Ruzie met Zus om naam van mijn Baby

Ik vind het sowieso knap dat ze na 2 maanden al de namen wist, wij hebben er maanden over gedaan.
Voor het zelfde geld had ze een meisje gekregen, weet je met 2 mnd toch nog niet?

 

tjee lastig hoor!

Aan de ene kant denk ik ook..had ze maar eerder gezegd dan had je er rekening mee kunnen houden. Je heb nu al je spulletjes etc..plus daarbij je ben t al gewent aan de naam. Dat heb ik nu ook bij de naam die wij gekozen hebben. Ik zou het erg vinden als ik die ineens niet meer kan gebruiken. Aan de andere kant... het is toch je zus en je wilt haar natuurlijk ook niet kwijt. Ik snap dat het voor haar heel lastig is! Maar het klinkt ook wel een beetje alsof ze het nog neit verwerkt heeft.
Kan ze het niet gaan zien als 'eer' naar haar kindje, soort van alsof je het vernoemd heb??
Ja ik zeg maar wat hoor.

Ben heel blij dat ik niet in zo'n situatie zit! Succes

gr. debby

 

Tja...moeilijke situatie. Mijn mening in deze is dat ik vind dat je zus overtrokken reageerd, maar goed wie bent ik? Waar er twee ruzie hebben, zijn er meestal twee schuld toch? Tuurlijk willen jullie elkaar niet bewust kwetsen, jullie begrijpen elkaar blijkbaar verkeerd. Haar reactie dat ze het contact verbreekt is hoogstwaarschijnlijk omdat ze niet weet hoe te reageren, of wat ze moet voelen in deze. Ik zou zeggen, ga ernaar toe en laat haar even op je schouder uithuilen, waarschijnlijk bedoeld ze het niet persoonlijk dat ze je niet wilt zien. Ook al is het alweer een tijd geleden wat er allemaal met haar is gebeurd, jouw zwangerschap, leeftijd en naam laten voor haar alles weer opleven. Vind ik begrijpelijk, maar dat hoeft niet te betekenen dat jij de babynaam veranderen moet. Suc6 ermee meid!

 

tja indd moeilijk.. je weet niet goed of het echt zo is of dat het indd afgunst is...

als het echt zo zou zijn dan zou ik overwegen een andere naam te kiezen.. maar goed kom daar maar eens achter... Ik zou toch nog eens goed met haar gaan praten.. over de naam, over haar zwangerschap, over het feit dat jullie het een leuke naam vinden etc etc...

Ps Luca kun je ook voor een jongen gebruiken, mijn zoontje heet ook luca. dacht trouwens ook dat het meer een jongensnaam is.

 

Dat is zo... misschien was het indd een meisje geweest.. Misschien moet je eens vragen wat de meisjesnaam zou zijn geweest? als ze daar over twijfelt of geen antw geeft dan is de kans groot dat ze ook nog geen jongensnaam had..

maar goed ik ken haar niet.. dus ik kan moeilijk over haar oordelen denk dat ze indd wel jaloers zou zijn.. en misschien is dat ook wel weer een klein beetje logisch.. zou gewoon met haar gaan praten.

 

Dit soort situaties zijn altijd vervelend. Misschien dat het je zus toch meer dwars zit dat jij nu zwanger bent en een baby krijgt, en zij dat waarschijnlijk (zoals ik het uit je verhaal opmaak) aan haar neus voorbij ziet gaan.

Misschien dat je nog een keer met je zus kan praten, of er niet meer dan alleen de naam achter zit.

Misschien is het toch een jaloerse reactie. Dan zou ik me er namelijk wel iets bij voor kunnen stellen. Als het alleen om de naam gaat, is het toch ook wel een mooi idee dat die naam die zij zo mooi vindt toch gebruikt wordt!

heel veel sterkte ermee!

liefs Setje

 

tja ...stel dat het is toch niet duidelijk of het een jongentje was??? het was toch 2 maanden of stond dat al vast??? en ja jouw treft geen verwijt jij wist toch van niks,beetje raar maar goed blijft een vervelende situatie,ik hoop dat jullie er uit komen .
groetjes jacky

 

Persoonlijk zou ik de naam dan alsnog veranderd hebben. Ook als ik al dingen besteld had met die naam. Ik vind het heel begrijpelijk.

Wel is het onhandig dat je zus het nooit verteld heeft..

Maar goed, het komt vast wel weer goed!

 

Ik kan me voorstellen dat het pijnlijk is voor je zus, maar daar kan jij niets aan doen ! Jij wist niet dat zij deze naam aan haar kindje zou hebben gegeven.

