Mijn zus heeft het contact verbroken omdat ik gezegt heb dat mijn Baby'tje Damien komt te heten... Hier gaat wel een verhaal vooraf ten gaande... Mijn zus is 7 jaar geleden zwanger geweest van haar eerste Baby (toen was ze 20). Toen ze 2 maanden zwanger was heeft haar vriend haar in haar buik getrapt, en kreeg ze een miskraam. Heel erg... en dat snap ik echt wel... zij heeft toen ook in een blijf van me Lijf huis gewoond. omdat die jongen haar het leven zuur maakte... Nu 7 jaar later (ze is 7 jr ouder als mij).... heeft ze nog steeds geen kinderen, en is ze ook bang dat ze ze niet meer kan krijgen. zelf heeft ze het ook nog niet geprobeerd omdat haar relaties niet zo goed gaan. Toen ik 2 maanden zwanger was heb ik iedereen verteld dat ik zwanger was... mijn zus als laatste omdat ik al bang was dat het hard aan zou komen. vooral omdat ze wel naar een kind verlangt. toen ik het vertelde viel het allemaal mee.... ze was niet erg enthousiast maar ik vond het meevallen dat ze zo sterk bleef... ongeveer een maandje of 2 erna hadden wij de naam allang verzonnen... voor zowel meisje als jongen.... Meisje werd Luca en Jongen werd Damien. Ook dit hebben we als laatste aan haar verteld... waarop een hele negatieve reactie kwam... zo van: nou dat vind ik niet zo leuk... want mijn kind zou damien heten als het een jongen werd.... Maar dit heeft ze dus nooit aan mij verteld...!!! ik heb het er met mijn vriend erover gehad maar jah... we waren al aan de naam gewend... en we waren erg blij dat we uit de naam waren gekomen... mijn vriend wou Damien altijd al voor zijn zoon als naam enz... Toen ik 6 en een halve maand was ( en dus ook wist dat het een jongen zou worden) heb ik haar bevestigt dat het toch damien werd... en dat ik eventueel de spelling wil veranderen bijv. Damien of Damiën of Damian. Maar zij vond het gevoelloos van mij en zij dat het kind tussen ons in zou staan als het die naam zou krijgen... Ik vond dat ze 7 jr de tijd had om het te zeggen tegen mij... of toen ik aangaf dat ik zwanger was.... want dan had ik er niet eens over nagedacht om die naam te geven... ben ik nou echt zo gevoelloos???
Nee dat vind ik niet, als je het wel van te voren geweten had was het anders geweest. En als ze daar altijd zoveel belang aan had gehecht (aan die naam) had ze het wel verteld toch? Dus ik zou me er niks van aan trekken!
Ik zou zelf een andere naam kiezen. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat ze niet steeds aan zo'n traumatische gebeurtenis herinnerd wil worden. Er zijn zoveel namen te kiezen en daar kun je ook wel weer aan wennen. Misschien is het een beetje onredelijk van haar dat ze het contact verbreekt, maar ik kan me heel goed voorstellen dat ze vindt dat je totaal geen rekening met haar gevoelens houdt. Je had het niet van tevoren kunnen weten, dus ik zeg niet dat ik vind dat jij iets fout doet, maar ik zou als ik jou was toch nog over een andere naam denken. Misschien iets wat erop lijkt, of je tweede keuze.
Damien betekent dat niet duivel? Ik vind de reactie vanje zus egoistisch als jij Damien de naam vind zou ik je kindje gewoon zo noemen! Sterkte!
Nee, ik vind dat je zus egoïstisch is! Jullie hebben zonder dat jullie wisten van haar eventuele namen 2 mooie namen uitgezocht welke jullie allebei mooi vonden (ik weet hoeveel moeite het kost 2 leuke namen te vinden ). Ik vind niet dat zij zonder dat ze zwanger is de naam kan opeisen. Dan had ze daar open en eerlijk over moeten zijn maar niet op deze manier!
Jeetje, ingewikkeld, hoor! Niemand wil elkaar natuurlijk kwetsen. Ik zou doorzoeken naar een andere te gekke naam. Nu kan dat nog. Mij zou het het allemaal niet waard zijn. Bovendien kan ik me wel enigzins de gevoelens van je zus voorstellen. Het blijft natuurlijk vervelend en leuk is anders, maar toch....waarom zou je op zijn minst niet open staan voor een andere naam nu dat nog kan?
De naam Damien betekend niet duivel hoor. Ik heb mijn zoontje zelf ook Damiën genoemd. En heb daar toen ook rare reactie's op gehad. Ik moet zeggen dat de echte betekenis ook niet zo heel mooi is. Het is afgestamt van een soort martelaar (kwam ik later achter) Maar heb de naam niet gekozen om de betekenis maar omdat ik het gewoon een verschrikkelijke mooie naam vind. on-topic: Ja het is lastig dat je zus er zo mee zit. Maar het is wel 7 jaar geleden en ze kan er toch met jou over praten. Ik vind het een beetje hard om daarom het contact te verbreken (van haar kant dan) Jij kon immers toch ook niet weten dat zij de zelfde keuze had toen der tijd. Praat met je zus en hopelijk kunnen jullie er samen uit komen want het is zo zonde als jullie geen contact meer hebben alleen maar door een naam. Ik wens jullie allbij veel succes!!!
