Als je alles via jou regeltjes wil moet je haar niet laten oppassen ze is oma en daar hoort verwennen nou eenmaal bij
Als oma bij kind thuis is is het kleine moeite om te vragen of ze kleinkind mag pakken. Of hij huilt of niet maakt voor mij geen verschil. Mijn huis, mijn kind, mijn beslissing. Zonder vragen zou ik ook pissig worden
Ik zal er wel heel simpel in zijn dan maar opa’s en oma’s hoeven geen toestemming te vragen om mijn kind op te pakken. En dat weten ze ook. Ik heb wat dat betreft maar 1 “regel” en dat is laten liggen wanneer ze slaapt. Verder maakt het me niks.
precies zo is dat bij ons ook maar ik ben daar dan ook helemaal niet moeilijk in ik kan mij er niks bij voorstellen om toestemming te moeten vragen...gelukkig
Ik ben ook een alleenstaande moeder en mijn ouders passen drie dagen in de week op (ik werk 24 uur). Wij hebben als “regel” dat tijdens oppasdagen mijn opvoedregels gehanteerd worden. Wanneer we op andere dagen dan de oppasdagen bij mijn ouders zijn, zijn ze gewoon opa en oma en mogen ze mijn dochtertje verwennen, zoals dat vaak gebruikelijk is voor een opa en oma. Dit werkt perfect.
Gelukkig staat het voor mij vrij om te bepalen hoe ik mijn kleine mannetje op wil en kan voeden. Het is ondertussen helemaal opgelost en uitgepraat met mijn moeder. We hebben afgesproken dat haar regels gelden als ze oppast en ik er dus niet ben maar dat ze zich houd aan mijn regels als ze bij mij thuis zijn. Die tien minuten regel blijft er dan ook gewoon in. Ik kan het gewoon niet opbrengen om constant heen en weer te lopen om de speen terug in zijn mondje te stoppen. Want zodra ik beneden ben gooit hij die er uit om vrolijk te gaan zitten lachen als ik boven kom om hem die terug te geven. Vertel mij dus niet dat hij me niet in de maling kan nemen want hij heeft het dondersgoed in de gaten ik heb gewoon ook even een momentje nodig om de afwas te kunnen doen of even een kopje thee te kunnen zetten. Die 10 minuten maken dat mogelijk voor mij. En in de kinderopvang laten we ze helemaal niet huilen als het even kan. Soms is het niet anders mogelijk maar meestal is het net nog niet dat we naar een kind sprinten om te kijken wat er aan de hand is. Maar het heeft me misschien wel wat minder gevoelig gemaakt voor de huiltjes. Gelukkig zijn zijn verschillende huiltjes erg herkenbaar en weet ik precies wat er aan de hand is.
Zo'n jonge baby doet het er echt niet om. Die floept de speen eruit omdat hij ouder wordt en meer ontdekt en dus ook wat hij met zijn mond kan doen. Of hij wordt hem zat en wil gaan duimen (daarom floepten mijn kinderen telkens hun speen eruit, ze wilden wel iets om te zuigen maar de speen was het niet meer helemaal). En tuurlijk is hij blij je dan te zien, je bent zijn mama, zijn alles! Maar snap, zeker als je alleenstaand bent, dat je het ook niet altijd op kan brengen om een uur lang elke minuut weer bij zijn bedje te staan. Maar als je moeder er is als jij er ook bent kan het toch geen kwaad als je moeder wel telkens naar je zoontje gaat? Ik zou zeggen gebruik die extra handen dan zodat je zoontje niet hoeft te huilen.