Het is al moeilijk genoeg om leuke namen te vinden. Wij zijn ook heel erg blij dat we er eindelijk uit zijn. Ik zou jullie kindje gewoon deze naam geven. Gevoelloos ben je zeker niet, je kunt er echt niets aan doen !

Sterkte !

Groetjes,
Nikki F

 

Lastig hoor, heb je de naam gevonden, speelt er zoiets.

Mijn moeder had jaren geleden hetzelfde. Zij wilde de jongensnaam gebruiken die mijn tante al aan een doodgeboren kindje had gegeven. Bij ons in de familie is het niet gebruikelijk neefjes en nichtjes dzelfde naam te geven.
Mijn moeder vond dat dat wel kon omdat er geen neefje was. Ik (was toen al een tiener) vond gevoelsmatig van niet, vond het een soort van ontkenning van dat het kindje van mijn tante er ooit geweest was. Ik was zo blij dat ik een zusje kreeg!!
Misschien voelt je zusje dat ook wel zo....

Ik denk dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Heb het er anders nog een paar keer over met je zusje. Op zich, dat je al dingen met de naam gekocht hebt moet denk ik niet uitmaken. Het gaat wel om een naam waar jullie en jullie kind (en je zus) het altijd mee moeten doen. En als er dan toch ergens een naar gevoel zit...

Heeft trouwens niks met egoisme of zo te maken of je je kind toch zo gaat noemen maar gewoon met wat voor jullie de doorslag geeft...

 

Misschien ben ik hard...maar ik zou echt denken: sodemieter nou toch op.
Het is hardstikke erg wat ze heeft meegemaakt...begrijp me niet verkeerd. Maar het is 7 jaar geleden en jij was je absoluut niet bewust hoe zij haar kindje wilde noemen. Ik vind het vreselijk onredelijk hoe ze reageert.
Ze zou hoog of laag kunnen springen ik zou de naam van mijn kindje absoluut niet veranderen. Ik zie het al voor me. Bij ons is de naam ook al vast..en ik zou het echt door niets of niemand laten veranderen...tenzij er echt een super maar dan ook SUPER goede reden voor zou zijn. Krijg nou het heen en weer zeg.

 

Ik vind dat je gelijk hebt hoor. Dan moet ze maar vooral dramatisch doen. Zou gewoon je naam houden, eerst zei ik nog dat ik voor een andere naam zou kiezen maar als je het zo allemaal leest.

Ik snap zoiezo niet hoe je al een naam voor een vrucht kan kiezen bij 2 maanden. Ik heb er zeven maanden over moeten doen eer ik een gepaste naam kon vinden. Maar buiten dat dan is het nog zo vroeg en kan je eigenlijk alleen nog maar hopen dat het goed gaat anders ben je teveel gehecht en ben je kapot als het fout gaat.

 

Ja ik vind het ook een beetje vreemd dat ze een meisje Damienne genoemd zou hebben, nog nooit van gehoord... klinkt eerder of ze de naam op alle fronten wil claimen, misschien had ze zoiets van; als ik ooit een zoontje krijg ga ik 'm zo noemen maar dat kan dan nu niet meer.
Ik zou ook zeker in de 33ste week niet meer van naam gaan switchen, toedelidokie zeg! Lastig zat om een naam te vinden die zowel jij als je partner leuk vinden.

 

Ik denk dat het er niet om gaat of je wel of niet wist dat ze die naam voor haar kindje had uitgekozen. Feit is dat je dat nu wel weet en dat je er dus wat mee zou kunnen doen als je dat wilt.

Mijn man en ik wisten overigens ook al supersnel (ongeveer met 2 maanden) welke namen het zouden worden. Zowel voor een jongen als voor een meisje. We noemen het kindje nu ook al bij naam en zijn er helemaal aan gewend. Mocht het bij ons dus misgaan....die naam zal dan wel blijven. Dat is waarschijnlijk ook zo bij je zus.

Ik vind het heel moeilijk, hoor! Ik kan me echt de gevoelens van jullie allebei voorstellen. Samen om de tafel gaan zitten is het enige wat jullie weer bij elkaar kan brengen, denk ik.

Ik las trouwens verschillende keren iets in de reacties en wil er eigenlijk geen oordeek over vellen, maar ik wil toch even kwijt dat ik me stoor aan de opmerkingen dat het nu 7 jaar geleden is en dat je zus er kortom maar overheen moet zijn.