Als jij die naam mooi vind, zou ik hem gewoon aan je baby geven, er zijn in NL wel meer baby's met die naam. Van je zus is ook al lang geleden, dat ze daar boos om moet worden, het betekend gewoon dat jullie dezelfde smaak hebben, dat is toch grappig?? Bij ons in de buurt zijn pas ook 2 baby's geboren, als wij die naam ook hadden, zouden wij hem ook gewoon houden, wij vinden dat OOK een mooie naam, maar dat was niet zo.
Wat is de reden dat je zus zo over die naam valt??? Ik lees dat nergens terug, of ik lees eroverheen. Ik zou me kunnen voorstellen dat als ze het kindje zelf ook zo genoemd zou hebben of als haar ex zo heette, dat ze problemen met die naam zal hebben en houden. Anders vind ik haar reaktie een beetje overdreven. Van jullie beide kanten (ook van je vriend) zou ik nog even goed nadenken of een naam het waard is om je realtie te breken. Misschien kun je er eventueel voor kiezen (het blijft je eigen keus hoor, begrijp me niet verkeerd) om dan de 2de naam als damien te nemen. Het is zo zonde als je echt een gebroken realtie met je zus hebt straks. Wie weet wat het met je kindje doet als die er achter komt dat zijn naam de oorzaak is. Maar al met al is dit een vreselijke situatie. Heel veel sterkte daarmee!!!!
Ik heb haar ongeveer een halve maand geleden verteld. dat het definitief was... we hebben namelijk nu al ook dingentjes met zijn naam erop enzo... dus ik ga het niet meer veranderen... ik zou denken bij mezelf... zie het inderdaad als iets moois... we hebben dezelfde smaak dat weten we... hebben heel vaak dezelfde kleren en toevallig zelfde luchtje op enz. maar ze kan het dan ook zien als iets dat herleeft... het is misschien wel mijn zoon... maar zij mag er heel veel deel in maken... zij heeft mij vroeger namelijk bijna helemaal opgevoed dus mijn kind is ook beetje haar kind...
Het lijkt mij eerder een reactie van afgunst, dan van boosheid. Jij krijgt nu wat zij 7 jaar geleden had moeten krijgen. Zij was toen ook 20, dus ik kan me voorstellen dat de hele situatie haar aan toen herinnert. Maar ik vind- persoonlijk- dat je niet zoveel begrip en medeleven kunt vragen aan een meisje wat toentertijd 13 was. Er kan vanalles achter zo'n reactie zitten, mijn zus (ook ongeveer zoveel jaar ouder) heeft me weleens verteld dat ze soms het gevoel had, dat ik voorgetrokken werd, omdat ik de jongste was. Of dat zo was, ik heb geen idee. Misschien kun je je zus een leuke kaart sturen? Volgens mij is ze namelijk vooral verdrietig.
Jeetje wat moeilijk zeg. Ja, jammer dat jullie al spulletjes hebben gekocht met de naam erop anders zou ik zeggen: jij hebt gelijk maar zoek gewoon een andere naam anders zullen jullie dat eeuwig tussen jullie hebben. Aan de andere kant, jij maakt uit samen met je man hoe je kindje gaat heten en als ze het nooit heeft aangegeven dan heeft ze die kans gehad maar is ze er nu te laat mee en zal ze het moeten accepteren en niets vergelijken.
vind het wel heel moeilijk, snap jou wel, maar kan het van haar ook wel beetje begrijpen! wij hebben nu ook al de naam voor ons kindje, en mocht het misgaan, dan blijft die naam wel heel bijzonder, en dat jij dat niet wist oke, maar misschien heeft zij wel heel veel aan die naam gehad! dus tsja, persoonlijk zou ik de naam vernaderen, of er goed met haar over praten! maar ja, blijft moeilijk natuurlijk!!!
