaal vind dat hij een vrjibrief heeft om me nog even wat meer te kwetsen :S 2 heethoofden wat dat betreft, maar gelukkig gebeurt dit steeds minder want het is idd doodvermoeiend! en dat als hij werken is ik dan ook nog eens uren moet wachten tot dochter op bed ligt voor we het uit kunnen praten valt me dan ook echt zwaar want je zit het al de hele dag op te kroppen maar ja zij hoeft daar natuurlijk niks van mee te krijgen dus dat moet dan maar... en sommige dingen zullen wij het nooit eens over worden dus dan denk ik vaak maar laat het maar gaan stuk beter voor mijn gemoedsrust hahah
Het gaat nergens over.. ik probeer echt alle kritiek te vinden die ik heb.. ik begin te schreeuwen. Vervolgens schreeuwt hij terug, ram ik hem.. wordt hij kwaad. Ik ben echt gemeen, ik geef hem altijd de schuld en roep altijd 10x dat ik bij hem weg ga.. en dat hij mijn leven verpest. Ik ben echt een trut.. Damn. Ik ga vanmiddag maar een extra dikke kus geven..
Wij als we ruzie hebben knallen ook regelmatig, maar ik moet zeggen dat het sinds een jaar heel snel weer goed is. Natuurlijk roepen we beide wel eens dingen tegen elkaar die we geen van beide menen. Maar die nemen we dan ook weer snel terug. Hier hebben we eigenlijk altijd ruzie over huishoudelijke taken . En mijn vriend hoeft het zeker niet te flikken om zonder wat te zeggen de deur uit te gaan. Dan heeft hij een groot probleem.
Vroeger ging het bij ons ook zo. Nu proberen we het zo (lukt niet altijd hoor): we zien elkaar als gelijken en als partners, niet als iemand van wie je moet winnen. Ruzie moet je oplossen. Het maakt niet uit wie er gelijk heeft of gelijk krijgt, het maakt uit of je de ander het gevoel geeft dat hij gehoord en gezien is. Een ruzie tussen geliefden kent geen winnaar en verliezer. En het is geen zwichten, als je als eerste toenadering zoekt. Klinkt misschien soft, maar probeer het eens. Werkt veel beter dan 2 dagen langs elkaar heen lopen mokken met een kwade kop.
Als wij ruzie hebben tot echt de bom is gebarsten stapt mijn vriend altijd in zijn auto en gaat een rondje rijden en ik ben te koppig om toe te geven maar probeer het nu wel steeds vaker, maar bij ons komt het niet voor dat we langer dan 2 uurtjes ruzie hebben, het moet daarna uitgepraat worden want stel je idd eens voor dat er iets zou gebeuren dat zou ik mezelf altijd kwalijk blijven nemen.