 

eeeh, ik wil verder ook geen mensen voor het hoofd stoten, maar het doet me een beetje pijn als je zegt dat een echo van 8 weken maar een luchtbel is met een hartje, ik heb zelf twee keer een miskraam gehad, één in een vroeg stadium en één in een laat stadium en die late is nu zo'n 10 jaar geleden gebeurd, dat doet nog steeds pijn er staat geen tijd voor dat geen pijn meer doet, dus dat dat je zus na 7 jaar nog pijn doet kan ik me wel indenken. en dat die naam en alles eromheen haar doet herinneren aan een donkere tijd van een miskraam en mishandelingen kan ik me ook indenken. als jullie de naam willen houden zou ik dat wel op een tactische manier brengen niet van sodemieter op met je gedachten wij doen waar we zin in hebben, maar dat je er een positieve draai aan geeft of dat je er een eerbetoon van maakt. ga even van het positieve uit nu dat je zus hier echt moeite mee kan hebben. een miskraam is niet niks ook niet na een paar jaar.ik hoop echt dat het goed komt met jullie en dat jullie er allebei rust in vinden.

en verder voor de meiden die zich niet kunnen voorstellen dat je al zo vroeg een naam kunt hebben, wij hadden twee weken na de positieve test een naam, die naam wordt het , of het een meisje wordt of een jongen, deze naam wordt het gewoon 200% dus het is wel mogelijk

 

Ik moet zeggen dat ik nogal schrik van de reacties hier. Wat vreselijk hard.

Schijnbaar zit dit alles jouw zus zo vreselijk hoog dat ze bereidt is om het contact ter verbreken. Ik denk dat dat toch wel een hoop zegt.
Nou wil ik niet meteen zeggen dat je dan de naam maar moet veranderen en je conformeren aan haar wensen, maar wat meer aandacht voor haar gevoel zou niet mis zijn.

Ik heb het idee dat ze dit gewoon nooit helemaal heeft kunnen verwerken. En nu jij in bijna dezelfde situatie zit, that hit's close to home. M.a.w. ze wordt nou enorm geconfronteerd met wat zij had kunnen en in haar gedachten (?) had moeten zijn.
Ik kan me voorstellen dat het vreselijk pijnlijk is voor haar en dat het nou verrot uit dr strotje komt.

Wat Jetteke zegt zou best eens waar kunnen zijn. Misschien voelt het voor haar als een ontkenning van haar kindje. Het zou mij niks verbazen.

Opmerkingen dat het maar een luchtbel is met 8 weken, vind ik ook kwetstend. Ondanks dat het misschien nog niet zo veel voorstelt als je het vergelijkt met een voldragen baby, is het voor de meeste vrouwen vanaf het begin hun kindje.
OOk dat het na 7 jaar maar over moet zijn met het verdiret is iets wat je niet kunt verwachten. Je kuntgeen tijdslimiet stellen aan verdriet en hele grote kans dat dit altijd een punt van verdiret zal zijn voor haar. De situatie is niet niks natuurlijk.

Nou snap ik hele goed dat jullie de naam niet meer willen veranderen. En dt dit alles je nogal rauw op je dak is komen te vallen en die hormonen werken dan vaak ook niet mee.

Ik sluit me dan ook aan bij Sim en zou ht tactisch brengen. Geef aan dat je snapt dat het voor haar rauw op dr dak is komen te vallen en dat nou je weet dat haar kindje ook Damien zou hebben geheten je het alleen maar specialer vind, omdat je dan haar kindje wat er niet kon komen toch herdenkt.

 

Gelukkig heb ik er geen ervaring mee maar ik geloof zeer zeker dat je een miskraam nooit meer vergeet hoe kort die zwangerschap ook geduurd mocht hebben.

Maar ik vind de reactie van je zus wel heftig.
Idd met 8 weken kun je nog niet weten wat het geslacht is.
Dat ze later zegt dat als het een meisje was het Damienne zou heten vraag ik me toch af. Bijna niemand heeft twee namen die zo op elkaar lijken. Misschien probeerde ze je toch hiermee alsnog op andere gedachte te brengen.

Of ik de naam zou houden als ik jou was weet ik niet. Je zus heeft erg veel meegemaakt en ik neem aan dat jullie band voor jouw zwangerschap goed was. Dus het zal haar zeker pijn doen nu jij zwanger bent. Tuurlijk moet ze jou dit geluk wel toewensen en blij voor je zijn maar het herinnert haar wel weer aan die zware tijd. Probeer toch nog eens met je zus te praten en heb het samen over de naam. Vraag haar wat ze dan wel wil (niet dat je dat dan moet doen) en waarom.

Succes en ik hoop dat jullie eruit komen, het is toch je grote zus.

Silly