ik bedoel dit echt niet verkeerd hoor, maar ik denk niet dat de reactie van je zus afgunst is, eerder dat ze je benijd. misschien heeft ze de naam nooit gezegd omdat dat haar verdriet tastbaarder maakte. nu heb jij een naam voor je kindje dat puut toeval dezelfde is als die zij voor haar kindje had. ik kan me er iets bij voorstellen dat ze door die naam altijd eraan herinnerd word aan het kindje dat zij nooit gekregen heeft. realistisch gezien hoef jij daarom natuurlijk niet de naam te veranderen want jij hebt dit niet met moedwil gedaan. wat voor naam je dan ook zou kiezen ze zal er toch zichzelf aan herinneren. ik zou proberen om dit bespreekbaar te maken en er misschien een wending aan proberen te geven wat positief voor haar werkt, dat dit zo moest wezen en dat haar sterretje op die manier toch leven heeft dat zou natuurlijk een mooie positieve gedachte kunnen zijn. heel veel sterkte! damien betekent geloof ik bedwinger of overwinnaar, dat duivel komt denk ik omdat dat kereltje uit de film the omen ook damien heette (maar die leuke vent uit as the world turns ook hihi)
Ze kan het ook omdraaien: Het kan ook juist een mooie gedachten zijn dat jij je kindje wilt 'vernoemen' naar haar 'kindje' wat niet geboren is, toch? Ok, je wist het dan niet, maar je kunt het ook altijd nog die kant opdraaien. En ok, misschien stond die naam voor haar wel al vast vanaf het begin, maar na 2 maanden had het ook nog altijd een andere naam kunnen worden, toch? Wij hebben nu ook een hele andere naam dan in het begin... Het blijft natuurlijk moeilijk voor je zus, na zo'n traumatische gebeurtenis, maar kom op, gun je 'kleine' zusje dan de naam die ze heel graag aan hun kindje willen geven! Het is wel al 7 jaar geleden! Gr. Niki
Gevoeloos ben je helemaal niet!!! Jij kon toch niet weten dat als je zus een zoontje zou hebben gehad zij haar kindje ook zo had willen noemen? Ze heeft inderdaad de tijd gehad het te kunnen zeggen... Ik snap haar gevoelige reactie wel maar ergens zou ze het ook als een soort van eer kunnen zien dat jij een jongentje op de wereld gaat zetten met die naam! Wel een nare situatie zo zeg voor je
Ik vind dat je zus niet zo hoeft te reageren. Ze heeft er 7 jaar de tijd voor gehad om het te vertellen. En anders wel de namen kunnen zeggen toen je vertelde dat je zwanger was. Ik zou het bij de naam houden als jullie er allebei wild van zijn.
Moeilijke situatie. Maar ik vind toch, jij wist niet dat het de naam was voor haar baby. En ja zijn veel namen,,,,,,,maar als je ergens je zinnen opgezet hebt en samen een naam mooi vindt is het moeilijk er van af te stappen. Ik denk dat je zus moeite heeft met de situatie en reageert het op deze manier af. Mischien als je baby meerdere namen geeft, kan je je zus's naam erin verwerken. Het is sneu dat ze zich rot voelt eronder en je wilt dat graag veranderen maar als dat alleen betekent dat je dan de naam moet wijzigen dan is het meer een dreiging. Ik hoop dat jullie eruit komen Toy Toy Cassandra
heel heel moeilijk, als je idd zou hebben geweten dat zij haar kindje zo had willen noemen ja dan kan ik haar reactie zeer goed voorstellen, maar (ff advocaat van de duivel spelen) aan de andere kant, tuurlijk hebben jullie een naam gekozen voor als de kleine (jongen) straks geboren wordt, wij hadden voor de 2e ook de namen eigenlijk al beslist, tot we bij de pretecho waren en in de wachtkamer de geboortekaartjes aan het lezen waren voor we aan de beurt waren en daar las ik ineens de naam Demi...ik had gelijk zoiets van ja dat is het, en gelukkig was hubs het er ook mee eens, dus de naam die we eerst eigenlijk hadden hebben we later toch nog veranderd..... ik weet niet hoe ik zou zijn als ik in jouw schoenen zou staan, maar denk ergens wel en het ligt er natuurlijk ook maar net aan hoe jouw relatie met je zus is, dat ik toch mischien wel rekening mee zou houden en mischien toch de naam veranderen omdat zoiets mij in ieder geval geen breuk met mijn zuster waard zou zijn.... wie hier egoïstisch is maakt niet uit, zij heeft haar reden aan jou gegeven en jij zegt dat je het niet wist, nu is het aan jou om gevoelsmatig naar je hart te luisteren en te kijken wat dat je zegt.... vindt jij dat ze gewoon niet moet zeuren moet je het gewoon bij damien houden, maar heb je zoiets van ja ik kan er wel inkomen dat ze zo dent, en vindt je het tever gaan om daar zo'n grote ruzie over te krijgen dan kun je altijd nog van naam veranderen... en wat de spullen betreft, dat zijn materiële dingen toch die vervangen in ieder geval niet de band die je (misschien) hebt met je zuster.... luister naar je hart zou ik zeggen... wat je ook doet, succes meid
ik vind het heel moeilijk om hier een reaktie over te geven. het verdriet van mensen kan soms heel diep zijn, en soms nog helemaal niet verwerkt. ik kan me het van jullie beide kanten voorstellen. het is moeilijk soms om andermans gevoelens voor te stellen, want je weet nooit precies hoe iets is voor iemand anders. ik wens jullie veel sterkte met de keus die jullie gaan maken!